Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: Catholic bishops

Sort By:

Limit search:

Wypisy z XVIII- i XIX-wiecznej prasy periodycznej na temat sakr biskupów Kościoła katolickiego z historycznych ziem polskich

100%

Prokop K. R.

Biuletyn Biblioteki Jagiellońskiej

2012

vol. 62

21–67

Old press is a priceless source of information of various quality about a broad spectrum of realities of the life of past generations. This concerns also the religious life, including events in the biographies of members of the Church elites whose most prominent group was the episcopate. This is why facts connected with the curricula vitarum of particular bishops were often described in the Polish periodical press. The ordination of a bishop was a very important event, when a new member of the episcopate became a rightful successor of the Apostles. As such ceremonies were at the same time spectacular, had a rich liturgical arrangement and gathered many distinguished participants, they were an attractive topic for press coverage whose levels of accuracy, though, remained varied. It is not he purpose of the author of this paper to display the aforementioned multifacetedness of the press coverage of the ordinations of the bishops, but to provide a sui generis set of basic information about those events. In order to make the most of such testimonies by drawing from the variety of information contained in them further conclusions that may be interesting to particular researchers, one must first know where (if at all) adequate coverage is present in the press contemporary with these events. The current state of knowledge in Poland in this respect is definitely unsatisfactory. This publication is a step in the direction of positive change. It contains information about the ordination of altogether 215 members of the Catholic episcopate of three rites (Latin, Greek-Uniate and Armenian) in the territory of Poland between 1726 and 1900, in the form of quasi-registers. Arranged in alphabetical order (by the surnames of the ordinated), they contain the date and the place of each event, the names of the consecrator and the co-consecrators and, above all, a bibliographical record that directs the inquirer to a particular article. Provided with adequate indications, subsequent researchers will be able to start analyzing problems interesting to them and connected with this subject, already without spending time and effort in searching for adequate testimonies in the periodical press.

Polscy ojcowie Soboru Watykańskiego II. Wstęp do badań nad episkopatem Kościoła katolickiego w PRL w latach sześćdziesiątych XX wieku

70%

Białkowski M.

Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce

2019

vol. 132

269-315

Wśród polskich ojców soborowych – uczestników Soboru Watykań-skiego II – wyodrębniono trzy kategorie związane ze sprawowanymi godnościami, urzędami oraz święceniami (biskupi ordynariusze; biskupi sufragani i rezydujący w Rzymie; wyżsi przełożeni zakonni). Analiza prozopograficzna całej zbiorowości przeprowadzona została w oparciu o cztery cechy służące opisowi: wykształcenia i formacji intelektualnej; doświadczenia pasterskiego – pokolenie sakry biskupiej (urzędu wyższego przełożonego zakonnego); udziału w obradach soborowych; ak-tywności w obradach soborowych. Badania pozwalają na sformułowanie następują-cych wniosków końcowych: 1) zdecydowana większość posiadała co najmniej stopień doktora, przy czym lepsze wykształcenie (stopień doktora habilitowanego oraz tytuły profesorskie), było udziałem przede wszystkim biskupów ordynariuszy; 2) ponad 25% polskich ojców soborowych studiowało na uczelniach rzymskich, a blisko 75% posiadało dyplomy uczelni polskich (najczęściej wybierano Katolicki Uniwersytet Lubelski); 3) wśród biskupów ordynariuszy dominowało pokolenie sakry (urzędu wyższego przełożonego zakonnego) 1946-1955, natomiast wśród biskupów i rezydu-jących w Rzymie pokolenie 1956-1965, a więc hierarchów młodych, często tylko z kilkuletnim doświadczeniem posługi biskupiej; 4) we wszystkich czterech sesjach Soboru Watykańskiego II uczestniczyło tylko 10 spośród wszystkich polskich bisku-pów; 5) w I sesji soborowej dominowali liczebnie biskupi ordynariusze, w trzech kolejnych biskupi sufragani i rezydujący w Rzymie; 6) najczęściej wystąpienia pu-bliczne w auli soborowej wygłaszali biskupi ordynariusze – prawie 75% wszystkich przemówień polskich ojców soborowych, szczególną rolę spośród nich odegrali Pry-mas Polski kardynał Stefan Wyszyński oraz arcybiskup krakowski Karol Wojtyła; 7) odmiennie niż w przypadku wystąpień publicznych, większość animadversiones (pisemne uwagi), składali przede wszystkim biskupi sufragani i rezydujący w Rzymie (ponad 56%); 8) polscy ojcowie soborowi stanowili największą delegację spośród episkopatów krajów Europy Środkowo-Wschodniej, często pełnili rolę przedstawicie-li Kościoła milczenia zza „żelaznej kurtyny”, a ich udział w pracach Soboru Waty-kańskiego II miał znaczący wpływ na finalny kształt dokumentów soborowych.

Three categories of Polish conciliar fathers – participants of the Sec-ond Vatican Council – have been set apart. These categories have to do with their dignities, offices and ordinations (ordinaries, suffragan bishops and residents in Rome, higher superiors in orders). Prosopographical analysis of these people was carried out on the basis of 4 factors: education, intellectual formation, pastoral experi-ence, participation in conciliar debates. Following conclusions have been drawn: 1) Vast majority had a doctoral degree. Mostly ordinaries had habilitation and profes-sorship. 2) Over 25% of Polish conciliar fathers studied at Roman universities and almost 75% had degrees from Polish universities. 3) Among the ordinaries the genera-tion of the office of a higher order’s superior – 1946-1955. Among bishops and resi-dents in Rome dominated the 1956-1965 generation, i.e. the hierarchy of the young. 4) In all four sessions of the Council only 10 bishops took part. 5) In the first session ordinaries were a majority. In the following sessions suffragan bishops and residents in Rome were a majority. 6) Public speeches were held mostly by ordinaries (75% of all speeches by Polish bishops). A special role was played by the president of Polish bishops’ conference – cardinal Stefan Wyszyński and Cracow’s archbishop Karol Wojtyła. 7) Different than in the case of public speeches, most animadver-siones (written remarks) were submitted by suffragan bishops and residents in Rome (over 56%). 8) Polish conciliar fathers were the most numerous delegation among bishops’ conferences from Middle-Eastern Europe. They were representatives of the silent Church behind the Iron Curtain. Their participation in the works of the Council had a decisive impact on the final documents of the Council.

Refine search results

1 Biuletyn Biblioteki Jagiellońskiej

1 Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce

1 Białkowski M.

1 Prokop K. R.

1 2019

1 2012

Search results

Wypisy z XVIII- i XIX-wiecznej prasy periodycznej na temat sakr biskupów Kościoła katolickiego z historycznych ziem polskich

Polscy ojcowie Soboru Watykańskiego II. Wstęp do badań nad episkopatem Kościoła katolickiego w PRL w latach sześćdziesiątych XX wieku