Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: Epitome

Sort By:

Limit search:

Recepcja Historii rzymskiej Kasjusza Diona w rozdziale Epitome Jana Ksyfilinosa poświęconym Pompejuszowi

100%

Biały K.

Res Historica

2023

issue 56

45-87

Xiphilinos’ Epitome constitutes one of the most understudied Byzantine sources despite its great importance and role as a transmitter of the unpreserved parts of Cassius Dio’s Roman History. Until recently it was mainly perceived as an unoriginal product whose author was only a passive and often incompetent copyist. For scholars of Ancient Rome Epitome was seen only as a substitute for Dio, while Byzantinists deemed Xiphilinos as an uninteresting author. Analysis of Epitome’s first chapter devoted to Pompey shows that in fact, he was an author who actively shaped his work according to his own literary tastes and trends functioning in eleventh-century Byzantine historiography. Epitome, a didactic work dedicated to the emperor Michael VII Doukas, was an intellectual product of an era where the ancient roots of Byzantium started to play an increasingly important role in contemporary political discourse. It was also the first work of Byzantine historiography which devoted as much space to Roman history before the establishment of imperial monarchy.

Pomimo ogromnego znaczenia jako świadectwa niezachowanych partii Historii rzymskiej Kasjusza Diona, Epitome Ksyfi linosa to jedno z najmniej rozpoznanych źródeł bizantyńskich. Postrzegane było dotychczas jako wytwór nieoryginalny, którego autor był jedynie pasywnym i czasem niekompetentnym kopistą. Dla badaczy starożytnego Rzymu Ksyfi linos stanowił jedynie substytut Diona, a dla bizantynistów był autorem nieinteresującym. Analiza Epitome – na przykładzie jego pierwszego rozdziału poświęconego Pompejuszowi, zastosowanej w nim struktury narracyjnej i metod pracy Ksyfi linosa – pokazuje, że autor aktywnie kształtował swe dzieło, zgodnie z własnymi upodobaniami literackimi i z poszanowaniem konwencji funkcjonujących w XI-wiecznej historiografii bizantyńskiej. Epitome, dzieło o charakterze dydaktycznym, dedykowane cesarzowi Michałowi VII Doukasowi, było intelektualnym produktem epoki, w której antyczne korzenie Bizancjum zaczęły odgrywać coraz większą rolę w bieżącym dyskursie politycznym. Było też pierwszym dziełem historiografii bizantyńskiej, które tak wiele miejsca poświęciło historii Rzymu przed ustanowieniem cesarstwa.

Corpus Theodorianum. Preliminary Propositions for a New Arrangement of Theodore Lector’s Legacy

85%

Kosiński R.

Res Gestae. Czasopismo Historyczne

2017

vol. 5

111-124

The article is concerned with proposing a new view of the corpus of Theodore Lector’s material. The author argues that the “dualistic” division of the entire body of the legacy material, as performed by Günther Christian Hansen, is not precise and may lead to a number of interpretation difficulties. The present article propounds that the Corpus Ttheodorianum be divided into the following sections: E (Greek and Latin epitomes), F (fragmenta), T (the remainingtradition), and, in addition, D (dubia), the latter part comprising the texts whose relation to Theodore’s Church History is uncertain or controversial.

Refine search results

1 Res Gestae. Czasopismo Historyczne

1 Res Historica

1 Biały K.

1 Kosiński R.

1 2023

1 2017

Search results

Recepcja Historii rzymskiej Kasjusza Diona w rozdziale Epitome Jana Ksyfilinosa poświęconym Pompejuszowi

Corpus Theodorianum. Preliminary Propositions for a New Arrangement of Theodore Lector’s Legacy