Search results

1

Education for Security: What Every EU Citizen Should Know about CSDP?

100%

Willa R.

Kultura i Edukacja

|

2015

|

issue 4 (110)

85-101

EN

The contemporary world is full of threats. Their scale, variety and dynamics make single countries, especially those smaller and less wealthy, unable to prevent them. Also former leaders of world politics such as France and Great Britain find this harder and harder. That is why, among integrating European countries there appeared the idea of Common Security and Defence Policy. Its assumption was strenghtening cooperation in these spheres, coordination of positions or the creation of rapid reaction forces, which may lead to common defence. Bearing in mind the events happening just outside the EU (North Africa, Middle East, Ukraine) and inside the EU (Paris terrorist attacks in 2015) there is a question what assumptions have been accomplished? What can the EU do to protect its citizens? These are the issues the article deals with.

2

Tendencies in the EU’s Common Security and Defence Policy

88%

Brylonek M.

Internal Security

|

2014

|

vol. 6(1)

159-176

EN

The European Union member states decided to establish the European Security and Defence Policy in 1999. Soonafterwards, the processes of appointing adequate tools for its accomplishment started. Discussions were conducted and decisionswere made to create organs and institutions and to elaborate appropriate crisis management procedures which would enable fastand precise decision‑makingfor planning and conduct in the field of security and defence. Since that time the European Unionand its crisis management capacities had evolved in all fields. Nowadays, security scientists exert attempts to provide an answerto an important problem: in which direction the Common Security and Defence Policy is now progressing. The author, basing onhis experiences of work in politico‑strategicplanning structures of the European External Action Service and conducted research,concisely presented tendencies in the European Union’s Common Security and Defence Policy, among others with regard to evolutionof the Union’s organs and institutions, evolution of the crisis management procedures, assumptions and implementationof the comprehensive approach and characters of the newly‑deployedmissions. This material is a result of research conductedwithin an international and interinstitutional crisis management environment. It is based on conversations and interviews withsubject‑relatedpersonnel and the listed bibliography.

3

Civilian CSPD Missions as European Union's Response to International Crises: Selected Aspects of Crisis Management

88%

Lipka M.

Security Dimensions: International & National Studies

|

2021

|

vol. 36(36)

64-93

EN

This article provides an overview of EU Common Security and Defence Policy (CSDP) missions’ crisis management achievements and challenges since 2003, in connection with the European External Action Service (EEAS), the Civilian Planning and Conduct Capability (CPCC) Directorate, and their respective roles. The analysis describes and evaluates the changes in the overall political and security context and the EU’s approach, suggesting some of the consequences in the launch and implementation of civilian CSDP Missions. The article also discusses the evolution of the EU’s integrated approach to external conflict and crises, and its cooperation with other security actors. The concluding remarks compare achievements and shortcomings of ongoing missions against their mandates and objectives, outlining some selected EU initiatives which aim at improving the EU’s performance in crisis management situations.

4

Mutual Defence Clause of the Treaty of Lisbon versus Article 5 of the Washington Treaty

88%

Naď R., Spilý P.

Security Dimensions: International & National Studies

|

2015

|

vol. 15(15)

71-80

EN

Article points out the conditions and legal foundations forming the mutual defence clauses enshrined in the North Atlantic Treaty and the Treaty of Lisbon. It also points out different philosophies in their wording and application options in practice. In the next part, the article defines the main aspects of mutual defence under the Common Security and Defence Policy of the European Union (CSDP). Subsequently, the article addresses the definition and phases of hybrid warfare and characterizes aspects of the CSDP in relation to Crimean crisis. Finally, article raises the question of whether the current Level of ambitions of the CSDP corresponds with the existing priorities of individual EU countries.

5

Kryzys w Mali jako wyzwanie dla wspólnej polityki zagranicznej, bezpieczeństwa i obrony Unii Europejskiej w latach 2012-2014

87%

Paterek A.

Rocznik Integracji Europejskiej

|

2015

|

issue 9

185-198

EN

This paper explores the role played by the EU in addressing the crisis in Mali. The analysis briefly covers the causes and the outbreak of the crisis, the Frenchled intervention and the role of regional organisations and the UN’s response. The aim is to explore the evolution and humanitarian consequences of the Malian crisis with particular concern for the role played by the EU. The paper concludes with a brief analysis of the limitations of the EU’s Common Security and Defence Policy and the lack of political will to generate a concrete fast response as in the case of Mali.

6

Involvement of Non-eu European Nato members in CSDP: The Turkish Case

75%

Hanbay Ş.

Baltic Journal of Law & Politics

|

2011

|

vol. 4

|

issue 1

1-26

EN

The European Union (EU) has been building its security and defense policy since the 1990s. The evolution of the Common Security and Defence Policy (CSDP) process has affected the non-EU European NATO members' position in the European security architecture. The differences in the compositions of NATO and EU members have created undesired issues. As a staunch NATO member and an accession country to the EU, Turkey has also been affected by the developments in the CSDP. This article takes Turkey as a case study in analyzing the state of affairs of the involvement of non-EU European NATO members in the CSDP.

7

Unia Europejska w polityce bezpieczeństwa USA w XXI w.

75%

Zając J.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2014

|

issue 4

29-40

EN

For the past decade the focus of the U.S. security policy has been changing. After a period of global American hegemony, which took place at the end of the Cold War, the international position of the country is declining; countries such as China, India, Brazil, Russia are moving alongside the United States and Europe as centres of power. Focusing U.S. interest on Asia and the Pacific (“Asia Pacific pivot”) causes a reduction of its interests in Europe. Given these trends U.S and EU policymakers face the challenge to redefine their security and defence cooperation. This applies both to the acquisition by European allies more responsibility for their own safety as well as to develop new mechanisms for cooperation on the line US-NATO-EU relations. The article aims to answer about the current situation and perspectives of EU’s place and role in U.S. security policy in the context of redistribution of power in the world politics. The analysis is carried out in the neorealistic paradigm.

8

Przyszłość polityki ekspedycyjnej Unii Europejskiej w ramach Wspólnej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony

71%

Wojnicz L.

Rocznik Integracji Europejskiej

|

2016

|

issue 10

397-412

EN

Import dangerous phenomena to the European Union causes a main threat to its internal security and in a very painful way affects for the Member States, causing chaos on the decisionmaking levels, which in turn weakens the whole of the EU. This in turn affects the perceptionof the European Union as weak, not deal with problems. Therefore, the author analyzed the role of policy expeditionary CSDP to internal and external security EU.

PL

Import zjawisk stanowiących zagrożenie dla bezpieczeństwa wewnętrznego Unii Europejskiej w dość bolesny sposób odbija się na państwach członkowskich, powodując chaos naszczeblach decyzyjnych, co w konsekwencji osłabia całą UE. To z kolei wpływa na postrzeganie Unii Europejskiej jako słabej, nieradzącej sobie z problemami. Dlatego Autorka poddałaanalizie rolę polityki ekspedycyjnej w ramach WPBiO dla bezpieczeństwa wewnętrznego i zewnętrznego UE.

9

Tendencje rozwoju zarządzania kryzysowego Unii Europejskiej

71%

Brylonek M.

Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka

|

2014

|

issue 2

23-37

EN

In 1999 the European Union member states had made a unanimous decision to establish the European Security and Defence Policy. They simultaneously began to develop adequate tools serving its implementation. Decisions were made to create organs and institutions and to develop appropriate procedures which would enable fast and accurate decision-making concerning planning and conducting activities in the field of security and defence. Since that time the European Union and its crisis management capacities have undergone numerous transformations. The author, basing on research and own experiences of work in political-strategic planning structures of the European External Action Service, concisely presents trends in the European Union crisis management, which concern, among others, the evolution of the Union’s organs and institutions, crisis management procedures, implementation of comprehensive approach and trends in the newly-deployed crisis intervention missions.

PL

Kiedy państwa członkowskie Unii Europejskiej w 1999 r. jednomyślnie podjęły decyzję o ustanowieniu Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony, przystąpiły jednocześnie do tworzenia odpowiednich narzędzi, służących do jej realizacji. Zdecydowano o powołaniu organów i instytucji oraz wypracowaniu procedur, które umożliwiłyby szybkie i precyzyjne podejmowanie decyzji dotyczących planowania i prowadzenia działań w obszarze bezpieczeństwa i obrony. Od tamtego czasu Unia Europejska, a także jej zdolności reagowania kryzysowego przeszły szereg przeobrażeń. Autor, na podstawie badań i doświadczeń własnych z pracy w strukturach planowania poziomu polityczno-strategicznego Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych, zwięźle opisuje tendencje w zarządzaniu kryzysowym Unii Europejskiej, dotyczące między innymi ewolucji unijnych organów i instytucji, procedur zarządzania kryzysowego, wdrażania podejścia zintegrowanego oraz trendy w nowo powoływanych misjach reagowania kryzysowego.

10

Wspólna Polityka Bezpieczeństwa i Obrony UE w perspektywie teoretycznej, praktycznej i agencyjno-instytucjonalnej

71%

Piechowicz M.

Przegląd Politologiczny

|

2023

|

issue 1

37-51

EN

This article analyzes the evolution of the EU security policies. It is a sphere that has been recognized for decades of integration as the competence of the Member States. Hence, the analysis includes mehanisms ensuring participation in the decision-making processes of institutions representing supranational interests (ie. the European Commission, the European Defense Agency, the Political and Security Committee), with a simultaneous decision-making guarantee for the governments of the Member States (within the Council). In the first part, the discussion concerns the role of the Treaty in the process of shaping the Common Security and Defense Policy (CSDP) and dilemmas regarding, for example, the dyplomatic attempts for a negotiating consensus, as well as the importance of the level of investments in the field of security for the possibility of achieving the assumed goals. Then, the theoretical foundations of the policy integration are discussed, as well as the related interpretative challenges. The third part is an analysis of the institutional and agency sphere related to the management of CSDP, as well as decision-making mechanisms and sources of financing for the actions and projects. Additionally, the role of PESCO - permanent structured cooperation is shown as a new concept of practical implementation of the Treaty and strategic goals of the EU in the field of security and defence.

PL

Artykuł ten analizuje ewolucję polityki bezpieczeństwa UE, czyli sfery, która była uznawana przez dziesięciolecia integracji za kompetencję państw członkowskich. Stąd rozwadze poddano z jednej strony mechanizmy zapewniające udział w procesach decyzyjnych organów reprezentujących interesy ponadnarodowe (tj. Komisja Europejska, Europejska Agencja Obrony, Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa), przy jednoczesnej gwarancji decyzyjnej dla rządów państw członkowskich (m.in. w ramach Rady). W pierwszej części dyskusja dotyczy roli Traktatu w procesie kształtowania Wspólnej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony (WPBiO) oraz dylematów dotyczących np. poszukiwania konsensusu negocjacyjnego, jak również znaczenia poziomu inwestycji w sferze bezpieczeństwa dla możliwości realizacji założonych celów. Następnie omówione są teoretyczne podstawy integracji omawianej polityki, oraz związane z tym wyzwania interpretacyjne. Trzecia część to analiza sfery instytucjonalno-agencyjnej związanej z zarządzaniem WPBiO, jak również mechanizmów decyzyjnych oraz źródeł finansowania podjętych działań i projektów. Dodatkowo, ukazana jest rola PESCO, czyli stałej współpracy strukturalnej, jako nowej koncepcji praktycznego realizowania założeń traktatowych i celów strategicznych UE w sferze bezpieczeństwa i obrony.

11

Państwa Europy Środkowej w stałej współpracy strukturalnej WPBIO Unii Europejskiej

63%

Ciupiński A.

Studia nad Bezpieczeństwem

|

2020

|

issue 5

105-118

EN

Under the influence of external threats and international relations, the European Union has taken measures to strengthen cooperation between Member States in the area of security since 2016. The decisions of permanent, structured cooperation in the field of the Common Security and Defence Policy (PESCO) were taken on June 22, 2017. 25 EU members have developed 47 projects to improve the quality of the European security system. For Central European countries the most important is Military Mobility. This aims to guarantee the unhindered movement of military personnel and assets within the borders of the EU. The European Secure Software defined Radio (ESSOR) project aims to develop common technologies for European military radios. The Indirect Fire Support (EuroArtillery) will develop a mobile precision artillery platform, which would contribute to the EU’s combat capability. Cyber Rapid Response Teams (CRRTs) will allow Member States to help each other to ensure higher levels of cyber resilience and to collectively respond to cyber incidents.

PL

Pod wpływem zewnętrznych zagrożeń oraz napięć w stosunkach międzynarodowych Unia Europejska podjęła środki prowadzące do wzmocnienia współpracy państw członkowskich w sferze bezpieczeństwa. Począwszy od 2016 r. Rada Europejska podjęła decyzję o aktywowaniu stałej współpracy strukturalnej w ramach Wspólnej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony (PESCO) – 22 czerwca 2017 r. Do listopada 2019 r. przyjęto do realizacji 47 programów, prowadzących do doskonalenia europejskiego systemu bezpieczeństwa. Dla Europy Środkowej najważniejszy jest „przerzut wojsk” (Military Mobility). Jego celem jest niezakłócone przemieszczenie wojsk i sprzętu pomiędzy wewnętrznymi granicami UE. Dla Polski istotne znaczenie ma także projekt ESSOR, dotyczący technologii bezpiecznej łączności radiowej wspólnych, europejskich wojsk. Rozwijany jest także system ruchomych platform precyzyjnej artylerii, wzmacniający zdolności bojowe UE (EuroArtillery). Państwa UE budują także zdolności szybkiego przeciwdziałania zagrożeniom cybernetycznym oraz reagowania na incydenty w cyberprzestrzeni. Kilka państw wschodniej flanki przewodzi zaproponowanym przez siebie projektom.

12

Ewolucja polskiej polityki bezpieczeństwa: w kierunku strategicznej samodzielności?

63%

Czaputowicz J.

Studia Politologiczne

|

2014

|

vol. 34

15-31

PL

Artykuł omawia ewolucję polityki bezpieczeństwa Polski od uzyskania członkostwa w NATO w 1999 r. Udział w operacji w Iraku u boku Stanów Zjednoczonych przyczynił się do modernizacji i profesjonalizacji polskich sił zbrojnych. Później Polska uznała, że ograniczenie zaangażowania Amerykanów w bezpieczeństwo europejskie może być częściowo zrównoważone rozwojem WPBiO. Wojna Rosji z Gruzją i szantaż gazowy wobec Ukrainy skłoniły Polskę do rozwijania samodzielnych zdolności obronnych i ograniczenia zaangażowania w misje zagraniczne.

XX

The article describes the evolution of Poland’s security policy since it got membership in NATO in 1999. Poland’s involvement in stabilization operations together with the United States contributed to the modernization and professionalization of the Polish armed forces. Later Poland noticed that the decrease of American involvement in European security may be partly balanced by the development of CSDP. Russia’s war with Georgia and gas blackmail in Ukraine induced Poland to develop autonomous military capacity and to limit its involvement in foreign missions.

13

The effect of climate change on future Common Securitynand Defence Policy missions and operations

63%

Turczyński R.

Scientific Journal of the Military University of Land Forces

|

2021

|

vol. 53

|

issue 4(202)

752-762

PL

Nigdy wcześniej w znanej historii świata ludzie nie wywarli tak wielkiego wpływu na zmiany klimatyczne, jak od początku ery industrializacji. Produkcja przemysłowa na ogromną, niespotykaną dotąd skalę, oprócz korzyści, powoduje zmiany klimatyczne w skali globalnej poprzez emisję gazów cieplarnianych do atmosfery. Zgodnie z raportem AR5 IPCC szacuje się, że stale rosnąca emisja CO2 i brak działań w celu jej ograniczenia spowodują wzrost średniej globalnej temperatury z epoki przedindustrialnej nawet o 4 stopnie Celsjusza do 2100 roku. Tak znaczące zmiany klimatyczne mogą mieć katastrofalne i nieodwracalne konsekwencje dla mieszkańców naszej planety. Wyczerpujące się źródła wody pitnej, ziemia, której nie można uprawiać i wyczerpujące się zasoby naturalne zmuszą ludzi do walki o to, co pozostanie. Powstawanie ugrupowań wojskowych będzie skutkowało zarówno wewnętrznymi konfliktami zbrojnymi, jak i międzynarodowymi napięciami wywołanymi masową migracją ludności z krajów najmniej narażonych na skutki zmian klimatycznych do regionów wysoko rozwiniętych, takich jak kraje UE. Zmiany klimatyczne w kontekście bezpieczeństwa są wielowymiarowe i dotykają niemal każdego sektora. Kraje UE będą zmuszone przeciwdziałać skutkom zmian klimatycznych nie tylko poprzez porozumienia czy deklaracje w ramach ONZ, ale także angażując własne siły i zasoby w misje i operacje Wspólnej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony (WPBiO). Bieżące działania w ramach WPBiO zostaną zintensyfikowane i zróżnicowane poprzez wdrożenie wsparcia adaptacji technologicznej do nowych warunków klimatycznych w krajach nierozwiniętych.

EN

Never before in the known history of the world people had such a great impact on climate change as since the beginning of the era of industrialization. Industrial production on a huge, unprecedented scale, apart from its benefits, causes climate change on a global scale through the emission of greenhouse gases into the atmosphere. According to the AR5 IPCC report, it is expected that the ever-increasing CO2 emissions and the lack of action to reduce it will increase the average global temperature from the pre-industrial era by up to 4 degrees Celsius to 2100. Such significant climate change can have catastrophic and irreversible consequences for the inhabitants of our planet. Exhausting sources of drinking water, land that cannot be cultivated and depleting natural resources will force people to fight for what will remain. The emergence of military groups will result in both internal armed conflicts and international tensions caused by mass migration of people from countries with the least vulnerability to the effects of climate change, to highly developed regions such as EU countries. Climate change in the context of security is multidimensional and affects almost every sector. EU countries will be forced to counteract the effects of climate change not only through agreements or declarations within the UN, but also by involving their own forces and resources in CSDP missions and operations. The current activities under CSDP will be intensified as well as diversified by implementing support for technological adaptation to new climate conditions in undeveloped countries.

14

The European Union’s Security Conceptualisation vs. its Risk Prevention Capabilities

62%

Dziewulska A.

Rocznik Integracji Europejskiej

|

2020

|

issue 14

125-140

PL

Unia Europejska jako obszar niekwestionowanego dobrobytu, nad budowaniem którego państwa ją tworzące pracują od lat 1950-tych, stoi przed ciągłym wyzwaniem zwalczania zagrożeń dla bezpieczeństwa swoich społeczeństw. W zmieniającym się świecie, zagrożenia te stale ewoluują. Ich pierwszego podsumowania dokonano w Europejskiej Strategii Bezpieczeństwa, a listę zagrożeń zweryfikowano w opublikowanej w 2016 r. Strategii Globalnej. Jest więc w Unii świadomość zarówno procesów zmian zachodzących w stosunkach międzynarodowych, jak i zagrożeń pojawiających się w związku z tym dla Unii, jej państw członkowskich i społeczeństwa. Czy świadomość ta motywuje państwa członkowskie i władze Unii do konsolidacji wysiłku obronnego? Czy środki odziaływania na zagrożenia dla Unii są adekwatne do stopnia niebezpieczeństwa? Czy polityki Unii są na tyle rozbudowane, że pozwalają zachować spokój wobec zagrożeń? Niniejszy artykuł analizuje zagrożenia i stanowi próbę odpowiedzi na powyższe pytania.

EN

The European Union, as an area of unquestionable prosperity, on which the countries that make up it have been working since the 1950s, faces the constant challenge of combating threats to the security of its societies. In a changing world, these threats are constantly evolving. They were first summarised in the European Security Strategy and the list of threats was revised in Global Strategy published in 2016. The Union is therefore aware both of the processes of change in international relations and of the threats that this entails for the Union, its Member States and society. Does this awareness motivate Member States and EU authorities to consolidate their defence efforts? Are the measures to address the risks to the Union adequate to the degree of danger? Are the policies of the Union so developed as to maintain peace of mind in the face of threats? This article analyses the risks and attempts to answer these questions.

15

Evolution of the German concepts of military cooperation in Europe

51%

Żurek M.

Przegląd Europejski

|

2019

|

issue 4(54)

11-29

EN

Germany’s military cooperation with European partners is undertaken either within the European Union or outside its structures. The cooperation within the European Union takes place mainly on two levels: inter-governmental and supranational. The cooperation outside the EU is also focused on two levels: bilateral and multilateral. The author’s intention is to identify the direction of the evolution of the German concepts of military cooperation in Europe during the reign of Angela Merkel using a multi-level approach. Concepts co-created or co-implemented by Germany assume that strong and united Europe can counteract external threats by development of its own military component. It is clear, that there is conceptual asymmetry, that is why there are more intergovernmental concepts (military missions, PESCO, strengthened CSDP, EI2) than transnational concepts, from which we distinguish the only one, e.g. the concept of the European army. The influence on the evolution of the German concepts can have an integral federalism, which this country adheres to, and which was implemented after the Second World War into the political and administrative system, i.e. system based on multilevelness and cooperation of authorities, that has proved effective, so it can also be effective in multi-level military cooperation in the EU.

PL

Współpraca wojskowa Niemiec z partnerami europejskimi podejmowana jest albo w ramach Unii Europejskiej, albo poza jej strukturami. Współpraca w ramach Unii Europejskiej odbywa się głównie na dwóch poziomach: międzyrządowym i ponadnarodowym. Z kolei współpraca poza UE skoncentrowana jest także na dwóch poziomach: bilateralnym i multilateralnym. Zamiarem Autora jest zidentyfikowanie kierunku ewolucji niemieckich koncepcji współpracy wojskowej w Europie w okresie rządów kanclerz Angeli Merkel z jednoczesnym wykorzystaniem wielopoziomowego podejścia. Koncepcje współtworzone bądź współrealizowane przez Niemcy zakładają, że silna i zjednoczona Europa może odeprzeć zagrożenia zewnętrzne, gdy będzie rozwijała własny komponent wojskowy. Wyraźnie widać asymetrię koncepcyjną, dlatego jest więcej koncepcji międzyrządowych (misje wojskowe, PESCO, wzmocniona WPBiO, EI2) niż koncepcji ponadnarodowych, z których można mówić właściwie o jednej, czyli o koncepcji armii europejskiej. Wpływ na ewolucję koncepcji niemieckich może mieć integralny federalizm, jakiemu to państwo hołduje, i który implementował po drugiej wojnie światowej do ustroju politycznego i administracyjnego, czyli oparty o wielopoziomowość i współdziałanie władz system, który się sprawdził, przynosi efekty, więc także może przynieść efekty w wielopoziomowej współpracy wojskowej w UE.

16

Działania UE na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego w krajach pokonfliktowych

51%

Lipka M.

Kultura Bezpieczeństwa. Nauka – Praktyka – Refleksje

|

2023

|

vol. 43

111-139

EN

This article provides an overview of EU policy in the field of cultural heritage protection with particular emphasis on post conflict countries. The analysis describes and evaluates the overall EU’s approach in all areas of EU engagement in this domain, towards the subject of effective mandate implementation of civilian CSDP Missions with the protection of cultural assets in their field of operation. The concluding remarks compare achievements and shortcomings of ongoing missions against their mandates and objectives, outlining some selected EU initiatives which aim at improving the EU’s performance and propose further steps in the protection of cultural heritage. The EU has contributed to reconstruction, restauration or revitalisation of cultural heritage affected by recent conflicts and crises in Libya, Iraq, Yemen, promoting at the same time social cohesion, new job creation and reconciliation. Part of recovery processes, the projects in Cameroon, Somalia, Israel, Occupied Palestinian Territory, Kosovo, Republic of Moldova, etc. have contributed to improved inter-community trust through cultural heritage protection. Resent Russian invasion of Ukraine, which has caused thousands of deaths and major economic damages, brought destruction of civilian infrastructure and considerably affected cultural heritage. Monuments, museums, archaeological sides and archives, etc. were fully destroyed or brutally damaged. This triggered EU to recognise the importance of ensuring synergies and coordination between the EU and its Member States for maximization of the impact of our actions in support for cultural heritage in conflicts and crises, and in line with the EU Integrated Approach to External Conflicts and Crises.

PL

Niniejszy artykuł zawiera przegląd polityki UE w dziedzinie ochrony dziedzictwa kulturowego, ze szczególnym uwzględnieniem krajów pokonfliktowych. Analiza opisuje i ocenia ogólne podejście UE w różnych obszarach swojego zaangażowania w tej dziedzinie, a także w zakresie skutecznego wykonywania mandatu cywilnych misji Wspólnej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony (WPBiO) posiadających w zakresie swojego działania ochronę dóbr kultury. W uwagach końcowych przedstawiono wybrane inicjatywy UE, które mają na celu poprawę wyników UE, a także zaproponowano dalsze kroki w zakresie ochrony dziedzictwa kulturowego. UE przyczyniła się do odbudowy, restauracji lub rewitalizacji dziedzictwa kulturowego dotkniętego niedawnymi konfliktami i kryzysami w Libii, Iraku i Jemenie, promując jednocześnie spójność społeczną, tworzenie nowych miejsc pracy i pojednanie. Jako część procesów odbudowy projekty w Kamerunie, Somalii, Izraelu, Okupowanych Terytoriach Palestyńskich, Kosowie, Republice Mołdawii itp. przyczyniły się do poprawy zaufania między społecznościami poprzez ochronę dziedzictwa kulturowego. Niedawna rosyjska inwazja na Ukrainę spowodowała tysiące ofiar śmiertelnych, jak również poważne szkody gospodarcze, przyniosła także zniszczenia infrastruktury cywilnej i obiektów mieszkalnych oraz znacząco wpłynęła na dziedzictwo kulturowe kraju. Zabytki, muzea, kolekcje sztuki, biblioteki, archiwa zostały całkowicie zniszczone lub poważnie uszkodzone. Skłoniło to UE do uznania konieczności zapewnienia synergii i koordynacji między organami UE i państwami członkowskimi w celu maksymalizacji wpływu wspólnych działań na rzecz wsparcia dziedzictwa kulturowego w konfliktach i sytuacjach kryzysach oraz zgodnie ze zintegrowanym podejściem UE do konfliktów i kryzysów zewnętrznych.

17

The EU Global Strategy – 5 Years After. The Appropriateness in Face of the Dynamic Strategic Realities

51%

Śledź P.

Przegląd Strategiczny

|

2021

|

issue 14

39-57

PL

Celem niniejszego artykułu jest weryfikacja, w jakim stopniu treść Globalnej Strategii Unii Europejskiej (EUGS) obejmuje najważniejsze trendy globalne (na poziomie układu sił i porządku międzynarodowego) oraz zjawiska kształtujące środowisko bezpieczeństwa państw członkowskich w wymiarze regionalnym, dostrzegalne w perspektywie pięciu lat od jej przyjęcia. Tego dotyczy też główne pytanie badawcze – w jakim stopniu diagnozy i postulaty zawarte w EUGS pokrywają się z tymi procesami w odniesieniu do okresu lat 2016–2021. Z tego też względu kluczowe podejście badawcze zastosowane w ramach studium to krytyczna analiza materiałów źródłowych. Globalna Strategia UE co do zasady prawidłowo diagnozuje i interpretuje realia oddziałujące na bezpieczeństwo państw członkowskich – w szczególności w odniesieniu do niektórych procesów zachodzących w skali globalnej o trwałym charakterze, w tym erozji liberalnego porządku międzynarodowego oraz źródeł potencjalnych zagrożeń bezpieczeństwa militarnego – a zawarte w niej postulaty są pragmatyczne i zniuansowane. Jednocześnie w treści dokumentu pominięto lub potraktowano z niedostateczną uwagą pewne istotne zjawiska i okoliczności, na które wskazano w treści artykułu.

EN

The objective of the article is to verify to what extent the European Union Global Strategy (EUGS) keeps up with the main global trends (at the level of international order as well as in relation to the global distribution of power) and the processes shaping the EU member states security environment of a regional scale which are perceptible from the perspective of five years following the EUGS adoption. This is also what the main research question concerns – to what extent do the diagnosis and postulates formulated inside the discussed document follow such processes in relation to the 2016–2021 period? For this reason too, the key research approach employed within the study is a critical analysis of source material. The EU Global Strategy mostly appropriately diagnoses and interprets the realities affecting the member states security – especially when it comes to enduring processes of a global scale regarding the erosion of the liberal international order as well as the roots of possible threats for international security in its military dimension – and formulates the postulates that are pragmatic and detailed. At the same time the document underestimates some of important occurrences or even does not refer to them at all. Examples of such omissions were given in the paper.

Refine search results

Education for Security: What Every EU Citizen Should Know about CSDP?

Tendencies in the EU’s Common Security and Defence Policy

Civilian CSPD Missions as European Union's Response to International Crises: Selected Aspects of Crisis Management

Mutual Defence Clause of the Treaty of Lisbon versus Article 5 of the Washington Treaty

Kryzys w Mali jako wyzwanie dla wspólnej polityki zagranicznej, bezpieczeństwa i obrony Unii Europejskiej w latach 2012-2014

Involvement of Non-eu European Nato members in CSDP: The Turkish Case

Unia Europejska w polityce bezpieczeństwa USA w XXI w.

Przyszłość polityki ekspedycyjnej Unii Europejskiej w ramach Wspólnej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony

Tendencje rozwoju zarządzania kryzysowego Unii Europejskiej

Wspólna Polityka Bezpieczeństwa i Obrony UE w perspektywie teoretycznej, praktycznej i agencyjno-instytucjonalnej

Państwa Europy Środkowej w stałej współpracy strukturalnej WPBIO Unii Europejskiej

Ewolucja polskiej polityki bezpieczeństwa: w kierunku strategicznej samodzielności?

The effect of climate change on future Common Securitynand Defence Policy missions and operations

The European Union’s Security Conceptualisation vs. its Risk Prevention Capabilities

Evolution of the German concepts of military cooperation in Europe

Działania UE na rzecz ochrony dziedzictwa kulturowego w krajach pokonfliktowych

The EU Global Strategy – 5 Years After. The Appropriateness in Face of the Dynamic Strategic Realities