Search results

1

Wpływ przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu B i C na funkcjonowanie i samopoczucie pacjenta

100%

Stelmaszczyk I., Mastalerz-Migas A.

Family Medicine & Primary Care Review

|

2013

|

issue 2

170-172

2

Pielęgnacja pacjenta z zakażeniem HCV.

75%

Wróblewska I., Janik D.

Współczesne Pielęgniarstwo i Ochrona Zdrowia

|

2014

|

issue 2

47-52

PL

Na całym świecie żyje około 170 milionów, a w Polsce prawie 730 tysięcy, nosicieli wirusa HCV (hepatitis C virus). Spośród nich zdiagnozowano dotychczas blisko 15 tysięcy osób, pozostałe 715 tysięcy nie jest świadomych zakażenia. Skala występowania zakażenia powoduje, że należy zwrócić uwagę i uświadomić społeczeństwo o zagrożeniu, jakie niesie ze sobą omawiany wirus oraz w jaki sposób można skutecznie zmniejszyć prawdopodobieństwo zachorowania i zakażenia. Dostrzegając skalę problemu, Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) uznała wirusowe zapalenie wątroby typu C za jedno z największych światowych zagrożeń epidemiologicznych XXI wieku. HCV to wirus, którego obecność w organizmie człowieka u większości zakażonych wywołuje ostre i przewlekłe zapalenie wątroby typu C, prowadzące do trwałego uszkodzenia narządu. Stanowi on poważne zagrożenie, gdyż może prowadzić do chronicznych chorób wątroby z wysokim ryzykiem rozwoju marskości, a nawet nowotworu, co w konsekwencji może doprowadzić do przedwczesnej śmierci pacjenta. Wśród osób najbardziej narażonych na zarażenie wirusem znajdują się pacjenci, którzy mieli przetaczaną krew/preparaty krwiopodobne, osoby narażone na pracę z zakażoną krwią, jej przetworami albo z zakażonym stolcem, a także narkomani, pacjenci hospitalizowani, dializowani, u których przeprowadzono zabiegi chirurgiczne lub endoskopowe. W zapewnieniu opieki na możliwie wysokim poziomie nad pacjentem ze stwierdzoną chorobą wątroby istotny udział ma pielęgniarka, która jest ważnym członkiem zespołu leczącego. Najczęściej i najdłużej przebywa ona z zakażonym, zarówno w procesie diagnostycznym, jak i leczenia. Jej spostrzeżenia stanowią istotny element oceny stanu chorego. We współpracy z nim oraz jego rodziną dąży do uzyskania adaptacji nowej sytuacji zdrowotnej, wpływając na jego sferę poznawczą, motywacyjną i emocjonalną, zapewniając bezpieczeństwo psychiczne i udzielając szczegółowych wyjaśnień, informuje o rodzajach podejmowanych działań, ich celu i sposobach wykonania. Taka postawa sprzyja pozyskaniu zaufania i dobrej współpracy na linii pacjent–pielęgniarka.

EN

Throughout the world there are around 170 million people who carry HCV (hepatitis C virus), nearly 730.000 in Poland. Of those so far nearly 15 thousand people have been diagnosed, the remaining 715 thousand are not aware of the infection. Existing scale of infections makes it necessary to bring to public attention and educate the public about the threat posed by the discussed virus and how one can effectively reduce the likelihood of illness and infection. Recognising the scale of the problem The World Health Organization (WHO) named hepatitis C infection as one of the world’s largest epidemiological threats of the 21st century. HCV is a virus, its presence in the human body caucuses acute and chronic liver infection of type C leading to a permanent damage to the organ. It is a serious risk as it can lead to chronic liver disease with a high risk of developing cirrhosis and even cancer, which in turn may lead to premature death of the patient. Among the people who are most at risk of being infected are patients who received a blood transfusion/blood based materials, people exposed to working with infected blood or blood base products or with infected faeces, drug addicts, hospitalized patients, patients who underwent dialysis, surgery or endoscopic examination. In providing care at the highest possible level for a patient with known liver disease the nurse has a significant share, he or she is an important member of the treatment team. The nurse has the most frequent and longest contact with the infected, both in the diagnostic and treatment process. Her or his insights are an important element of the assessment of the patient. In cooperation with the patient and the patient’s family the nurse strives to achieve the adaptation of the new health situation, influencing his cognitive, motivational and emotional sphere, providing psychological security and delivering detailed explanations informs the types of actions taken, their purpose and methods of execution. This attitude helps gaining the trust and good cooperation on the line patient–nurse.

3

CXCR4+ and CCR5+ expression on blood lymphocytes and its changes in AIDS development in HIV/HCV coinfected patients

75%

Matsiyeuskaya N., Tsyrkunov V., Hancharou A.

Progress in Health Sciences

|

2012

|

vol. 2

|

issue 2

12-20

EN

Purpose: To measure the CCR5+ and CXCR4+ expression on blood lymphocytes, its changes in AIDS development, and correlation of CCR5+ and CXCR4+ expression with a number of T-cells, T-helpers, cytotoxic T-cells, activated T-cells (CD3+ HLA-DR+), T-regs cells, natural killer (NK)-cells, B cells, in order to determine the type of immune response activation in HIV/HCV coinfected patients. Materials and methods: The patients were divided into four groups. The 1st group included 51 patients with HIV/HCV coinfection; the 2nd group consisted of 23 patients with HIV-infection; the 3rd group was composed of 10 patients with HCV-infection. Control group consisted of 16 healthy individuals. In the current investigation, the monoclonal antibodies were used. The cells were analyzed using flow cytometer. Results: In patients with HIV/HCV coinfection СXCR4 expression on blood lymphocytes was reduced in comparison with control. СCR5 expression on blood lymphocytes, HLA-DR expression on CD3+lymphocytes and cytotoxic T- cells, numbers of CD8 T-lymphocytes were increased and in the same time the number of CD4+CD25+ was reduced in HIV/HCV coinfected patients in comparison with the HCV-infected patients and control group. Conclusions: In chronic HIV/HCV coinfected patients СCR5+ expression on blood lymphocytes was increased and СCR5+ expression on CD4+ T-lymphocytes was decreased in comparison with healthy individuals and HCV-infected patients. With the development of AIDS, CXCR4+ and CCR5+ expressions on CD4+T-lymphocytes, CXCR4+ expressions on blood lymphocytes were decreased and CCR5+ expression on blood lympho-cytes was increased. Increased СCR5+ expression on blood lymphocytes in HIV/HCV coinfected patients was associated with Th1 type immune response activation.

4

Postawy personelu medycznego wobec osób zakażonych HBV, HCV lub HIV pracujących w oddziałach zabiegowych oraz badania serologiczne pracowników

71%

Gańczak M., Szych Z., Szczeniowski A., Dmytrzyk-Danilów G.

Medycyna Pracy

|

2013

|

vol. 64

|

issue 5

639-647

EN

Background: Issues regarding the transmission of blood-borne viruses from infected medical personnel to patients are controversial to both parties. The aim of this study was to evaluate the attitudes towards disclosure of HBV/HCV/HIV-infected surgeons and the possibility of being forced to give up surgical procedures, as well as to assess the prevalence of anti-HBc total, HBsAg, anti-HCV and anti-HIV in surgical staff. Material and Methods: Using an anonymous questionnaire a cross-sectional sero-survey was conducted among surgeons and nurses of surgical wards in 16 randomly selected hospitals, Western Pomerania, Poland, from January to June 2009. Serum samples were tested for anti-HBc, HBsAg, anti-HCV and anti-HIV by ELISA tests. Results: In the group of 427 participants (232 nurses, 65 doctors; a median age: 42 years), anti-HBc was found in 16.6%, HBsAg in 0.7%, anti-HCV in 1.4% and anti-HIV in 0%. The risk of a single exposure to HBV was correctly defined by 26.5% of participants, to HCV by 19.7%, to HIV by 18.7%. 16.2% participants stated that infected surgeons should disclose their HBV, HCV, or HIV serostatus, 39.8% and 42.6% that those HBV/HCV-infected and HIV-infected, respectively, should discontinue practicing surgery. Participants who correctly assessed the risk of contracting HIV/HBV/HCV after a single exposure were significantly (p = 0.0001; p = 0.03; p = 0.01, respectively) less likely to favor infected staff being forced to discontinue surgical procedures. Conclusions: A fraction of surgical staff showed detectable markers of HBV/HCV infection, they may be a source of infection for operated patients. Surgical staff's knowledge about occupational blood exposure risk was not satisfactory, which might have influenced the restrictive attitudes to force those infected with HBV/HCV/HIV to give up surgical procedures and a willingness to disclose their serological status. Med Pr 2013;64(5):639–647

PL

Wprowadzenie: Zagadnienia dotyczące krwiopochodnych zakażeń pacjentów przez personel medyczny budzą kontrowersje. Celem badania była ocena postaw wobec ujawniania operowanym pacjentom informacji o zakażeniu HBV/HCV/HIV pracowników i odsuwania tych pracowników od wykonywania zabiegów operacyjnych oraz ocena występowania anty-HBc total, HBsAg, anty-HCV, anty-HIV u personelu zabiegowego. Materiał i metody: W okresie od stycznia do września 2009 wśród personelu zabiegowego 16 wylosowanych szpitali województwa zachodniopomorskiego przeprowadzono badanie epidemiologiczne przekrojowe z użyciem anonimowej ankiety. Do wykrywania anty-HBc, HBsAg, anty-HCV i anty-HIV zostały wykorzystane testy ELISA. Wyniki: W badaniu uczestniczyły 362 pielęgniarki i 65 lekarzy (mediana wieku: 42 lata). Częstość występowania anty-HBc wynosiła 16,6%, HBsAg - 0,7%, anty-HCV - 1,4%, a anty-HIV - 0%. Prawidłowych odpowiedzi odnośnie do ryzyka zakażenia po ekspozycji na HIV udzieliło 18,7% respondentów, na HBV - 26,5%, a na HCV - 19,7%. Co szósty ankietowany (16,2%) uważał, że personel zabiegowy zakażony HBV, HCV lub HIV powinien ujawniać swój status serologiczny, a zdania, że zakażone osoby powinny zostać odsunięte od wykonywania zabiegów operacyjnych było 39,8% w odniesieniu do pracowników zakażonych HBV lub HCV oraz 42,6% w odniesieniu do zakażonych HIV. Badani poprawnie szacujący ryzyko zawodowego zakażenia istotnie rzadziej optowali za odsunięciem pracowników zakażonych HIV, HBV, HCV od wykonywania zabiegów operacyjnych (dla HIV - p = 0,0001; dla HBV - p = 0,03; dla HCV - p = 0,01). Wnioski: U części personelu zabiegowego stwierdza się obecność markerów zakażenia HBV/HCV i osoby takie mogą być źródłem zakażenia dla pacjentów. Wiedza personelu zabiegowego na temat ryzyka ekspozycji na patogeny krwiopochodne nie jest satysfakcjonująca, co może przekładać się na restrykcyjne postawy dotyczące odsunięcia zakażonych HBV, HCV lub HIV od wykonywania zabiegów operacyjnych i ujawniania ich statusu serologicznego pacjentom. Med. Pr. 2013;64(5):639–647

5

Wiek i staż zawodowy pracowników ochrony zdrowia z zawodowym wirusowym zapaleniem wątroby typu B i C

71%

Parszuto J., Jaremin B., Zagożdżon P., Bardoń A., Obuchowska A.

Medycyna Pracy

|

2013

|

vol. 64

|

issue 1

19-28

EN

Background: In this paper we present the study of the incidence of hepatitis B and C among health care workers in the Pomorskie voivodeship in the years 1999-2009. The aim of the study was to analyze the relationship between the certified occupational HCV and HBV infections and the age and duration of employment of infected health care workers. Material and Methods: To analyze the epidemiological situation of occupational hepatitis among health care workers in the Pomorskie voivodeship, the data from 338 occupational disease certificates were obtained. Results: Of the 338 certified cases of occupational viral hepatitis during this period 222 (65.7%) cases were diagnosed with hepatitis B, and 116 (34.3%) with hepatitis C. The total number of health care workers included 301 (89%) women, and 37 (11%) men. The majority of occupational hepatitis cases occurred in the following age groups 45-49, 40-44, 50-54 and 35-39 years. The mean age for the whole population was 46.20 years. The average duration of employment was 18.34 years, and it was lower for women than for men by 1.71 years (18.15 vs. 19.86). The cases of hepatitis mostly occurred during the periods of 15-19, 20-24 and 25-29 years of employment (50% of cases). Conclusions: These data suggest that the employees used to postpone the procedure of occupational disease certification. Short work experience confirms a higher risk of infection among employees of analytical laboratories and dental offices. The relationship between a higher risk of infection in workers and a shorter duration of employment (little work experience) was evidenced. Med Pr 2013;64(1):19–28

PL

Wstęp: W artykule poruszony został problem zachorowań na wirusowe zapalenie wątroby typu B i C wśród pracowników ochrony zdrowia w latach 1999-2009 w województwie pomorskim. Celem pracy była analiza wieku i długości stażu zawodowego pracowników ochrony zdrowia w województwie pomorskim z potwierdzonym zawodowym zakażeniem wirusami HBV i HCV. Materiał i metody: W celu analizy wieku i stażu pracy pracowników ochrony zdrowia z zawodowym WZW w województwie pomorskim zgromadzono dane z 338 kart stwierdzenia choroby zawodowej. Wyniki: Na 338 stwierdzeń przypadków zawodowego wirusowego zapalenia wątroby w omawianym okresie 222 przypadki (65,7%) dotyczyły WZW B, a 116 (34,3%) - WZW C. Aż 301 przypadków (89%) zachorowań dotyczyło kobiet, a 37 (11%) - mężczyzn. Najwięcej przypadków zawodowego WZW ogółem występowało w grupach wiekowych 45-49 lat, 40-44 lata, 50-54 lata i 35-39 lat (średnia wieku dla całej populacji: 46,2 lat). Średni staż pracy dla całej badanej populacji wynosił 18,34 lat, średnia dla kobiet była mniejsza od średniej dla mężczyzn o 1,71 roku i wynosiła odpowiednio 18,15 vs 19,86. Najwięcej przypadków WZW wystąpiło u osób o stażu pracy: 15-19 lat, 20-24 lata i 25-29 lat (łącznie 50% przypadków). Wnioski: Uzyskane dane wskazują na odsuwanie w czasie rozpoczęcia procedury stwierdzenia choroby zawodowej przez pracowników. Krótki staż pracy potwierdza wyższe ryzyko infekcji wśród pracowników laboratoriów analitycznych i gabinetów stomatologicznych. Wykazano wyższe ryzyko zakażenia u osób z krótkim stażem pracy (o małym doświadczeniu zawodowym). Med. Pr. 2013;64(1):19–28

6

Analiza ekspozycji zawodowej pracowników medycznych w latach 1998–2013 na patogeny przenoszone drogą krwi na przykładzie szpitala o profilu zabiegowym

71%

Szczypta A., Różańska A., Bulanda M.

Medycyna Pracy

|

2014

|

vol. 65

|

issue 6

723-732

EN

Background: To analyze occupational exposures to blood-borne pathogens among workers of a 130-bed hospital of surgical profile in the Małopolska province. Material and Methods: All cases of occupational exposure recorded in the hospital in the years 1998–2013 were analyzed, taking into account exposure rates (no. of incidents / no. of exposed workers ×100%) and the frequency, circumstances, professional groups, hospital staff, the place of rendered services and type of exposure. Results: Average rates of exposure for all workers, regardless of the wards, ranged in different years from 4.3% (2006) to 12.6% (2013), and the average value in the whole period was 7.3% (±2.39). The majority of exposure cases were reported among nurses – 67.8%, followed by physicians – 29.7%, the lowest number of cases was found among other employees – 1.5%. The proportion of injuries in the years 1998–2013 did not show a significant decreasing trend (p = 0.356). Among physicians there was a significant trend of an exponential character (p = 0.002). Among other workers no significant change was observed in the period under consideration. Over the analyzed period the distribution of exposure showed a downward trend for nurses (p = 0.001) and upward trend for physicians (p < 0.001). There was a significant downward trend in the percentage of needle-sticks, and an upward trend in exposures during surgery. Conclusions: The reported trends were linked with the recent introduction of safe equipment and the increased number of surgeons’ reports on exposure incidents. Due to differences between health care units there is a necessity to keep reliable records of exposure by individual units. Med Pr 2014;65(6):723–732

PL

Wstęp: Celem niniejszej pracy była analiza danych o ekspozycjach zawodowych na patogeny przenoszone drogą krwi wśród pracowników 130-łóżkowego szpitala o profilu zabiegowym w województwie małopolskim. Materiał i metody: W analizie uwzględniono współczynniki ekspozycji (liczba zdarzeń / liczba narażonych ×100%) oraz odsetek ekspozycji uwzględniający okoliczności, grupy zawodowe pracowników szpitala, miejsca świadczenia usług oraz ich rodzaj w latach 1998–2013. Wyniki: Współczynniki ekspozycji ogółem dla wszystkich pracowników szpitala, niezależnie od zatrudniającej ich jednostki organizacyjnej (oddziału), wahały się w poszczególnych latach od 4,3% (rok 2006) do 12,6% (rok 2013), a średnia wartość współczynnika ekspozycji w całym analizowanym okresie wyniosła 7,3% (±2,39). Najwięcej przypadków ekspozycji odnotowano wśród pielęgniarek – średni odsetek zdarzeń w analizowanym okresie dla tej grupy zawodowej wyniósł 67,8%. Wśród lekarzy wynosił on 29,7%, a najmniejszy był wśród pozostałych pracowników – 1,5%. Odsetek ekspozycji w badanym okresie wykazywał trend spadkowy w przypadku pielęgniarek (p = 0,001) i wzrostowy w przypadku lekarzy (p < 0,001). Współczynnik ekspozycji ogółem w latach 1998–2013 nie prezentował istotnego trendu spadkowego (p = 0,356). W grupie lekarzy w analizowanym okresie odnotowano istotny trend wzrostowy o charakterze wykładniczym (p = 0,002). Wśród innych pracowników nie obserwowano istotnych zmian w badanym okresie. Zaobserwowano istotny malejący trend udziału ekspozycji w postaci zakłuć igłami, natomiast trend rosnący dotyczył ekspozycji w trakcie zabiegu operacyjnego. Wnioski: Odnotowane trendy zgłaszanych ekspozycji w analizowanym okresie miały związek z wprowadzaniem w ciągu ostatnich kilku lata sprzętu z mechanizmem zabezpieczającym przed zranieniem oraz ze wzrostem liczby raportowanych przypadków ekspozycji przez lekarzy. Ze względu na zróżnicowaną specyfikę jednostek ochrony zdrowia niezbędne jest rzetelne prowadzenie indywidualnych rejestrów ekspozycji. Med. Pr. Med. Pr. 2014;65(6):723–732

7

Zasadność realizacji programów przesiewowych w zakresie wczesnego wykrywania HCV

71%

Leźnicka M., Gierlotka K., Prycel T.

Medycyna Pracy

|

2014

|

vol. 65

|

issue 5

633-637

EN

Background: The objective of the study was to collect the data on undetected hepatitis C virus (HCV) in the frequently hospitalized residents of the Kujawsko-Pomorskie Voivodeship. Material and Methods: The analysis focused on empirical data. The research was conducted in 2013 among 6332 citizens of the Kujawsko-Pomorskie Voivodeship who had been hospitalized at least twice. The blood was tested for the presence of anti-HCV antibodies. The diagnostic survey with an anonymous questionnaire was developed and used for the purpose of the study. For the statistical analysis Statistica 10.0 was used. The hypothesis was verified using the Mann-Whitney U test and Chi² test of independence. A level of statistical significance was assumed at α = 0.05. The results were considered to be statistically significant if the probability fulfilled the inequality of p < 0.05. Results: Positive anti-HCV antigens were detected in 91 (1.44%) examined individuals. The relationship was found between blood transfusions provided before 1992, the use of intravenous narcotics and doping, and minor surgical procedures and the infection. Conclusions: Asymptomatic infection was detected in 91 citizens of the Kujawsko-Pomorskie Voivodeship. The highest risk of HCV infection occurs during small surgery and usage of intravenous narcotics and doping. The percentage of positive results is slightly higher in the group of people with cosmetic and beauty treatments. Planning screening programs special attention should be paid to this group of risk. Blood and blood products transfusions before 1992 were associated with a higher risk of HCV infection. People with above-mentioned interventions should become a particular group of screening program participants. Occupational medicine service plays an important role in prevention. Med Pr 2014;65(5):633–637

PL

Wstęp: Celem pracy jest zebranie informacji dotyczących niewykrytych zakażeń wirusowych zapaleń wątroby typu C (hepatitis C virus – HCV) w populacji wielokrotnie hospitalizowanych mieszkańców województwa kujawsko-pomorskiego. Materiał i metody: W analizie skoncentrowano się na danych empirycznych. Badania przeprowadzono w 2013 r. wśród 6332 mieszkańców województwa kujawsko-pomorskiego, co najmniej 2-krotnie hospitalizowanych. Wykonano badania krwi na obecność przeciwciał anty-HCV. Do badań wykorzystano sondaż diagnostyczny (anonimową ankietę skonstruowaną na potrzeby badania), a do analizy statystycznej – program Statistica 10.0 (StatSoft Inc., 2011). Weryfikację hipotez przeprowadzono przy użyciu testu U Manna-Whitneya i testu niezależności Chi². Założony poziom istotności wynosił α = 0,05. Za istotne statystycznie uznawano wyniki, w których prawdopodobieństwo testowe wynosiło p < 0,05. Wyniki: Przeciwdziała anty-HCV wykryto u 91 badanych (1,44%). Stwierdzono związek między przetoczeniami krwi przed 1992 r., stosowaniem dożylnych środków narkotycznych i dopingujących oraz poddawaniem się drobnym zabiegom chirurgicznym a zakażeniem. Wnioski: Wykryto bezobjawowe zakażenia HCV u 91 mieszkańców województwa kujawsko-pomorskiego (1,44%). Ryzyko zakażenia wirusem HCV jest największe w trakcie wykonywania drobnych zabiegów chirurgicznych i podawania dożylnych środków narkotycznych i dopingujących. Odsetek dodatnich wyników jest nieco wyższy u osób, u których wykonywano zabiegi kosmetyczne. Przy planowaniu programów przesiewowych należy więc zwracać szczególną uwagę na tę grupę ryzyka. Przed 1992 r. przetaczanie krwi i preparatów krwiopochodnych wiązało się ze zwiększonym ryzykiem zakażenia HCV. Osoby, u których wykonywano przetoczenie krwi i preparatów krwiopochodnych, powinny być głównymi adresatami programów przesiewowych. Dużą rolę w działaniach profilaktycznych ma służba medycyny pracy. Med. Pr. 2014;65(5):633–637

8

Występowanie zakażeń HBV, HCV i HIV wśród personelu więziennego w świetle zawodowych czynników ryzyka

71%

Gańczak M., Szych Z.

Medycyna Pracy

|

2017

|

vol. 68

|

issue 4

507-516

EN

Background Objectives of the study: to assess the occupational risk for blood-borne infections (BBIs) among prison staff (number/ circumstances of blood exposures and preventive methods used), and to estimate the prevalence of hepatitis B virus (HBV), hepatitis C virus (HCV) and human immunodeficiency virus (HIV). Material and Methods The survey, which included serological testing with the use of 3-generation enzyme-linked immunosorbent assays (ELISA) was completed on active staff at a correctional facility in Goleniów, Poland, between June–July 2015. Results Response rate was 38%, 87 participants (aged 22–64 years, median: 34 years) agreed to participate. There were 88.5% males, correctional officers comprised 87.4% of the participants. Having had ≥ 1 blood exposure during professional career was reported by 28.7% respondents, 8% – sustained it in the preceding year. For correctional officers the last blood exposure was caused by a hollow-bore needle/razor blade during cell or manual searches. This was not reported by 83.3%. Participation rate in an infection control training was 85.1%. Hepatitis B virus vaccination uptake was 83.9%. Compliance with glove use was 75.9%, with protective eyewear – 28.7%. Regular use of both was reported by 9.2% of participants. The lack of their availability was the most common reason (79.7%) for non-compliance. Anti-HBc (hepatitis B core antigen) total/anti-HCV/anti-HIV prevalence was 2.3%, 1.1%, and 0%, respectively. Conclusions Prison staff are at risk for occupational exposures to blood. Reporting of such incidents is poor, as well as compliance with personal protective equipment use, which place them at risk for acquiring BBIs. Anti-HCV prevalence is similar to that observed in the general population, anti-HBc total prevalence is lower, possibly due to high vaccination uptake, however, poor response rate limits precise prevalence estimates. Med Pr 2017;68(4):507–516

PL

Wstęp Celem pracy jest ocena zawodowych czynników ryzyka wśród personelu więziennego: częstości, okoliczności ekspozycji na krew i stosowanych metod prewencji, oraz oszacowanie występowania zakażeń wirusem zapalenia wątroby typu B (hepatitis B virus – HBV) i typu C (hepatitis C virus – HCV) oraz ludzkim wirusem niedoboru odporności (human immunodeficiency virus – HIV). Materiał i metody Badanie ankietowe połączone z wykonaniem testów immunoenzymatycznych (enzyme-linked immunosorbent assay – ELISA) III generacji zostało przeprowadzone w okresie czerwiec–lipiec 2015 r. w Zakładzie Karnym w Goleniowie. Wyniki Zwrotność ankiet wynosiła 38%. W badaniu wzięło udział 87 osób (w wieku 22–64 lata, mediana: 34 lata). Mężczyźni stanowili 88,5% badanych. Strażnicy więzienni stanowili 87,4% uczestników badania. Przynajmniej 1 ekspozycji zawodowej na krew w czasie kariery zawodowej doznało 28,7% respondentów, w roku poprzedzającym badanie 8% uległo skaleczeniu, dla strażników więziennych były to skaleczenia igłą ze światłem lub ostrzem żyletki podczas przeszukiwania celi lub rewizji osobistej. W szkoleniach dotyczących zakażeń zawodowych uczestniczyło 85,1% respondentów. Realizacja szczepień przeciwko HBV wynosiła 83,9%. Rękawic ochronnych używało 75,9% badanych, ochrony oczu – 28,7%, 9,2% respondentów zawsze używało rękawic i okularów ochronnych. Najczęstszym powodem niestosowania (79,7%) środków ochrony była ich niedostępność. Większość eksponowanych (81,3%) nie zgłosiła skaleczenia odpowiednim służbom. Rozpowszechnienie występowania całkowitych przeciwciał anty-HBc (hepatitis B core antygen – antygen rdzeniowy wirusa zapalenia wątroby typu B), anty-HCV i anty-HIV wynosiło odpowiednio: 2,3%, 1,1% i 0%. Wnioski Personel więzienny jest narażony na ekspozycje zawodowe na krew. Zgłaszanie tych incydentów jest rzadkie, podobnie jak stosowanie rękawic i okularów ochronnych, co stwarza zagrożenie zakażeniem krwiopochodnym. Częstość występowania przeciwciał anty-HCV jest podobna jak w populacji ogólnej, natomiast przeciwciał całkowitych anty-HBc – niższa, prawdopodobnie z powodu powszechnych szczepień przeciwko HBV, jednak mała zwrotność ankiet nie pozwala na precyzyjną ocenę prewalencji. Med. Pr. 2017;68(4):507–516

Refine search results

Wpływ przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu B i C na funkcjonowanie i samopoczucie pacjenta

Pielęgnacja pacjenta z zakażeniem HCV.

CXCR4+ and CCR5+ expression on blood lymphocytes and its changes in AIDS development in HIV/HCV coinfected patients

Postawy personelu medycznego wobec osób zakażonych HBV, HCV lub HIV pracujących w oddziałach zabiegowych oraz badania serologiczne pracowników

Wiek i staż zawodowy pracowników ochrony zdrowia z zawodowym wirusowym zapaleniem wątroby typu B i C

Analiza ekspozycji zawodowej pracowników medycznych w latach 1998–2013 na patogeny przenoszone drogą krwi na przykładzie szpitala o profilu zabiegowym

Zasadność realizacji programów przesiewowych w zakresie wczesnego wykrywania HCV

Występowanie zakażeń HBV, HCV i HIV wśród personelu więziennego w świetle zawodowych czynników ryzyka