Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 57

first rewind previous Page / 3 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Drohobycz
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 3 next fast forward last
1
Content available remote

Kaligrafie widma: Schulz – Wat – Różewicz

100%
Śliwiński P.
Konteksty - Polska Sztuka Ludowa
|
2019
|
vol. 73
|
issue 1-2 (324-325)
68-74
EN
The article concerns the application of the ”calligraphy” motif in the writings of Bruno Schulz, Aleksander Wat, and Tadeusz Różewicz. All three men of letters – belonging to “the nation chosen for the Holocaust” – share the secondary, the incidental, and the indigenous, which, however, do not anchor and obliterate the awareness of a deprivation of values offering support. At the same time, the authors in question belong to the “category of observant participants”, who due to their presence in time and place open up spaces of stirring and terrifying conjectures, although, at the same time, they are witnesses and victims of the grim literal quality of history. All these features are concentrated in the motif of calligraphy (the calligraphy quality, line, contour, outline, relief, shadow), which appears in important fragments of works by Schulz, Wat, and Różewicz. The particular prominence of “calligraphy” is indicated by Bruno Schulz’s Wiosna (Spring). Here, the concept refers to the expressiveness of the image and, simultaneously, to the uncertain ontology of the presented phenomenon. Calligraphic perception, therefore, strives towards capturing the distinctive contour and the mysterious essence of things – it is a description of existence based on metaphysical intuition. The author of the article is interested in the copresence of the calligraphy quality and illegibility (elusiveness, undesirability) as well as in calligraphy taming the spontaneity of writing, imposing a form, granting shape and, at the same time, indicating that writing always possesses some sort of a dark side, inaccessible to the eye. In this manner, calligraphy accentuates the incompleteness of cognition and the inexpressibility of experience, while simultaneously suggesting that the calligraphic form – by storing within the intimacy of the act of writing – indicates the presence of something that guides the hand engaged in writing (this, in turn, implies the possibility of the existence of a metaphysical source and evokes that the search for truth does not have to be treated as a futile effort). Śliwiński interpreted selected fragments of prose by Schulz and poetry by Różewicz and Wat, and indicated in close-ups that the calligraphic image of works by these authors is not merely a con tour of experience and cognition, and does not only touch directly “the night of existence”, but also enters into a relation with the problem of the presentation and creation of the world prior to and after a catastrophe (including: before and after the Holocaust); the passage (outlined in the article) concerning the intuition and strategy of three writers resorting to calligraphy runs a course spanning from the premonition that “the blood of mystery”, whose “dark fluid” originates from the “night of existence”, circulates in an artwork (Schulz), followed by the pursuit of literature, which consists of listening closely to the silent “night of the world and experience” (Wat), all the way to the writer’s recognition of the paradoxical void inhabited by death (Różewicz). A comparison of fragments of Schulzian prose and poems by Wat and Różewicz thus serves not exclusively a demonstration of the vitality of certain motifs (writing, contour, chiaroscuro), but, first and foremost, is to disclose the process of filling the “other side” with increasingly dark content: unconceivable sense (Schulz), endless pain (Wat), and omnipresent death (Różewicz).
2
Content available remote

Genialna Epoka, co mogę powiedzieć… wyimki z rozmów i zapisków

100%
Meniok I.
Konteksty - Polska Sztuka Ludowa
|
2019
|
vol. 73
|
issue 1-2 (324-325)
43-44
PL
Wyimki z poświęconych Brunonowi Schulzowi rozmów i zapisków Igora Menioka, współtwórcy Międzynarodowego Festiwalu Brunona Schulza w Drohobyczu.
EN
Excerpts of conversations and notes dedicated to Bruno Schulz by Ihor Meniok, co-founder of the International Bruno Schulz Festival in Drohobych.
3
Content available remote

Willa Bianki. Mały przewodnik drohobycki dla przyjaciół fragment

100%
Panas W.
Konteksty - Polska Sztuka Ludowa
|
2019
|
vol. 73
|
issue 1-2 (324-325)
46-52
PL
Artykuł dotyczy „rezydencja Bianki” – ważnego elementu konstrukcyjnego opowiadania Wiosna Brunona Schulza i zarazem jednego z najważniejszych elementu imaginarium tego artysty. Władysław Panas poddaje analizie i interpretacji sam motyw „willi Bianki”, jego strukturalne i semiotyczne właściwości oraz uwarunkowania wewnątrztekstowe, a także te przynależące mu konteksty, których oddziaływanie w największym stopniu modeluje semantyczny potencjał wziętego na analityczny warsztat motywu. Kluczową rolę w obranej przez Panasa strategii badawczej i lekturowej odgrywają odniesienia malarskie oraz – pośrednio – odniesienia do realiów Drohobycza, zaś wątkiem przewodnim zaprezentowanego odczytania jest wielokształtna obecność „bieli” w opowiadaniu (od „bieli” wpisanej w imię „Bianka” po ikoniczno-chromatyczną wartość „białych” elementów świata przedstawionego Wiosny).
EN
The article concerns “Bianka’s residence” – an important construction element of Wiosna (Spring), a story by Bruno Schulz and, simultaneously, one of the most prominent elements of this artist’s imaginarium. Władysław Panas analyses and interprets the “Bianka’s villa” motif, its structural and semiotic properties and inner-textual determinants, as well as those contexts belonging to it whose impact models to the greatest extent the semantic potential of the motif subjected to analysis. The crucial role in the research and reading strategy chosen by Panas is played by references to painting and - indirectly – to the reality of Drohobycz; the leitmotif of the presented deciphering is the multi-form presence in the story of “whiteness” (spanning from “whiteness” inscribed in the name: ”Bianka” to the iconic-chromatic value of “white” elements of the depicted world in Wiosna).
4
Content available remote

W stronę Drohobycza

100%
Zagajewski A.
Konteksty - Polska Sztuka Ludowa
|
2019
|
vol. 73
|
issue 1-2 (324-325)
61-63
PL
To tragiczne, że Bruno Schulz zginął, zanim mógł wyciągnąć artystyczne wnioski z najbardziej okrutnego polowania, jakie zna historia – stał się jego ofiarą. To wspaniałe, że jego pisma sprzed katastrofy pozwalają nam lepiej zrozumieć, jak radykalna była ta katastrofa. Materiał wizualny, jakim teraz dysponujemy, pokarm dla wyobraźni, pomoce szkolne, które mogłyby nam ułatwić zrozumienie, czym było życie w rozsianych na polskiej prowincji sztetlach, jest bardzo ubogi. To na ogół tylko czarno-białe fotografie, na których widzimy biedę, chude szkapy ciągnące prymitywne furmanki, stare kobiety okutane w szale i szaliki, skromne domy czy domki, na ogół drewniane, gęsi skazane na śmierć, wiezione na targ, dzieci biegające boso i bawiące się w piasku albo w błocie, starców na ławkach. Czasem króciutkie skrawki filmu dokumentalnego. Czy w Drohobyczu też były gęsi, chude szkapy i furmanki? Pewnie tak. Czy Drohobycz był inny niż pozostałe miasteczka? Zapewne nie. Proza Schulza dzieje się nie tylko w Drohobyczu, dzieje się wszędzie tam, gdzie mieszkali Żydzi, bardziej i mniej pobożni. Ale proza Schulza nie jest czarno-biała.
EN
Tragically, Bruno Schulz died before he could draw artistic conclusions from the cruel hunt known to history – and whose victim he became. On the other hand, it is a good thing that his pre-catastrophe writings allow us to better comprehend just how radical was this tragedy. The visual material at present at our disposal – the food for our imagination and school aids, which could make it easier for us to understand the nature of life in shtetls scattered across provincial Poland – is extremely modest. As a rule it involves only black-and-white photographs showing poverty, emaciated horses pulling primitive carts, old women wrapped in scarves and shawls, humble and, as a rule, wooden houses or cottages, geese condemned to death and carried to markets, barefoot children running and playing in sand or mud, and old men resting on benches. Sometimes, there are also brief snatches of a documentary film. Was Drohobycz too the site of geese, scraggy horses, and carts? Probably. Did Drohobycz differ from other small towns? Perhaps not. Schulz’s prose does not transpire exclusively in Drohobycz but in all the places of residence of more and less pious Jews. This is by no means a black-and-white prose.
5
Content available remote

Osnowa. Szkic do portretu Władysława Panasa

100%
Próchniak P.
Konteksty - Polska Sztuka Ludowa
|
2019
|
vol. 73
|
issue 1-2 (324-325)
53-56
EN
An outline of a portrait of Professor Władysław Panas – scholar and man of letters. His accomplishments as one of the most outstanding Polish semioticians and an observant and thorough interpreter expanded the potential inherent in the structural-semiotic method. Furthermore, Panas’ writings accommodate intuition, maintaining that in the humanities style (the very manner of conducting a discourse) possesses not only rhetorical merit, but is also a prominent research instrument, which aligns itself with the cognitive force of the metaphor and thus allows cognizant thought to operate on the borderline between art and science. Panas is a sophisticated theoretician of literature and a brilliant interpreter of literary works. At the same time, he deals with the semiotics of the temporal-spatial dimension of culture. This is the reason why he reads literary texts in their complex links with the texts of space and its symbolic tissue. This is true in particular of his approach to the oeuvre of Bruno Schulz and Józef Czechowicz (to whom he devoted a major part of his considerations) and the hometowns of both authors: Drohobycz and Lublin. The author of the presented article lists Panas’ most important research achievements and writings, indicating that the cognitive dimension of his work is closely connected with an existential counterpart, while the cognitive ambition out which this accomplishment arises is also that of cognizant imagination and its striving towards a restitution of sense inscribed into human reality and, more widely, into the world and its existence.
6
Content available remote

List

100%
Ficowska E.
Konteksty - Polska Sztuka Ludowa
|
2019
|
vol. 73
|
issue 1-2 (324-325)
412
PL
Napisany 2005 roku List Elżbiety Ficowskiej do Wiery Meniok.
EN
Letter written in 2005 by Elżbieta Ficowska to Vera Meniok.
7
Content available remote

Pamięć i wdzięczność

100%
Golberg L.
Konteksty - Polska Sztuka Ludowa
|
2019
|
vol. 73
|
issue 1-2 (324-325)
59-60
PL
Wspomnienie o profesorze Władysławie Panasie.
EN
Recollection of Professor Władysław Panas.
8
Content available remote

Lekcja profesora Arendta

100%
Panas W.
Konteksty - Polska Sztuka Ludowa
|
2019
|
vol. 73
|
issue 1-2 (324-325)
19-31
PL
Artykuł dotyczy „profesora Arendta” – jednego z bohaterów opowiadania Sklepy cynamonowe Brunona Schulza. Władysław Panas pokazuje, że profesor Arendt jest nie tylko bohaterem szczególnie wyróżnionym w planie konstrukcyjnym opowiadania, ale jest też postacią wyjątkową w całym prozatorskim dziele Schulza, jest bowiem jedyną wymienioną z nazwiska osobą, którą pisarz przeniósł do swojej prozy z realnej rzeczywistości Drohobycza. W pierwszej części artykułu przedstawia Panas ustalenia historyczno-biograficzne dotyczące Adolfa Arendta – nauczyciela rysunku w drohobyckim gimnazjum. W drugiej – prezentuje interpretacyjny pasaż osadzający postać profesora Arendta na szerokim tle „nocnego malarstwa” i „graficznych nokturnów”, a wykorzystując strategię analizy „anagramatyczno-hypogramatycznej” (inspirowanej notatkami Ferdynanda de Saussure’a o anagramach, anafoniach i hypogramach), pokazuje strukturalną relację łączącą postać Arendta z Rembrandtem oraz – szerzej – ze sposobem rozumienia sztuki przez Schulza i z wizją sztuki obecną w jego twórczości.
EN
This article deals with “Professor Arendt” – one of the protagonists of Sklepy cynamonowe (The Cinnamon Shops) by Bruno Schulz. Władysław Panas indicates that the Professor is not only a specially distinguished dramatis persona within the construction plan of the story but also an exceptional character in entire Schulzian prose, since he is the only mentioned by name whom Schulz transferred into his prose from the actual reality of Drohobycz. The first part of the article presents historical-biographical findings concerning Adolf Arendt – a teacher of drawing at the Drohobycz secondary school. Władysław Panas goes on to present an interpretation passage placing Professor Arendt against a wide backdrop of “nocturnal painting” and “graphic nocturnes”; by making use of of the strategy of “anagrammatical-hypergrammatical” analysis (inspired by notes by Ferdinand de Saussure on anagrams, anaphones, and hypergrams) he shows the structural relation between Arendt and Rembrandt and – more extensively – links the manner in which Schulz comprehended art and the vision of art present in his oeuvre.
9
Content available remote

Drohobycz, czyli świat

100%
Kitowska-Łysiak M.
Konteksty - Polska Sztuka Ludowa
|
2019
|
vol. 73
|
issue 1-2 (324-325)
32-42
PL
Artykuł omawia i charakteryzuje wpisany w dzieło Brunona Schulza sposób widzenia Drohobycza. Kitowska przypomina, że rodzinne miasto autora Sklepów cynamonowych odgrywa w jego imaginarium kluczową rolę, a przyjęta przez artystę optyka sprawia, że w jego pracach literackich i plastycznych Drohobycz jawi się jako konkretne „miejsce na ziemi” (z rozpoznawalnymi realiami topograficznymi i architektonicznymi) i jednocześnie jest przestrzenią kreacyjnej wyobraźni. To właśnie ta stwarzająca wyobraźnia – jak pokazuje autorka – przetwarza i odrealnia widzialny świat, na obiektywne realia miasta nakłada filtr zindywidualizowanej wrażliwości, a zarazem sięga do realnego podglebia widzialnej rzeczywistości, do jej niewidzialnego „matecznika”. W ujęciu Kitowskiej takie widzenie Drohobycza przez Schulza ma swoje nieoczywiste antecedencje w oddziaływaniu duchowej i artystycznej aury miasta, którą współtworzyło – szeroko ukazane przez autorkę – zróżnicowane kulturowo środowisko malarzy związanych z Drohobyczem i na różne sposoby kreujących jego ikonograficzną „formę istnienia” (m.in. Leopolski, Gottliebowie, Lilien, Weingart, Stupnicki, Lachowicz).
EN
The article discusses and characterises the manner of perceiving Drohobycz inscribed in the works of Bruno Schulz. Małgorzata Kitowska-Łysiak recalls that the home town of the author of Sklepy cynamonowe (The Cinnamon Shops) plays a key role in his imaginarium, while the focus accepted by the artist is the reason why in his literary and visual art works Drohobycz appears as a “concrete place on Earth” (with recognisable topographic and architectural elements of reality) and, at the same time, as a space of creative imagination. It is precisely the latter – as the author of the article demonstrates - that processes the visible world and deprives it of reality, additionally placing upon its objective reality a filter of individualised sensitivity while, at the same time, reaching the real subsoil of visible reality, its invisible “bastion”. According to the interpretation proposed by the article the perception of Drohobycz suggested by Schulz possesses its imperceptible antecedents in the impact exerted by the spiritual and artistic aura of a town that co-created the culturally diverse milieu of painters connected with Drohobycz - widely portrayed by the author - and in various ways conceiving its iconographic “form of existence” (i.e. Leopolski, the Gottliebs, Lilien, Weingart, Stupnicki, and Lachowicz).
10
Content available remote

„Miasto, w którym los pozwolił mi znaleźć przystań…”. Spacer z pochodniami, 6 czerwca 2018

100%
Konteksty - Polska Sztuka Ludowa
|
2019
|
vol. 73
|
issue 1-2 (324-325)
481-490
XX
“A town in which fate allowed me to find a haven …”. Walking with Torches, 6 June 2018
11
Content available remote

Cynamon i lód. Przygody Brunona Schulza w krainie czterech godzin światła dziennego

100%
Sjón
Konteksty - Polska Sztuka Ludowa
|
2019
|
vol. 73
|
issue 1-2 (324-325)
64-67
PL
Światło. Pierwsze słowo, które przychodzi mi do głowy, kiedy rozmyślam o Brunonie Schulzu, to „światło”. Samo słowo i jego literackie konotacje, a jednocześnie zjawisko naturalne. Nieustanna gra odmiennych stanów świetlnych, począwszy od złotych dni późnego lata, mroku strychów i zamkniętych kredensów, ciemności kryjącej się w porzuconej, damskiej rękawiczce i rozświetleniach szklanych słoiczków z przyprawami – niekończące się odmiany słów opisujących całe spektrum tych stanów. I jeszcze to, jak się wzmagają lub roztrzaskują za sprawą iskier płonących i chłodnych cieni. To pierwsza rzecz, jaką pamiętam, kiedy umysł mój łączy się z obszarem, który przechowuje najwcześniejsze, a także najświeższe wspomnienie lektury Sklepów cynamonowych i Sanatorium pod Klepsydrą.
EN
Light. This is the first word that comes to my mind whenever I reflect on Bruno Schulz. The word itself, its literary connotations and, at the same time, a natural phenomenon. An endless games played by different lights, starting with the golden days of late summer, the obscurity of attics and closed sideboards, the darkness concealed within an abandoned woman’s glove, and glimmering glass jars full of condiments – endless variants of words describing the entire spectrum of those states. In addition, there is the manner in which they become intensified or splintered by fiery sparks and cool shadows. This is the first thing I recall when my mind becomes connected with an area that stores the earliest and, at the same time, the most recent recollections of reading Sklepy cynamonowe (The Cinnamon Shops) and Sanatorium pod Klepsydrą (The Hourglass Sanatorium).
12
Content available remote

Nie pozwoli nam zabłądzić w przestrzeni Schulzowskiej…

100%
Meniok W., Meniok I.
Konteksty - Polska Sztuka Ludowa
|
2019
|
vol. 73
|
issue 1-2 (324-325)
57-58
PL
Wspomnienie o profesorze Władysławie Panasie.
XX
Recollection of Professor Władysław Panas.
13
Content available remote

Stowarzyszenie Przyjaciół Ziemi Drohobyckiej

100%
Pilecki J. M.
Konteksty - Polska Sztuka Ludowa
|
2019
|
vol. 73
|
issue 1-2 (324-325)
480
14
Content available remote

Zmierzch u Schulza i jego Schulza cień u Żadana

80%
Meniok W.
Konteksty - Polska Sztuka Ludowa
|
2019
|
vol. 73
|
issue 1-2 (324-325)
295-303
PL
Istotnym efektem Międzynarodowego Festiwalu Brunona Schulza w Drohobyczu i równocześnie wyrazem inspiracji Schulzowskich w twórczości kultowego ukraińskiego poety i pisarza Serhija Żadana jest tom jego wierszy Drohobycz w tłumaczeniu Jacka Podsiadły (2018). Żadan czyta Drohobycz „literami sklepów cynamonowych”, szuka w nim śladów Schulza, dostrzega jego cień. Cień Schulza zamieszkuje w tekstach Żadana pomiędzy ciemnością a świtem, pomiędzy chorobą a ocaleniem, pomiędzy smutkiem a radością, pomiędzy rozdarciem a wybawieniem. Drohobycz dla autora tomu Drohobycz już na zawsze kojarzyć się będzie z Schulzem, przede wszystkim w wyobraźni. Schulz stał się dla niego „prywatną historią przywiązania do miasta”, zaofiarował mu szczególny stan wtajemniczenia i natchnienia. Cień Schulza u Żadana jest i zapowiedzią i śladem, jest on oczekiwany i poszukiwany, ma znaczenie epifaniczne i eschatologiczne, jak i zmierzch w opowiadaniach Schulza, m.in. w Wiośnie i Nocy lipcowej. Zmierzch i cień są wspólnym miejscem u Schulza i Żadana, wyłonić się z niego mogą rzeczy najbardziej nieoczekiwane i najbardziej bolesne.
EN
An important effect of the International Bruno Schulz Festival as well as an expression of Schulz’s inspiration in the oeuvre of Serhiy Zhadan, a cult Ukrainian poet and writer is a volume of his poems, Drohobych, in Jacek Podsiadło’s translation. Zhadan reads Drohobych with the “letters of cinnamon shops”, looks for Schulz’s traces in it and notices his shadow. Schulz’s shadow appears in Zhadan’s works between darkness and dawn, between sickness and recovery, between sadness and joy, and between dilemma and salvation. Drohobych will be always associated with Schulz for the author of the Drohobych volume primarily in his imagination. Schulz has become “a private history of attachment to the city” for him and offered him a special state of initiation and inspiration. Schulz’s shadow in Zhadan is either a harbinger or a trace, either expected or sought after and has epiphanical and eschatological meaning as well as twilight in Schulz’s short stories, including Spring and July Night. Twilight as well as shadow is a common place in both Schulz and Zhadan and the most unexpected and painful things can emerge from it.
15
Content available remote

Bruno „nieocalony” w czasoprzestrzeni ukraińskiej

80%
Meniok W.
Konteksty - Polska Sztuka Ludowa
|
2019
|
vol. 73
|
issue 1-2 (324-325)
431-436
EN
English version in: Współczesna recepcja twórczości Brunona Schulza. Materiały naukowe III Międzynarodowego Festiwalu Brunona Schulza w Drohobyczu, ed. Wiera Meniok, Drohobycz 2009, p. 249-260.
16
Content available remote

Pierwszy raz w Drohobyczu

80%
Zarzycka E.
Konteksty - Polska Sztuka Ludowa
|
2019
|
vol. 73
|
issue 1-2 (324-325)
508-509
EN
The author (artist and performer) describes her first visit in Drohobycz /Drohobych: “Here am standing in my favourite spot in Drohobycz, at the corner of the market square, which inclines slightly downward. This is the cosmic angle of the Drohobycz market square. By means of this slightly folded corner Drohobycz is connected with the Cosmos. I imagine and feel this, and am convinced that this is where space is most translucent and pure and air is endlessly transparent. And at that exact moment when I had the impression that the air is crystal clear and transparent I opened my suitcase and filled it with air. Next, I shut the suitcase and set off to Bianka’s villa in order to open the suitcase during my performance and let the air out. While I was walking across Drohobycz carrying my suitcase towards Bianka’s villa I asked the people I met on the way about the words, which I wished to translate from the Polish to Ukrainian: first time – vpershe; space – prostir; air – povitrya; transparency – prozorist; purity – prozorist; comprehensible – zrozumile, pure – prozore.
17
Content available remote

Przez moje okno widać Drohobycz

80%
Sady M.
Konteksty - Polska Sztuka Ludowa
|
2019
|
vol. 73
|
issue 1-2 (324-325)
510-513
EN
An essay about a gradual (since childhood) discovery of the atmosphere of Galicia, the oeuvre of Bruno Schulz, and, subsequently, Drohobycz / Drohobych while participating in successive editions of the festival and “Second Autumn” meetings commemorating Schulz (the name of the event comes from his prose) as well as simply wandering around Drohobych with a camera in the company of filmmakers – the brothers Quay. Or in the course of encounters with Alfred Schreyer, Schulz’ pupil and guardian of the memory of pre-war Drohobycz, ”an aristocrat of the spirit”, a person of extraordinary personal culture, speaking beautiful Polish. Finally, while making (together with Marcin Giżycki) Alfred Schreyer from Drohobycz, a film about this unusual protagonist.
18
Content available remote

Muzeum Pokój Brunona Schulza w Drohobyczu. Kilka uwag o genealogii miejsca

80%
Meniok W.
Konteksty - Polska Sztuka Ludowa
|
2019
|
vol. 73
|
issue 1-2 (324-325)
417-420
PL
Artykuł poświęcony idei i historii powstania Muzeum Pokoju Brunona Schulza w Drohobyczu.
EN
Article on the origin and idea of the Schulz Museum in Drohobych and the history of its establishment in Schulz’s office.
19
Content available remote

Ukryci świadkowie, czyli co pozostało w książce Ficowskiego i w realnym świecie po dwóch kolegach Brunona Schulza

80%
Kandziora J.
Konteksty - Polska Sztuka Ludowa
|
2019
|
vol. 73
|
issue 1-2 (324-325)
335-340
PL
Próba rekonstrukcji losów dwóch świadków życia Brunona Schulza: drohobyckich adwokatów Michała Chajesa i Izydora Friedmana (po wojnie Tadeusza Lubowieckiego). Ich wspomnienia i relacje posłużyły Jerzemu Ficowskiemu przy pisaniu o Schulzu – jak jednak wskazuje autor tego opracowania, potraktowane zostały w sposób dość wybiórczy. Kandziora dowodzi, że obydwaj oni „odegrali szczególnie dużą rolę we wczesnym formowaniu się wiedzy Ficowskiego o Schulzu i przekazali mu bardzo obszerne charakterystyki pisarza […]. Paradoks polega na tym, że byli to ludzie, którzy w tekście głównym Regionów wielkiej herezji nigdy się nie pojawili jako autorzy tych tak obszernych źródłowych relacji”.
EN
An attempt at a reconstruction of the fate of two witnesses of the life of Bruno Schulz: the Drohobycz lawyers Michał Chajes and Izydor Friedman (after the war: Tadeusz Lubowiecki). Their reminiscences and accounts served Jerzy Ficowski writing about Schulz – the author of this study, however, indicates that they were treated in a rather selective manner. Jerzy Kandziora demonstrated that both men “played a particularly great role in the early formation of Ficowski’s knowledge about Schulz and provided him with very copious characteristics of the man of letters […]. Paradoxically, these were persons who in the main text of Regiony wielkiej herezji never appeared as authors of such extensive source accounts”.
20
Content available remote

Ptasia materia. Przyczynek do lektury „Nocy wielkiego sezonu” Brunona Schulza

80%
Próchniak P.
Konteksty - Polska Sztuka Ludowa
|
2019
|
vol. 73
|
issue 1-2 (324-325)
407-411
PL
Autor podejmuje kwestię sformułowaną przed laty przez Władysława Panasa, który pisał, że otwierające "Noc wielkiego sezonu" uwagi na temat czasu są „wykładnią Schulzowskiej poetyki” – pełnią „funkcję metapoetycką” i stanowią „mini-studium” o poezji i jej materii. Zobaczona w taki sposób introdukcja opowiadania jawi się jako teoretyczny „wstęp do poetyki”, po którym następuje opis aktu twórczego – pisarska egzemplifikacja „wykładu doktryny poetyckiej”, przekładająca założenia poetyki sformułowanej na konkret poetyki immanentnej i zarazem rozwijająca quasi-dyskursywny „traktat poetycki” w enigmatyczny – rozpisana na obrazy i przebiegi fabularne – „traktat o twórczości”. Autora artykułu interesują główne wątki tego traktatu (zwłaszcza „czasu” i „stan dynamiczny”) oraz splatana z tych wątków tkanina – materia sztuki Schulza i jej ukryta osnowa.
XX
The author embarked upon the question formulated years ago by Władysław Panas, who wrote that remarks on time opening "Noc wielkiego sezonu" (The Night of the Great Season) are “a presentation of Schulzian poetics“ – they fulfil a “meta-poetical function” and comprise a “mini-study” on poetry and its matter. The thus seen introduction to the story appears to be a “theoretical introduction to poetics”, followed by a description of the creative act – an exemplification of “a presentation of poetical doctrine” translating the premises of formulated poetics into concrete immanent poetics and, at the same time, developing a quasi-discursive “poetical treatise” into an enigmatic “treatise about creativity” itemized as images and the plot. The author of the article is interested mainly in the prime motifs of the treatise in question (in particular “time” and the “dynamic state”) as well as the fabric woven out of those motifs – the matter of Schulz’s art and its concealed warp. Essay about extravagances presenting Schulzian texts as significant – all that “strangeness” and “oddity” typical for him. The author demonstrates that they should not be omitted in attempts at interpretations profiling the deciphering of this prose in a new, insightful, and informal perspective.
first rewind previous Page / 3 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.