Search results

1

THE WORDSWORTHIAN AND THE BYRONIC ROMANTIC CANON IN THE “SUPPOSED CONFESSIONS” OF ALFRED TENNYSON

100%

Modrzewska M.

Świat Tekstów. Rocznik Słupski

|

2020

|

vol. 18

79-81

PL

W historii odbioru obu poetów – Williama Wordswortha (1770–1850) i George’a Gordona Byrona (1788–1824) – zwykle przeciwstawiano ich twórczość jako dwa odległe bieguny angielskiego romantyzmu. Wordsworth rozpoznany został jako prekursor romantyzmu w poezji angielskiej, a Byron uznany za najważniejszego przedstawiciela drugiej generacji angielskich romantyków. W wierszu “Supposed Confessions of a Second-rate Sensitive Mind Not in Unity with Itself” (1830) Alfreda Tennysona oba kanony brytyjskiego romantyzmu – Wordswortha i Byrona – pogodzone zostają w lirycznym stylu konfesyjnym Tennysona i w wytworzonej przez niego chrześcijańsko-Faustowskiej ambiwalencji w taki sposób, że czytanie Tennysona musi nieuchronnie być konceptualne i pozostawać w odniesieniu do języka i znaków Biblii, czyli kodu dobrze znanego zarówno Wordsworthowi, jak i Byronowi. Metaforyczne znaczenia „miejsca i siedliska” Wordswortha i Byronowskiego „przemieszczania się i podróży” jest literackim dziedzictwem pielgrzymowania poprzez idee i koncepcje, które prowadziły Tennysona do poczucia osobistej i językowej wolności w świecie, w którym zbiorowy głos nowoczesnego społeczeństwa jest przygnębiająco obecny i przeniknięty niepokojem. Wiersz Tennysona przejawia afiliację poety z wcześniejszą angielską poezją romantyczną (Wordsworth), którą rozpoznać można w użyciu charakterystycznych motywów, ale przypomina także liryczny styl poezji konfesyjnej Percy’ego Bysshe Shelley’a, Johna Keatsa i Lorda Byrona.

EN

For a long time the two poets William Wordsworth (1770–1850) and George Gordon Byron (1788–1824) have been considered mutually exclusive in the reception of English Romanticism, Wordsworth being the founder of English Romanticism, and Byron being the most important representative of the second generation of English Romantics. In the “Supposed Confessions of a Second-rate Sensitive Mind Not in Unity with Itself” (1830) by Alfred Tennyson both the Wordsworthian and the Byronic types of Romanticism are reconciled in Tennyson’s confessional lyrical style and his Christian-Faustian ambivalence, and the reading of Tennyson must inevitably be conceptual with reference to biblical language and signs, the code with which Wordsworth as well as Byron was well acquainted. The figurative meaning of Wordsworthian “dwelling” and Byronic “travelling” is the literary heritage of wanderings through concepts and ideas which lead Tennyson towards a sense of personal and linguistic freedom in a world in which the collective voice of modern society is overwhelmingly present and permeated with anxiety. The poem exhibits Tennyson’s affiliation with earlier English Romantic poetry (Wordsworth), traceable in the use of motifs, but it is also reminiscent of the confessional lyrical style in the poetry of Percy Bysshe Shelley, John Keats and Lord Byron.

2

Angielskie strofy i polska lutnia. O przekładach „Melodii hebrajskich” George’a Gordona Byrona pióra Antoniego Edwarda Odyńca

99%

Nowak M.

Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka

|

2022

|

issue 43

81-110

EN

The article discusses the translation of four poems by George Gordon Byron: Vision of Belshezzar, The Wild Gazelle, Oh! Weep for Those, On Jordan’s Banks from the collection Hebrew Melodies published in 1816 as a result of the poet’s cooperation with the composer Isaac Nathan. The Polish translations by Antoni Edward Odyniec were published in his collections in 1826 (Vision of Belshezzar) and 1832 (the remaining ones). The first part of the text is dedicated to the circumstances in which the originals were written. The second part constitutes a detailed analysis of the translation choices of Odyniec, which places them in the context of Polish poetry of the post-partitions period (among others, poems by Jan Paweł Woronicz and Adam Jerzy Czartoryski) and in the context of translation studies (Lawrence Venuti, Stanisław Barańczak, André Lefevere).

3

Byron’s Use of Language in Description of East/West and its Albanian Reception

80%

Krasniqi S.

Slavia Meridionalis

|

2023

|

vol. 23

PL

W niniejszym artykule, stosując podejście hermeneutyczne, omawiamy sposób użycia języka przez G. G. Byrona w opisie kwestii społeczno-politycznych i geograficznych krajów, które odwiedził on podczas swojej podróży po Europie, przede wszystkim w odniesieniu do Albanii. Pokazuję, że w Wędrowkach Childe Harolda Byron przedstawił albańską rzeczywistość, sugerując powinowactwo z rodzimym kontekstem kulturowym. Analizuję również albański odbiór wizji angielskiego poety. Uzasadniam zasadność włączenia do świadomości narodu albańskiego stanowiska Byrona w kwestii Albanii, jak i uzupełnienia języka albańskiego o wykorzystane przez niego orientalne słownictwo.

EN

In this paper, using a hermeneutic approach, I discuss G. G. Byron’s use of language in describing the socio-political and geographical issues of the countries he visited during his travels in Europe, primarily with regard to Albania. I show that in Childe Harold’s Pilgrimage, Byron depicted Albanian scenery in an attempt to create homophily. I also analyse the Albanian reception of the English poet’s vision. I justify the relevance of incorporating Byron’s position on Albania into the consciousness of the Albanian people, as well as supplementing the Albanian language with the oriental vocabulary he used.

Refine search results

1 Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka

1 Slavia Meridionalis

1 Świat Tekstów. Rocznik Słupski

1 Krasniqi S.

1 Modrzewska M.

1 Nowak M.

1 2023

1 2022

1 2020

THE WORDSWORTHIAN AND THE BYRONIC ROMANTIC CANON IN THE “SUPPOSED CONFESSIONS” OF ALFRED TENNYSON

Angielskie strofy i polska lutnia. O przekładach „Melodii hebrajskich” George’a Gordona Byrona pióra Antoniego Edwarda Odyńca

Byron’s Use of Language in Description of East/West and its Albanian Reception