Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: Civil disobedience

Sort By:

Limit search:

W orbicie KOR-u. Początki opozycji demokratycznej w Polsce południowo-wschodniej

100%

Gliwa M.

UR Journal of Humanities and Social Sciences

2017

issue 1(2)

44-62

The article presents the role of the Workers' Defence Committee in shaping democratic opposition in south-east Poland. A detailed analysis of the relations between the circles of opposition and society at the local level has been made. The chronological framework of the article encompasses the 1970’s, with the concluding moment of deliberations being 1980, which saw the emergence of NSZZ “Solidarność” (Independent Self-governing Trade Union “Solidarity”), which took over part of the objectives carried out until that point by KOR. The first part of the article briefly presents the course of events associated with the beginnings of activity of KOR within the nationwide plan. The second part of the study focuses on presenting the reach and intensity of the Committee’s actions in the territory of South-Eastern Poland. The activity of opposition environments associated with KOR was divided into three mutually permeating and complementing categories. The first involved local associates of the Committee, forming the distribution network, who contributed to the gathering and publishing of information on repression around the country. The second category of opposition activity is the direct interventions of Committee members, such as the participation of attorneys or observers in court trials of a political nature. The most important category from the local perspective, as well as the primary objective of KOR activity, was to initiate the establishment of local resistance centres through the actions of special emissaries.

Prezentowany artykuł przedstawia rolę Komitetu Obrony Robotników w kształtowaniu opozycji demokratycznej w Polsce południowo-wschodniej. Szczególnej analizie poddano relacje pomiędzy kręgami opozycji a społeczeństwem w ujęciu lokalnym. Ramy chronologiczne artykułu obejmują lata siedemdziesiąte ubiegłego stulecia, a cezurę końcową rozważań stanowi rok 1980, kiedy powstał NSZZ „Solidarność”, który przejął część zadań realizowanych dotychczas przez KSS KOR. W pierwszej części artykułu przedstawiony został skrótowo przebieg wydarzeń związanych z powstaniem i działalnością KOR-u w planie ogólnokrajowym. W drugiej części opracowania skupiono się na przedstawieniu zasięgu i intensywności działania Komitetu na terenie Polski południowo-wschodniej. Aktywność środowisk opozycyjnych związanych z KOR podzielono na trzy kategorie, wzajemnie się przenikające i uzupełniające. W pierwszej zaangażowani byli, tworzący sieć kolporterską, lokalni współpracownicy Komitetu, dzięki którym zbierano i publikowano informacje o represjach z całego kraju, m.in. Stanisław Kusiński, Janusz Szkutnik, Tadeusz Kensy. Wyjątkowe miejsce wśród współpracowników KOR zajmował ordynariusz przemyski, ks. Ignacy Tokarczuk, wspierający swoim autorytetem i szerokimi kontaktami działalność opozycji demokratycznej. Do drugiej kategorii aktywności opozycyjnej zaliczyć trzeba bezpośrednie interwencje członków Komitetu, jak udział adwokatów, czy obserwatorów w procesach sądowych o znamionach politycznych. Przykładem jest tutaj zaangażowanie mecenasa Władysława Siły-Nowickiego w obronę Jana Kozłowskiego i udział przedstawicieli KOR w jego procesach sądowych. Najważniejszą z perspektywy lokalnej kategorią, a zarazem podstawowym celem działania KOR było inicjowanie powstawania lokalnych ośrodków oporu poprzez działalność specjalnych emisariuszy. Najistotniejszą rolę odegrał tu wysłannik - Wiesław Kęcik, który pomagał organizować m.in. Komitet Samoobrony Chłopskiej Ziemi Rzeszowskiej, Przemyski Komitet Samoobrony Ludzi Wierzących, czy wspierał protestujących rolników z okolic Arłamowa.

The Colour Revolutions in the Post-Soviet Space: Illusion and Reality of the Post-Soviet Civil Disobedience

81%

Kozłowski K.

Studia z Polityki Publicznej

2016

vol. 3

issue 4(12)

135-151

Wydarzenia polityczne, które miały miejsce pod koniec 2003 roku w Gruzji, na Ukrainie w 2004 roku i w 2005 roku w Kirgistanie są popularnie zwany Rose, Orange i Tulip Revolution lub zbiorowo: kolor rewolucje w przestrzeni poradzieckiej. Na pierwszy rzut oka określenie "rewolucja" może wydawać się odpowiednie. Rewolucje kolorystyczne spowodowały zmianę reżimu we wszystkich trzech stanach. Jednak z perspektywy dziesięcioletniej można zauważyć, że rewolucyjne zmiany w systemach politycznych Gruzji, Ukrainy i Kirgistanu w rzeczywistości nie miały miejsca. Post-rewolucyjny rzeczywistość: wojna rosyjsko-gruzińska i oskarżenia przeciwko rewolucyjnym prezydentem Gruzji Micheilem Saakaszwilim, niesławny zakończenie kariery politycznej rewolucyjnego lider Wiktor Juszczenko tylko czterech lat po pomarańczowej rewolucji i spektakularnego upadku Wiktora Janukowycza reżim, który doprowadził do hybrydycznej wojny z Rosją, lub ciągła niestabilność Kirgistanu po wydarzeniach rewolucyjnych z 2005 r. wymagają jeszcze innego wglądu w to, co wydarzyło się w Tbilisi, Kijowie i Biszkeku. Bez dogłębnej analizy wydarzeń niemożliwe jest zrozumienie podstawowej społecznej i politycznej dynamiki obecnych i przyszłych zmian w Europie Wschodniej, na Kaukazie lub w Azji Środkowej. Ponowna ocena Color Revolutions ma jednak nie tylko historyczne znaczenie. Jest to także uniwersalna lekcja dotycząca najważniejszym wyzwaniem, że wszystkie demokratyczne ruchy społeczne działające w autorytarnych lub post-autorytarnych członkowskie muszą stawić czoła: jak zarządzać dużą skalę protesty obywatelskie nieposłuszeństwo o zawiedzionego społeczeństwa, podczas gdy rządy rządzące nie przestrzegają zasady demokratyczne i społeczność międzynarodowa nie rozumieją w pełni znaczenia zachodzących zmian.

The political events that took place at the end of 2003 in Georgia, in 2004 in Ukraine and in 2005 in Kyrgyzstan are popularly called the Rose, Orange and Tulip Revolution or collectively: the Colour Revolutions in the post-Soviet space. At first glance the term "revolution" may seem appropriate. The Colour Revolutions have resulted in the regime change in all the three states. However, from a decade-long perspective one may notice that the revolutionary changes in the political systems of Georgia, Ukraine and Kyrgyzstan did not actually take place. The post-revolutionary reality: the Russian-Georgian war and criminal charges against the revolutionary Georgian President Micheil Saakashvili, the infamous ending to the political career of the revolutionary leader Victor Yushchenko just four year after the Orange Revolution and the spectacular collapse of the Victor Yanukovych regime, which led to a hybrid warfare with Russia, or Kyrgyzstan's permanent political instability following the revolutionary events of 2005 require yet another insight into what has happened in Tbilisi, Kiev, and Bishkek. Without an in-depth analysis of the events, it is impossible to understand the fundamental social and political dynamics of the ongoing and future changes in Eastern Europe, the Caucasus or Central Asia. The re-evaluation of the Colour Revolutions is not only of historical importance, though. It is also a universal lesson concerning the most important challenge that all the democratic social movements active in the authoritarian or post-authoritarian states have to face: how to manage large-scale civil disobedience protests of a disappointed society while the ruling governments do not follow democratic rules and the international community does not fully comprehend the significance of the ongoing changes.

Refine search results

1 Studia z Polityki Publicznej

1 UR Journal of Humanities and Social Sciences

1 Gliwa M.

1 Kozłowski K.

1 2017

1 2016

Search results

W orbicie KOR-u. Początki opozycji demokratycznej w Polsce południowo-wschodniej

The Colour Revolutions in the Post-Soviet Space: Illusion and Reality of the Post-Soviet Civil Disobedience