Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: Chłapowski

Sort By:

Limit search:

Listy Adama Asnyka do Chłapowskich

100%

Kędziora A., Orzechowski E.

Pamiętnik Literacki

2020

vol. 111

issue 3

129-160

Przyjaźń Heleny i Karola Chłapowskich z Adamem Asnykiem, nawiązana wcześnie i trwająca do końca życia poety, którą każde z nich – jak się wydaje – bardzo sobie ceniło, jest zagadnieniem skromnie opracowanym,. Prezentowane tu listy, dotąd nie publikowane w całości (z wyjątkiem jednego), stanowią przyczynek do badań relacji artystów. Korespondencja jest przechowywana w Bibliotece Jagiellońskiej. To jeden telegram i 18 listów, pisanych w latach 1869–1891. Autorem wszystkich jest Asnyk. 11 zostało wysłanych do Chłapowskiego, adresatką pozostałych jest aktorka. Telegram podpisali trzej nadawcy: Asnyk, Karol Estreicher i Michał Bałucki. Publikowane tu listy zostały poprzedzone wprowadzeniem, przybliżającym charakter znajomości korespondentów, oraz uzupełnione spisem utworów Asnyka, deklamowanych przez artystkę.

Helena Modjeska-Chłapowska and Karol Chłapowski’s friendship with Adam Asnyk, which started early and lasted until the poet’s death, and which each of them, as it may seem, greatly valued, is a poorly researched issue. The letters presented here, with one exception unpublished so far, make a contribution to the study of the artists’ relations. The correspondence is preserved in the Jagiellonian Library, and it consists of 18 letters and 1 telegram written between 1869 and 1891. Asnyk authored all of them, 11 were sent to Chłapowski and the actress was the addressee of the remaining ones. The telegram was signed by three senders, namely Adam Asnyk, Karol Estreicher, and Michał Bałucki. The present paper is preceded by an introduction describing the nature of the correspondents’ friendship, and supplemented by a register of Asnyk’s pieces that the actress recited. The letters published here are preceded by an introduction describing the nature of the correspondents’ friendship, and supplemented by a register of Asnyk’s pieces that the actress recited.

Weterani Insurekcji Kościuszkowskiej w powstaniu 1806 roku w Wielkopolsce

60%

Dudziński P.

Studia i Materiały Centralnej Biblioteki Wojskowej

2021

issue 1(15)

49-60

The fall of the Polish-Lithuanian Commonwealth after the uprising of 1794 did not mean that Poles abandoned their independence efforts. In most political circles, there was a growing awareness that the hopes for regaining sovereignty should be tied to the political actions of France and the victorious Napoleon Bonaparte. After the victories on the fields of Jena and Auerstädt on October 14, 1806, the French army was tired and could not cope with the Prussian-Russian offensive. The remnants of the Prussian army remained on the former Polish territories, which made the French think of the possibility of an armed engagement of the Poles against them, in exchange for a vague promise of restoring Poland’s political existence. General Jan Henryk Dąbrowski, founder of the Polish Legions in Italy, was chosen to organize a diversion in the enemy’s rear. In Greater Poland (Wielkopolska) the general was highly respected as a hero of the Kościuszko insurrection of 1794. Napoleon, wanting to win Poles over to his own political goals, decided to use the authority of Tadeusz Kościuszko, who turned out to be sceptical of French promises. The instrumental attitude towards the Polish leaders was confirmed both by the dishonest actions of French diplomacy and by Napoleon’s preserved correspondence. The announcement of the uprising in Greater Poland, which was enthusiastically welcomed by the urban population, was met with distrust by part of the society. The institution of the nobility’s mass mobilisation and conscription in the cantonal system were reactivated. The command of the created formations was often entrusted to officers with insurrection past, who in addition to moral authority, represented the continuity of tradition. Although there are many unknowns connected with the 1806 uprising, not only with regard to the attitude of the society, but also as far as the actions of French diplomacy are concerned, the scale of involvement of the Kościuszko Insurrection veterans in the next chance to rebuild the Republic of Poland has become a permanent part of historical memory.

Upadek Rzeczypospolitej po powstaniu z 1794 roku nie przesądził o zaniechaniu dążeń niepodległościowych przez uczestników Insurekcji Kościuszkowskiej. Po zwycięstwach na polach Jeny i Auerstädt 14 października 1806 roku armia francuska była zmęczona i mogła nie sprostać ofensywie prusko-rosyjskiej. Na dawnych ziemiach polskich wciąż znajdowały się resztki armii pruskiej, co wysuwało na pierwszy plan kwestię zaangażowania Polaków przeciwko Prusom oraz wspierającej je Rosji w zamian za niejasną obietnicę przywrócenia Polakom bytu politycznego. Do zorganizowania dywersji na tyłach przeciwnika wybrano pełniącego funkcję generalnego inspektora kawalerii włoskiej generała Jana Henryka Dąbrowskiego, twórcę Legionów Polskich we Włoszech. W Wielkopolsce generał był otaczany szacunkiem, który zdobył podczas Insurekcji Kościuszkowskiej w 1794 roku. Chcąc pozyskać Polaków do realizacji własnych celów politycznych, Napoleon postanowił wykorzystać autorytet Tadeusza Kościuszki, silnie związanego z tradycją francuskiego i amerykańskiego Oświecenia. Kościuszko nie ufał deklaracjom Napoleona, nie stanął na czele Legionów Polskich, choć często występował w roli mentora wobec władz francuskich. Zdecydowanie odmówił także firmowania działań w Wielkopolsce. Jego sceptycyzm wzmacniało stanowisko dyplomacji francuskiej względem insurekcji z 1794 roku. Instrumentalne traktowanie polskich przywódców potwierdzają zarówno nieuczciwe działania dyplomacji francuskiej, jak i zachowana korespondencja Napoleona. Ogłoszenie powstania w Wielkopolsce, entuzjastycznie przyjęte przez mieszkańców miast, spotykało się z nieufnością części społeczeństwa. Reaktywowano instytucję pospolitego ruszenia szlachty, wzorem insurekcji przeprowadzono pobór w systemie kantonalnym. Dowództwo tworzonych formacji często powierzano oficerom z przeszłością insurekcyjną, którzy oprócz autorytetu moralnego reprezentowali ciągłość tradycji. Mimo że w epizodzie z 1806 roku pozostaje dostatecznie wiele niewiadomych, nie tylko w odniesieniu do postawy polskiego społeczeństwa, ale i działań dyplomacji francuskiej, skala zaangażowania weteranów Insurekcji Kościuszkowskiej w kolejną szansę odbudowy Rzeczypospolitej wpisuje się na trwałe do pamięci historycznej.

Refine search results

1 Pamiętnik Literacki

1 Studia i Materiały Centralnej Biblioteki Wojskowej

1 Dudziński P.

1 Kędziora A.

1 Orzechowski E.

1 2021

1 2020

Search results

Listy Adama Asnyka do Chłapowskich

Weterani Insurekcji Kościuszkowskiej w powstaniu 1806 roku w Wielkopolsce