Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: Embajada a Tamorlán

Sort By:

Limit search:

Europejczycy jako obcy. Relacje pomiędzy Zachodem a czagataidzkim imperium Tamerlana na przełomie XIV i XV w. – przyczynek do badań nad znaczeniem Embajada a Tamorlán w relacjach pomiędzy christianitas latina a Mongołami

100%

Burkiewicz Ł.

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia

2018

vol. 73

The aim the article is not to provide a holistic view of the relations between the world of the Latin civilisation, christianitas latina, and the world of the Mongols and their heritage in Central and Eastern Asia. The author’s intention is to describe the relations between representatives of Western Europe and Timur’s Chagatai empire from the period preceding a diplomatic mission of Castilian envoys to Samarkand, which played a very important role in historical and cultural studies of this period. In 1403, Henry III, King of Castile and Léon (1390–1406), sent a group of envoys led by hidalgo Ruy González de Clavijo, the Dominican friar Alonso Páez de Santa María, and the King’s guard, Gómez de Salazar, on a diplomatic mission to Timur (also known as Tamerlane) in Samarkand. The envoys travelled through the Mediterranean Sea, Rhodes, Constantinople, Trebizond, Erzincan, Erzurum, Tabriz, and next through Sultania and Tehran, before they finally arrived in Samarkand. The account of their mission, which ended in 1406, was written in a form of a narrative entitled Embajada a Tamorlán and is the oldest Castilian book of travels.

Celem niniejszego opracowania nie jest przedstawienie całościowego spojrzenia na relacje pomiędzy światem cywilizacji łacińskiej, christianitas latina, a światem Mongołów oraz ich dziedzictwa w Azji Środkowej i Wschodniej, lecz opisanie kontaktów przedstawicieli świata zachodnioeuropejskiego z imperium Czagataidów, stworzonego przez Tamerlana, które miały miejsce w przededniu bardzo ważnej dla studiów historycznych i kulturowych wyprawy kastylijskich posłów do Samarkandy. W latach 1403–1406 hidalgo Ruy González de Clavijo, poseł króla Kastylii oraz Léonu Henryka III (1390–1406), w imieniu swojego władcy odbył misję dyplomatyczną na dwór Tamerlana w Samarkandzie. Relacja z tej podróży – Embajada a Tamorlán, będąca najstarszą kastylijską narracją z podróży, została wydana w XVI w. jako jeden z elementów budujących wizerunek imperium hiszpańskiego Filipa II Habsburga. W kontekście panowania Tamerlana – znanego zarówno z okrucieństwa, jak i niesłychanych sukcesów w podboju olbrzymich obszarów Azji Środkowej, Iranu, Iraku i Zakaukazia – na baczną uwagę zasługują nieliczne świadectwa Europejczyków, którzy dotarli na tereny podbite przez tego władcę i trafili na jego dwór. Przykładem takiego świadectwa jest Embajada a Tamorlán, którego autor, będąc gościem Tamerlana, miał swobodny dostęp do życia codziennego mieszkańców imperium i samego władcy, dzięki czemu pozostawił bardzo dokładny opis timurydzkiego państwa. Jego relacja zawiera niezwykle barwny i interesujący przegląd zwyczajów oraz kultury dworskiej, politycznej i społecznej w stolicy państwa Tamerlana i na jego dworze.

Convaincre et transporter le lecteur : l’hypotypose dans les récits de voyages médiévaux castillans

74%

Roumier J.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica

2016

issue 11

41-55

If travel narratives satisfy the reader’s curiosity by providing visions of an elsewhere, offering them the illusion of a travel they cannot do, and showing them wonders, characterized by their ability to surprise, we will find those texts use hypotyposis, a “speaking painting” that develops “the art of making present the absent” and “mak[ing] the unimaginable imaginable and the improbable, probable”. The development of travel narratives during the late Middle Age marked affimation of the individual and the rise of empiricism. Based on the personal experience of travellers (either real or fictional), these texts have to convince of their authenticity and transmit this direct vision (autopsiam) to make visible and palpable to the reader that unknown horizon unveiled by travelling. Hypotypose would be one of the tools erecting the travelogue as a relevant source of knowledge by sharing the traveller’s sensory experience. The valuation of empirical knowledge is based on the epiphany induced by hypotyposis.

Si le récit de voyage donne à voir l’ailleurs pour satisfaire la curiosité des lecteurs, leur offrant l’illusion du voyage qu’ils ne peuvent faire, leur montrant les merveilles, ces objets caractérisés par leur capacité à surprendre, nous y retrouverons bien la présence de l’hypotypose, « peinture parlante » qui développe « l’art de rendre présentes les choses absentes » et de « rendre imaginable l’inimaginable et vraisemblable l’invraisemblable ». Les récits de voyages, par leur développement au cours des derniers siècles du Moyen Âge, marquèrent l’affirmation de l’individu et l’avènement de l’empirisme. Basés sur l’expérience personnelle du voyageur (qu’elle soit réelle ou fictive), il faut à ces textes transmettre et convaincre de cette vision directe (autopsiam), afin de rendre visible et palpable pour le lecteur cet horizon inconnu dévoilé par le voyage. L’hypotypose serait ainsi un des outils érigeant le récit de voyage en source pertinente de savoir par le partage de l’expérience sensible du voyageur. La valorisation du savoir empirique s’appuie sur cette caractéristique d’épiphanie de l’hypotypose.

Refine search results

1 Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica

1 Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia

1 Burkiewicz Ł.

1 Roumier J.

1 2018

1 2016

Search results

Europejczycy jako obcy. Relacje pomiędzy Zachodem a czagataidzkim imperium Tamerlana na przełomie XIV i XV w. – przyczynek do badań nad znaczeniem Embajada a Tamorlán w relacjach pomiędzy christianitas latina a Mongołami

Convaincre et transporter le lecteur : l’hypotypose dans les récits de voyages médiévaux castillans