Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 6

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Damazy
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
IT
Il papa Damaso I (366-384) si presenta come uno dei piu grandi pontefici neł periodo dełła Chiesa antica. Con ła sua persona sono łegati diversi awenimeti che fecero dalia Chiesa un organismo importante e forte nel mondo antico. Da una parte grazie a lui l'insegnamento cristiano divenne piu vicino al popolo (ad es. Finflusso su Girolamo a proposito della traduzione della Bibbia in latino, l'introduzione del latino alla liturgia), dalFaltra invece la sua politica sia alFinterno della Chiesa, sia alFesterno di lei consolidarono ii potere papale sia dal punto di vista ecclesiastico sia quello civile. L'articolo presente vuole occuparsi soprattutto di quell'uitimo problema. Il rafforzamento del potere papale fu causato dalie diverse circostanze: dalie capacita personali di Damaso, dai suoi probierni personali legati sia ai tumulti delFinizio del suo pontificato, sia dalie calunnie di cui Damaso fu oggetto, dalia situazione politica e religiosa della Chiesa nelFImpero Romano. Con la sua persona sono legati i primi seri privilegi da parte dello stato concessi sia alle istituzioni ecclesiastiche sia al clero. Dal punto di vista religioso invece Damaso ha dei meriti notevoli nella lotta contro le eresie del suo tempo e soprattutto nelFargomentazione teologica delFimportanza della Sede Apostolica di Roma.
Vox Patrum
|
2004
|
vol. 46
193-209
EN
Hac in dissertatione de vinculis inter episcopos occidentales et Basilium tractatur. Ille inter octo ministerii pastoralis annos multiplicer ad episcopos occidentales, quoque ad Romae episcopum, se advertebat. In Oriente praecipue Arii sectae vigebant et Ecclesiae locales in communione non erant, atque Ecclesia in Antiochia est divisa. Quamobrem Basilius adiutorium inveniendum petebat in Occidente. Damasus, Romae episcopus, et alii episcopi occidentales causas rationesque, quibus Ecclesiae in Oriente occupatae sunt, comprehendere non potuerunt. Basilius ad communionem inter divisas Ecclesias in Oriente faciendam magna vi intendebat, potissimum cum Damaso. Quem attamen caput totius Ecclesiae non putabat, sed primum inter pares, qui magnam possidebat auctoritatem.
Vox Patrum
|
1984
|
vol. 6
208-236
EN
Hac in dissertiuncula ratione 1600 anniversarii Damasi Romae Episcopi mortis praeparata exponitur, quomodo ille papa orthodoxam fidem ab erroribus, praesertim ab haeresi Arianorum necnon Apollinaristarum defendebat.
4
80%
Vox Patrum
|
2004
|
vol. 46
223-229
EN
HI. Ambrosius ais Bischof der kaiseriichen Stadt, war seiner auBerordentiichen Roiie, weiche er im ganzen Kaiserreich spieite, wohi bewuBt. Trotzdem erkannte er die Autoritat des Bischofs von Rom und setne iibergeordnete Roiie in der Kirche an. Das Zeugnis dessen ist u.a. „ubi Petrus ibi ergo Ecciesia". Ais erfahrener Beamter der kaiseriichen Verwaitung und Kenner des rómischen Rechts meinte er, daB die iokaien Kirchen die bestimmte Seibstandigkeit u.a. in iiturgischer Zeremonie genieBen soiien. Dies soiite auch das Verwaiten dieser iokaien Kirchen betreffen. Er schaffte Prazedenzfaiie und wirkte bestimmend auf die Anderungen sowohi im kirchiichen ais auch im staatiichen Recht
EN
Der Kult der Martyrer entwickelte sich besonders in der zweiten Haifte des IV. Jahrhunders (wahrend des Pontifikats von Damasus). Ihm verdanken wir vor ailem Ausbau, Verbreitung und Zugangiichkeit von christiischen loca sancta. Damasus hat kein Geid gespart, um die Grabstatte zu erweitern, sie mit Marmorpiatten, Goid und Inschriften zu schmucken. Epigrammata damasiana enthaiten Biographien der Martyrer, Beschreibungen ihrer martyrerischen und lobenswerten Tod. Heutzutage ist ihre Roiie unersetziich fur die Lokaiisation und Identifikation von Martyrergrabstatten.
Vox Patrum
|
2004
|
vol. 46
163-191
EN
Hac in dissertatione, quae duabus partibus constat, de relationibus mutuis inter duas episcopales sedes apostolicas Alexandrinam ac Romanam tempore Athanasii tractatur. In parte priore de origine apostolica atque loco episcopi Ecclesiae Alexandrinae necnon coniunctionibus Ecclesiae Alexandrinae cum Romana antę episcopatun Athanasii enarratur, in altera autem relatio huius episcopi ad papas Romanos (Silvestrum, Julium, Liberium et Damasum) sub aspectu auctoritatis atque primatus peculiariter exponitur
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.