Search results

1

Augustine’s Confessions as Autobiography

100%

Šubrt J.

Eirene. Studia Graeca et Latina

|

2015

|

vol. 51

|

issue 1-2

171-185

EN

The Confessions of St. Augustine still raises doubts about its generic classiﬁcation. Some scholars, ignoring the last three books, consider the whole text as an autobiography with an additional philosophical appendix. Others take this work for a philosophical treatise with a disproportionately expanded autobiographical introduction. And there are also scholars who think that the Confessions represents an autonomous genre which they label “confessions” or “confessional literature”. This article does not pretend to solve this long-standing issue; its aim is only to show that it is not necessary to challenge the classiﬁcation of the Confessions as an autobiography on the basis of its particular use of facts from the author’s life, combined with the prominence of philosophical reﬂection in it. Augustine uses autobiographical passages and philosophical reﬂections in the Confessions to construct his inner self, and by trying to understand himself he also tries to understand God. The resulting construction of Augustine’s own personality thus represents a new way of understanding God and the redemptive effect of divine grace in human life. Autobiography and theology in the Confessions therefore go hand by hand, and to separate one from the other comes at the cost of misinterpreting the work as a whole.

2

Małżeństwo i rodzina w starożytnym Kościele. Refleksja ojców Kościoła

94%

Wygralak P.

Teologia i Moralność

|

2016

|

vol. 11

|

issue 2(20)

27-39

EN

The article outlines the teaching of the Church fathers on marriage and family. Although ancient priests valued life in virginity more, they also saw the fulfillment of God's will in the relationship of a man and a woman. The primary purpose of marriage was the procreation and education of offspring. The Church fathers pointed out that an important part of education was to protect children from the bad influence of the environment and to give them a good examples of parents and educators. It should be emphasized that both the priests and the law of the early Church strongly condemned killing of unborn children.

PL

W artykule przedstawiono zarys nauczania ojców Kościoła na temat małżeństwa i rodziny. Starożytni duszpasterze, chociaż bardziej cenili życie w dziewictwie, to jednak w związku mężczyzny i kobiety widzieli również wypełnienie woli Bożej. Podstawowym celem zawarcia związku małżeńskiego było zrodzenie i wychowanie potomstwa. Ojcowie zwracali uwagę, że ważnym elementem wychowania była ochrona dzieci przed złym wpływem środowiska oraz dobry przykład rodziców i wychowawców. Należy podkreślić, że zarówno duszpasterze, jak i prawo Kościoła starożytnego, zdecydowanie potępiały zabijanie dzieci nienarodzonych.

3

Listy pasterskie w posłudze słowa biskupa Jerzego Ablewicza

84%

Tragarz M.

Polonia Sacra

|

2016

|

vol. 20

|

issue 3(44)

141-159

PL

List jako forma komunikacji interpersonalnej znany był już w najstarszych kulturach i cywilizacjach. Ma on także swoją chrześcijańską genezę i etymologię. To także forma przekazu doświadczenia Boga i wiary. List pasterski odegrał bardzo ważną rolę w posłudze słowa biskupa tarnowskiego Jerzego Ablewicza. Jest on autorem 70 listów pasterskich skierowanych do diecezjan podczas jego 28-letniej posługi biskupiej. Odnoszą się do szeroko rozumianego życia religijnego, przeżywanych koronacji czy obchodów rocznicowych. Stanowią swoiste repetytorium wiedzy historycznej. W większości dotyczą tarnowskich świętych i błogosławionych. Są przejawem troski biskupa o poziom wiedzy teologicznej i postawę moralną diecezjan. Stanowią także świadectwo udziału biskupa w obradach Soboru Vatykańskiego II. Omawiane dzieła epistolograficzne przygotowywane były przez arcybiskupa Jerzego Ablewicza i opierały się na źródłach biblijnych, dorobku ojców Kościoła i Magisterium. Przygotowane w oparciu o klasyczny model przepowiadania, mają walory komunikacyjne i pedagogiczne. Arcybiskup Jerzy Ablewicz na łamach swoich dzieł jawi się jako człowiek wielkiego taktu i kultury, który w swojej posłudze doskonale korzystał z listu pasterskiego jako formy posługi słowa i przekazu doświadczenia Boga oraz własnej wiary.

EN

Writing letters as a form of interpersonal communication has been known in ancient cultures and civilizations. It also possesses its own Christian origins and etymology. It is also a source of experiencing God and faith. The pastoral letter played a very important and crucial role in the ministry of the bishop, Jerzy Ablewicz. He is the author of 70 pastoral letters aimed at people of the diocese during his twenty‑eight‑year‑old bishop ministry. These pastoral letters concern not only the widely understood religious life but also religious coronations and anniversary celebrations. The letters also constitute peculiar and individual seminar of historical knowledge. Most of them refer to the saint and the blessed of Tarnów. Not only are they the manifestation of the bishop’s concern regarding the level of theological knowledge but also the moral conduct of the diocese people. They are also the testimony of the bishop’s participation in the Second Vatican Council. The discussed works of the epistolography were prepared by the archbishop, Jerzy Ablewicz and were based on biblical sources of Church Fathers and Magisterium. Based on a classical model of prophecy, they encompass both comprehensible and also pedagogic values. In the pages of his works, the archbishop, Jerzy Ablewicz, comes into sight as the tactful, well‑mannered shepherd. In his ministry the archbishop took great advantage of pastoral letters as a form of word ministry and the source of experiencing God as well as his own faith.

Refine search results

1 Eirene. Studia Graeca et Latina

1 Polonia Sacra

1 Teologia i Moralność

1 Tragarz M.

1 Wygralak P.

1 Šubrt J.

2 2016

1 2015

Augustine’s Confessions as Autobiography

Małżeństwo i rodzina w starożytnym Kościele. Refleksja ojców Kościoła

Listy pasterskie w posłudze słowa biskupa Jerzego Ablewicza