Search results

1

«Маленький человек» в прозе Татьяны Толстой

100%

Golikova G., Khairova I.

Przegląd Wschodnioeuropejski

|

2017

|

vol. 1

289-299

EN

The aim of the article is to reveal peculiarities of implementation of the theme and the image of the “little” person in the stories by Tatyana Tolstaya, show artistic form of interaction with Gogol and Gogol’s images according to the particular aesthetics of the writer. Playing with Gogol’s characters – Bashmachkin, old-world landowners, using Gogol’s chronotope, the composition, the writer translates the classic theme in ironic-parody plan. Neo-romantic orientation of Tolstaya’s texts leads to the existence of a particular philosophical component. Postmodern dominant determines the game with “word”: citations, intertextuality. Special aesthetic game with the classics allows the writer to convey the nature of the modern era, the cynicism and absurdity.

2

The Enigma Explained: The Study of the Chronotopic Relation between V. S. Naipaul’s Novel The Enigma of Arrival and Giorgio de Chirico’s Painting The Enigma of Arrival and the Afternoon

84%

Sawa M.

Roczniki Humanistyczne

|

2014

|

vol. 62

|

issue 5: Neofilologia

245-259

EN

Artykuł ten jest analizą porównawczą powieści V. S. Naipaula The Enigma of Arrival i obrazu Giorgio de Chirico Zagadka przybycia. Związek między oboma dziełami wykracza poza zbieżnosć tytułów. Powieść i obraz zdają przenikać się wzajemnie tak, że możliwe jest postrzeganie książki jako rozbudowanej ekfrazy obrazu de Chirico, podczas gdy obraz może być odczytywany jako motyw autotematyczności w powieści. Tym, co łączy oba dzieła, jest idea chronotopu. Wszystkie najważniejsze aspekty obrazu de Chirico, tj. symbolicznie przedstawienie wewnętrznego rozdarcia, krajobraz miejski, dwuznacznosć i niepewność sugerowana tematem podróży, nakładanie się teraźniejszości i przeszłości w architekturze budynków, nawiązują do głównych motywów powieści. Ostatecznie obraz de Chirico staje się wizualną reprezentacją chronotopu progu, kiedy podczas pobytu w Nowym Jorku, a następnie w Londynie narrator zyskuje świadomość kryzysu własnej tożsamości, co determinuje jego dalsze losy. W konsekwencji, słowa Bachtina odnoszące się do reprezentacyjnego potencjału chronotopu ulegają dosłownej materializacji i konkretyzacji w obrazie de Chirico. Wzajemnemu oddziaływaniu powieści i obrazu dodatkowo towarzyszy próba przekraczania granic literatury i sztuki.

3

THE CHRONOTOPE OF LOVE EXPLORED THROUGH ORHAN PAMUK’S THE MUSEUM OF INNOCENCE

51%

Vaso K.

Świat Tekstów. Rocznik Słupski

|

2018

|

vol. 16

139-148

EN

Through Orhan Pamuk’s novel, The Museum of Innocence, and Mikhail Bakhtin theory on the chronotope, specifically the idyllic chronotope, the article explores the specific chronotope of love which possesses a dual nature, both specific and timeless. Like all lovers, the novel’s protagonists, Füsün and Kemal belong simultaneously to the particu-lar place and time of their circumstances and the intimate world they create which tem-porarily transcends the boundaries of space and time. This private world echoes that of Adam and Eve, one suspended between the innocence and isolation of a private world and the looming threat of the real world’s interference. This dynamic between the place-less and time-less world of two and its existence within a specific place and time is espe-cially palpable in Orhan Pamuk’s novel, the very premise of which rests on the preserva-tion of a specific temporal period through artefacts, here belonging to Füsün, Kemal’s love. The eponymous museum refers to Kemal’s obsessive gathering and conservation of any item that belongs to her. The meetings of the lovers are dated with a historian’s precision and placed in the exact spot of Istanbul, the author’s beloved city. Kemal and Füsün could be Adam and Eve or any other literary couple following in their footsteps, yet their isolated world is interrupted by the noises, light and smells belonging to Istanbul alone. This specific chronotope belonging to love echoes Peter Pan’s island or Alice’s wonderland but the adult version of this private universe cannot be quite as separate from the real world. The latter can only partially escape and remains halfway trapped in its exact coordinates and time zone. My article ventures the thesis that the children’s and adult’s versions represent a similar effort to create a world of innocence and freedom though to a lesser degree in the second case.

Refine search results

1 Przegląd Wschodnioeuropejski

1 Roczniki Humanistyczne

1 Świat Tekstów. Rocznik Słupski

1 Golikova G.

1 Khairova I.

1 Sawa M.

1 Vaso K.

1 2019

1 2017

1 2014

«Маленький человек» в прозе Татьяны Толстой

The Enigma Explained: The Study of the Chronotopic Relation between V. S. Naipaul’s Novel The Enigma of Arrival and Giorgio de Chirico’s Painting The Enigma of Arrival and the Afternoon

THE CHRONOTOPE OF LOVE EXPLORED THROUGH ORHAN PAMUK’S THE MUSEUM OF INNOCENCE