Search results

1

Benjamin and Spinoza: Divine Violence and Potentia

100%

Bodde E. R.

Eidos. A Journal for Philosophy of Culture

|

2019

|

vol. 3

|

issue 2(8)

75–90

EN

In this paper, I seek to clarify, criticize, and expand upon the ambiguous-yet-influential concept of divine violence introduced by Walter Benjamin’s “Zur Kritik der Gewalt”. I proceed in three parts: in the first, I outline Benjamin’s argument about the cycle of mythical violence and divine violence’s special role as an interruption of that cycle. Next, I explicate Spinoza’s key concepts of potentia and potestas, which can be used to more clearly define what ought to instead be translated as “divine force”. In the third part, through Benjamin’s brief discussion of Sorel’s theory of the anarchist general strike, I equate potentia as a determinate power of aggregative individuals to divine force, both as a collective action and as an idea itself. I use this renewed and more sophisticated concept of divine force to oppose several interpretations of Benjamin’s concept, including Benjamin’s own quietist stance toward divine force.

2

Georges Sorel i narodziny faszystowskiego mitu politycznego

94%

Wielomski A.

International Studies. Interdisciplinary Political and Cultural Journal

|

2021

|

vol. 27

|

issue 1

63-72

EN

Georges Sorel is a Franco-Italian thinker, famous as the creator of the theory of modern political mythology. In Poland Sorel is seen only as a Marxist thinker. In reality, Sorel was a nonorthodox Marxist, but in the last decades of his life he constructed a political mythology of revolution from the Left and the Right. Sorel can be seen in collaboration with communists and sindicalists in Italy and nationalists and monarchists in France. His mixture of communist and nationalist ideas is the ground for the fascist movement of Benito Mussolini.

PL

Gorges Sorel to francusko-włoski myśliciel znany jako twórca teorii współczesnej mitologii politycznej. W Polsce Sorel jest postrzegany tylko jako myśliciel marksistowski. Rzeczywistość jest jednak bardziej skomplikowana. Sorel był nieortodoksyjnym myślicielem marksistowskim, a w ostatniej epoce swego życia skonstruował polityczną mitologię rewolucji od lewicy po prawicę. Sorela równie dobrze można uznać za współpracownika komunistów i syndykalistów we Włoszech co nacjonalistów i monarchistów we Francji. Jego mieszanka idei komunistycznych i nacjonalistycznych jest podstawą faszystowskiego ruchu Benito Mussoliniego.

3

Antyracjonalizm i rewolucja moralna. Socjalizm etyczny Sorela i Abramowskiego

94%

Gniadek M.

Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris

|

2022

|

vol. 58

|

issue 3

38-64

EN

The purpose of this article is to discuss and compare the social philosophy of Georges Sorel and Edward Abramowski. The analysis here concerns two major issues. The first part of the text presents the approach of these authors toward rationalism, understood as an intellectual position, whose ontological and epistemological premises affect the way we think about social, moral, and political issues. The conclusions from this analysis are used in the second and third parts of the text, devoted respectively to the notions of revolution and retrospective utopia, which both for Sorel and Abramowski have primarily ethical value. However, while Sorel subordinates the future revolution to the spontaneous, irrational action of the proletariat, which is guided by the myth of a general strike, in Abramowski’s view, this spontaneity of action is to be realized in cooperatives, syndicates, and ethical movements, which gradually educate the man of the future. What they have in common, though, is a tendency to idealize the communities that existed in the past, which for them serve as a source of moral ideals. Ultimately, it turns out that reason, being the foundation of modern society and the symbol of an attitude inclined towards simplification and abstraction, not only must be abolished, but also replaced by human freedom and creativity.

PL

Celem artykułu jest omówienie i porównanie filozofii społecznej Georges’a Sorela i Edwarda Abramowskiego. W pierwszej części tekstu przedstawione zostaje podejście autorów do racjonalizmu, rozumianego jako stanowisko intelektualne, którego ontologiczne i epistemologiczne przesłanki wpływają na sposób myślenia o kwestiach społecznych, moralnych i politycznych. Wnioski z tej analizy wykorzystywane są w drugiej i trzeciej części tekstu, poświęconych odpowiednio pojęciom rewolucji i retrospektywnej utopii, które zarówno dla Sorela, jak i Abramowskiego mają przede wszystkim wartość etyczną. O ile jednak Sorel podporządkowuje przyszłą rewolucję spontanicznemu, irracjonalnemu działaniu proletariatu, któremu przyświeca mit strajku generalnego, o tyle w ujęciu Abramowskiego owa spontaniczność działania ma się realizować w spółdzielniach, syndykatach i ruchach etycznych, które stopniowo wychowują człowieka przyszłości. Obu łączy jednak skłonność do idealizowania wspólnot istniejących w przeszłości, które są dla nich źródłem moralnych ideałów. Ostatecznie okazuje się, że rozum, będący podstawą nowoczesnego społeczeństwa i symbolem postawy skłonnej do uproszczeń i abstrakcji, nie tylko musi zostać zniesiony, ale także zastąpiony ludzką wolnością i kreatywnością.

4

Strajk generalny jako rewolucja. Luksemburg, Sorel i współczesne projekty polityki radykalnej

87%

Laskowski P.

Praktyka Teoretyczna

|

2012

|

vol. 6

183-216

EN

As a result of the analysis of general strike, undertaken after 1905 byRosa Luxemburg and Georges Sorel, the boundaries between classical anarchismand orthodox Marxism were blurred. Their vision of spontaneous revolutionarymass movement became a driving force of „new left” activism in the ‚60s and, atthe same time, a starting point for debates concerning concepts of class and consciousnessand the problem of revolutionary political organisation. In the mid-80s,Chantal Mouffe and Ernesto Laclau turned to the heritage of Luxemburg and Sorelto deal with what they perceived as a serious crisis of the left. The aim of this paperis to reexamine the ideas of Luxembourg and Sorel, as well as some of its interpretations,in the context of three revolutionary strategies formulated today – thepractice of the alter-globalization and the Zapatista movement, the universalism ofAlain Badiou, and the philosophy of Giorgio Agamben.

PL

Analizy strajku powszechnego, podejmowane po roku 1905 przez Różę Luksemburg i Georgesa Sorela, przyniosły zatarcie dotąd wyraźnych granic oddzielających klasyczny anarchizm od ortodoksyjnego marksizmu. Przedstawiona przez nich wizja spontanicznego rewolucyjnego ruchu mas napędzała działania „nowej lewicy” lat sześćdziesiątych, stając się zarazem punktem wyjścia dla refleksji nad pojęciem „klasy”, „świadomości”, jak również nad zagadnieniem rewolucyjnej organizacji politycznej.W latach osiemdziesiątych ku dziedzictwu Luksemburg i Sorela zwrócili się Chantal Mouffe i Ernesto Laclau, próbujący zmierzyć się z głębokim kryzysem lewicy. Celem tego tekstu jest ponowna lektura propozycji Luksemburg i Sorela oraz niektórych ich interpretacji, w kontekście trzech strategii rewolucyjnych formułowanych współcześnie – praktyki ruchu alterglobalistycznego i zapatystowskiego, uniwersalizmu Alaina Badiou, wreszcie propozycji Giorgio Agambena.

Refine search results

1 Eidos. A Journal for Philosophy of Culture

1 International Studies. Interdisciplinary Political and Cultural Journal

1 Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris

1 Praktyka Teoretyczna

1 Bodde E. R.

1 Gniadek M.

1 Laskowski P.

1 Wielomski A.

2 2022

1 2019

1 2012

Benjamin and Spinoza: Divine Violence and Potentia

Georges Sorel i narodziny faszystowskiego mitu politycznego

Antyracjonalizm i rewolucja moralna. Socjalizm etyczny Sorela i Abramowskiego

Strajk generalny jako rewolucja. Luksemburg, Sorel i współczesne projekty polityki radykalnej