Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 22

first rewind previous Page / 2 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Boliwia
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 2 next fast forward last
EN
This paper concerns El Fuerte de Samaipata – one of Bolivia’s most important monuments inscribed on the UNESCO World Heritage List. The study describes the hardware and software used in the project “Architectural examination and complex documentation of Samaipata (Fuerte de Samaipata/Bolivia) site from the World Heritage List”, as well as the workflow adopted for the terrestrial laser scanning (TLS) of the site. It also explains the important role that TLS played in the entire project.
PL
Artykuł dotyczy El Fuerte de Samaipata – jednego z najważniejszych zabytków Boliwii wpisanego na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Opisano aparaturę i oprogramowanie zastosowane w projekcie „Badania architektoniczne i kompleksowa dokumentacja stanowiska Samaipata (Fuerte de Samaipata/Boliwia) z Listy Światowego Dziedzictwa”, a także metodologię przyjętą dla naziemnego skanowania laserowego (TLS). Wyjaśniono również ważną rolę, jaką w całym projekcie odgrywa TLS.
PL
Subregion andyjski jest ważny dla wielu aktorów współczesnych stosunków międzynarodowych. Jednym z nich są Stany Zjednoczone. Przedmiotem artykułu jest prezentacja instrumentów i celów polityki zagranicznej wobec Boliwii. Do najważniejszych celów polityki USA wobec La Paz należą: wspólna walka z narkobiznesem, promocja wartości demokratycznych, zwłaszcza po 2005 roku, kiedy prezydentem został Evo Morales oraz wspieranie reform wolnorynkowych w Boliwii. Aktualnie, mamy do czynienia z rywalizacją gospodarczą o wpływy w Boliwii pomiędzy USA, Unią Europejską i Rosją. Ze strategicznego punktu widzenia, kwestie gospodarcze zdominują prawdopodobnie kontakty amerykańsko-boliwijskie w przyszłości
EN
Andean subregion is a very important area at the contemporary international relations. Bolivia is one of the Andean states. There are three main goals of the American foreign policy towards Bolivia: one of the main is supporting La Paz in fighting against narcobusiness. The second one is promoting democracy in this country, especially, after 2005, when Evo Morales won the presidential elections. The last goal is encouraging Bolivia for free market reforms by American economic initiatives like Andean Trade Preferences Act (ATPA). Nowadays, U.S., European countries and Russia are in rivalry for these markets. The winner of this competition will keep control of the whole market of minerals and from the political, economic and strategic point of view will be stronger in the future.
EN
Samaipata, or more precisely El Fuerte de Samaipata, is a pre-Hispanic archaeological site of approximately 40 ha located in Bolivia, on the eastern slopes of the Andes. Due to its artistic and historical importance, the site was inscribed on the UNESCO World Heritage List in 1998.The importance of El Fuerte de Samaipata and the history of the investigations of this emblematic place have been the subject of numerous works. This text summarises the main stages of the studies of the site, particularly of the rock, from the first information in Colonial sources of the 16thcentury to the most current research carried out by Bolivian and foreign scholars. Special emphasis is given to the documentation and preservation programs of the petroglyphs, which are deteriorating due to environmental and anthropic factors.
PL
Samaipata, a ściślej El Fuerte de Samaipata, to przedhiszpańskie stanowisko archeologiczne o powierzchni około 40 ha, położone w Boliwii na wschodnich zboczach Andów. W 1998 r. miejsce to ze względu na swoje znaczenie artystyczne i historyczne zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Znaczenie El Fuerte de Samaipata i historia badań tego wyjątkowego zespołu były już przedmiotem licznych studiów. Ten tekst podsumowuje wyniki głównych etapów prac na tym stanowisku, zwłaszcza te dotyczące samej skały, od pierwszych informacji w źródłach kolonialnych z XVI w. poczynając, po najbardziej aktualne opracowania boliwijskich i zagranicznych badaczy. Szczególny nacisk kładzie się na dokumentację i programy ochrony petroglifów, których stan zachowania pogarsza się z powodu czynników środowiskowych i antropogenicznych.
EN
The Samaipata project concerns one of Bolivia’s most important monuments – El Fuerte de Samaipata, a UNESCO World Heritage Site. This paper describes the origin of the project, the reasons behind starting it, and its main goals. In addition, the documentation, surveying and analytical methods used in the project are briefly described.
PL
Przedstawiany projekt Samaipata dotyczył jednego z najważniejszych zabytków Boliwii – El Fuerte de Samaipata, prekolumbijskiego stanowiska archeologicznego wpisanego na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. W artykule opisano genezę projektu, powody podjęcia tematu oraz jego główne cele. Ponadto w skrócie opisano zastosowane w projekcie metody dokumentacyjno-pomiarowe i analityczne.
EN
The paper describes the possibility of using 3D laser scans from two different surveying epochs for structural health monitoring. It uses the results of two particular projects – the 2006 3D laser scanning of Samiapata rock by the University of Arkansas and the 2016 3D laser scanning by the Laboratory of 3D Laser Scanning at Wrocław University of Science and Technology – and discusses the methods, results, and limitations of comparing them.
PL
W artykule opisano możliwość zastosowania laserowego skanowania 3D z dwóch różnych epok pomiarowych do monitorowania stanu zabytku. Wykorzystano wyniki wykonanego przez University of Arkansas laserowego skanowania El Fuerte de Samaipata z 2006 r. oraz laserowego skanowania 3D z roku 2016 wykonanego przez Laboratorium Skanowania Laserowego 3D Politechniki Wrocławskiej. Omówiono wyniki i ograniczenia proponowanej metody.
10
51%
Nurt SVD
|
2019
|
issue 1
8-26
PL
W prowadzonych analizach wskazano na bogatą i zaawansowaną kulturę muzyczną w Ameryce przed przybyciem Kolumba. Podkreślono, że prekolumbijscy muzycy przeznaczeni do posługi przy kulcie byli profesjonalnymi artystami. Nie dziwi zatem zaskakująca łatwość, z jaką muzyka przywieziona przez misjonarzy i Hiszpanów zdołała rozpowszechnić się w kulturze muzycznej Ameryki, a także zyskać uznanie odbiorców. W dalszej części analiz na przykładzie Boliwii wskazano na bogatą dokumentację muzyczną ubiegłych wieków, pochodzącą z trzech obszarów: katedr, klasztorów, misji. Uwypuklono, że to, co najbardziej odróżnia Boliwię od reszty świata na polu muzyki ubiegłych wieków, to przetrwanie muzyki ze środowiska misyjnego wśród Indian. Ponadto wskazano na sprawozdania przełożonych i biskupów ze spotkań z mieszkańcami terenów misyjnych, które wyrażają uznanie dla praktyk muzycznych w wioskach misyjnych. Ponieważ muzyki do celów kultu nie przekazywano ustnie, lecz zapisywano ją na papierze, wykształcił się urząd kopisty.
EN
Research shows existence of the rich and advanced musical culture in America before the arrival of Columbus. It emphasizes that pre-Columbian musicians destined to perform during worship services were professional artists. It is not surprising, therefore, that the music brought by missionaries and Spaniards easily managed to spread in American music culture and also gain recognition of recipients. In the later part of the analysis, based on the example of Bolivia, a rich musical documentation of the past centuries is indicated coming from three areas: cathedrals, monasteries, and missions. It is emphasized that what distinguishes Bolivia from the rest of the world in the field of music of the past ages is the survival of music from the missionary environment among the Indians. In addition, there is stress on the importance of reports of the superiors and bishops from meetings with the inhabitants of the mission areas, which express appreciation for musical practices in the missionary villages. Since music for worship was not passed on orally, but recorded on paper, the office of the copyist was formed.
EN
El Fuerte de Samaipata, commonly known as Samaipata, is an archaeological site in Bolivia. It was inscribed on the UNESCO World Heritage List in 1998. The most characteristic feature of the site is a natural rock that served as a wak’a (sacred place) for several local, pre-Hispanic cultures, so its current condition is the result of at least 1200 years of development. Towards the end of the 20th century and beginning of the 21st century, Samaipata was comprehensively studied and documented by German scholars. Due to the threat of progressing erosion, a new documentation project was executed by a Polish team. The main objective of the project was to document the vanishing site using 3D laser scanning. Most of the research already published on Samaipata concentrates on the complex arrangement of niches and terraces, figural and geometrical petroglyphs, as well as canals and water reservoirs at the site. The long rows of small circular holes drilled into the rock attract less scholarly attention. They are commonly associated with the vertical posts used for traditional quincha walls. Since there are doubts about the ability of the quincha wall to resist the extremely strong winds on the top of the rock, the Authors conducted computer simulations to clarify these reservations. The 3D model was based on 3D laser scanning results, while FEM was used to solve structural analysis problems.
PL
El Fuerte de Samaipata jest stanowiskiem archeologicznym w Boliwii wpisanym na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w 1998 r. Najbardziej charakterystyczną cechą tego miejsca jest naturalna skała, która służyła jako wak’a (święte miejsce) dla kilku lokalnych kultur prehiszpańskich, więc jej obecna forma jest wynikiem co najmniej 1200 lat rozwoju. Pod koniec XX w. i na początku XXI Samaipata była wszechstronnie badana i dokumentowana przez niemieckich uczonych. Ze względu na postępującą erozję polski zespół wykonał nowe pomiary, których głównym celem była precyzyjna rejestracja zagrożonych reliktów za pomocą laserowego skanowania 3D. Większość dotychczas opublikowanych wyników badań na temat Samaipata koncentruje się na złożonym zespole nisz i tarasów, figuralnych i geometrycznych petroglifów, a także kanałów i zbiorników wodnych rzeźbionych w skale. Długie rzędy małych okrągłych wywierconych otworów przyciągają mniej uwagi naukowców. Są one powszechnie kojarzone z pionowymi słupkami stosowanymi do tradycyjnych ścianek quincha. Wątpliwości co do wytrzymałości ścianki quincha na ekstremalnie silne wiatry na szczycie skały skłoniły autorów tego artykułu do przeprowadzenia komputerowych symulacji w celu wyjaśnienia tych zastrzeżeń. Model 3D został oparty na wynikach skanowania laserowego 3D, a samą analizę przeprowadzono z wykorzystaniem metody elementów skończonych (MES).
EN
The article reviews the policy of states in relation to national minorities and the processes of granting them territorial autonomy, based on the example of three countries geographically differentiated, with different histories and diverse national structures. Myanmar, Panama and Bolivia were selected for the analysis. In all these states, the Bolshevik practice of separating autonomous areas according to the distribution of individual nations was used, which, as the practice shows, usually leads to the disintegration of states. Also, two of the analyzed countries have already embarked on the path of disintegration.
PL
W artykule dokonano przeglądu polityki państw w stosunku do mniejszości narodowościowych i procesów nadawania im autonomii terytorialnej na przykładzie trzech krajów zróżnicowanych pod względem położenia geograficznego, odmiennych dziejów i zróżnicowanych struktur narodowych. Do analizy wybrano Mjanmę, Panamę i Boliwię. We wszystkich tych państwach zastosowano bolszewicką praktykę wydzielania obszarów autonomicznych zgodnie z rozmieszczeniem poszczególnych narodów, co – jak pokazuje praktyka – prowadzi zazwyczaj do dezintegracji państw. Dwa spośród analizowanych państw weszły już na drogę dezintegracji.
PL
Artykuł o systemie emerytalnym Boliwii, kraju, który powszechnie traktowany jest jako kraj biedy, poza wprowadzeniem, zawiera cztery części: 1. Ogólna informacja o kraju, 2. Rozwój historyczny systemu emerytalnego, 3. Stan obecny systemu emerytalnego oraz 4. Wyzwania i przewidy-wane zmiany w systemie emerytalnym. Celem badawczym autora jest prezentacja historycznych i aktualnych rozwiązań w systemie emerytalnym Boliwii w celu odnalezienia w tym systemie pomysłów, które w międzynarodowych porównaniach warto wykorzystywać. Autor stawia hipotezę o niecelowości przyjmowania metody inwestycyjnej w zarządzaniu ryzykiem starości w krajach biednych. Rozwój systemu emerytalnego w Boliwii stanowi interesujący przykład przejścia od rozwiązania typu pay–as–you–go do systemu w pełni kapitałowego, z indywidualizacją rachunków emerytalnych, przy jednoczesnym funkcjonowaniu nowatorskiego rozwiązania kapitałowego w postaci systemu BONOSOL, a następnie stopniowego od-chodzenia od przyjętych wcześniej rozwiązań na rzecz elementów o charakterze zaopatrzeniowym. Ostatnie decyzje o przeniesieniu zarządzania środkami zgromadzonymi w funduszach emerytalnych z instytucji prywatnych do instytucji publicznej można określać jako nacjonalizację systemu emerytalne-go w części kapitałowej. Duża niestabilność systemu emerytalnego w Boliwii oznacza brak spójności przyjmowanych wcześniej rozwiązań kapitałowych, oznaczających stosowanie metody inwesty-cyjnej w zarządzaniu ryzkiem starości, z możliwościami kraju biednego, gdzie trudności w groma-dzeniu składek i niewielkie rynki kapitałowe utrudniają rozwój tych rozwiązań. W podsumowaniu autor wskazuje, że w porównaniach międzynarodowych najbardziej interesującym pomysłem w boliwijskim systemie emerytalnym było funkcjonowanie systemu BONOSOL.
EN
The article presents an insight into the old age pension system in Bolivia, the country, which is commonly treated as a country of poverty. The introduction is followed by four topic para-graphs: 1. the general information about the country, 2. the historical development of its pension system, 3. the present situation, and 4. challenges and foreseen changes. There, the author’s goal was to present both past and present solutions employed by the pension system of Bolivia, in search for ideas worth consideration in international comparisons. The author puts the hypothesis about futility of reception of investment method in old-age risk management in countries of pov-erty. Development of pension system in Bolivia is an interesting case of transformation from pay–as–you–go system to fully–funded one, with individualization of pension accounts, with simultaneous functioning of innovatory capital solution like BONOSOL system, and next gradually walking away from earlier accepted solutions into elements of system of subsistence nature. Last decisions accord-ing to the transfer of fund management of pension funds resources from private managers into the public one could be named as nationalization of pension system in the capital part of it. The great instability of pension system in Bolivia means the lack of cohesion earlier absorbed fully-funded solutions, which determined using the investing method in old-age risk management, and opportuni-ties of a poverty country, where difficulties in commissions collecting and poor capital markets tram-mel the development of such solutions. In the summary, the author highlights that in international comparison the most interesting concept in Bolivian pension system was the BONOSOL system.
EN
The study describes the results of the documentation of El Fuerte de Samaipata, a pre-Hispanic archaeological site in Bolivia on the UNESCO World Heritage List. It summarizes the most recent observations of the carvings on the rock of Samaipata, which, due to progressing erosion, are slowly vanishing. Thanks to modern documentation technologies, laser scanning, structural light scanning, digital photogrammetry, and advanced digital analysis of images and 3D models of the site, all still visible traces of petroglyphs as well as “architectural” elements like terraces, platform, niches and seats have been documented and described.
PL
W pracy opisano wyniki projektu dokumentującego El Fuerte de Samaipata, prehiszpańskie stanowisko archeologiczne w Boliwii wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Artykuł podsumowuje najnowsze obserwacje dotyczące rytów naskalnych w Samaipata, które powoli zanikają z powodu postępującej erozji. Dzięki nowoczesnym technologiom dokumentacji, skanowaniu laserowemu, skanowaniu światłem strukturalnym, cyfrowej fotogrametrii oraz zaawansowanej cyfrowej analizie obrazów i modeli 3D terenu wszystkie nadal widoczne ślady petroglifów, a także elementów „architektury” takich jak tarasy, platformy, nisze i siedziska zostały udokumentowane i opisane.
EN
The article provides examples of our compatriots staying among the Indian tribes in Bolivia since the end of the 19th century (which was the period of emigration and research expeditions of Polish scientists: Józef Jackowski, Rudolf Zuber, Władysław Kluger, Roman Kozłowski, Jan Kalinowski, Józef Warszewicz). The missionary work of Poles in Bolivia began in the second half of the 20th century. The first ones who arrived were the Salesians and Redemptorists. The Franciscans came in the 1970. Missionary activity has been also performed by the missionary sisters from various religious orders and assemblies (including the Dębickie Servant Sisters, the Albertine Sisters, the Sacred Heart Sisters). The article presents the silhouettes of prominent Polish women and men serving in Bolivia: Friar Piotr Nawrot (Divine Word Missionary and musicologist), Bishop Krzysztof Białasik (Divine Word Missionary, the “Polish shepherd of Bolivian mountaineers”), Friar Kazimierz Strzępek – called “El Misionero,” Friar Kacper Nowakowski (Franciscan, OFM Conv.), Grzegorz Stachowiak (CR), Sister Miriam (of the Sacred Heart Sisters). In addition, the author recalls these Poles who passed away, but are still present in the hearts of Bolivians: Fr Bernard Czaja (Divine Word Missionary), Fr. Tomasz Strudzik, and Fr. Mariusz Graszek. Henryk Nowak and Mileniusz Spanowicz (a photographer of Bolivian nature) who are currently living in Bolivia, are also presented in the article.
PL
Artykuł zawiera przykłady pobytu naszych rodaków wśród plemion indiańskich w Boliwii od końca XIX wieku (okres emigracji i wypraw badawczych polskich naukowców: Józefa Jackowskiego, Rudolfa Zubera, Władysława Klugera, Romana Kozłowskiego, Jana Kalinowskiego, Józefa Warszewicza). Prace misyjne w tym kraju Polacy rozpoczęli w drugiej połowie XX wieku. Jako pierwsi przybyli salezjanie i redemptoryści, a w latach siedemdziesiątych XX wieku – franciszkanie. Posługę misyjną pełnią również misjonarki z różnych zakonów i zgromadzeń (m.in. służebniczki dębickie, albertynki, sercanki). Artykuł prezentuje sylwetki wybitnych Polaków i Polek posługujących w Boliwii: o. Piotra Nawrota (werbista i muzykolog), bpa Krzysztofa Białasika (werbista, „polski pasterz boliwijskich górali”), o. Kazimierza Strzępka – „El Misionero”, o. Kacpra Nowakowskiego (franciszkanin OFM), o. Grzegorza Stachowiaka (zmartwychwstańcy), s. Miriam (sercanki). Ponadto autorka wspomina tych Polaków, którzy już odeszli, a na zawsze pozostali w sercach Boliwijczyków: o. Bernarda Czaję (werbista), ks. Tomasza Strudzika, ks. Mariusza Graszka. Prezentuje także obecnie mieszkających w Boliwii – Henryka Nowaka i Mileniusza Spanowicza, fotografa boliwijskiej przyrody.
Nurt SVD
|
2013
|
issue 2
92-122
PL
Trzywiekowa, kolonialna historia Kościoła w Charcas jest typowym przykładem rozwoju Kościoła w Nowym Świecie. Po przybyciu na obszary dzisiejszej zachodnio-południowej Boliwii hiszpańskich konkwistadorów, wraz ze strukturami administracji kolonialnej postępowała ewangelizacja. Niecałe 20 lat od rozpoczęcia konkwisty imperium inkaskiego, w roku 1551 powstała diecezja Charcas z siedzibą w Chuquisaca (obecnie Sucre), a w 1609 została podniesiona do rangi archidiecezji. Po zorganizowaniu sieci doktryn oraz parafii, dzieło ewangelizacji Indian stało się bardziej efektywne. W Chuquisaca oraz innych miastach zakładano seminaria duchowne i zwoływano synody w celu omówienia problematyki administracyjnej i ewangelizacyjnej. Następnie akcja misyjna była kierowana na obszary dzisiejszej wschodniej i środkowej Boliwii. Istniejące w archidiecezji Charcas sanktuaria i bractwa przyczyniały się do rozwoju religijności ludowej i promowania sztuki sakralnej. Wielkim wyzwaniem okazały się rebelie Indian, które zakłócały akcję katechetyczną i praktyki sakramentalne. Współczesne przemiany społeczno-religijne w Boliwii sięgają swymi korzeniami do czasu ewangelizacji w XVI-XVIII wieku.
EN
Three-century long, colonial history of the Church of Charcas is a typical example of Church’s development in the New World. The Spanish conquest arrived at the area of today’s south-west Bolivia and evangelisation proceeded along with their structures of the colonial administration. Less than twenty years after the beginning of the conquest of the Inca empire, in 1551, the Diocese of Charcas, located in Chuquisaca (now Sucre), was established and in 1609, it was raised to the rank of archdiocese. After organising a network of doctrines and parishes, the evangelisation of the Indians became more efficient. In Chuquisaca and other cities seminaries were established and synods were convened to discuss the administrative and evangelisation issues. Subsequently, the missionary action was directed to the areas of today’s eastern and central Bolivia. The existing in the Archdiocese of Charcas shrines and brotherhoods contributed to the development of religion and promotion of folk religious art. The big challenge turned out to be Indian rebellions that interfered with the catechetical action and sacramental practice. Contemporary socio-religious transformations in Bolivia take their roots back to the times of evangelisation in the 16th to the 18th century.
PL
Temat muzyki Indian i wpływu Indian na muzykę barokową z dawnych redukcji jezuickich w Ameryce Południowej potrzebuje nowych badań, a to, co zostało powiedziane w tej sprawie do tej pory przez muzykologów i etnomuzykologów wymaga rewizji. Odkrycie prawie 13.000 stron muzyki barokowej z jezuickich redukcji Indian Chiquito i Moxo w Boliwii daje nam nową możliwość wyjaśnienia zachowania Indian w stosunku do muzyki wprowadzonej w misjach przez jezuickich misjonarzy, jak również szanse na ilustruje wpływ Indian na muzykę komponowaną, lub na nowo aranżowaną w misjach przez misjonarzy i lokalnych muzyków. W kontekście muzyki na Boże Narodzenie łańcuch argumentów został przedstawiony w celu wyjaśnienia obecności "indyjskich" elementów w muzyce barokowej z Ameryki, a także współistnienie autochtonicznej i "nowej muzyki" w misjach.
EN
The subject of Indian music and Indian influence on baroque music from the former Jesuit Reductions in South America needs new studies, and what has been said on this matter up to now by musicologists and ethnomusicologists needs revision. The finding of almost 13,000 pages of baroque music from the Chiquito and Moxo Reductions in Bolivia gives us new opportunity to clarify Native American’s attitude toward music introduced in the missions by the missionaries and to illustrate their influence on music created or written anew in the missions by the missionaries and local musicians. In the context of music for Christmas celebration a serious of arguments are discussed to clarify the presence of “Indian” components in the baroque music from America, as well as coexistence of autochthonous and “new music” in the missions.
Nurt SVD
|
2015
|
issue 1
63-79
DE
In den Jesuiten-Reduktionen der Chiquitos im heutigen Ostbolivien fanden christlicher Glauben, wirtschaftliche Entwicklung, künstlerischer Ausdruck und handwerkliche Fähigkeiten zu einer Symbiose zusammen. Dahinter stand die Grundidee einer Einheit von Evangelisierung und menschlicher Entwicklung sowie das Bestreben, an die autochthone Kultur und Religiosität anzuknüpfen. Dies wurde durch Kommunikation des Evangeliums im Rahmen eines dialogischen Prozesses realisiert, bei dem Hörbereitschaft und Sensibilität für den Anderen die notwendige Voraussetzung allen missionarischen Handel ist. In Folge dessen bedienten sich die Jesuiten im Rahmen des von ihnen geschaffenen Systems der „Reduktionen“ bei ihrer Unterweisung im christlichen Glauben nicht nur der einheimischen Sprachen, sondern auch der Künste, der Architektur, des religiösen Theaters und insbesondere der Musik sowie der feierlichen musikalischen Gestaltung der Liturgie in reich ausgestatteten Kirchen. Es war eine erfolgreiche Methode der Evangelisierung, da sie die diesbezüglichen Begabungen unter den Indios förderte. Aus heutiger Perspektive betrachtet, ist ein solches missionarisches Tun nur auf dem Weg des Dialogs möglich, in einer Begegnung der Kulturen, die sich im gegenseitigen Vertrauen annähern und zu einer Symbiose einer neuen Glaubenskultur verschmelzen. Vergisst man dies, so wird auch unter den Bedingungen der heutigen Welt Christsein in einer Kirche der Zukunft, die den prophetischmissionarischen Dialog pflegt, nicht gelingen. Das lehrt uns die Geschichte der missionarischen Kirche der Chiquitano-Mission Ost-Boliviens.
EN
In the former Jesuit reductions of Chiquitos in today’s eastern Bolivia the Christian faith, economic development, artistic expression and handiwork abilities formed a symbiosis. This symbiosis is rooted in the fundamental idea of the deep relation of evangelization and integral human development, and of the desire to connect indigenous culture with religion. This was realized by communicating the gospel in the context of a dialogical process in which willingness to listen and respect for others was is the necessary condition for any missionary activity. As a result, the Jesuits created a system of “reductions” in order not only to instruct the residents in the Christian faith in their indigenous languages but also to encourage the integration of their art, architecture, religious theater and especially music with the Christian faith. Above all, the liturgy with its solemn musical design in richly decorated churches was developed, which was seen as a successful method of evangelization, utilizing talents available among the Indians. From today’s perspective such a missionary approach is only possible through dialogue, an encounter of cultures approaching each other in mutual respect and merging into a symbiosis of a new religious culture. This approach can only succeed when we are open for today’s world, for being a Christian in church of the future, which maintains the prophetic and missionary dialogue. This is the central message of this article, presenting the missionary Church through the example of Chiquitano-Mission in eastern Bolivia.
PL
W byłych jezuickich redukcjach Chiquitos w dzisiejszej wschodniej Boliwii wiara chrześcijańska, rozwój gospodarczy, twórczość artystyczna i rzemiosło utworzyły symbiozę. Symbioza ta jest zakorzeniona w fundamentalnej idei głębokiej relacji między ewangelizacją i integralnym rozwojem człowieka, a pragnieniem połączenia tubylczej kultury z religią. Zostało to zrealizowane poprzez przekaz ewangelii w kontekście procesu dialogu, w którym wola słuchania innych i szacunku wobec nich jest konieczna dla jakiejkolwiek działalności misjonarskiej. W efekcie jezuici utworzyli system „redukcji”, aby nie tylko uczyć mieszkańców chrześcijańskiej religii w ich językach, ale również zachęcić do integracji ich sztuki, architektury, teatru religijnego, a szczególnie ich muzyki z wiarą chrześcijańską. Przede wszystkim rozwinięto uroczystą liturgię na bazie muzyki poważnej w bogato ozdobionych kościołach, co uważano za efektywną metodę ewangelizacji, przy wykorzystaniu zdolności, jakie przejawiali Indianie. Z perspektywy dnia dzisiejszego tego rodzaju misyjne podejście jest możliwe tylko poprzez dialog, spotkanie kultur wzajemnie szanujących się i łączących się w symbiozie nowej kultury religijnej. Tego rodzaju podejście może się powieść tylko wtedy, gdy będziemy otwarci na współczesny świat, na bycie chrześcijaninem w kościele przyszłości, który popiera dialog profetyczny i misjonarski. To jest myśl przewodnia tego artykułu, przedstawiającego Kościół misyjny na przykładzie misji wśród plemion Chiquitano we wschodniej Boliwii.
PL
Obecna sytuacja grup indiańskich zamieszkujących północno-wschodnią Boliwię jest ściśle związana z historią tego regionu. Od kilku dekad społeczności indiańskie realizują szereg rozwiązań służących ich adaptacji do społeczeństwa boliwijskiego. Do najważniejszych przejawów owej strategii przystosowawczej można zaliczyć: działalność w organizacjach indiańskich, marsze protestu, program TCO, program zrównoważonego rozwoju. Indianie w większości przypadków dostrzegają wartość swojej tożsamości tubylczej i podejmują działania wspierające jej rozwój.
EN
Current situation of indigenous groups inhabiting the north-eastern Bolivia is closely connected with the history of this region. For several decades, Native American communities carry out several solutions to their adaptation to Bolivian society. The most important strategies of adaptive manifestations of this are (we can indicate the most important strategies for adaptation): activities in Indian organizations, protest marches, TCO program, a program of sustainable development. The Indians, in most cases recognize the value of their indigenous identity and they support its development.
EN
This article offersan introduction to the El Fuerte de Samaipata site as a unique example of pre-Hispanic cultural heritage in Bolivia, and discusses the importance of current research for the conservation and preservation of the site. The rock carvings and the actual rock on the site have to be viewed in correlation with the adjacent architectural remains and the landscaping and seen as a complete unit. A summary of current knowledge concerning the site is presented, and it shows that the scale of the rock art at Samaipata has no parallel in the Americas, as specified in the description of the site on the UNESCO World Heritage List. The site has been compared to some sites in Bolivia and Peru in terms of the problems facing the protection of heritage monuments. The new approach guided by the Polish mission for research on the architecture and rock art of the site is well justified by the methods and methodology used for its comprehensive documentation.
PL
Artykuł jest tekstem wprowadzającym do przedstawienia stanowiska El Fuerte de Samaipata jako wyjątkowego przykładu dziedzictwa latynoskiego w Boliwii i omawia znaczenie bieżących badań dla zachowania tego miejsca. Zarówno ryty naskalne, jak i samą skałę należy postrzegać łącznie i roz-patrywać w powiązaniu z pobliskimi reliktami architektonicznymi i całym krajobrazem. Zaprezentowano stan obecnej wiedzy na temat tego miejsca i jednocześnie podkreślono, jak podsumowano to we wpisie Samaipata na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, że skala i waga tych przykładów sztuki naskalnej nie ma swojego odpowiednika w obu Amerykach. W artykule porównano Samaipata z niektórymi przykładami w Boliwii i Peru pod względem problemów związanych z ochroną zabytków. Nowe podejście wykreowane przez polską misję badań nad architekturą i sztuką naskalną Samaipata jest dobrze uzasadnione metodami i metodologią zastosowaną do jego kompleksowej dokumentacji.
first rewind previous Page / 2 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.