Search results

1

Misyjne rzeczy. Kilka uwag o sprawczości rzeczy na Watykańskiej Wystawie Misyjnej w 1925 roku

100%

Tańczuk R.

Prace Kulturoznawcze

|

2019

|

vol. 23

|

issue 2-3

123-145

EN

Things brought by missionaries from mission countries were a testimony of cultural and civilizational differences, objects of scientific research, goods enabling acquisition of funds and new patrons. They were classified and valued according to new rules. They were to bear witness to the success of missions and encourage their continuation. The Missionary Exhibition held in Vatican in 1925 perfectly illustrates the scale of the missionary project of acquiring ethnographic objects. This paper presents the importance of foreign things and their agency in legitimizing missions.

2

Hiperhumanizm, czyli dlaczego kultura nie może wyjść poza samą siebie

100%

Jonak Ł.

Przegląd Humanistyczny

|

2014

|

issue 1(442)

53-64

EN

The paper engages pan-social sociology of Bruno Latour in order to examine the possible realizations of post-anthropocentrist/posthumanistic proposition. The starting assumption is that posthumanism is possible only by naturalizing the human or humanising non-human entities. A number of naturalistic strategies of post-anthropocentrism are being presented and concepts of non-human actants and hybrid societies are being analyzed. Whenever analyzed ideas and processes seem to interfere with naturalistic categories, those categories are being used in analyses. The conclusion (derived, among other things, from the way natural categories work or do not work in humanistic context) is proposed that posthumanism, understood as inclusion of non-human entities in relations of meaning and, above all, political pragmatics is, indeed (a noble, maybe useful) form of hyperhumanism.

3

Zaproszenie do teorii aktora-sieci ontologia relacyjna a archeologia

100%

Mugaj J.

Przegląd Archeologiczny

|

2022

|

vol. 70

41-55

EN

Actor-Network Theory and the related ontological turn is one of the most important paradigmatic changes in contemporary social sciences. In Polish archaeological discourse Actor-Network Theory is not widely discussed. The paper presents the basic assumptions of the theory focusing on its potential for the conceptualization of archaeological sources and the relationship between humans and the environment.

4

Dyskretny urok irracjonalizmu (odpowiedź na Chocholi taniec)

89%

Kaczmarczyk M.

Studia Socjologiczne

|

2020

|

issue 2(237)

29-37

PL

Odpierając zarzuty polemistów, autor artykułu zwraca uwagę na dużą rolę jasności i precyzji pojęć w prowadzeniu polemik naukowych oraz wyjaśnia bronione przez siebie wcześniej stanowisko umiarkowanego konstruktywizmu w socjologii. W konkluzji przypisuje swym krytykom nie w pełni wyartykułowany irracjonalizm, który wynika, jego zdaniem, zarówno z fascynacji myślą społeczną Brunona Latoura, jak i z powierzchownej interpretacji Maksa Webera.

EN

Rebutting the responses of his polemists, the author emphasizes the pivotal role of the concepts’ clarity and precision in scholarly debates. He further explains the standpoint of moderate constructivism in sociology that he has earlier defended. In conclusions, he ascribes tacit irrationalism to his critics, which according to him results from the fascination with Bruno Latour’s social theory as well as the superficial reading of Max Weber.

5

Kiedy antropolog wchodzi do laboratorium… Latour, Bruno, Steve Woolgar. Życie laboratoryjne. Konstruowanie faktów naukowych . Red. nauk. Krzysztof Abriszewski, Rafał Wiśniewski. Tłum. Krzysztof Abriszewski, Paweł Gąska, Maciej Smoczyński, Adrian Zabielski. Warszawa: Narodowe Centrum Kultury, 2020.

89%

Kasperek A.

Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka

|

2021

|

vol. 113

|

issue 1

248-254

6

An Invasion of Tricksters. Critical Remarks on Bruno Latour’s Social Theory and Its Polish Reception

89%

Kaczmarczyk M.

Studia Socjologiczne

|

2019

|

issue 4(235)

5-44

EN

The number of publications inspired by Bruno Latour’s social thought has significantly grown in Poland over the last decade. Among them there are theoretical analyses, research programms as well as projects of social engineering. This situation makes it urgent to examine the credibility of Latour’s vision of science and society. The present article claims that the premises as well as arguments of the French thinker are not only fallacious but also dangerous. A number of absurdities following from the actor-network theory become evident in the works of the Polish followers of Latour. Thus the article focuses on selected examples of them. In the conclusion the author indicates certain advantages for Latour’s readers and formulates several hypotheses about the possible reasons for Latour’s growing popularity.

PL

W ostatniej dekadzie rośnie w Polsce liczba publikacji inspirowanych myślą społeczną Brunona Latoura. Są to nie tylko analizy teoretyczne, ale również programy badawcze, a nawet projekty inżynierii społecznej. Stanowi to ważny powód, by zastanowić się nad zasadnością proponowanej przez Latoura wizji nauki i społeczeństwa. Jak dowodzi niniejszy artykuł, zarówno założenia, jak też argumentacje francuskiego myśliciela są błędne, a nawet niebezpieczne. Wiele absurdów, do jakich prowadzi teoria aktora-sieci, wychodzi na jaw w twórczości polskich zwolenników Latoura, toteż artykuł zawiera omówienie niektórych z nich. W podsumowaniu autor wskazuje na pewne pożytki z lektury prac francuskiego myśliciela oraz stawia kilka hipotez na temat przyczyn jego rosnącej popularności.

7

„Obiektywność skonstruowana”? Kategoria obiektywności w postkonstruktywistycznych studiach nad nauką i technologią

89%

Kołtun A.

Zagadnienia Naukoznawstwa

|

2015

|

vol. 51

|

issue 2(204)

157-166

PL

Celem artykułu jest zarysowanie kategorii obiektywności z perspektywy postkonstruktywistycznych studiów nad nauką i technologią. Choć są to koncepcje odrzucające klasyczne ujęcia wiedzy i nauki, namysł nad obiektywnością zajmuje w nich istotne miejsce. Wypracowane w nich rozumienie tego pojęcia zakłada jej „konstruowany” charakter, a zarazem podkreśla związki ze swoiście pojmowaną rzeczywistością. Obiektywność stanowi więc właściwość wytworów naukowych, uzyskanych w toku skomplikowanych laboratoryjnych praktyk, których zakres i charakter jest nieustannie ograniczany poprzez tzw. materialny opór rzeczywistości, widoczny w działaniach maszyn i instrumentów badawczych. Za przykłady tak rozumianego podejścia do kategorii obiektywności posłużą w artykule stanowiska wypracowane przez Bruno Latoura i Andrew Pickeringa.

EN

The aim of the article is to present the notion of objectivity from the standpoint of the postconstructivist Science and Technology Studies. Although these approaches deny the classical understanding of knowledge and science, refl ection upon objectivity remains an important point of their interest. Objectivity is assumed to be of a “constructed” character, yet at the same time as bearing a relation to a specifi cally understood independent reality. Thus, it is a quality of a scientifi c result, itself achieved in the course of complex laboratory practices which are constantly delimited by the so-called material resistance of reality, exercised by means of various machines and instruments. The examples of such standing towards the notion of objectivity are provided with the conceptions of Bruno Latour and Andrew Pickering.

8

Antropocen/strategie oporu. Geomorficzny projekt Renza Piano

89%

Ubertowska A.

Prace Kulturoznawcze

|

2018

|

vol. 22

|

issue 1-2

83-96

EN

The author aims to outline the strategies of resistance against the Anthropocene focusing on two philosophical concepts: the of “geostory” by Bruno Latour and the of “hyperobjects” introduced recently to the ecocriticism by Timothy Morton. In the second part of her text Ubertowska analyses the example of eco-architecture (Zentrum Paul Klee in Bern designed by Renzo Piano) examining how the idea of hyperobjects can be applied in the work of art.

9

Bruno Latour’s Earthbound Theater: Applying Stage-Thinking to Reclaim the Critical Zone

89%

Wiame A.

Pamiętnik Teatralny

|

2023

|

issue 4(287)

101-119

PL

Artykuł dowodzi, że liczne aluzje do teatru, które można znaleźć w pracach Bruno Latoura, nie są jedynie metaforami, ale stanowią istotę procesu myślowego autora, opartego na eksperymentach pomiędzy pisaniem filozoficznym a scenicznym. Ten proces myślowy można śledzić począwszy od wczesnych prac Latoura z lat 80. dotyczących Louisa Pasteura i wynalezionego przez niego laboratorium, które Latour nazywa „teatrem dowodu”. Artykuł stawia pytanie, które jest kluczowe dla prac Latoura nad Nowym Reżimem Klimatycznym: jak stworzyć nowy teatr dowodu odpowiedni dla naszych warunków ekologicznych – teatr, który odrzuci pokusę wzniosłości i wprowadzi nas w to, co badacze systemu ziemskiego nazywają „strefą krytyczną”. Autorka artykułu stwierdza, że najbardziej uderzającym przykładem takiego nowego teatru dowodu mogą być warsztaty „Où atterrir?”, które Latour zainicjował w 2020 roku, rozwijające pragmatyczne i usytuowane badania oparte na stosowanym, „zekologizowanym” teatrze.

EN

This article shows that the numerous allusions to theater that can be found in Bruno Latour’s work are not mere metaphors but are at the core of Latour’s thought process, based on experimentations between philosophy-writing and stage-writing. This thought process can be traced back to Latour’s early work, in the 1980s-on Louis Pasteur and his invention of the laboratory, which Latour calls a “theater of the proof.” The article then turns to a question that is central to Latour’s work on the New Climatic Regime: how to design a new theater of the proof suited to our ecological condition-a theater that would definitely cast the temptation for the sublime away and insert us into what Earth system scientists call the “critical zone.” It finally argues that the most striking instantiation of this new theater of the proof can be found in the “Où atterrir?” workshops Latour initiated in 2020, which develop pragmatist and situated inquiries relying on an applied, “ecologized” theater.

10

Natura, kultura i hybrydy. Prawne konstrukcje transseksualizmu i sprawy o ustalenie płci

88%

Dębińska M.

Lud

|

2013

|

vol. 97

221-244

EN

This paper is an attempt to analyse the history and the working practice of the legal sex reassignment procedure in Poland within the frames of Bruno Latour's concept of “modern constitution” as explained in his works. Legal sex reassignment procedure is used by transsexual persons who want to live in their perceived gender and allows them to undergo sex reassignment surgery, which otherwise is considered illegal due to the current interpretation of §155 of Polish Criminal Code, which forbids medical procedures that permanently rid individuals of the ability to procreate, even with their consent. In order to obtain court permission for sex reassignment in their documents, transsexual individuals are required to sue their parents in the court of law. I am analysing the current legal practice and its history using Latour's concepts of purification and mediation between the categories of nature and culture. I attempt to uncover the conceptualisations of the biological and the social which underlie legal solutions to transsexuality, and to reveal the different uses of these categories in legal theory and legal practice.

11

„Kamienie niepokoją się i stają się agresywne”. Holokaust w świetle ekokrytyki

87%

Ubertowska A.

Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka

|

2015

|

issue 25

93-111

EN

The article is an attempt to apply the theoretical and analytical tools derived from ecocriticism and the environmental studies, in the analyses of the literature of the Holocaust. The author proposes a thesis that a full recognition of the role of non-human factors (non-humans), such as nature, landscape, climate, plants and animals became only possible after the anthropocentric paradigm in the humanities have been overcome and a new, supra-species kind of “agency”-elaborated from the theory of Brunon Latour-became widespread. The principal part of the essay contains the analyses of the role of landscape, organic and inorganic nature in the autobiographical prose of Piotr Rawicz, Henryk Grynberg and Wilhelm Dichter. In all of the studied writings nature assumes the function of an ethical subject and additionally the role of anti-historical narration.

12

BLCKBX GAIA oder zur doppelten Grenze des Gaia-Planeten

87%

Raddatz F.-M.

Wortfolge. Szyk Słów

|

2023

|

vol. 7

1-21

PL

Dzieło antropocenu sytuuje się na styku sztuki i nauki, ponieważ sam antropocen jest konstrukcją naukową. Jako że antropocen opiera się na efektach rozwoju technologicznego, które w żadnym wypadku nie są zamierzone, nie można go powstrzymać za pomocą imperatywów etycznych. Jest on raczej wynikiem epistemologii, która nie uznaje aktantów za przedmioty. Dlatego Bruno Latour domaga się estetyki propagującej efekty sprzężenia zwrotnego. Taka epistemologicznie skoncentrowana sztuka powinna ograniczyć się do multiplikowania tego, co możliwe, i zrezygnować ze swojej autonomii. Doktrynie tej zaprzecza sam Latour, jako że zespół aktantów, wespół z ciałem niebieskim Gaja zamieszkiwanym przez życie w Strefach Krytycznych, jest zjawiskiem nieznanym i słabo zbadanym naukowo. Granica niewiedzy przebiega zatem przez sztukę ekologiczną, która znajduje się w samym środku ruchu transformacyjnego.

EN

The Anthropocene artwork is situated at the art/science interface because the Anthropocene is itself a scientific construction. Since the Anthropocene is based on effects of technological development that are by no means intentional, it cannot be contained by ethical imperatives. Rather, it is the result of an epistemology that fails to recognize actants as objects. Therefore, Bruno Latour calls for an aesthetics that propagates feedback effects. Such an epistemically centered art should limit itself to the multiplication of the possible and give up its autonomy. This doctrine is contradicted by Latour himself, insofar as the ensemble of actants, together with the celestial body Gaia populated by life in the Critical Zones, is an unknown and hardly scientifically penetrated phenomenon. Thus, a border of non-knowledge runs through ecological art, which is located in the middle of a transformation movement.

DE

Das Anthropozän-Kunstwerk ist an der Schnittstelle von Kunst und Wissenschaft angesiedelt, weil das Anthropozän selbst eine wissenschaftliche Konstruktion ist. Da das Anthropozän auf Auswirkungen der technologischen Entwicklung beruht, die keineswegs beabsichtigt sind, kann es nicht durch ethische Imperative eingedämmt werden. Vielmehr ist es das Ergebnis einer Erkenntnistheorie, die die Aktanten als Objekte verkennt. Daher fordert Bruno Latour eine Ästhetik, die Rückkopplungseffekte propagiert. Eine solche erkenntnistheoretisch zentrierte Kunst sollte sich auf die Multiplikation des Möglichen beschränken und ihre Autonomie aufgeben. Dieser Doktrin widerspricht Latour selbst, insofern das Ensemble der Aktanten zusammen mit dem vom Leben in den Kritischen Zonen bevölkerten Himmelskörper Gaia ein unbekanntes und wissenschaftlich kaum erforschtes Phänomen ist. So zieht sich eine Grenze des Nichtwissens durch die ökologische Kunst, die sich inmitten einer Transformnationsbewegung befindet.

13

Squeezing Data Science into Latour’s Blackbox. Theoretical Implications of Testing for Unidirectionality

75%

Juszczak M. D.

International Journal of Pedagogy, Innovation and New Technologies

|

2019

|

vol. 6(2)

133-138

EN

Latour’s Black Box is a dynamic gateway that segregates the continuum of scientific processes into those that occur before and after a certain critical point: the shift from ‘science in the making’ to ‘ready made science’. For reasons that will be explored in this paper, the field of data science does not appear to follow a unidirectional heuristic in the way that technologies transition from ‘in the making’ to ‘ready made’. This paper is a theoretical analysis of the extent to which the fundamental technologies of data science either violate or adhere to this heuristic. If data science does not follow a unidirectional heuristic, is there any evidence as to the causes of this dynamic and, furthermore, are the limitations, as they may exist, a function of technological advancement or a function of the theoretical limits of the field of data science itself?

14

Ecology/Ontology a Contribution to Historical Naturalism

75%

Guillibert P., Monferrand F.

Dialogue and Universalism

|

2018

|

issue 3

245-251

EN

Contemporary debates in political ecology tend more and more to be held on the on-tological level, where they are recomposed around the following alternative: should one conceive of nature as the order of reality that transcends society and that should be pro-tected from the excesses of the latter? Or should one renounce the very partitioning of nature and society itself in order to imagine new, more sustainable, ecological arrange-ments? Examining both Bruno Latour’s and Jason Moore’s takes on this alternative we argue that it should be overcome in favor of a naturalist and historical ontology of socie-ty inspired by the young Marx’s Economic and Philosophic Manuscripts of 1844. In this historico-naturalist perspective, social relations indeed appear as both determined by their environmental conditions as well as determining the uses of a collective make of its environment. The interest in this approach is to allow one to conceive of social alienation and environmental destruction as two sides of a same process which should therefore be conjointly addressed.

15

Problem dualistycznego podziału na naturę i kulturę. O postkonstruktywizmie i konstruktywizmie kulturowym

75%

Markiewka T. S.

Przegląd Kulturoznawczy

|

2013

|

issue 1(15)

100–110

EN

The aim of the article is to present how postconstructivism tries to overcome the dualistic distinction between nature and culture (and why this is so important issue). In order to do this, the author of the text compares postconstructivism with cultural constructivism (and its way of dealing with above-mentioned dualism). The former is represented by Bruno Latour, the latter is represented by Richard Rorty. Cultural constructivists want to weaken the nature/culture distinction by persuade us that every object of our knowledge is a cultural object and one should never use nature as an argument. Postconstructivists say that we should stop using both the notion of nature and the notion of culture in our debates.

16

Bruno Latour: New Challenges and Inspirations in Political Ecology

75%

Buraj I.

Studia Philosophiae Christianae

|

2023

|

vol. 59

|

issue 1

EN

Political ecology is a recent development in contemporary scholarship. Contrary to popular belief, the French philosopher Bruno Latour was not its originator. Some scholars began to recognise that nature and politics were closely connected back to the time of Montesquieu. Nonetheless, Latour’s political ecology is original in that it features new or revamped concepts that lend it new content and meaning. It includes concepts such as ‘mode of existence,’ ‘actor/network,’ ‘humans’ and ‘non-humans,’ ‘terrestrial’ or ‘Earthbound,’ and offers a new interpretation of the concepts of nature and politics. These concepts are the focus of the first and second parts of the article. The final part looks at their practical application, particularly in connection with Latour’s idea of creating a common world fit for life, or at least survival.

17

ANT-logia literatury

75%

Kola A. F.

Przegląd Kulturoznawczy

|

2013

|

issue 1(15)

35–47

EN

The main aim of the article is to propose a new version of sociology of literature under the name of ANT-ology of literature. In the first part of the text I sketch a map of modern controversies on status and situation of literature and literary studies in contemporary world. I underline the fact that descriptions of this situation proposed by literary and academic establishment is always critical and that in fact this diagnosis are presented from conservative point of view. Afterward I discuss classical approaches of sociology of literature starting in 19th century till present-day and cultural sociology of literature connected with cultural turn in humanities and social sciences. However, I underline that all those approaches are anthropo- and textocentric. Hence, the crucial is the last part of the article. I argue on the necessity of application of Bruno Latour’s Actor-Network Theory into the literary studies and I describe possible advantages of ANT-ology of literature. If we take seriously into consideration the ideas of human and nonhuman actors, collective instead of society, abandon the “context”, focus on empiric and case studies, and if we will follow the actors, etc., presented version of literary studies will be entirely different – redefined and renewed.

18

Bruno Latour i „koniec” postmodernizmu

71%

Markiewka T. S.

Diametros

|

2012

|

issue 33

101-119

PL

Bruno Latour jest jednym z czołowych przedstawiciel teorii aktora-sieci. Choć jest to koncepcja socjologiczna, to autor Nigdy nie byliśmy nowocześni porusza wiele zagadnień, które są interesujące z filozoficznego punktu widzenia. Celem artykułu jest odczytanie twórczości Bruno Latoura jako oznaki symbolicznego „końca” postmodernizmu w filozofii. „Koniec” nie oznacza w tym kontekście, że postmodernizm – czymkolwiek był – dosłownie się skończył. Chodzi raczej o to, że francuski myśliciel pokazuje w swoich pracach ograniczenia postmodernistycznego sposobu myślenia. Latour polemizuje z trzema stanowiskami charakterystycznymi dla postmodernizmu: (1) społecznym lub kulturowym konstruktywizmem, (2) totalną krytyką ogólnie przyjętych w naszej kulturze poglądów oraz (3) daleko posuniętym sceptycyzmem poznawczym.

EN

Bruno Latour is one of the key thinkers in actor-network theory. Although his conception is sociological, the author of We Have Never Been Modern takes into consideration theses which are interesting from a philosophical point of view. The aim of the article is to interpret Latour’s writings as a sign of the symbolic “end” of postmodernism in philosophy. “End” does not mean that postmodernism – whatever it was – is literally over. Rather, the French sociologist shows the limitations of the postmodern way of thinking. Latour argues against three attitudes which are characteristic of postmodernist stances: (1) social or cultural constructivism, (2) total criticism of the ideas which are generally accepted in our culture and (3) radical epistemological skepticism.

19

Modernity and Utopia in Bruno Latour’s We Have Never Been Modern and Gabriel Josipovici’s What Ever Happened to Modernism

71%

Sawa M.

Roczniki Humanistyczne

|

2017

|

vol. 65

|

issue 11: Anglica

161-175

EN

This article seeks to explore the relation between utopia and modernity on the basis of Thomas More’s Utopia (1516) as well as two seminal contemporary studies: Bruno Latour’s We Have Never Been Modern (1992) and Gabriel Josipovici’s What Ever Happened to Modernism? (2010). The ambiguous nature of the modern prototype of utopia which displays both the eutopian and the dystopian (self-critical) impulse seems reflected in the nature of modernity. With auto-criticism inscribed in the constitution of both utopia and modernity, the leading desires of the modern period—for a greater emancipation and domination—prove to be its greatest burden both in the socio-political sphere as well as in art and literature.

PL

Celem artykułu jest zbadanie relacji pomiędzy utopią a nowoczesnością na podstawie Utopii Thomasa More’a oraz dwóch ważnych współczesnych studiów nad nowoczesnaścią: We Have Never Been Modern (1992) autorstwa Bruno Latoura oraz What Ever Happened to Modernism? (2010) napisanym przez Gabriela Josipovici. Ambiwalentna natura nowoczesnego prototypu utopii, która wykazuje obecność zarówno impulsu (e)utopijnego, jak i dystopijnego (krytycznego), zdaje się znajdować swoje odzwierciedlenie w naturze nowoczesności. Krytyczny aspekt nowoczesności odsłania fakt, że dwa podstawowe dążenia epoki nowoczesnej — do wolności i dominacji — okazują się jej największym obciążeniem zarówno w sferze socjopolitycznej, jak też w literaturze i sztuce.

20

Uczeni wobec wyzwań współczesności: „komunizm” etosu uczonych jako norma etyczna czy zasada regulująca praktykę badawczą

63%

Zuber M.

Filozofia i Nauka

|

2021

|

vol. 9/1

67-82

PL

Celem niniejszego artykułu jest próba udzielenia odpowiedzi na pytanie, jaką rolę może obecnie pełnić Mertonowska koncepcja etosu uczonych, a szczególnie jego norma „komunizmu” w opisie i wyjaśnianiu mechanizmów funkcjonowania współczesnej nauki. Merton przedstawia normy etosu uczonych jako reguły etyczne oraz technologiczne, czyli rzeczywiście regulujące praktykę badawczą. Szczególnie istotną rolę odgrywa norma ”komunizmu”, nakazującą uczonym dzielenie się wynikami swojej pracy badawczej z innymi członkami środowiska oraz ze społeczeństwem. W artykule zostały zaprezentowane alternatywne wobec Mertonowskiej wizje funkcjonowania społeczności uczonych: koncepcja pola naukowego autorstwa Pierra Bourdieu oraz konwersji kapitału w ramach „cyklu wiarygodności” zaproponowane przez Brunona Latoura i Steve’a Woolgara. W żadnej z tych wizji reguła „komunizmu” nie organizuje praktyki badawczej. Istotne dla precyzyjnego opisu reguł działania w nauce jest uwzględnienie roli zmiennych historycznie modeli uprawiania nauki (model amatorski, akademicki, zawodowy, post-akademicki). Przestrzeganie normy komunizmu jest możliwe jedynie w modelu akademickim, podczas gdy współcześni badacze w coraz większym stopniu uprawiają naukę albo w ramach korporacji (model zawodowy), albo pozostając w Akademii i korzystając z funduszy prywatnych (model post-akademicki) – w takiej sytuacji przestrzeganie normy komunizmu, nawet traktowanej jako reguła moralna, nie jest możliwe.

Refine search results

Misyjne rzeczy. Kilka uwag o sprawczości rzeczy na Watykańskiej Wystawie Misyjnej w 1925 roku

Hiperhumanizm, czyli dlaczego kultura nie może wyjść poza samą siebie

Zaproszenie do teorii aktora-sieci ontologia relacyjna a archeologia

Dyskretny urok irracjonalizmu (odpowiedź na Chocholi taniec)

An Invasion of Tricksters. Critical Remarks on Bruno Latour’s Social Theory and Its Polish Reception

„Obiektywność skonstruowana”? Kategoria obiektywności w postkonstruktywistycznych studiach nad nauką i technologią

Antropocen/strategie oporu. Geomorficzny projekt Renza Piano

Bruno Latour’s Earthbound Theater: Applying Stage-Thinking to Reclaim the Critical Zone

Natura, kultura i hybrydy. Prawne konstrukcje transseksualizmu i sprawy o ustalenie płci

„Kamienie niepokoją się i stają się agresywne”. Holokaust w świetle ekokrytyki

BLCKBX GAIA oder zur doppelten Grenze des Gaia-Planeten

Squeezing Data Science into Latour’s Blackbox. Theoretical Implications of Testing for Unidirectionality

Ecology/Ontology a Contribution to Historical Naturalism

Problem dualistycznego podziału na naturę i kulturę. O postkonstruktywizmie i konstruktywizmie kulturowym

Bruno Latour: New Challenges and Inspirations in Political Ecology

ANT-logia literatury

Bruno Latour i „koniec” postmodernizmu

Modernity and Utopia in Bruno Latour’s We Have Never Been Modern and Gabriel Josipovici’s What Ever Happened to Modernism

Uczeni wobec wyzwań współczesności: „komunizm” etosu uczonych jako norma etyczna czy zasada regulująca praktykę badawczą