Search results

1

Historia w sztuce. Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie

100%

Widzicka M.

Rocznik Antropologii Historii

|

2012

|

issue 1(2)

385-388

XX

Report from the exhibition "History in Art" Museum of Contemporary Art in Krakow, May 19 - October 16, 2011.

2

Dzieci „piszą” stan wojenny, dorośli „przepracowują” traumy. Pamięć stanu wojennego w świetle teorii Dominicka LaCapry

89%

Berthold K.

Polonistyka. Innowacje

|

2023

|

issue 18

115-126

EN

The article is an attempt to understand the trauma of martial law. Using the conceptual apparatus developed by Dominick LaCapra, two works of contemporary Polish literature – Wilczek by K. Ryrych and Wroniec by J. Dukaj – are analyzed. Although the thought of the American researcher focuses primarily on the traumatic content associated with World War II and the Holocaust, his theory also befits other difficult historical events. The author of the article seeks to revise the way in which the memory of martial law has been operationalized by the writers, and to look at their texts through the prism of their personal strategies for taming the trauma. The analyzed works show that martial law is not a „nobody’s experience”, that is, it is actually present-absent, affecting everyone and no one; on the contrary, it is an important problem of Polish society, but one that needs to be reframed and looked at in a new, perhaps also creative way.

PL

Artykuł stanowi próbę zrozumienia traumy stanu wojennego. Przy pomocy aparatu pojęciowego wypracowanego przez Dominicka LaCaprę analizie poddane zostały dwa utwory współczesnej literatury polskiej – Wilczek K. Ryrych oraz Wroniec J. Dukaja. Chociaż myśl amerykańskiego badacza skupia się przede wszystkim wokół treści traumatycznych powiązanych z II wojną światową i Zagładą, to jednak jego teoria przystaje także do innych trudnych wydarzeń historycznych. Autorka artykułu stara się zrewidować sposób, w jaki pamięć o stanie wojennym została zoperacjonalizowana przez pisarkę i pisarza, a także spojrzeć na ich teksty poprzez pryzmat osobistej strategii oswajania traumy. Analizowane utwory pokazują, iż stan wojenny nie jest „doświadczeniem niczyim”, a więc właściwie obecnym-nieobecnym, dotykającym każdego i nikogo, przeciwnie – to ważny problem społeczeństwa polskiego, który wymaga jednak przenicowania oraz nowego, być może także kreatywnego spojrzenia.

3

Dominick LaCapra's Postsecular Reflection: A Critical Reading

71%

Wiśniewski T.

Historyka Studia Metodologiczne

|

2020

|

vol. 50

4

Książka wyjścia

65%

Tokarska-Bakir J.

Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka

|

2015

|

issue 25

67-92

EN

The text “The Book of Exit” delineates a perspective of animal studies understood as a consequence of the trauma theory and the Holocaust studies. At the foundations of the article are the views of Dominick LaCapry from 2004-2014, included by the author in the context of the current Polish and American cultural debates. In this interpretation the posthumanities and monster studies-vividly developing nowadays-are not only transformation but also overpower the melancholy of studies into trauma, completed at the price of parting from an individualistically crafted version of a liberal subject.

5

The post-shoah fiction of Anna Langfus (1920–1966): reader’s positioning and empathic unsettlement

63%

Grenaudier-Klijn F.

Iudaica Russica

|

2021

|

issue 1(6)

147-156

RU

Франкоязычная писательница еврейского происхождения, родившаяся в Польше - Анна Лангфус (1920–1966) - это автор многих текстов, обладающих высокой референциальной, литературной, эпистемологической и этической ценностями. Героями трех новаторских романов, основанных на личном опыте утраты, являются крайне отчужденные люди. Центральным вопросом в этих произведениях является идентичность после Холокоста, а основное внимание уделяется высказываниям и опыту выжившего. В то же время они представляют собой попытку установить этический контакт с читателем, которому, в отличие от персонажей Лангфус, чужды подобные травматические переживания. Автор статьи, используя концепцию «эмпатического беспокойствия» (Доминик ЛаКапра), и приводя мнения Лангфус о литературе, обсуждает некоторые из использованных ею повествовательных приемов (отказ от пафоса, лакуна, молчание, эллипс), служащих этическим обращениям к читателю.

PL

Urodzona w Polsce francuskojęzyczna pisarka żydowskiego pochodzenia - Anna Langfus (1920–1966) - jest autorką wielu tekstów o wysokiej wartości referencyjnej, literackiej, epistemologicznej i etycznej. Bohaterami jej trzech nowatorskich powieści, opartych na osobistym doświadczeniu utraty i wyobcowania, są osoby skrajnie wyalienowane. W utworach tych centralnym zagadnieniem jest tożsamość po Holokauście, a uwaga skupia się na wypowiedziach i doświadczeniach ocalałego. Jednocześnie stanowią one próbę nawiązania etycznego kontaktu z czytelnikiem, któremu, w odróżnieniu od bohaterów Langfus, obce są tego rodzaju traumatyczne przeżycia. Autor artykułu, korzystając z wprowadzonego przez Dominicka LaCaprę pojęcia „empatycznego niepokoju”, i przywołując opinie Langfus na temat literatury, omawia niektóre ze stosowanych przez nią chwytów narracyjnych (rezygnacja z patosu, luka, milczenie, elipsa), służących etycznemu apelowi do czytelnika.

Refine search results

1 Historyka Studia Metodologiczne

1 Iudaica Russica

1 Polonistyka. Innowacje

1 Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka

1 Rocznik Antropologii Historii

1 Berthold K.

1 Grenaudier-Klijn F.

1 Tokarska-Bakir J.

1 Widzicka M.

1 Wiśniewski T.

1 2023

1 2021

1 2020

1 2015

1 2012

Historia w sztuce. Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie

Dzieci „piszą” stan wojenny, dorośli „przepracowują” traumy. Pamięć stanu wojennego w świetle teorii Dominicka LaCapry

Dominick LaCapra's Postsecular Reflection: A Critical Reading

Książka wyjścia

The post-shoah fiction of Anna Langfus (1920–1966): reader’s positioning and empathic unsettlement