Wiersz George’a Herberta „The Sacrifice”, będący częścią cyklu The Temple, jest lamentacją cierpiącego Chrystusa, a jego bezpośrednim źródłem są lamentacje biblijne, które można zdefiniować jako zwrot do Boga o pomoc w niedoli. Poprzez zakorzenienie wiersza w tej tradycji, podkreślony zostaje ludzki wymiar cierpienia Chrystusa. Ponieważ Pasja wydaje się być kulminacją Wcielenia, odwołując się do post-fenomenologii Jean-Luca Mariona i Michela Henry’ego, postaram się przyjrzeć, jaka wizja Boga wyłania się z wiersza, w którym paradoks Wcielenia obecny jest już od pierwszej strofy: „Ten, który dał nam oczy, przyjmuje je po to, by odnaleźć zagubionego grzesznika”.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.