Search results

1

50 JAHRE VATICANUM II. Das II. Vatikanische Konzil aus ökumenischer Perspektive

100%

Glaeser Z.

Studia Oecumenica

|

2013

|

vol. 13

53-70

PL

Sobór Watykański II to jedno z najważniejszych wydarzeń ubiegłego stulecia, zwłaszcza dla świata chrześcijańskiego. Zapoczątkował on nowy okres w dziejach Kościoła, ubogacając go zarówno pogłębieniem świadomości o nim samym, jak i szerokim otwarciem na świat, na inne religie, a zwłaszcza na wartość ekumenii. Sobór, choć był mocno osadzony w tradycji, okazał się szeroko otwarty na to, co „nowe”. Stworzył niepowtarzalną szansę dla reformy i odnowy życia kościelnego we wszystkich jego wymiarach. Stał się siłą napędową w dążeniu do odpowiedniego dostosowania sposobów pełnienia misji Kościoła do czasów i warunków współczesności. Według prawosławnego teologa i obserwatora na Soborze Watykańskim II, Nikosa Angelosa Nissiotisa, Sobór stanowił bardzo ważne wydarzenie, które przyniosło Kościołowi nowe nadzieje na przeorientowanie zarówno myślenia, jak i postaw prowadzących od ekskluzywizmu do uniwersalnego otwarcia na „wspólne” działanie na rzecz jednego, świętego, powszechnego i apostolskiego Kościoła. Mimo wielu krytycznych uwag pod adresem Soboru, zdecydowanie pozytywnie oceniał on jego dokonania. Bolał nad tym, że Kościołowi prawosławnemu brakuje właściwej oceny tego, co się wydarzyło wewnątrz katolicyzmu po Soborze Watykańskim II. Jan Paweł II widział w wydarzeniu Soboru „wiosnę i odrodzenie życia Kościoła”. Choć Sobór Watykański II w sposób istotny przeobraził myślenie i życie Kościoła rzymskokatolickiego, jego recepcja była i dotąd bywa nieraz bardzo trudna. Papież Benedykt XVI zauważył, że problemy z recepcją wzięły się stąd, że doszło do konfrontacji i przeciwstawienia sobie dwóch sprzecznych hermeneutyk i sporu na tym tle. Jedna wywołała zamieszanie, druga zaś – w sposób dyskretny, ale coraz bardziej widoczny – zaczęła przynosić i nadal przynosi owoce. Z jednej strony istnieje interpretacja, którą Benedykt XVI nazywa „hermeneutyką nieciągłości i zerwania z przeszłością”, z drugiej strony istnieje „hermeneutyka reformy” i odnowy Kościoła. Oceniając trudny proces recepcji Soboru Watykańskiego II należy pamiętać o tym, że Sobór stał się przede wszystkim wyrazem „nowego powiewu Ducha” w Kościele i w świecie. Duch Święty jest Ożywicielem tego, co było obumarłe i Uświęcicielem wszystkich potrzebujących usprawiedliwienia.

2

Miasto, mit i Psyche W imaginarium gier wideo. Symbolika miast i przedstawień miejskich – ujęcie psychoanalityczne

63%

Piróg M., Berezowska L.

Kultura i Wartości

|

2020

|

issue 29

DE

Der Artikel unternimmt den Versuch, die Symbolik der Stadt auf dem Boden der Psychoanalyse als Hermeneutik der Kultur darzustellen. Das Nebeneinanderstellen von mythischen Motiven mit den Beispielen von Stadtvorstellungen in Videospielen lässt eine untrennbare Ambivalenz des Stadtmotivs skizzieren, die der Freudschen Persönlichkeitsstruktur folgt und ein Ausdruck von Komplexen ist, die die menschliche Psyche konstituieren. Der Gebrauch von Videospielen bejaht die Universalität des Programms der psychoanalytischen Hermeneutik und bezieht ebenfalls sog. Neue Medien in den Bereich des Forschungsinteresses der Psychoanalyse.

EN

The article attempts to present the symbolism of the city on the basis of psychoanalysis as the hermeneutics of culture. Combining mythical motifs with examples of various portrayals of the cityscape in video games, it outlines the inseparable ambivalence of the urban symbolism, following the Freudian personality structure and an expression of complexes that make up the constitution of the human psyche. The use of video games affirms the versatility of the psychoanalytical hermeneutics program and accommodates the so-called New Media to the scope of research interests in psychoanalysis.

PL

Artykuł podejmuje próbę przedstawienia symboliki miasta na gruncie psychoanalizy jako hermeneutyki kultury. Zestawiając ze sobą motywy mityczne z przykładami przedstawień miast w grach wideo, zarysowuje nierozerwalną ambiwalencję motywu miasta, podążającą za Freudowską strukturą osobowości i będącą wyrazem kompleksów składających się konstytucję ludzkiego psyche. Wykorzystanie gier wideo afirmuje uniwersalność programu hermeneutyki psychoanalitycznej a także włącza tzw. nowe media do zakresu badawczych zainteresowań psychoanalizy. Praca jest syntezą seminariów pt. Mitologia Miasta. Podejście psychoanalityczne prowadzonych na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach w roku akademickim 2017/2018 przez dra hab. Mirosława Piróga wraz z Lindą Berezowską.

3

MUSIK – HUMANITÄT – ERZIEHUNG KARL HEINRICH EHRENFORTH ALS PÄDAGOGE, WISSENSCHAFTLER, THEOLOGE UND VERBANDSPOLITIKER

51%

Gruhn W.

Ars inter Culturas

|

2017

|

issue 6

287-294

EN

The main scientific and educational characteristics of Karl Heinrich Ehrenforth will be demonstrated based on his writings and political activities. Therefore, the article focuses on his philosophical foundation in cultural anthropology and phenomenology of life-world (lebensweltliche Phänomenologie). As a scholar and pedagogue he was always dedicated to the human (pupil) as well as the music. His thinking centered around the self-conception of music education based upon a bearing consensus about the fundamentals of cultural values in society. This attitude will be demonstrated by means of a brief analysis of his most influential publications such as the introduction and philosophical justification of the hermeneutic philosophy of understanding (Verstehen und Auslegen, 1971) and his seminal history book on music education (Geschichte der musikalischen Bildung, 2005) among others, and will be confirmed by his political involvement as president of the German Association of School Music (VDS) and his rootedness in Christian ethics. By this means, Ehrenforth appears as a scholar and educator who was grounded in humanistic intellectual history and became deeply influential on the after-war generation.

4

Aufgeklärt Predigen im Kontext von Theologie als Wissenschaft und Rechtfertigungslehre

26%

von Kriegstein M.

|

2015

|

vol. 62

|

issue 12: Homiletyka

115-143

EN

The author explains his understanding of an enlightened academic theology regarding homiletic aspects. He sets up three thesisses: Firstly this kind of theology works in an general academic understandable way. It is related to functions and structures of faith and religious ways of life as well. Secondly homiletics and preaching take aim at salutary and solidary practise of life. Thirdly the doctrine of justification is part of implicit theological behaviour and explicit topic of preaching. It’s enlightened reflection shows it’s connection with basic processes of communication and learning. So it gives impulses to didactics of homiletic education in preaching and feedback-culture. This kind of theology makes an understandable offer for interpretation of religion and values in various contexts and could be a basic element for intercultural and inter-religious dialogues. The following practice can help to improve the spiritual and social life of people in their environment.

DE

Der Verfasser erläutert sein Verständnis einer aufgeklärten Theologie im Bezug auf die Homi-letik. Er stellt drei Thesen auf: Diese Form der Theologie arbeitet erstens. in einer humanwissenschaftlich nachvollziehbaren Weise. Sie ist bezogen auf die Funktionen und Strukturen des Glaubens und religiöser Lebenswelten. Homiletik und Predigt zielen zweitens auf eine heilsame und solidarische Lebenspraxis. Und drittens: Die Rechtfertigungslehre ist Teil impliziter Theologie und expliziter Inhalt der Verkündigung. Ihre wissenschaftliche Reflexion zeigt sie in Verbindung mit allgemeinen Kommunikations- und Lernprozessen und gibt damit Impulse für eine Didaktik der Predigtausbildung und einer homiletischen Feedbackkultur. Diese Art der Theologie bietet eine nachvollziehbare Interpretation von Glauben und Religion in verschiedenen Kontexten und kann ein Basiselement für interkulturelle und interreligiöse Dialoge bilden. Die daraus folgende Praxis kann helfen, das spirituelle und soziale Leben von Menschen in ihrer Umwelt zu verbessern.

PL

Autor wyjaśnia swoje rozumienie nowoczesnej teologii teoretycznej, rozważając aspekty homiletyczne. Formułuje trzy tezy. Po pierwsze, ten rodzaj teologii oddziałuje w sposób zrozumiały na gruncie czysto teoretycznym. Odnosi się do funkcji i struktury wiary, jak również do religijnych sposobów życia. Po drugie, homiletyka i przepowiadanie obierają sobie za cel zbawienną i wspólnotową praktykę życia. Po trzecie, doktryna o usprawiedliwieniu jest implicite częścią teologicznego zachowania oraz explicite tematem przepowiadania. Nowoczesna refleksja teologii teoretycznej ukazuje jej powiązanie z podstawowymi procesami komunikacji i uczenia się. Dlatego dostarcza ona impulsów dla dydaktyki homiletyki, edukacji w przepowiadaniu i feedback- -culture. Ten rodzaj teologii daje też zrozumiałą propozycję dla interpretacji religii, oceny różnych kontekstów oraz może być podstawowym elementem dialogu międzykulturowego i międzyreligijnego. Praktyka ta może pomóc w ulepszeniu duchowego i społecznego życia wszystkich ludzi oraz środowiska.

Refine search results

1 Ars inter Culturas

1 Kultura i Wartości

1 Roczniki Teologiczne

1 Studia Oecumenica

1 Berezowska L.

1 Glaeser Z.

1 Gruhn W.

1 Piróg M.

1 von Kriegstein M.

1 2020

1 2017

1 2015

1 2013

50 JAHRE VATICANUM II. Das II. Vatikanische Konzil aus ökumenischer Perspektive

Miasto, mit i Psyche W imaginarium gier wideo. Symbolika miast i przedstawień miejskich – ujęcie psychoanalityczne

MUSIK – HUMANITÄT – ERZIEHUNG KARL HEINRICH EHRENFORTH ALS PÄDAGOGE, WISSENSCHAFTLER, THEOLOGE UND VERBANDSPOLITIKER

Aufgeklärt Predigen im Kontext von Theologie als Wissenschaft und Rechtfertigungslehre