Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 8

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  CATHOLIC CHURCH IN POLAND
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1

CHRISTIAN-JEWISH DIALOGUE - WITH THE HOLOCAUST IN THE BACKGROUND (Dialog chrzescijansko - zydowski z Zaglada w tle)

100%
Obirek S.
Zaglada Zydów. Studia i Materialy (Holocaust. Studies and Materials)
|
2009
|
vol. 5
299-316
EN
Christian-Jewish dialogue is one of the most distinguishable results of the Conciliar Declaration Nostra Aetate, issued by the Catholic Church on 28 October 1965. The theological implications of the declaration are visible in Catholic theologians' reflection, especially in the USA and Western Europe. The echoes of this debate are barely audible in Poland. Similarly to Judaism, also in Christianity there is no one and only answer to the Holocaust. It even seems that the attitude towards this event, to large extend, polarized Catholic theologians. It so happens that conservative tendencies in theology are usually connected with the unwillingness to incorporate the Holocaust into the reflection on the essence of Christianity. At the same time, open theology discerns a necessity not only to include the Shoah in the theology, but even to perceive it as an indispensable point of reference as well. Particularly distinctive in the Christian-Jewish dialogue in Poland is the opinion of Father Waldemar Chrostowski. Apart from him, this subject was dealt with by Fathers Michal Czajkowski, the Jesuit Stanislaw Musial and Romuald Jakub Weksler-Waszkinel. Besides, Father Waclaw Hryniewicz presented an interesting suggestion.
2
Content available remote

Akademia Ignatianum w Krakowie

100%
Darowski R.
Analecta. Studia i Materiały z Dziejów Nauki
|
2012
|
vol. 21
|
issue 1-2(40-41)
141-152
EN
The didactic-scientific centre Seminarium Cracoviense Societatis Jesu had been established in Cracow in 1867 and in 1932 obtained the status of academic college as Philosophical Department of Jesus Society. In 1999, a new structure and name were introduced: Philosophical-Pedagogical Academy "Ignatianum" in Cracow. In 2011 it was transformed into Ignatianum Academy. Ignatianum currently runs five colleges: philosophy and culture studies (Philosophical Department), pedagogy, political studies and social work (Pedagogical Department). Moreover, it manages 10 different post-graduate studies, the University for Seniors and the Academy for Children. It is entitled to award doctorate degrees in philosophy, pedagogy and culture studies. Publishing house of the Academy has been active since 1973. Despite books, it publishes 6 scientific magazines: „Rocznik Wydziału Filozoficznego" („Philosophical Department Yearly", „Rocznik Wydziału Pedagogicznego" („Pedagogical Department Yearly"), half-yearly of the „Forum Philosophicum", „Perspektywy Kultury" („Cultural Perspectives"), half-yearly „Horyzonty Wychowania" („Horizons of Education"), and „Horyzonty Polityki" („Horizons of Politics"). Specialised Scientific Library of Jesuits supports Academy in its scientific and didactic activity. It numbers over 400 thousand volumes, covering over 30 thousand old prints and more than 500 magazines (170 foreign), and has a modern reading room. Catalogs of the Library are computerised and are accessible on the Internet. In 2011/2012, in Ignatianum there have been 270 research and didactic workers and the total number of students is 3730.
3
Publication available in full text mode
Content available

Prowadzenie działalności gospodarczej na cmentarzach wyznaniowych przez osoby prawne Kościoła katolickiego

51%
Piszcz-Czapla M.
Studia z Prawa Wyznaniowego
|
2011
|
vol. 14
187-202
PL
Prawodawstwo Rzeczypospolitej Polskiej zapewnia kościołom i innym związkom wyznaniowym prawo posiadania, zarządzania oraz zakładania i poszerzania cmentarzy grzebalnych przy zachowaniu przepisów dotyczących cmentarzy i chowania zmarłych. Miejscom tym, co do zasady, Państwo gwarantuje nienaruszalność. Jednakże z decyzji Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów dotyczących kościelnych osób prawnych zarządzających cmentarzami, które to decyzje były potwierdzone przez sądownictwo antymonopolowe, wyraźnie wynika, że do cmentarzy wyznaniowych odnoszone są wszystkie obowiązujące przepisy prawa, w tym ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów. Ze wspomnianą linią orzeczniczą nie zgadzają się przedstawiciele Kościoła Katolickiego, którzy poruszają tę sprawę m.in. na forum Komisji Wspólnej Przedstawicieli Rządu Rzeczypospolitej Polskiej i Konferencji Episkopatu Polski. Kwestia prowadzenia działalności gospodarczej na cmentarzach wyznaniowych wymaga szerszych wyjaśnień, szczególnie z uwagi na fakt różnego rozumienia definicji przedsiębiorcy na gruncie ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów.
EN
Polish legislation gives churches and other religious associations the right of ownership, management and establishment of cemeteries in compliance with the relevant legal provisions on cemeteries and burial. In principle, the state guarantees inviolability of such sites. However, judging by the decisions of the President of the Office of Competition and Consumer Protection concerning judicial persons managing cemeteries, such decisions having been upheld by antitrust jurisdiction, it transpires that religious cemeteries are affected by all applicable laws, including the Act of 16 February 2007 on competition and consumer protection. This trend in the existing case-law has been opposed by the Catholic Church representatives who raise this issue, for example, in the Joint Commission of the Representatives of the Polish Government and the Polish Episcopal Conference. The issue of conducting business activity in religious burial grounds calls for a broader elucidation, especially given diverse interpretations of the definition of an entrepreneur under the Act on competition and consumer protection.
4
Publication available in full text mode
Content available

Powstanie Polskiego Związku Katolicko-Społecznego

51%
Steczkowski P.
Studia z Prawa Wyznaniowego
|
2011
|
vol. 14
161-185
PL
Idea katolicyzmu społecznego w sposób dynamiczny rozwijała się w Polsce przed drugą wojną światową. W okresie powojennym komunistyczne władze PRL dążyły do całkowitego usunięcia z życia politycznego i państwowego wszelkich przeciwników ideologicznych, w tym katolików. Jednak pod koniec lat sześćdziesiątych XX wieku katolicyzm społeczny począł się odradzać, także w legalnych formach organizacyjnych. Było to możliwe dzięki zawieraniu pewnych kompromisów z władzami, oraz wsparciu ze strony Prymasa Wyszyńskiego. Powstanie i zarejestrowanie w 1981 r. Polskiego Związku Katolicko-Społecznego było zwieńczeniem wysiłków podejmowanych przez działaczy katolickich mających aspiracje polityczne i społeczne w warunkach niedemokratycznego państwa. Zrealizowanie tego celu wymagało dużej zręczności politycznej oraz zdolności organizacyjnych i prawnych. Uświadamia to opisany w artykule przebieg prac nad statutem nowej organizacji oraz podejmowanych przez prezesa Zabłockiego działań o charakterze politycznym. Okoliczności w jakich doszło ostatecznie do rejestracji PZKS-u potwierdzają w pełni tezę, iż prawo w okresie PRL było jedynie narzędziem politycznym. Natomiast te przepisy prawa, które gwarantować miały prawa i wolności obywatelskie, w tym m.in. prawo do zrzeszania się, nie posiadały żadnego znaczenia, jeżeli zabrakło politycznej woli ze strony rządzącej partii.
EN
The idea of social Catholicism was burgeoning in pre-war Poland. After World War 2, the communist authorities of the People's Republic of Poland sought to eradicate any ideological opposition - including Catholics - from political and social life. Still, in the late 1960s, social Catholicism was revived also as legitimate organizations. This was possible after reaching a compromise with the authorities and owing to Primate Wyszynski's support. The establishment and registration in 1981 of the Polish Catholic and Social Association was the crowning achievement of the Catholic activists of the time, displaying political and social aspirations in the realities of a non-democratic state. This attainment required great political skills and legal and organizational capacity. This is shown in greater detail in the article which reveals the effort and work on the organization statute and political action taken by the first president of the association, Janusz Zablocki. The described circumstances of the registration fully reinforce the argument that law in communist Poland was no more but a political tool. The laws that had been designed to guarantee civil rights and liberties, including the right to association, had little or no material value if the political will of the ruling party was lacking.
5
Publication available in full text mode
Content available

Ochrona danych osobowych w działalności Kościoła katolickiego w Polsce

51%
Czelny M.
Studia z Prawa Wyznaniowego
|
2011
|
vol. 14
241-268
PL
Odpowiednia ochrona danych osobowych w działalności Kościoła katolickiego w Polsce rodzi wiele pytań i kontrowersji. Niniejszy artykuł odpowiada na pytania: kto jest administratorem danych osobowych w Kościele katolickim, jakie ma on obowiązki i jaką ma odpowiedzialność karną za niewłaściwą ochronę tychże danych. Pojęcie administratora danych osobowych w jednostkach organizacyjnych Kościoła katolickiego w Polsce ma swoje źródło w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych. Administratorem danych osobowych jest podmiot decydujący o celach i środkach przetwarzania danych osobowych, a więc w tym przypadku Kościół katolicki, przy czym administrator danych osobowych może upoważnić inny podmiot do przetwarzania tych danych. Opracowanie uwzględnia obowiązki informacyjne, rejestrowe i zabezpieczające dane osobowe, którymi winien się kierować administrator danych osobowych. Ponadto, artykuł opisuje obowiązki wynikające bezpośrednio z Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r. i Instrukcji wydanej przez Konferencję Episkopatu Polski w dn. 23 września 2009 r. nt. Ochrony danych osobowych w działalności Kościoła katolickiego w Polsce.
EN
Adequate protection of personal data in the activity of the Roman Catholic Church in Poland raises many questions and arouses controversy. This article addresses the following questions: who is the administrator of personal data in the Catholic Church; what are his responsibilities; what is his liability for failing to protect such data. The idea of the personal data administrator in the organizational units of the Catholic Church in Poland goes back to the Act of 29 August 1997 on the Protection of Personal Data. The administrator of personal data is an entity, in this case the Catholic Church, that determines the purposes and means of processing personal data; such an administrator may also authorize another entity for such processing. The paper discusses the requirements as to the disclosure, registration and security of personal data, which should be met by the administrator. In addition, the author touches upon the relevant obligations arising directly from the 1983 Code of Canon Law and the Instruction of 23 September 2009 on the protection of personal data in the activity of the Roman Catholic Church in Poland issued by the Polish Episcopal Conference.
6
Publication available in full text mode
Content available

Finansowanie celów kultu religijnego realizowanego przez kościoły i inne związki wyznaniowe

51%
Pieron B.
Studia z Prawa Wyznaniowego
|
2011
|
vol. 14
141-159
PL
Jednym z głównych zadań wykonywanych przez kościoły i inne związki wyznaniowe jest sprawowanie kultu religijnego. Do jego realizacji niezbędne są środki materialne, które podmioty wyznaniowe zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa polskiego mogą zdobywać w różny sposób. Celem artykułu jest ukazanie możliwości pozyskiwania środków materialnych wydatkowanych na cele kultu religijnego. Punktem wyjścia jest wyjaśnienie występującego w przepisach prawa pojęcia: „cele kultu religijnego” oraz dokonanie klasyfikacji środków wydatkowanych na te cele. Wśród sposobów pozyskiwania środków materialnych wskazać należy przede wszystkim dochody z przyjmowanych ofiar i darowizn, dochody z prowadzonej działalności gospodarczej, a także dotacje z budżetu państwa przeznaczone na ochronę i konserwację zabytków, które mogą stanowić pośredni sposób finansowania kultu religijnego. Obowiązujące rozwiązania, gwarantujące grupom religijnym pozyskiwanie środków na cele kultu religijnego, służą zaspokajaniu potrzeb religijnych swych wyznawców, choć z pewnością nie stanowią w tym zakresie przykładu idealnych rozwiązań.
EN
One of the main pursuits of churches and other religious associations is to conduct religious worship. This aim needs financial and material resources that religious entities may acquire in various ways in accordance with the provisions of Polish law. The article discusses the options of obtaining material resources expended for the purposes of religious worship. The starting point for the discussion is the explanation of the legal concept of 'purposes of religious worship' and categorization of funds earmarked for these purposes. Among the methods of securing financial resources there are: the income from offerings and donations, the income from conducted business activity, and state subsidies for environmental protection and conservation of historical monuments, which may be used as a means of indirect funding of religious worship. The existing legal solutions that guarantee religious groups a fund-raising capacity for the purposes of religious worship help satisfy the worshippers' religious needs, though certainly may not be considered perfect.
7
Publication available in full text mode
Content available

Aspekty prawne organizacji rekolekcji wielkopostnych w kontekście funkcjonowania szkoły

51%
Balicki A.
Studia z Prawa Wyznaniowego
|
2011
|
vol. 14
203-219
PL
Uczestniczenie uczniów szkół i placówek w rekolekcjach wielkopostnych jest jednym z elementów katechizacji. Zgodnie § 10 rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 14 kwietnia 1992 roku w sprawie warunków i sposobu organizowania nauki religii w szkołach publicznych (Dz. U. Nr 36, poz. 155 z późn. zm.), uczniowie szkół i placówek oświatowych uzyskują trzy wolne dni na uczestnictwo w rekolekcjach wielkopostnych. W czasie ich trwania opiekę nad uczniami sprawują katecheci. Czas rekolekcji nie jest czasem wolnym od pracy dla nauczycieli. Coraz częstsza jest praktyk polegająca na odbywaniu lekcji w okresie rekolekcji w systemie skróconym. Jednakże takie rozwiązanie nie ma podstaw prawnych. Dotychczasowe doświadczenia wskazują, że nie zawsze osiągany jest zamierzony cel, jakim było włączenie rekolekcji do katechizacji uczniów w danej szkole. W wielu przypadkach frekwencja podczas mszy rekolekcyjnych jest wysoce niezadawalająca. Dotychczasowe doświadczenia powinny inspirować do pewnych zmian przepisów, aby okres przeznaczony na rekolekcje wielkopostne był bardziej efektywnie wykorzystywany. Wydaje się również, że uzasadnione byłoby pozostawienie większej swobody dyrekcji szkół w organizacji rekolekcji w szkole, gdyż nie zawsze konieczne jest bezwzględne zawieszanie zajęć lekcyjnych na okres trzech dni, a możliwe jest na przykład skrócenie lekcji w tym okresie. Również nałożenie jedynie na katechetów obowiązku sprawowanie opieki nad uczniami w okresie rekolekcji powoduje, że zwykle nie są oni w stanie wypełnić ciążącego na nich obowiązku
EN
In the case of schools and educational institutions students' attendance in Lent retreat is one of key elements of religious instruction. In accordance with the government order issued by the Minister of National Education on 14 April 1992 regarding provisions for religious education in state schools (Journal of Laws, No. 36, item 155 with later amendments) students attending schools and other educational institutions are granted three days off school so that they can take part in Lent retreat. During this time religious instruction teachers are responsible for students. Lent retreat is not time off work for teachers. During Lent retreat various tasks can be assigned to teachers by the school's principal. It is worth noting that the practice of running shortened classes during Lent retreat is becoming more and more common. However, it must pointed out that such a solution has no legal basis.
8
Publication available in full text mode
Content available

Nadzór państwa nad punktami katechetycznymi na przykładzie działań administracji w Zielonej Górze wobec Kościoła gorzowskiego

45%
Mazurkiewicz D.
Studia z Prawa Wyznaniowego
|
2011
|
vol. 14
111-139
PL
Bezpośrednio po zakończeniu II wojny światowej władze komunistyczne przystąpiły do ograniczania wpływu Kościoła na środowisko szkolne. Pomimo zobowiązania do nieutrudniania nauczania religii w szkołach, podjętego w „Porozumieniu” z 1950 r., przystąpiły do zmniejszania godzin lekcji religii i usuwania katechetów. W związku z tym, już w roku szkolnym 1952/1953, Kościół przystąpił do organizowania punktów katechetycznych. Chwilowa zmiana nastąpiła na fali „odwilży” w roku 1956, kiedy to szkoły stały się na nowo miejscem nauczania religii. Stan ten trwał jednak tylko do roku 1961, bowiem wtedy wraz z ustawą z dnia 15 lipca ostatecznie usunięto katechezę ze szkoły, a wszelką działalność oświatowo – wychowawczą poddano nadzorowi Ministerstwa Oświaty. Na jej podstawie wydane zostało zarządzenie w sprawie prowadzenia punktów katechetycznych i instrukcja w sprawie ich rejestracji. Stały się one podstawą do uzurpowania sobie przez władze komunistyczne prawa do wizytowania i kontrolowania zajęć prowadzonych w punktach katechetycznych. W parafiach Kościoła gorzowskiego znajdujących się na terenie województwa zielonogórskiego władze wyznaniowe i oświatowe próbowały zmusić księży do podporządkowania się wydanym przepisom, jednak zdecydowana postawa Kurii gorzowskiej powodowała, że jedynie nieliczni księża rejestrowali punkty katechetyczny i pobierali wynagrodzenie za nauczanie religii. Również niewielu księży godziło się na wizytowanie lekcji religii odbywających się w pomieszczeniach kościelnych i składanie sprawozdań z nauczania. Widząc nieskuteczność zarówno działań administracyjnych, jak i bezprawnych nacisków polegających na zastraszaniu, szantażowaniu i karaniu księży nauczających w punktach katechetycznych, w połowie lat 70-tych władze państwowe praktycznie zrezygnowały z nadzoru nad punktami katechetycznymi, a w październiku 1981 r. uchyliły krzywdzące Kościół przepisy uznając przy tym, że katecheza parafialna jest wewnętrzną sprawą kościołów i związków wyznaniowych.
EN
Immediately after World War 2, the communist authorities began to curb the Church's influence on the educational environment. Despite the commitment not to obstruct religious education in schools, undertaken in the Church-State Agreement of 1950, the authorities decided to reduce the number of religion classes and expel the instructors. In response, already in the school year 1952/1953, the Church initiated the establishment of religious instruction centres. A temporary change occurred during the political 'thaw' in 1956, when religion was re-established as a school subject. This condition, however, lasted no longer than until 1961; according to the newly enacted law of 15 July 1961, religious instruction was ultimately removed from educational establishments, and the supervision over the entire educational activity was to be exercised by the Ministry of Education. The provisions of the new law provided for the management of religious instruction centres and instructed on their official registration. Consequently, the communist authorities were vested with special powers to visit and monitor the activities of such centres. In the parishes of the Gorzow Church located in the Zielona Gora region, the authorities responsible for handling denominational and educational affairs tried to make priests comply with the regulations, but the unyielding stance of the Gorzow Curia resulted in merely few priests registering their religious instruction classes and accepted remuneration for the teaching. Also, few priests consented to the authorities visiting religion classes held in the church premises and reporting on the instruction. Confronted with the ineffectiveness of both administrative action and unlawful pressure involving intimidation, blackmailing and punishing the priests conducting religion classes in the centres, in the mid-1970s, the authorities practically abandoned the control of such establishments, and in October 1981 repealed the unfair regulations recognizing that any religious instruction in parishes is an internal matter of churches and religious associations.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.