Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: Giorgio de Chirico

Sort By:

Limit search:

The Enigma Explained: The Study of the Chronotopic Relation between V. S. Naipaul’s Novel The Enigma of Arrival and Giorgio de Chirico’s Painting The Enigma of Arrival and the Afternoon

100%

Sawa M.

Roczniki Humanistyczne

2014

vol. 62

issue 5: Neofilologia

245-259

Artykuł ten jest analizą porównawczą powieści V. S. Naipaula The Enigma of Arrival i obrazu Giorgio de Chirico Zagadka przybycia. Związek między oboma dziełami wykracza poza zbieżnosć tytułów. Powieść i obraz zdają przenikać się wzajemnie tak, że możliwe jest postrzeganie książki jako rozbudowanej ekfrazy obrazu de Chirico, podczas gdy obraz może być odczytywany jako motyw autotematyczności w powieści. Tym, co łączy oba dzieła, jest idea chronotopu. Wszystkie najważniejsze aspekty obrazu de Chirico, tj. symbolicznie przedstawienie wewnętrznego rozdarcia, krajobraz miejski, dwuznacznosć i niepewność sugerowana tematem podróży, nakładanie się teraźniejszości i przeszłości w architekturze budynków, nawiązują do głównych motywów powieści. Ostatecznie obraz de Chirico staje się wizualną reprezentacją chronotopu progu, kiedy podczas pobytu w Nowym Jorku, a następnie w Londynie narrator zyskuje świadomość kryzysu własnej tożsamości, co determinuje jego dalsze losy. W konsekwencji, słowa Bachtina odnoszące się do reprezentacyjnego potencjału chronotopu ulegają dosłownej materializacji i konkretyzacji w obrazie de Chirico. Wzajemnemu oddziaływaniu powieści i obrazu dodatkowo towarzyszy próba przekraczania granic literatury i sztuki.

„Nigdy nie dotrzeć do żadnego sedna”: Bruno Schulz i Giorgio de Chirico

85%

Kossowska I.

Biuletyn Historii Sztuki

2012

vol. 74

issue 3-4

653-684

The text is dedicated to the interpretation of the category of the ‘new man’ in the art and writing of Bruno Schulz analyzed in the context of Debora Vogel’s prose, as well as George Grosz’s and Giorgio de Chirico’s painting. The concept of the ‘new man’ was shaped both in the optimistic perspective of perceiving the industrialized world by the inter-war Avant-garde and also within the catastrophic diagnosis of dehumanized reality, formulated by neo-Realists and neo-Classicists of the 1920s and 1930s. The concept quickly spread onto the geo-cultural territory constituting Europe which was gaining its new shape after the disaster of the Great War; into large artistic and intellectual centres of Paris, Rome, and Berlin; as well as onto peripheral territories and into marginal centres of the Old Continent of the kind of Galicia’s Lwów and Drohobycz.

Refine search results

1 Biuletyn Historii Sztuki

1 Roczniki Humanistyczne

1 Kossowska I.

1 Sawa M.

1 2014

1 2012

Search results

The Enigma Explained: The Study of the Chronotopic Relation between V. S. Naipaul’s Novel The Enigma of Arrival and Giorgio de Chirico’s Painting The Enigma of Arrival and the Afternoon

„Nigdy nie dotrzeć do żadnego sedna”: Bruno Schulz i Giorgio de Chirico