Search results

1

Glosa do orfeistów (na marginesie wiersza Rośliny Kazimierza Wierzyńskiego)

100%

Osiński J.

Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia

|

2018

|

vol. 36

|

issue 2

EN

The article is devoted to the poem Rośliny [Plants] from the volume of poems Korzec maku [The Poppy Seed Flower] (1951) by Kazimierz Wierzyński (1894–1969). In this poem, the author tries to present a new way of using the motive of Orpheus and Eurydice. He analyzes the poem and takes into account its structure and biographical, historical and literary contexts. These analyses confirmed that among the works by Wierzyński, in which the author refers to Orpheus and Eurydice, the poem has its own place and, at the same time, it reflects an important stage in the development of post-war poetry of the author.

PL

Artykuł został poświęcony interpretacji wiersza Kazimierza Wierzyńskiego (1894–1969) pt. Rośliny z tomu Korzec maku (1951). Autor starał się ukazać inny sposób wykorzystania przez poetę mitu orfickiego niż te dotychczas omówione przez badaczy. W tym celu przeprowadził dokładną analizę utworu, w której uwzględnił budowę wiersza oraz konteksty biograficzne, historyczne i literackie. Rozważania potwierdziły, że wśród utworów Wierzyńskiego zawierających motywy orfickie Rośliny zajmują miejsce osobne, a przy tym odzwierciedlają ważne stadium rozwoju powojennej twórczości poetyckiej tego autora.

2

Czy to śpiewa Orfeo, czy to drzewa tak szumią?

84%

Pitrus A.

Kwartalnik Filmowy

|

2014

|

issue 87-88

232-239

PL

Artykuł jest poświęcony inscenizacji „Orfeusza i Eurydyki” Glucka dokonanej przez wybitnego reżysera włoskiego teatru Romea Castellucciego. Andrzej Pitrus dokonuje aspektowej analizy oraz interpretacji utworu, w którym w sposób niezwykle nowatorski i oryginalny wykorzystano medium wideo. Reżyser wprowadził na scenie przekaz na żywo realizowany poza sceną, a nawet budynkiem opery. Nie tylko osiągnął w ten sposób rozszerzenie przestrzeni teatralnej, ale wprowadził poruszający wątek egzystencjalny. Opowieść o mitycznych kochankach została zderzona z losami dwóch współczesnych Eurydyk – młodych kobiet cierpiących na „syndrom zamknięcia”.

EN

The article is devoted to the analysis of the staging of Gluck’s “Orpheus and Eurydice” made by the famous theatre director Romeo Castellucci. Andrzej Pitrus carries out a multifaceted analysis and interpretation of the play, in which in an extremely innovative and original way the medium of video is used. The director introduced a life transmission of scenes taking place away from the stage or even the building of the opera. Not only did he manage to widen the space of the theatre in this manner, but introduced a moving existential theme. The story of the mythical lovers was confronted with the fate of two contemporary Eurydici – young women suffering from the “locked in syndrome”.

3

Orfeusz i Eurydyka Czesława Miłosza: katabaza jako figura żałoby

67%

Jaworki M.

Przegląd Humanistyczny

|

2016

|

vol. 60(2 (453))

175-186

PL

The article is a proposal for a new interpretation of Czesław Miłosz’s poem. The author presents that Orpheus’s catabasis in the poem and in the myth itself – which is revealed while its reading – is a figure of mourning, ending with the second death of Eurydice and coming out to the surface. Interpretation of descent to Hades is inspired by the poet's self-commentary and observations of Freud, and Croce and di Nola on mourning. Such reading also explains the meaning of troublesome for interpreters changes, which Miłosz made in the story of the myth compared to traditional versions by Virgil, Ovid, Rilke.

4

Orfeusz i Eurydyka w Marienbadzie

67%

Kościelski K.

Kwartalnik Filmowy

|

2014

|

issue 86

76-91

PL

Na opinii, jakoby „Zeszłego roku w Marienbadzie“ było jednym z najbardziej eksperymentalnych filmów w historii kina, zaważyła niewątpliwie nietypowa narracja dzieła Alaina Resnais. Konstrukcja utworu nie stanowi jednak jedynego zagadkowego aspektu obrazu. Osobliwy nastrój świata Marienbadu wraz z pewnymi zabiegami inscenizacyjnymi przemawiają za przypomnieniem odczytania Georges’a Sadoula interpretującego film przez pryzmat mitu o Orfeuszu. Omówienie eksponowanego w utworze motywu zwierciadła oraz refleksja na temat twórczości Lewisa Carrolla pozwalają ukazać „Zeszłego roku w Marienbadzie“ na tle tradycji filmowej i literackiej. Sposób funkcjonowania symboliki lustra u Resnais można odnieść zarówno do „Orfeusza“ Jeana Cocteau, jak i do niskobudżetowych horrorów czy filmu „Donnie Darko“ Richarda Kelly’ego. Wszelkie konteksty służą uzupełnieniu odczytania Sadoula, które ma ogromne znaczenie dla natury czasu panującego w świecie Marienbadu – kluczowego zagadnienia całego artykułu.

EN

The opinion that „Last Year at Marienbad“ is one of the most experimental films in the history of the cinema is no doubt influenced by the unusual narrative of the work by Alain Resnais. The construction of the work is not the only intriguing aspect of the picture. The peculiar atmosphere of Marienbad, together with certain elements of staging, remind one of Georges Sadoul’s interpretation of the film through the prism of the myth of Orpheus. Analysis of the motif of the mirror and reflection on the work of Lewis Carroll allow one to show „Last Year at Marienbad“ in relation to literary and film traditions. The way the symbolism of the mirror functions in the work of Resnais might be compared to Jean Cocteau’s „Orpheus“, low budget horrors and Richard Kelly’s „Donnie Darko“. All these contexts serve to add to Sadoul’s interpretation, which is of great importance to the meaning of the nature of time that reigns in the world of Marienbad – the key problem of the whole article.

Refine search results

2 Kwartalnik Filmowy

1 Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia

1 Przegląd Humanistyczny

1 Jaworki M.

1 Kościelski K.

1 Osiński J.

1 Pitrus A.

1 2018

1 2016

2 2014

Glosa do orfeistów (na marginesie wiersza Rośliny Kazimierza Wierzyńskiego)

Czy to śpiewa Orfeo, czy to drzewa tak szumią?

Orfeusz i Eurydyka Czesława Miłosza: katabaza jako figura żałoby

Orfeusz i Eurydyka w Marienbadzie