Search results

1

Controlled Parliamentarism. Political and Constitutional Transformations in the Hashemite Kingdom of Jordan in 1989-1999

100%

Wróblewski B.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

|

2021

|

issue 6 (64)

211-221

PL

W Haszymidzkim Królestwie Jordanii w 1989 r. pod naciskiem protestów społecznych król Husajn I rozpisał wolne wybory. Nastąpił powrót do systemu monarchii konstytucyjnej teoretycznie z silną pozycją Izby Deputowanych. Następnie w latach 1989-1999 doszło do rywalizacji między starającym się zachować pełną władzę realną monarchą a opozycją. Opozycję po 1989 r. reprezentowali głównie fundamentaliści islamscy z Bractwa Muzułmańskiego. Król Husajn I wykorzystując specyfikę plemiennego społeczeństwa zdołał wygrać tą rozgrywkę polityczną. Monarcha zachował pełną kontrolę nad procesem politycznym, a ideowa opozycja tak islamistyczna, jak i lewicowa została zepchnięta na margines. Dzięki temu jednak monarchia zaakceptowała istnienie realnej opozycji, system wielopartyjny i znaczną wolność słowa. Z jednej strony więc Jordania po 1989 r. stała się jednym z najbardziej liberalnych państw arabskich, z drugiej monarcha w pełni kontroluje parlament i rząd.

EN

Under the pressure of social protests in 1989 in the Hashemite Kingdom of Jordan, King Hussein I announced free elections. There was a revival of the system of constitutional monarchy, with a theoretically strong position of the Chamber of Deputies. Then, in 1989-1999 there was a struggle between the opposition and the monarch, who strived to maintain all real power. After 1989 the opposition was represented mainly by Islamic fundamentalists from the Muslim Brotherhood. King Hussein I managed to win the political struggle by using the tribal character of the society. The monarch maintained complete control over political processes, and the ideological opposition, both Islamic and leftist, was marginalized. However, thanks to that, the monarchy recognized real opposition, the multi-party system, and the freedom of speech. Thus, on the one hand, Jordan after 1989 has become one of the most liberal Arab states, but on the other hand, the monarch controls the parliament and the government.

2

Odrębność państwowa Jordanii w optyce obserwatorów brytyjskich w latach 1946–1957

100%

Wróblewski B.

Dzieje Najnowsze

|

2017

|

vol. 49

|

issue 3

PL

Haszymidzkie Królestwo Transjordanii uzyskało formalną niepodległość w 1946 r. Jego poprzednikiem był Emirat Transjordanii. W latach 1946–1956 Brytyjczycy nadal wywierali silny wpływ na elity królestwa. W tekście przedstawiono poglądy urzędników i doradców brytyjskich w kwestii odrębności państwowej Jordanii. W latach 1946–1957 brytyjscy oficerowie i urzędnicy uznawali państwo haszymidzkie za twór sztuczny i przewidywali, że dość szybko roztopi się on w większej arabskiej federacji.Formally, the Hashemite Kingdom of Jordan became an independent state in 1946, preceded by the Emirate of Transjordan. In 1946–1956 the British still exerted great influence on the elites of the Kingdom. The study presents opinions of British officials and advisors on the question of state autonomy of Jordan. Principally, in 1946–1957 British officers and officials recognised the Hashemite state as an artificial construct and predicted that fairly soon it would melt within a larger Arab federation.

3

Systemic Transformations in Jordan in 1951-1957 - Unsuccessful Democracy

100%

Wróblewski B.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

|

2020

|

issue 6 (58)

511-522

EN

The following text discusses the first attempt to transform the authoritarian Jordan monarchy into a constitutional monarchy, in which the parliament chosen by the people was supposed, apart from the king, to serve the role of a real supervisor of the state. Such an attempt was made in 1951-1957. It ended up in a failure and, in fact, the return of the authoritarian methods of exercising the power. This failure resulted both from the specific circumstances of the contemporary Middle East, as well as certain permanent features of Arabic societies. Thus, it is important to trace back these events to show both the attempt at reforms, as well as the causes of the failure. The following text makes use first and foremost of English language resources concerning the history of Jordan. Also, the archive documents collected in the National Archives were used, especially the ones that refer to the correspondence between the authorities in London and the British embassy in Amman. To understand the issue, it will be necessary to go back beyond the year 1951 and to present in brief the very process of how the Hashemite monarchy came into existence.

PL

W tekście poniższym przedstawiona zostanie pierwsza próba przekształcenia autorytarnej monarchii jordańskiej w monarchię konstytucyjną, w której wybrany przez naród parlament miał pełnić obok króla rolę realnego zwierzchnika państwa. Próbę taką podjęto w latach 1951-1957. Zakończyła się ona niepowodzeniem i powrotem do de facto autorytarnych metod sprawowania władzy. Niepowodzenie to wynikało zarówno ze specyficznych warunków ówczesnego Bliskiego Wschodu jak i z pewnych stałych cech społeczeństw arabskich. Warto więc prześledzić te wydarzenia by ukazać zarówno tą próbę reform, jak i przyczyny jej porażki. W tekście poniższym wykorzystane zostały przede wszystkim opracowania angielskojęzyczne dotyczące historii Jordanii. Wykorzystano również dokumenty archiwalne zgromadzone w National Archives szczególnie te wynikające z korespondencji między władzami w Londynie a ambasadą brytyjską w Ammanie. Aby zrozumieć temat konieczne będzie cofnięcie się poza rok 1951 i przedstawienie skrótowo samego procesu powstawania instytucji haszymidzkiej monarchii.

4

Haszymidzkie Królestwo Jordanii w konfrontacji z ideologią panarabską (1946-1999). Z badań nad stabilnością polityczną monarchii arabskich

100%

Wróblewski B.

Polityka i Społeczeństwo

|

2022

|

vol. 20

|

issue 4

381-391

EN

Since early 1950s military coups were a frequent phenomenon in the Arab world. In consequence of that a lot of monarchies fell and they were replaced with republics. In fact, however, the politics became dominated by violence and the regimes quickly became oppressive dictatorships. The new governments made use of the pan-Arab ideology to legitimize their authority (which aimed at uniting Arabs from Morocco to Iraq). The small Hashemite Kingdom of Jordan became an important place of confrontation between the pan-Arab ideology and the monarchy, with its traditional legitimization of power. Since approximately 1948 until 1990s there was competition between parties and political movements opting for pan-Arabism or the court of the Hashemite. This resulted in severe political crises in 1956-1957, 1966 and 1991. The consequence of that was also the civil war of 1970. The Jordan monarchy succeeded in overcoming these crises and emerged victorious from the ideological struggle. The current monarchy maintained complete authority and recognition, while pan-Arabism underwent marginalization

PL

W świecie arabskim od początku lat pięćdziesiątych XX wieku częstym zjawiskiem stały się wojskowe zamachy stanu. W ich wyniku upadło wiele monarchii arabskich, a zastąpiły je republiki. Jednak de facto politykę zdominowała przemoc a reżimy te szybko stały się opresyjnymi dyktaturami. Nowe rządy jako legitymizacji władzy użyły ideologii panarabskiej (przewidującej zjednoczenia Arabów od Maroka aż po Irak). Niewielkie Haszymidzkie Królestwo Jordanii stało się ważnym miejscem konfrontacji między panarabską ideologią a monarchią, która posiadała tradycyjną legitymizację władzy. Od około 1948 roku aż do lat dziewięćdziesiątych XX wieku trwała rywalizacja partii i ruchów politycznych wyznających panarabizm z dworem Haszymidów. Zaowocowała ona ostrymi kryzysami politycznymi w latach 1956–1957, 1966 i 1991. Jej wynikiem była też wojna domowa w 1970 roku. Monarchii jordańskiej udało się, ku zaskoczeniu wielu obserwatorów, przezwyciężyć te kryzysy i wyjść zwycięsko z ideologicznego sporu. Obecnie monarchia zachowała pełnię władzy i prestiżu, tymczasem panarabizm uległ wyraźnej marginalizacji.

5

Sytuacja polityczna Jordanii po 2011 roku

100%

Wróblewski B.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2018

|

issue 3

67-79

EN

The Hashemite Kingdom of Jordan, unexpectedly, maintained political stability after 2011. It is a phenomenon in the region where many countries plunged into in perennial civil wars. Moreover, Jordan has maintained this stability despite relatively, according to the regional criteria, liberal internal policy. The following text is devoted to the analysis of this phenomenon and, at the same time, it discusses main events concerning the Kingdom in the years 2011–2018. Basic features of the political and social system of Jordan have been analysed and, inevitably, previous history of the country has also been outlined. Strong aspects of Jordan monarchy that enable to overcome crises, better than in the neighbouring countries, have been pointed out. At the same time, problems and threats that could threaten the stability of this country in the future, have also been indicated.

PL

Haszymidzkie Królestwo Jordanii niespodziewanie dla wielu obserwatorów utrzymało pełną stabilność polityczną po 2011 r. Stanowi to ewenement w regionie, w którym wiele państw pogrążyło się w wieloletniej wojnie domowej. Co więcej Jordania zachowuje tę stabilność pomimo prowadzenia dość liberalnej polityki wewnętrznej, przynajmniej według kryteriów regionu. Tekst poniższy poświęcony jest analizie tego fenomenu i jednocześnie przedstawia główne wydarzenia dotyczące Królestwa w latach 2011–2018. Zanalizowano podstawowe cechy systemu politycznego i społecznego Jordanii i z konieczności przedstawiono też zarys wcześniejszej historii państwa. Wskazano silne strony monarchii jordańskiej, które pozwalają jej lepiej niż sąsiadom przezwyciężyć kryzysy. Jednocześnie wskazano problemy i zjawiska, które mogą w przyszłości zagrozić stabilizacji tego państwa.

6

Konflikt Arabii Saudyjskiej z Jordanią (1990–1991) i Katarem (2014–2021). Specyfika monarchii arabskich

80%

Wróblewski B.

Polityka i Społeczeństwo

|

2021

|

vol. 19

|

issue 1

120-132

EN

The Arabian Peninsula is the last place on Earth dominated by absolutist monarchies or systems that are, in fact, similar. There evolved a political system dominated by Saudi Arabia and in the shadow of that kingdom there are monarchies in Jordan, Kuwait, Qatar, Bahrain, Oman and the United Arab Emirates (UAE), which is a federation of several smaller monarchies. In the period of the Cold War these states were forced to act jointly towards the threat of post-Soviet Arab republics, such as Egypt. However, the houses exercising the power in these states for centuries have been involved in conflicts and disputes. Even nowadays it is possible for these conflicts to revive. The following text discussed two such disputes, the first one being the rivalry between the Saudis and the Hashemites. In 1990-1991 it resulted in sudden severing all of collaboration between Saudi Arabia and Jordan. A similar dispute concerns the Saud and the house of Al-Thani, the result of which was a severe political conflict of Riyadh with Qatar in 2014-2020. These two conflicts reflect sudden variability of relations between Arab monarchies- they indicate hegemonic ambitions of Riyadh, but also strong resistance of some of the royal families against these claims, and the potentiality of destabilisation inherent in these relations

PL

Półwysep Arabski to ostatnie na globie miejsce gdzie dominują politycznie monarchie absolutne lub zbliżone de facto do tego typu ustrojowego. Powstał tam system polityczny, w którym dominuje Arabia Saudyjska, a w cieniu tego królestwa istnieją monarchie w Jordanii, Kuwejcie, Katarze, Bahrajnie, Omanie oraz w Zjednoczonych Emiratach Arabskich (ZEA), które same są federacją sześciu drobnych monarchii. W okresie zimnej wojny państwa te zmuszone były działać solidarnie wobec zagrożenia ze strony proradzieckich republik arabskich takich jak np. Egipt. Jednak rody sprawujące władzę w tych państwach mają często wielowiekową tradycję sporów i konfliktów. Nawet współcześnie możliwe jest gwałtowne odnowienie się tych konfliktów. Tekst ten przedstawia dwa takie spory. Pierwszy to rywalizacja między Saudami i Haszymidami. Zaowocował on w latach 1990-1991 gwałtownym zerwaniem wszelkiej współpracy między Arabią Saudyjską a Jordanią. Podobny spór dotyczy Saudów i rodu Al-Thani, którego wynikiem był ostry konflikt polityczny Rijadu z Katarem w latach 2014-2020. Te dwa konflikty obrazują gwałtowną zmienność w relacjach między arabskimi monarchiami. Wskazują na hegemonistyczne dążenia Rijadu, ale również na silny opór części rodów monarszych przeciw tym u uproszczeniom oraz na potencjał destabilizacji tkwiący w tych relacjach.

7

Współpraca Wielkiej Brytanii i USA a stabilizacja polityczna Haszymidzkiego Królestwa Jordanii

80%

Wróblewski B.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2018

|

issue 4

193-209

EN

The Middle East is known for its anti-western attitudes. Despite that, many Arab governments pursue pro-western policy. One of the countries that cooperates with Europe and the USA is Jordan. The specific political stance of the Hashemite monarchy has, however, strong historical reasons and results from untypical conditions of this state. One should mention that the very formation of Jordan resulted from the cooperation of British authorities with the Hashemite. The state was formed in 1921, at first under the name of Transjordan, in result of political decisions of London. In 1921–1956 Amman cooperated with Great Britain. The fact that in 1946 Jordan gained independence did not change a lot. The country of the Hashemite remained dependant on the British. The symbol of this unequal cooperation was the person of John Bagot Glubb. This British ofﬁ cer became the commander of the Jordan army. The Arabs considered him as a representative of the empire, but he himself was convinced that he was serving the Arab interests. Despite the fact that the development of Jordan depended on donations of London, the authorities in Amman maintained freedom of decision making. In 1956 king Hussein removed J.B. Glubb from the country and broke the alliance with the Great Britain. The Hashemite dynasty rejected the relations with London so as to win over the Arab nationalists. At the same time king Hussein I established a strict but informal alliance with the USA. It was Washington that started to donate the state treasury and its armed forces. This cooperation has continued until today. Simultaneously, Amman was able at moments to oppose the policy of the USA. It happened in 1967 and in 1990–1991 during the first conflict of the USA with Iraq, when Amman supported Baghdad. Generally speaking, however, the Jordan regime maintained its prowestern option. The Hashemite government strives first and foremost to maintain stability of the monarchy system. Cooperation with the USA, and previously with the British did not result, however, from ideological reasons, but serving the basic aim. At the same time, in case of the Hashemite, cooperation with Anglo-Saxons has long tradition and serves well their political assumptions.

PL

Region Bliskiego Wschodu jest znany z antyzachodnich nastrojów. Mimo to wiele rządów arabskich prowadzi prozachodnią politykę. Jednym z państw współpracujących z Europą i USA jest Jordania. Taka opcja polityczna monarchii haszymidzkiej ma jednak głębokie przyczyny historyczne i wynika z nietypowych uwarunkowań tego państwa. Należy przypomnieć, że samo powstanie Jordanii wynikało ze współpracy władz brytyjskich z Haszymidami. Państwo to utworzono w 1921 r. początkowo pod nazwą Transjordania, w wyniku decyzji politycznych Londynu. Od tego czasu do 1956 r. trwała współpraca Ammanu z Wielką Brytanią. Fakt, że w 1946 r. Jordania uzyskała niepodległość niewiele zmienił – państwo Haszymidów pozostawało zależne od Brytyjczyków. Symbolem tej nierównorzędnej współpracy była osoba Johna Bagota Glubba. Ten brytyjski oﬁ cer stał się głównodowodzącym armii jordańskiej. Arabowie uważali go za przedstawiciela imperium, on sam jednak był przekonany, że służy interesom arabskim. Mimo, że rozwój Jordanii zależał od dotacji Londynu, władze w Ammanie zachowały swobodę decyzji. W 1956 r. król Husajn I usunął z kraju J.B. Glubba i zerwał sojusz z Wielką Brytanią. Dynastia haszymidzka odrzuciła związek z Londynem, by pozyskać nacjonalistów arabskich. Jednocześnie król Husajn I nawiązał ścisły, choć nieformalny, sojusz z USA. To Waszyngton zaczął dotować skarb Jordanii i jego siły zbrojne. Współpraca ta trwa do dziś. Jednocześnie Amman potraﬁ ł w pewnych momentach przeciwstawić się polityce USA. Tak było w 1967 r. i w latach 1990–1991 w czasie pierwszego konfliktu USA z Irakiem, podczas którego Amman popierał Bagdad. Generalnie jednak reżim jordański utrzymywał opcję prozachodnią. Rząd haszymidzki dąży przede wszystkim do utrzymania stabilności ustroju monarchicznego. Współpraca z USA, a wcześniej z Brytyjczykami, nie wynika z założeń ideowych, lecz służy temu podstawowemu celowi. Jednocześnie współpraca z Anglosasami ma w przypadku Haszymidów długą tradycję i dobrze służy ich założeniom politycznym.

Refine search results

2 Krakowskie Studia Międzynarodowe

2 Polityka i Społeczeństwo

2 Przegląd Prawa Konstytucyjnego

1 Dzieje Najnowsze

7 Wróblewski B.

1 2022

2 2021

1 2020

2 2018

1 2017

Controlled Parliamentarism. Political and Constitutional Transformations in the Hashemite Kingdom of Jordan in 1989-1999

Odrębność państwowa Jordanii w optyce obserwatorów brytyjskich w latach 1946–1957

Systemic Transformations in Jordan in 1951-1957 - Unsuccessful Democracy

Haszymidzkie Królestwo Jordanii w konfrontacji z ideologią panarabską (1946-1999). Z badań nad stabilnością polityczną monarchii arabskich

Sytuacja polityczna Jordanii po 2011 roku

Konflikt Arabii Saudyjskiej z Jordanią (1990–1991) i Katarem (2014–2021). Specyfika monarchii arabskich

Współpraca Wielkiej Brytanii i USA a stabilizacja polityczna Haszymidzkiego Królestwa Jordanii