Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 5

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Byron
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
EN
Although living in the period of transition in approach to translation and in spite of being a forerunner of modern Polish poetic diction, Norwid’s translation theory and practice were neither new nor precursory. He paraphrased and domesticated Byron’s texts, allowing for their reductions or/and additions to them. For him the most important thing was to render general ideas of the translated texts.
EN
Although living in the period of transition in approach to translation and in spite of being a forerunner of modern Polish poetic diction, Norwid’s translation theory and practice were neither new nor precursory. He paraphrased and domesticated Byron’s texts, allowing for their reductions or/and additions to them. For him the most important thing was to render general ideas of the translated texts. Słowa kluczowe: Norwid, przekład, dawne i współczesne teorie przekładu, Byron, parafraza.
PL
W 1841 roku Wacław Jabłonowski w recenzji Beniowskiego Juliusza Słowackiego dostrzegł w poecie ognisty deszcz, który oczyści naród z „obrzydliwych narośli płaczliwego romantyzmu”. Niniejszy artykuł ukazuje ironiczną grę z motywem łez w poemacie, która jest przede wszystkim grą z konwencjami literackimi. Przykład pożegnalnych listów miłosnych skrapianych obficie łzami rozpatrywany jest nie tylko w kontekście dystansu wobec afektywności sentymentalnej i romantycznej (zagadnienie sztuczności/autentyzmu) czy wobec literackich stylów, lecz także imagologicznych konstrukcji (projektowanej czy rzeczywistej) polskości i reakcji na utratę niepodległości. Poprzez zestawienie z Don Juanem Byrona artykuł ukazuje przełamywanie przez Słowackiego ironii i zmierzanie w stronę mistycyzmu.
PL
Z początkiem XIX wieku dla większości czytelników w krajach Europy kontynentalnej Byron był uosobieniem ducha romantyzmu. Termin „romantyczny” nie był jednak używany w stosunku do poety w Wielkiej Brytanii. Na czołowego przedstawiciela romantyzmu wykreowali Byrona francuscy krytycy, szczególnie Amédée Pichot and Charles Nodier, w swoich wstępach do francuskich przekładów dzieł Byrona, przez które najczęściej europejscy czytelnicy zapoznawali się z twórczością poety. Dyskurs francuskich krytyków oparty był głównie na brytyjskich artykułach, które ukazały się w „The Edinburgh Review”. Francuscy ludzie pióra uznali subiektywizm i emocjonalizm poezji Byrona, podkreślany przez Francisa Jeffreya i Johna Wilsona w recenzjach na łamach tego czasopisma, jako wyraz literatury romantycznej i ogłosili go przedstawicielem nowego ruchu literackiego, ukazanego przez Germaine de Staël w jej głośnej książce O Niemczech.
EN
For most Continental readers in the early nineteenth century Byron embodied the spirit of Romanticism. The term ‘romanticism’, however, in reference to the new literary movement, was not used in British criticism. The role of the Romantic Poet was assigned to Byron by French critics, perhaps most influentially in Amédée Pichot’s and Charles Nodier’s introductions to the French translations of his works widely read across Europe. Most of the French critical comments were substantially based on British reviews of his poetry. French critics recognized the subjectivity and emotionalism of Byron’s poetry underlined by Francis Jeffrey and John Wilson in their reviews as expressive of new Romantic literature, and they linked Byron’s name to the literary movement which Germaine de Staël presented in De L’Allemagne. The aim of this paper is to examine the ways in which French writers drew on British literary criticism, particularly Francis Jeffrey’s articles in “The Edinburgh Review”, to establish Byron’s reputation as a leading representative of the new Romantic school of poetry on the Continent.
Świat i Słowo
|
2021
|
vol. 36
|
issue 1
197-210
EN
In 1841, Wacław Jabłonowski, in a review of Juliusz Słowacki’s Beniowski, depicted in the poet a fiery rain which would cleanse the nation of “disgusting growths of weepy Romanticism”. The paper presents an ironic play with the motif of tears in the poem, which is, above all, a play with literary conventions. An example of farewell love letters flooded with tears is regarded not only in the context of the poet’s distance from sentimental and romantic affects (the issue of authenticity and artificiality) or from literary styles, but also in the context of the imagological constructs of-real or projected-Polish identity as well as reactions to the loss of independence. Juxtaposing Beniowski with Byron’s Don Juan, the paper shows how Słowacki overcomes irony and moves towards mysticism.
PL
W 1841 roku Wacław Jabłonowski w recenzji Beniowskiego Juliusza Słowackiego dostrzegł w poecie ognisty deszcz, który oczyści naród z „obrzydliwych narośli płaczliwego romantyzmu”. Niniejszy artykuł ukazuje ironiczną grę z motywem łez w poemacie, która jest przede wszystkim grą z konwencjami literackimi. Przykład pożegnalnych listów miłosnych skrapianych obficie łzami rozpatrywany jest nie tylko w kontekście dystansu wobec afektywności sentymentalnej i romantycznej (zagadnienie sztuczności/autentyzmu) czy wobec literackich stylów, lecz także imagologicznych konstrukcji (projektowanej czy rzeczywistej) polskości i reakcji na utratę niepodległości. Poprzez zestawienie z Don Juanem Byrona artykuł ukazuje przełamywanie przez Słowackiego ironii i zmierzanie w stronę mistycyzmu.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.