Search results

1

American Art Criticism between the Cultural and the Ideological (II)

100%

Gherasim G. C.

American, British and Canadian Studies Journal

|

2015

|

vol. 25

|

issue 1

20-36

EN

For the past 150 years, American art and art criticism have undergone important cultural and ideological transformations that are explanatory both of their historical evolution and of the possibility of being divided into several stages. In my interpretation, art criticism cuts across the historical evolution of art in the United States, according to the following cultural and ideological paradigms: two predominant cultural ideologies of art between 1865-1900 and 1960-1980, respectively; two other aesthetic and formalist ideological shifts in the periods between 1900- 1940 and 1940-1960, respectively, and one last pluralist approach to the arts after 1980. Even if this conceptualisation of art criticism in America might seem risky and oversimplifying, there are conspicuous and undeniable arguments supporting it. In a previous study published by American, British and Canadian Studies, I provided conceptual justifications both for the criteria dividing the cultural and the ideological within the overall assessment of American art by art critics and for the analysis and interpretation of the first two important temporal periods in the field of art criticism, 1865-1900 and 1908-1940. The present study continues by analyzing the cultural and ideological stances of American art criticism after 1940 and argues for certain paradigmatic shifts from one period to another.

2

Obrona modernizmu

100%

Kwiecień I.

Estetyka i Krytyka

|

2009

|

issue 15-16

315-319

3

Contemporary Dance as Modernist Art

38%

Kuzian E.

Roczniki Kulturoznawcze

|

2021

|

vol. 12

|

issue 1

51-63

EN

Dance has a very broad spectrum of styles and uses. In this paper, I consider dance as a kind of art performance, which uses the body as its distinctive medium. My focus is on which dance genres best realize the ambition of treating the body as its central medium. My central claim is that contemporary dance radically breaks away from the other forms of dance and makes ordinary movements visible. In this respect, I also argue, only contemporary dance is fully modernist, in something like Clement Greenberg’s sense: it makes explicit the medium-specific essence of dance as an artform, doing what only dance can do-revealing the body in movement. To be sure, other forms of dance, from classical to modern, also use the body in their performances; however, I argue that only contemporary dance draws self-consciously on the embodied nature of the dancer in a modernist sense. If the artistic medium of dance – the body in movement-has inherent aesthetic qualities, then the job of dance aesthetics is to provide a framework for clarifying the medium-specific elements and limits of dance. My overall argument has two steps. I first clarify the notion of modernism. Second, I argue that for dance to be a modernist art, it must consider the moving body as an art in itself. To support this idea, I offer a reading of the history of dance, which shows that its developments and revolutions successively refine the appreciation of bodily movement alone as the focus of its practice. As I will show, this development culminates with contemporary dance.

PL

Taniec współczesny jako sztuka modernistyczna Taniec ma bardzo szerokie spektrum stylów i zastosowań. W tym artykule traktuję taniec jako rodzaj performansu artystycznego, który wykorzystuje ciało jako charakterystyczne medium. Skupiam się na tym, które gatunki taneczne najlepiej realizują ambicję traktowania ciała jako jego centralnego medium. Moim głównym twierdzeniem jest, że taniec współczesny radykalnie odrywa się od innych form tańca i uwidacznia zwykłe ruchy. Pod tym względem twierdzę również, że tylko taniec współczesny jest w pełni modernistyczny, w pewnym sensie, w rozumieniu Clementa Greenberga, ukazuje specyficzną dla medium istotę tańca jako formy sztuki, robiąc to, co potrafi tylko taniec - odsłaniając ciało w ruchu. Oczywiście inne formy tańca, od klasycznego po współczesny, również wykorzystują ciało w swoich performansach; twierdzę jednak, że tylko taniec współczesny świadomie odwołuje się do ucieleśnionej natury tancerza w modernistycznym sensie. Jeśli medium artystyczne tańca - ciało w ruchu - ma nieodłączne walory estetyczne, to zadaniem estetyki tańca jest zapewnienie ram do wyjaśnienia elementów i ograniczeń tańca specyficznych dla medium. Mój ogólny wywód składa się z dwóch etapów. Najpierw wyjaśniam pojęcie modernizmu. Następnie stwierdzam, że aby taniec był sztuką modernistyczną, musi uważać poruszające się ciało za sztukę samą w sobie. Aby wesprzeć ten pomysł, proponuję przegląd historii tańca, która pokazuje, że jego rozwój i rewolucje sukcesywnie udoskonalają ocenę samego ruchu ciała jako przedmiotu jego praktyki. Pokazuję, że ów rozwój kończy się tańcem współczesnym.

Refine search results

1 American, British and Canadian Studies Journal

1 Estetyka i Krytyka

1 Roczniki Kulturoznawcze

1 Gherasim G. C.

1 Kuzian E.

1 Kwiecień I.

1 2021

1 2015

1 2009

American Art Criticism between the Cultural and the Ideological (II)

Obrona modernizmu

Contemporary Dance as Modernist Art