Search results

1

Thomas Tien Keng-hsin, SVD: The historical greatness of the first Cardinal of China and the Far East Part one

100%

Miotk A.

Annales Missiologici Posnanienses

|

2018

|

issue 23

55-76

EN

That fact that Thomas Tien became the first cardinal of China and the Far East surpassed thewildest dreams of Fr. Arnold Janssen, the founder of the Society of the Divine Word (SVD),who had sent the first two missionaries to China in 1879. He was one fruit of Janssen’sdecision and subsequent concentrated involvement of the Society in evangelizing China. Thisstudy gives an insight into historical greatness of Thomas Cardinal Tien Keng-hsin for theUniversal Church, the Society of the Divine Word and local Church in China. He emergesmainly as an iconic figure reflecting the developments in the Chinese Church and played asymbolical role for the universal Church as an important link in the process ofinternationalization of the Church and her subsequent self-actualization as a World Church atVatican II. The study aims at making us aware that Tien’s figure should have an integral placein the systematic and comprehensive research on the as yet little explored mission of theSociety of the Divine Word in China.

2

The historical significance of Thomas Tien Keng-hsin SVD – the first Cardinal of China

63%

Miotk A.

Nurt SVD

|

2018

|

issue 1

167-187

EN

The aim of this research is to determine the importance of the life and work of Thomas Tien (1890-1967), the first cardinal from China and Far East (the only one to date coming from the ranks of the Divine Word Missionaries) for the universal church, the local church and his religious congregation. Cardinal Tien left his archiepiscopal see in Beijing in 1948, never to return. He remained in exile, first in Hong Kong, then the United States and finally, as the apostolic administrator, in Taiwan. He was made cardinal in 1946, in an important Vatican move to internationalize the Church. It was the crowning achievement for the Divine Word Missionaries in their contribution to the missions in China, especially in the field of education. The central part of this article concerns the cardinal’s response to the pressure from the Vatican to return to Beijing. Complex political situation, pressure from the Chiang Kai-shek’s government and, most of all, communists’ victory in China, thwarted his efforts to return. Tien remained in exile, giving all he could for the church in China. Cardinal’s life was marked with great pastoral concern and warm-heartedness. He was always close to people. He cared for the good formation of the local clergy and laymen, and the accommodation of the Good News to Chinese culture.

PL

Studium historyczne o Tomaszu Tien (1890-1967) – pierwszym kardynale Chin i Dalekiego Wschodu oraz jedynym kardynale werbistów – zamierza określić jego znaczenie w kontekście Kościoła Powszechnego, Zgromadzenia Słowa Bożego i Kościoła lokalnego w Chinach. Jako arcybiskup Pekinu, kardynał Tien opuścił swoją stolicę w 1948 roku i już nigdy do niej nie wrócił, pozostając na wygnaniu w Hongkongu, Stanach Zjednoczonych oraz – jako Administrator Apostolski – na Tajwanie. Tien został kardynałem w roku 1946, co było ważnym krokiem Stolicy Apostolskiej na rzecz umiędzynarodowienia Kościoła. Fakt ten był ukoronowaniem wielkiego wkładu werbistów w dzieło misyjne w Chinach, zwłaszcza w dziedzinie edukacji. Centralnym zagadnieniem artykułu jest analiza postawy kardynała wobec nacisków ze strony Watykanu, aby Ten wrócił do Pekinu. Jednakże złożona sytuacja polityczna, nacisk rządu emigracyjnego Czang Kaj-szeka, a zwłaszcza zwycięstwo komunistów w Chinach przekreśliły wysiłki powrotu. Tien pozostał na wygnaniu, oddając wszystkie swoje siły na służbę Kościoła chińskiego. Życie kardynała było naznaczone wielką troską pasterską, serdecznością i bliskością wobec ludzi. Tien był duszpasterzem skupionym na formacji kleru rodzimego i świeckich w duchu dostosowania przesłania ewangelicznego do kultur Chin.

3

Die Katholische Fu-Jen-Universität in Peking im Dienst der Evangelisierung

51%

Rivinius K. J.

Nurt SVD

|

2014

|

issue 1

122-160

PL

Artykuł K.J. Riviniusa dotyczy utworzenia i rozwoju chrześcijańskich misji w Chinach (XVI wiek), a szczególnie roli, jaką odegrał Uniwersytet Fu-Jen (od 1933 uczelnia werbistowska). We wstępie autor zawarł krótki rys historyczny działalności misyjnej podjętej w Państwie Środka przez jezuitów (M. Ricci), którzy od samego początku wyznawali zasadę, że wiarę przekazywać należy szerząc szeroko rozumianą kulturę. Celem tego typu zabiegów miało być ukazanie wyższości chrześcijaństwa nad rodzimymi religiami. W tym czasie wzrost zainteresowania Chinami w Europie doprowadził do swoistej wymiany kulturowej: misjonarze nieśli Chińczykom chrześcijaństwo, a sprawozdania z ich działalności (opisy kraju, ludzi i ich zwyczajów), znalazły odzwierciedlenie w dziełach wybitnych twórców Oświecenia. Kres tej wymiany przyniosła tzw. wojna opiumowa (1840-1842). Od czasu jej zakończenia, ta pierwotnie wszechstronna wymiana nabrała zabarwienia komercjalnego. Kupcy upowszechniali negatywny obraz Chin. W tym duchu i Kościół przyczynił się do upowszechniania w Chinach zachodniej kultury i nauki (głównie filozofii i socjologii); protestanckie placówki misyjne podjęły krytykę konfucjanizmu, proponując w zamian zachodni pragmatyzm. Po Powstaniu Bokserów zwrócono szczególną uwagę na zacofanie Chin w porównaniu np. z Japonią, która uległa wtedy procesowi europeizacji. Zainicjowano tzw. „Reformę 100 dni”. Potrzebę nowoczesnego wykształcenia pomagały zaspokoić misje protestanckie i katolickie; chciały wpłynąć na rozwój Chin poprzez absolwentów swych szkół. Sytuacja ta okazała się korzystna do powstania pierwszego w Chinach katolickiego uniwersytetu. Vincent Ying Lien Chih (1867-1926), zaangażowany katolik, zwrócił się z petycją do papieża Piusa X (1835-1914) z prośbą o wyrażenie zgody na utworzenie katolickiego uniwersytetu, który byłby dostępny i dla katolików i dla niechrześcijan. Początkowo brak było oddźwięku ze strony Stolicy Apostolskiej, co było spowodowane niekorzystną sytuacją polityczną (I wojna światowa). Po zakończeniu wojny papież Benedykt XV – w porozumieniu z wizytatorem apostolskim Jean-Baptiste Budes de Guébriant – podjął to zagadnienie w encyklice misyjnej Maximum illud, gdzie wyraził również ubolewanie z powodu braku w Chinach uczelni katolickich. Utworzenie uniwersytetu powierzono amerykańskim benedyktynom; jego pierwszym rektorem miał zostać George Barry O’Toole, a Vincent Ying Lien Chih – jego prezydentem. Dnia 1 października 1925 roku otwarta została „Akademia Studiów Chińskich” – MacManus- Academie, która okazała się de facto pierwszym etapem powstania uniwersytetu. Po jej rozbudowie powstało więcej wydziałów. W roku 1931 uczelnia została oficjalnie uznana przez państwo. W 1938 utworzono w niej „oddział” dla kobiet – do tej inicjatywy przyłączyły się Siostry Służebnice Ducha Świętego. Rozbudowie uczelni i powiększaniu wykładanych tam dyscyplin (teologia, filozofia, studia chińskie, sztuki wyzwolone i literatura, nauki przyrodnicze) sprzyjała wtedy korzystna sytuacja polityczna; Chiny miały dobre relacje ze Stolicą Apostolską. W tych też latach nadano uczelni nazwę Fu Jen Da Xue (Uniwersytet Fu Jen). Później uczelnia borykała się z wieloma trudnościami – głównie natury finansowej, co miało związek ze światowym kryzysem gospodarczym lat trzydziestych. W roku 1933 nastąpiła zmiana kierownictwa: papież Pius XI przekazał Uniwersytet Zgromadzeniu Słowa Bożego. Przełożonym Generalnym Zgromadzenia był wówczas Józef Grendel. Dwa lata po przejęciu uniwersytetu przez werbistów zaczął się ukazywać biuletyn „Monumenta Serica” (Magazyn Studiów Orientalnych); wcześniej wydawano „Biuletyn Katolickiego Uniwersytetu w Pekinie”. Wspomniane biuletyny rozpowszechniały osiągnięcia duszpasterskie misjonarzy oraz ich odkrycia naukowe w zakresie etnologii. Wydawanie tych publikacji świadczyło również o wysokim poziomie Uniwersytetu Fu Jen. Różne były koleje losu pisma „Monumenta Serica”. Przed przejęciem władzy przez komunistów (1949) redakcję pisma i bibliotekę zdołano przenieść najpierw do Japonii, a potem – przez USA – do Sankt Augustin w Niemczech (1972). Oprócz biuletynów Werbiści zamierzali wydać również encyklopedię katolicką z myślą o elitach chińskich. Dla wyjaśnienia chrześcijańskiej doktryny wiary posłużono się elementami myśli chińskiej. Wielki wpływ na rozwój misyjnej działalności w Chinach miała wizyta Wilhelma Schmidta w Państwie Środka w 1935 roku. Dokonał on oceny sytuacji na Uniwersytecie Fu Jen. Postanowił zaprosić do współpracy młodych chińskich naukowców. Chciał w ten sposób zaradzić problemowi słabego przygotowania językowego i kulturowego misjonarzy europejskich i amerykańskich, oraz podnieść poziom wykształcenia kleru rodzimego. Wilhelm Schmidt nierzadko spotykał się z brakiem zrozumienia i krytyką swoich poglądów – nie wszystkie jego plany udało się zrealizować. Rok 1949 oznacza koniec działalności Uniwersytetu Fu Jen, z powodu przejęcia władzy w Chinach przez komunistów. Do tego momentu zdołano jednak wykształcić 13 tysięcy młodych ludzi, którzy uzyskali stopień uniwersytecki. W roku 1961 podjęto plan przeniesienia uczelni na Tajwan. Oficjalne otwarcie nowej placówki nastąpiło w 1963 roku. Prowadzona jest ona wspólnie przez jezuitów, werbistów i Diecezję Taipei. Uczelnia otwarta jest również studentów z Chin kontynentalnych.

EN

The article by K.J. Rivinius concerns the foundation and development of the Christian mission in China (16th century), its determining factors which influenced their spread and activity, and especially the role that was played by Fu Jen University. In the introductory remarks, the author gives a brief history of the mission work undertaken in China by the Jesuits (M. Ricci), who – from the very beginning – followed the principle that faith should be conveyed alongside with general knowledge. The aim of such procedures was to prove the superiority of Christianity to the native world of religious thought. At that time, Europe became increasingly interested in China and kind of cultural exchange – missionaries offered Christian faith to the Chinese, and their reports about their missionary activities, descriptions of the land and its people were reflected in the works of the outstanding writers of the Enlightment. The so-called Opium War (1840-1842) put an end to that exchange. Since it was over, the originally fruitful and interesting exchange had acquired a rather commercial character. Merchants spread a rather negative image of China. In that spirit, also the Church contributed a lot to spreading western culture and science in China (mainly philosophy and sociology); protestant mission posts undertook criticism of Confucianism, suggesting its replacement with western pragmatism and practical attitude. As a result of the Boxers’ Uprising a particular attention was paid to China’ backwardness in comparison to Japan for instance, which – at that time – was influenced to a high extent by European culture and way of life. The so-called “100 Day-Reform” was initiated. The whole country felt the need of modern education, which was satisfied by protestant and catholic missions. They attempted to exert influence on China by means of higher schools’ graduates’ activities. All that created an appropriate atmosphere for the foundation of China’s first catholic university. Vincent Ying Lien Chih (1867-1962), a dedicated Catholic, turned to Pope Pius X (1835-1914) with a petition to consent to establishing a Catholic university, which both Catholics and non-Christians would be granted an access to. In the beginning, there was no reaction to this proposal on the part of the Holy See, which was apparently caused by an inconvenient political situation (the World War I); only after it had been ended, Pope Benedict XV, in agreement with the apostolic visitator Jean-Baptiste Budes de Guebriant, focused on that issue in his mission encyclical Maximum illud. He also expressed a conviction that China desperately needs Catholic schools; he expressed his concern as well. Establishing a university was entrusted to American Benedictines, George Barry O’Toole was to become its first rector, and Vincent Ying Lien Chih – its president. On October 1, 1925, the “Academy of Chinese Studies” – MacManus – was solemnly inaugurated, a school which was supposed to be a kind of preparatory stage of the new university. Later it was developed, new faculties were added, until, in 1931, it was officially recognised by the state. In 1938, a faculty for women was established; it was then that the Sisters Servants of the Holy Spirit joined the University. The political situation at that time was quite convenient as to foster a further development of the University and broadening its didactic sector that gradually embraced more and more teaching disciplines, such as theology, philosophy, Chinese studies, liberal arts and literature, sciences – China maintained good relations with the Holy See. At that time the school got its official name Fu Jen Da Xue (Fu Jen University). The further period was characterised by many difficulties of mainly financial nature which was connected with the world economic crisis at the beginning of the thirties. In 1933, the management of the University was passed over to the Society of the Divine Word by Pope Pius XI. Joseph Grendel was the SVD Superior General by then. Although there were quite a few personal problems and tensions, the school was undergoing continuous development. Two years after, it had been taken over by the SVD, the bulletin „Monumenta Serica” started to be published (Magazine of Oriental Studies); earlier, it was preceded by the “Peking Catholic University Bulletin.” The aim of the missionaries involved in initiating both the bulletins was to combine the missionary activities with ethnological and cultural research. Publishing those two periodicals was a proof of the Fu Jen University’s high level. The bulletin „Monumenta Serica” had to undergo all kinds of vicissitudes – before the communists seized power in 1949, the publishing house and library had been transferred to Japan first, and later, via the USA, to Sankt Augustin in Germany (1972). Apart from the bulletins mentioned above, the SVDs wanted to publish a Catholic encyclopedia as well, wishing to serve the needs of educated people in China. To better explain the Christian doctrine of faith, some suitable elements of the Chinese religious thought were used in order to reach that goal. A considerable influence on the development of the mission activities in China was exerted by Wilhelm Schmidt, who arrived here in 1935. He assessed the situation in Fu Jen University. He hoped to attract young Chinese scholars to cooperation. It was supposed to help face challenges as miserable linguistic and cultural preparation of European and American missionaries, as well as the rather low level of the native Chinese clergy. Wilhelm Schmidt often met with strong criticism and misunderstanding of his attempts which is why only a part of them could be put into practice. The year 1949 marks the end of Fu Jen University’s activity in connection with the seize of power by the communists. Up till that moment, however, some 13,000 young people managed to graduate from the University and get a degree. In 1961, it was decided to continue University educational activity in Taiwan. The official opening of the new school took place in 1963. It is being run commonly by Jesuits, SVDs and the Taipei Diocese. Students from the Mainland China are also granted access.

4

Formacja katolików świeckich w Chinach. Przypadek diecezji Handan

51%

Xiaowang S.

Nurt SVD

|

2022

|

issue 1

149-166

PL

Formacja świeckich stanowi ważną część misji Kościoła w każdym kraju. W społeczeństwach europejskich łatwiej jest zapewnić wiernym świeckim wychowanie religijne w sposób dostosowany do ich potrzeb. Jednak w Chinach, które nie są krajem pełnej wolności religijnej, istnieje wiele zewnętrznych ograniczeń w rozwoju Kościoła, co sprawia, że dość trudno jest zapewnić chińskim wiernym świeckim systematyczną formację wiary. Z tego powodu diecezja Handan podjęła szereg praktycznych kroków w formacji wiary świeckich w świetle aktualnej sytuacji Kościoła lokalnego. Należą do nich m.in.: konkursy wiedzy katechizmowej i biblijnej, 100-dniowy program formacyjny młodzieży, spotkania małżeńskie, formacja nauczycieli do szkół niedzielnych oraz Ruchu Światło-Życie. Te działania realizowane są za pośrednictwem kilku instytucji formacyjnych, np. seminarium przygotowawczego, Diecezjalnego Centrum Formacji, Centrum Formacji Uczniów. Te niesystematyczne metody formacji okazały się kluczowe dla rozwoju Kościoła w Chinach.

EN

Lay formation is an important part of the Church’s mission in every country. In European societies it is easier to provide lay faithful with a religious education adjusted to their needs. However, in China, which is not a country of complete religious freedom and there are many external constraints on the development of the Church, it is quite difficult to provide systematic formation of the faith of Chinese lay faithful. For this reason the Diocese of Handan has adopted a number of practical approaches to lay faith formation in the light of the current situation of the local Church. These include organized catechism and biblical knowledge competitions, a youth formation program for students, matrimonial meetings, teacher training for Sunday schools and the Light-Life movement etc., and it takes place through several formation institutions: such as the Preparatory Seminary, Diocesan Formation Centre and Students Formation Centre. These unsystematic methods of formation have proved crucial to the development of the Church in China.

Refine search results

3 Nurt SVD

1 Annales Missiologici Posnanienses

2 Miotk A.

1 Rivinius K. J.

1 Xiaowang S.

1 2022

2 2018

1 2014

Thomas Tien Keng-hsin, SVD: The historical greatness of the first Cardinal of China and the Far East Part one

The historical significance of Thomas Tien Keng-hsin SVD – the first Cardinal of China

Die Katholische Fu-Jen-Universität in Peking im Dienst der Evangelisierung

Formacja katolików świeckich w Chinach. Przypadek diecezji Handan