Search results

1

Piotr z Alkantary i popularyzacja w Polsce jego programu życia wewnętrznego w XVII i XVIII wieku

100%

Murawiec W. F.

Folia Historica Cracoviensia

|

1998

|

vol. 4

EN

Alcántara is a Spanish municipality in the Extremadura province known as the seat of the military Order of Alcántara founded in 12th c. Peter of Alcántara was born in 1499 to the family of Pedro Garavita, mayor of Alcántara, and Maria Vilela. In his work to reform the order of Friars Minor, Peter supported the restoration movement, later known as the Alcántaran movement.

PL

Piotr z Alkantary pochodził z miasta hiszpańskiego Alkantara, położonego w prowincji Estremadura, które było znane, jako siedziba zakonu rycerskiego pod tą samą nazwą („Alcantara”), założonego w XII w. Urodził się w 1499 r. w rodzinie burmistrza Alkantary, Piotra Garavita i matki Marii Vilela. W wieku szesnastu lat wstąpił do obserwanckiego zakonu Braci Mniejszych w miejscowości Los Majaretes (1515) w prowincji zakonnej św. Gabriela. W swojej działalności na rzecz reformy zakonu Piotr poparł zdecydowanie kierunek odnowy, zwany później od jego miejsca pochodzenia, alkantariańskim.

2

Początki biblioteki konwentu krakowskiego p.w. św. Bernardyna ze Sieny

86%

Murawiec W. F.

Folia Historica Cracoviensia

|

2000

|

vol. 7

EN

The Order of Friars Minor's passion for books and libraries ever since its beginnings in the 13th century grew particularly in convents located in university towns. No monk was allowed to own books, although he could lend them out from the convent library. At the monastery's first library and archive there was a monastic scriptorium, which prospered and functioned on a high level. Monastic writers from the Krakow convent enjoyed special privileges concerning the use the local library and archive.

PL

Zamiłowanie do korzystania z książek i bibliotek w Zakonie Braci Mniejszych już od początku jego istnienia w wieku XIII wzmogło się szczególnie w konwentach miast uniwersyteckich. Żaden zakonnik nie mógł posiadać książek na własność, ale mógł z nich korzystać na zasadzie wypożyczenia z biblioteki konwenckiej. Od powstania pierwszych klasztorów bernardyńskich w latach 50-tych i następnych wieku XV, konwent św. Bernardyna w stolicy kraju był największy i najlepiej obsadzony. Posiadał najliczniejszy zakonny nowicjat, a także studium przygotowujące do kapłaństwa. Przy pierwszej bibliotece i archiwum prosperowało na stosunkowo wysokim poziomie skryptorium klasztorne. Zakonni pisarze mieszkający w krakowskim konwencie mieli szczególne prawa do korzystania z miejscowej biblioteki i archiwum.

3

Księgozbiory i książki rękopiśmienne w prawodawstwie ogólnym zakonu Braci Mniejszych w późnym średniowieczu

86%

Murawiec W. F.

Folia Historica Cracoviensia

|

1999

|

vol. 6

EN

The article presents the subject of studio and library legislation in the Order of Friars Minor in the late-medieval period.

PL

Artykuł przedstawia problematykę związaną z prawodawstwem studyjno-bibliotecznym w Zakonie Braci Mniejszcyh w późnym średniowieczu.

4

Minoritas według św. Franciszka z Asyżu w ujęciu chrystologicznym

72%

Miszczyński M.

Polonia Sacra

|

2014

|

vol. 18

|

issue 1

EN

The order founded by St. Francis of Assisi has not been accidentally given the name of Friars Minor. It comes neither from the color of the habit, the place of establishment of the order, nor the type of service or job, but a way of being and living. All the attempts to read how Francis understood the minority from the Christological perspective can be summarized as follows: Brothers of St. Francis will be minor, i.e. serve no desire to dominate others, to give up voluntarily exercise their privilege, to live without the hassles of security, but to rely on Divine Providence. It also means to be ready to take such steps that others are reluctant to carry out, to serve with humility and love, and try to occupy the last place in their environment and to be aware of own non-necessity.

PL

Zakon założony przez Franciszka z Asyżu nieprzypadkowo otrzymał nazwę braci mniejszych. Nie pochodzi ona ani od koloru habitu, ani od miejsca założenia zakonu, ani od rodzaju posługi lub wykonywanej pracy (np. bracia szpitalni, zakon kaznodziejski, misjonarze), ale od sposobu bycia, od stylu życia. Określa go w istotnej mierze pojęcie minoritas. Tekst stanowi próbę dotarcia do tego, jak je rozumiał sam Franciszek. Rozważania prowadzone w perspektywie chrystologicznej kończą się następującymi wnioskami: bracia św. Franciszka mają być mniejsi, tzn.: służyć bez chęci dominowania nad innymi, rezygnować dobrowolnie z przysługujących im przywilejów, żyć bez szukania zabezpieczeń, ale zdając się na opatrzność Bożą, być gotowi do podejmowania takich czynności, które inni niechętnie wykonują, służyć z pokorą i miłością, starać się zajmować ostatnie miejsce w swoim środowisku, mieć świadomość własnej niekonieczności.

5

„Mira circa nos” - kanonizacja Franciszka czy Zakonu?

72%

Czajka T.

Polonia Sacra

|

2023

|

vol. 27

|

issue 4

29-46

EN

In the papal letter “Mira circa nos”, published on the occasion of the canonization of Francis of Assisi in July 1226, Gregory IX, using many references to biblical figures and events, presented to the believers some selected elements of his spiritual profile. These elements not only provided insight into the profile of the new saint but, also by referring to the community of Friars Minor he had founded, marked out for them a well-defined direction of activity in the Church. This article analyzes and describes two very characteristic biblical references by means of which Gregory IX presents St. Francis as a zealous preacher, reformer and apostle sent by God to work in the Church, leading others along the path of salvation. The references to the workers of the eleventh hour from Jesus’ parable and to the biblical sisters Rachel and Leah to strongly emphasize the value and need of apostolic life, read in the context of the Church’s ongoing reform and the texts of earlier authors, show a clear trace of the Holy See’s policy toward the order founded by Francis.

PL

W liście papieskim „Mira circa nos”, opublikowanym z okazji kanonizacji Franciszka z Asyżu w lipcu 1226 roku, Grzegorz IX przedstawia wiernym wybrane elementy jego profilu duchowego, posługując się wieloma odniesieniami do postaci świętego i wydarzeń biblijnych. Pozwalają one nie tylko poznać sylwetkę Asyżanina, ale odnosząc się również do założonej przez niego wspólnoty Braci Mniejszych, wytyczają jej ściśle określony kierunek działalności w Kościele. W artykule przeanalizowano i opisano dwa bardzo charakterystyczne odsyłacze biblijne, za pomocą których Grzegorz IX przedstawia św. Franciszka, jako posłanego przez Boga do pracy w Kościele gorliwego kaznodzieję, reformatora i apostoła, prowadzącego innych drogą zbawienia. Odwołania do robotników jedenastej godziny z Jezusowej przypowieści oraz do biblijnych sióstr Racheli i Lei, aby zdecydowanie podkreślić wartość i potrzebę życia apostolskiego, odczytywane w kontekście trwającej w Kościele reformy i tekstów wcześniejszych autorów, ukazują wyraźny ślad polityki Stolicy Apostolskiej wobec zakonu założonego przez Franciszka.

Refine search results

3 Folia Historica Cracoviensia

2 Polonia Sacra

3 Murawiec W. F.

1 Czajka T.

1 Miszczyński M.

1 2023

1 2014

1 2000

1 1999

1 1998

Piotr z Alkantary i popularyzacja w Polsce jego programu życia wewnętrznego w XVII i XVIII wieku

Początki biblioteki konwentu krakowskiego p.w. św. Bernardyna ze Sieny

Księgozbiory i książki rękopiśmienne w prawodawstwie ogólnym zakonu Braci Mniejszych w późnym średniowieczu

Minoritas według św. Franciszka z Asyżu w ujęciu chrystologicznym

„Mira circa nos” - kanonizacja Franciszka czy Zakonu?