Search results

1

Lokalne komunikowanie i demokracja elektroniczna w samorządzie angielskim

100%

Obrębska M.

Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne

|

2018

|

vol. 58

158-173

EN

What we are witnessing now, not only in Great Britain, is that citizens are less and less interested in participation in politics. We see a crisis of representative democracy. One of the means used to fight those negative trends is the use of Information and Communication Technology. It not only enables citizens to gain a wide access to public information but also empowers them to take part in decision making. The article was written with the aim to analyze the political agenda of successive British governments pertaining to the use of the Internet in building more effective local government communication channels in English local authorities. The analyses of documents and secondary sources were conducted. Special attention was devoted to the introduction and development of electronic petition systems on the local level, as e-petitions are one of the most popular e-democracy mechanisms in Great Britain. Their use has also been laid down in law.

PL

Od kilku dekad, nie tylko w Wielkiej Brytanii, obserwować można spadające zainteresowanie obywateli uczestnictwem w polityce i symptomy kryzysu demokracji przedstawicielskiej. Za jeden ze sposobów przeciwdziałania temu zjawisku uważa się wykorzystanie nowych technologii. Z jednej strony ich upowszechnienie umożliwia obywatelom szeroki dostęp do informacji, z drugiej rozszerza oferowane im możliwości udziału i wpływania na decyzje polityczne. Celem artykułu jest omówienie i analiza polityki kolejnych brytyjskich rządów dotyczącej wykorzystania Internetu do budowania skuteczniejszych kanałów komunikacji na poziomie lokalnym w Anglii i wzmocnienia demokracji. Wykorzystane metody badawcze to przede wszystkim analiza dokumentów oraz źródeł wtórnych. Szczególna uwaga została skupiona na analizie regulacji dotyczących wprowadzenia i rozwoju na poziomie lokalnym jednego z najpopularniejszych mechanizmów e-demokracji w Wielkiej Brytanii, który doczekał się regulacji ustawowej – elektronicznych petycji.

2

Great Britain after Brexit – Is Breturn Possible?

100%

Danel Ł.

Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne

|

2020

|

vol. 67

7-20

PL

Artykuł poświęcony jest problemowi dalszych kroków, które Wielka Brytania mogła podjąć, by wybrnąć z impasu, w którym znalazła się po tym, gdy Brytyjczycy w czerwcu 2016 roku podjęli decyzję o wyjściu z Unii Europejskiej. Mimo podjęcia tej decyzji okazało się, że wprowadzenie jej w życie było nadspodziewanie trudne, co kolei wywołało w Wielkiej Brytanii kryzys polityczny, jakiego w kraju tym nie było od bardzo dawna. Celem artykułu jest próba znalezienia odpowiedzi na dwa pytania badawcze. Po pierwsze – czy proces Brexitu, zarówno z prawnego, jak i politycznego punktu widzenia, mógł zostać zatrzymany i odwrócony, przykładowo – w drodze drugiego referendum. Po drugie zaś, czy w związku z tym, że Brexit stał się faktem – możemy się spodziewać szybkiego powrotu Wielkiej Brytanii do Unii Europejskiej („Breturn”). Wykorzystując metodę analizy instytucjonalno- prawnej oraz metodę analizy treści, Autor stara się wykazać, że idea drugiego referendum wydawała się mało prawdopodobna, a co za tym idzie – Brexit był raczej nieunikniony. Jeśli zaś chodzi o „Breturn” – scenariusz taki również wygląda na mało realistyczny, gdyż jego ziszczenie wiązałoby się z różnego rodzaju przeszkodami natury prawnej i politycznej, jak również z praktycznymi niedogodnościami dla Wielkiej Brytanii.

EN

The article is devoted to the problem of further steps that Great Britain could take to break the stalemate in which it found itself after June 2016 when the British decided to leave the European Union. Despite making this decision, it turned out that its implementation was unexpectedly difficult, which in turn caused a political crisis in Great Britain that has not been seen in this country for a long time. The aim of the article is to try to find answers to two research questions. First of all, could the Brexit process – both from a legal and political point of view – have been stopped and reversed, for example, by holding a second referendum? Secondly, whether, since Brexit has become a fact, we can expect a quick return of Great Britain to the European Union (“Breturn”). Using the method of institutional and legal analysis and the content analysis method, the Author tries to prove the thesis that the idea of a second referendum seemed unlikely, and hence – Brexit was rather inevitable. As for “Breturn” – this scenario also looks unrealistic, as it would involve various legal and political obstacles as well as practical inconveniences for Great Britain.

3

Przymierze w kryzysie – polityka Wielkiej Brytanii wobec Turcji po ataku niemieckim na Związek Sowiecki

80%

Zdulski K.

Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne

|

2017

|

vol. 55

181-205

EN

On June 18th, 1941, Turkey signed a nonaggression pact with the Third Reich. This event was critically received by Great Britain. Fears were awoken in London of changes in the Turkish politics which had so far been oriented at close cooperation with the Allies. Four days later the Third Reich attacked the Soviet Union. The British government reacted immediately. Winston Churchill decided to offer aid to the attacked party, forgetting instantly about nearly two years of close German-Soviet cooperation. This move left Ankara anxious due to the conviction that the policy of its Northern neighbor threatened the sovereignty and territorial integrity of Turkey. It was feared that the uprising alliance might occur at the expense of Turkey. At the end of June 1941, the British foreign policy faced two critical challenges. Aiming at maintaining amicable relations with Turkey, the British had to, on one hand, prevent Germany and Turkey from entering close cooperation, and on the other, convince the Turkish authorities that the British cooperation with the Soviet Union would not pose a threat to the Turkish interest. The above aims determined the main direction of policy of the British diplomacy towards Turkey over the next year and a half. In the first case the success was achieved partially. Turkey was not included in the German scope of influence but the British diplomats failed to undermine the Turkish-German economic contract, especially its most important point, i.e., reinstating the export of chrome to the Third Reich. The British only managed to delay the delivery by having the Turkish government observe the agreement concluded at the beginning of 1940, whose provisions were valid until the end of 1942. In the second case the British did whatever they could to put the Turkish concerns at ease. First, in August 1941, they convinced the Soviet Union authorities to issue a statement in which they declared that they would respect Turkey’s territorial integrity. Next, in the spring of 1942, when the British-Soviet alliance was subject to negotiation, Moscow and London confirmed their previous commitments. It must be, however, observed that the British diplomacy did not manage to avoid a few mistakes that may have strengthened the suspicions of the Turkish government. The most important one was not having informed the Turkish of the preparations for the British-Soviet intervention in Iran which was led in late August 1941.

PL

18 czerwca 1941 roku Turcja podpisała z III Rzeszą układ o nieagresji. Wydarzenie to spotkało się z krytycznym przyjęciem ze strony Wielkiej Brytanii. W Londynie pojawiły się obawy o zmianę polityki tureckiej, której kurs do tej pory nastawiony był na bliską współpracę z aliantami. Cztery dni później III Rzesza zaatakowała Związek Radziecki. Reakcja rządu brytyjskiego była błyskawiczna. Winston Churchill podjął decyzję o udzieleniu pomocy napadniętemu, puszczając w niepamięć prawie dwa lata ścisłej współpracy niemiecko-radzieckiej. Ten krok z kolei wywołał niepokój w Ankarze, która uważała, że polityka jej północnego sąsiada zagraża suwerenności i integralności terytorialnej Turcji. Obawiano się, że rodząca się współpraca brytyjsko-radziecka może odbyć się kosztem państwa tureckiego. Z końcem czerwca 1941 r. brytyjska polityka zagraniczna stanęła zatem przed dwoma ważnymi wyzwaniami. Dążąc do utrzymania przyjaznych relacji z Turcją, Brytyjczycy z jednej strony musieli przeciwdziałać zbliżeniu niemiecko- tureckiemu, a z drugiej przekonać władze tureckie, że brytyjska współpraca ze Związkiem Sowieckim nie będzie stanowić zagrożenia dla interesów tureckich. Powyższe cele wyznaczyły główne kierunki działań dyplomacji brytyjskiej wobec Turcji na następne półtora roku. W pierwszym przypadku odniesiono połowiczny sukces. Co prawda Turcja nie została objęta niemiecką strefą wpływów, ale dyplomatom brytyjskim nie udało się storpedować turecko-niemieckiej umowy gospodarczej, a zwłaszcza jej najważniejszego punktu, czyli przywrócenia eksportu chromu do III Rzeszy. Brytyjczycy jedynie opóźnili dostawy dzięki wyegzekwowaniu od rządu tureckiego przestrzegania zawartego na początku 1940 roku porozumienia, którego postanowienia obowiązywały do końca 1942 roku. W drugim przypadku Brytyjczycy uczynili wszystko co było w ich mocy, aby rozwiać obawy tureckie. Najpierw w sierpniu 1941 roku przekonali władze Związku Sowieckiego do wydania oświadczenia, w którym deklarowano przestrzeganie integralności terytorialnej Turcji. Następnie wiosną 1942 roku, kiedy negocjowany był układ brytyjsko-radziecki, Moskwa i Londyn potwierdziły wcześniejsze zobowiązania. Należy jednak zauważyć, że dyplomacja brytyjska nie ustrzegła się przed popełnieniem kilku błędów, które mogły zwiększyć podejrzenia ze strony rządu tureckiego. Najpoważniejszym z nich było niepoinformowanie Turków o przygotowaniach do brytyjsko-radzieckiej interwencji w Iranie, do której doszło pod koniec sierpnia 1941 roku.

Refine search results

3 Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne

1 Danel Ł.

1 Obrębska M.

1 Zdulski K.

1 2020

1 2018

1 2017

Lokalne komunikowanie i demokracja elektroniczna w samorządzie angielskim

Great Britain after Brexit – Is Breturn Possible?

Przymierze w kryzysie – polityka Wielkiej Brytanii wobec Turcji po ataku niemieckim na Związek Sowiecki