Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 5

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Homiletic Directory
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1

Tematyczne programowanie przepowiadania homilijnego

100%
Sławiński H.
Roczniki Teologiczne
|
2015
|
vol. 62
|
issue 12: Homiletyka
77-91
EN
Article deals with the issue of thematic programming of preaching during the Holy Mass in the course of the liturgical year. At first the reason is indicated, why such programming should be taken into consideration. The reason is the need for homilies rich in biblical, liturgical as well as catechetical content. The bishops participating in both the synod on the Eucharist and the synod on the Word of God, and then popes Benedict XVI and Francis called for such an enrichment of the homilies preached by the bishops, priests and deacons. The article discusses the recent history of the thematic programming of liturgical preaching, going out from the renewal of the sources of ecclesiastical preaching by the Second Vatican Council. The suggestions of thematic programming of the homily preaching were already reported during the works of the last council. The examples of such programming can be found in both the United States and in Poland. They are however very different. Then the subject of programming the liturgical preaching is developed as discussed in the last Homiletic Directory. What one can find there, is the emphasis on the liturgical nature of the homily, and on the paschal mystery of Christ as the primary goal and hermeneutical criterion for the homily, as well as on the liturgical year as the fundament for such thematic programming of the homilies preached during the liturgical year. So the programming of the homilies is possible and even beneficial, provided that it respects the liturgical nature of homilies and shall be based not on the catechism, but on the mystery celebrated in the liturgical year, taking into account the audience.
PL
Artykuł podejmuje zagadnienie tematycznego programowania przepowiadania podczas Mszy św. w ciągu roku liturgicznego. Najpierw wskazany jest powód takich propozycji, a jest nim zapo-trzebowanie na homilie jednotematyczne, bogate w treści zarówno biblijne, jak i liturgiczne oraz katechetyczne, co postulowali biskupi podczas synodu o Eucharystii i synodu o słowie Bożym, a potem papieże Benedykt XVI i Franciszek. Następnie omówiona została historia zagadnienia (soborowa odnowa źródeł kościelnego przepowiadania, sugestie tematycznego programowania homilii, zgłaszane już podczas prac soborowych, oraz odmienne przykłady tematycznego programowania przepowiadania homilijnego), a także treści Dyrektorium homiletycznego związane z tym zagadnieniem: Misterium paschalne Chrystusa jako podstawowy cel i kryterium hermeneutyczne dla homilii oraz tematyczne programowanie przepowiadania homilijnego na kanwie roku liturgicznego. Uzasadniono, że programowanie jest możliwe, a nawet korzystne, pod warunkiem że respektuje liturgiczną naturę homilii i dokonuje się na podstawie misterium celebrowanego w roku liturgicznym przy uwzględnieniu słuchaczy, a nie na bazie katechizmu.
2

Czym homilia nie jest – błędy w jej głoszeniu

100%
Twardy J.
Roczniki Teologiczne
|
2015
|
vol. 62
|
issue 12: Homiletyka
47-72
EN
The Homiletic Directory (HD) is the sign of the special care of the Church for the high level of the homily preaching. The authors of the document stress the nature, purpose and functions of homily and firmly stand against unproper grasping of this prioritary form of proclamation of the Word of God (HD 6). (1) That is why the homily shouldn’t be identified with a conference or lesson, a thematic sermon on some abstractive subject – and shouldn’t be treaten as the catechetical teaching. Those forms of word ministry as a rule take place outside liturgy and are not closely connected with the purpose and the content of celebrated mystery. The relation of homily with the Biblical texts doesn’t mean however that the homilist ought to practice the exegesis exercises given from the lecturn – and lead the faithful into its scientific secrets. Although the preacher of the Word of God from his devotion is the witness of faith, his personal testimony, however, shouldn’t veil the proclaimed kerygma. It should be stated however, that the actual exegesis achievements, doctrinal insructions and personal homilist’s testimony may also be efficient as the elements of good homily (HD 7). (2) The homily level may also be deteriorated by such factors as: its neglectful preparation, wrong reading of sense of Biblical text, offering the faithful the shallow content in its doctrinal and moral meaning (HD 157.21). Similarly, the authors of the Directory citisize “specialistic theological language unknown to the listeners” – which is used in homilies (HD 31). Being in opposition towards the mistakes regarding the notion and homily preaching, the authors do it first of all taking into consideration the concern for the reliable and fruitful proclamation of the Word of God. That is why in kerygma actualization the homilist should stress its mystagogical relation with the celebrated liturgy – which belongs to the nature of homily and not to the other forms of preaching.
PL
Dyrektorium homiletyczne (DH) jest wyrazem szczególnej troski Kościoła o wysoki poziom głoszenia homilii. Autorzy dokumentu uwydatniają istotę, cele i funkcje homilii oraz zdecydowanie przeciwstawiają się niewłaściwemu pojmowaniu tej priorytetowej formy głoszenia słowa Bożego (DH 6). (1) Nie należy zatem utożsamiać homilii z konferencją lub lekcją, kazaniem tematycznym na jakiś abstrakcyjny temat oraz traktować homilię jako naukę katechetyczną. Te formy posługi słowa ze swej natury mają miejsce poza liturgią, nie wiążą się ściśle z celem i treścią sprawowanego misterium. Związek homilii z tekstami biblijnymi nie oznacza jednak, że homilista ma przeprowadzać na ambonie ćwiczenia z egzegezy i wprowadzać wiernych w jej tajniki naukowe. Chociaż głosiciel słowa ze swego powołania jest świadkiem wiary, to jego osobiste świadectwo nie powinno przesłaniać głoszonego kerygmatu. Należy jednak zauważyć, że aktualne zdobycze egzegezy, pouczenia doktrynalne i osobiste świadectwo homilisty mogą także „być skuteczne jako elementy dobrej homilii” (DH 7). (2) Na poziom głoszenia homilii negatywnie wpływa także: niedbałe jej przygotowanie, błędne odczytywanie sensu tekstu biblijnego, przekazywanie wiernym treści płytkich pod względem doktrynalnym i moralnym (DH 157, 21). Podobnie z krytyką autorów Dyrektorium spotyka się używanie w homiliach „specjalistycznego języka teologicznego, nieznanego ich słuchaczom” (DH 31). Przeciwstawiając się błędom związanym z pojęciem i głoszeniem homilii, autorzy wymienianego dokumentu czynią to przede wszystkim w trosce o wierne i owocne głoszenie słowa Bożego. Dlatego w aktualizacji kerygmatu homilista winien uwydatniać jego mistagogiczny związek ze sprawowaną liturgią, co należy do istoty homilii, nie zaś do innych form kaznodziejstwa.
3

Katechizm Kościoła Katolickiego w służbie przepowiadania homilijnego

100%
Panuś K.
Roczniki Teologiczne
|
2015
|
vol. 62
|
issue 12: Homiletyka
63-76
EN
Dyrektorium homiletyczne, dokument Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów z 2014 roku, nazywa Katechizm Kościoła Katolickiego „nieocenionym źródłem dla głosiciela homilii […]. Katechizm pokazuje, w co wierzymy, jak sprawujemy kult, jak żyjemy i jak się modlimy” (DH 23). Katechizm wskazuje na jedność Bożego misterium, a w nim na centralne miejsce Jezusa Chrystusa. Dyrektorium, dostrzegając potrzebę wymiaru katechetycznego w przepowiadaniu homilijnym w specjalnym apendyksie, zatytułowanym Homilia i Katechizm Kościoła Katolickiego, szczegółowo podaje, które teksty Katechizmu wiążą się ściśle z kerygmatem czytań poszczególnych niedziel i świąt. Dzięki temu zabiegowi orędzie czytań biblijnych wiąże się z żywą tradycją i analogią wiary, a sam Katechizm służy pomocą homiliście w przygotowaniu i teologicznym pogłębieniu homilii. Tym samym homilia, opierając się na swym biblijno-liturgicznym źródle, czyli na misterium Chrystusa proklamowanym w słowie Bożym i celebrowanym w liturgii, byłaby także miejscem przekazu treści didaskalijnych, służących teologicznemu pogłębieniu. Jednakże zawarty w tak ujętej homilii materiał katechizmowy zasadniczo różniłby się od dawnych kazań katechizmowych. Tematykę katechezy prowadzonej w ramach homilii wyznaczałaby liturgia, a zwłaszcza układ Lekcjonarza, a nie katechizm. Dlatego też treści wiary ujęte byłyby od strony liturgicznej, biblijnej i mistagogicznej. Prawdy wiary głoszone w homilii stałyby się przedmiotem żywego i osobistego doświadczenia w liturgii.
4

Catechetical Dimension of the Homily against the Background of the Homiletic Directory. Selected Aspects

80%
Chmielewski M.
Roczniki Teologiczne
|
2017
|
vol. 64
|
issue 6: Teologia pastoralna
151-167
EN
The article ponders upon the catechetical dimension of the homily in light of the instruction contained in the Homiletic Directory published in 2014. This document finds that the homily is not catechetical preaching, but that doctrinal and moral catechesis constitutes its essential dimension. In the opening section, the author discusses the Catechism of the Catholic Church as a source of inspiration for homiletics and homilies. The second section outlines some selected theological paradigms contained in the Catechism that should be employed in liturgical proclamation. The closing section examines a proposal of the authors of the Homiletic Directory to use the content of the Catechism of the Catholic Church in homiletic proclamation. The final section closes with the author’s conclusion and recommendation that the doctrinal and moral content in homilies and catechesis be seen primarily as having the role of the formation of the faithful, and not only as informative and communicating theological knowledge.
XX
Autor artykułu ukazuje katechetyczny wymiar homilii w świetle nauczania zawartego w Dyrektorium homiletycznym, wydanym w 2014 roku. Powyższy dokument stwierdza, iż homilia nie jest nauką katechetyczną, ale katecheza doktrynalna i moralna stanowi jej istotny wymiar. W pierwszym paragrafie został ukazany Katechizm Kościoła Katolickiego jako źródło inspiracji dla homiletyki i homilii. Drugi paragraf ukazuje wybrane paradygmaty teologiczne zawarte w Katechizmie, które powinny być zastosowane w przepowiadaniu liturgicznym. W ostatnim punkcie została przeanalizowana propozycja autorów Dyrektorium homiletycznego wykorzystania treści Katechizmu Kościoła Katolickiego w przepowiadaniu homilijnym. Ten punkt autor konkluduje między innymi postulatem, aby treści doktrynalne i moralne w homilii oraz w katechezie traktować przede wszystkim w aspekcie formacyjnym a nie tylko jako przekaz wiedzy teologicznej.
5

Il Direttorio Omiletico. Presentazione e riflessioni

71%
Biscontin C.
Roczniki Teologiczne
|
2016
|
vol. 63
|
issue 12: Homiletyka
5-21
IT
L'articolo comprende tre parti. La prima descrive il contenuto del Direttorio Omiletico e ne delinea i temi teologici che fanno da trama al documento e in particolare la natura dell'omelia, i criteri per una corretta interpretazione delle Scritture. Dell'omelia viene sottolineata la sua natura di mediazione sacramentale dell'evento della Parola di Dio. I criteri di interpretazione delle Scritture vengono desunti da Verbum Domini: e la comprensione di ogni pericope nel contesto dell'intera Scrittura, l'applicazione del principio della gerarchia delle verità di fede e la fedeltà alla comprensione nella Tradizione. La seconda parte mette in risalto l'apporto positivo di questo Documento: una vigorosa affermazione dell'importanza e della dignità dell'omelia, la fedeltà al dettato conciliare della sua appartenenza alla celebrazione di cui è parte integrante, l'affermazione della fedeltà alla dottrina della Chiesa, mediante il rimando al Catechismo della Chiesa Cattolica. La terza parte intende segnalare alcuni limiti del Direttorio, e cioè una inadeguata attenzione ai destinatari dell'omelia e alle esigenze di una comunicazione efficace, la non incorporazione degli impulsi di novità contenuti nella Evangelii Gaudium, l'insufficiente recezione delle indicazioni storico-salvifiche della Dei Verbum.
EN
The article is composed of three parts. In the first part, the author presents the subject contents of the Homiletic Directory while pointing out the essential theological topics contained in this document, and particularly the nature of the issues of a homily and the criteria for correctly interpreting Sacred Scripture. These criteria were taken from the exhortation Verbum Domini: interpreting a pericope in its biblical context, taking into account the principle of hierarchy of truths of the faith and faithfulness to Tradition. In the second part, the author derives the positive aspects of the Directory. This includes its statements on the topic of the homily's importance and dignity, reference to the Council's teachings on the topic of the homily as an action in the liturgical celebration and a call to being faithful to the Church's teachings by referring to the Catechism of the Catholic Church. The third part of the article stresses some breeches and limitations in the Directory. According to the author, here we are referring to a rather enigmatic account of the homily's audience and a lack of information on the topic of aspects of communication in delivering. The document does not contain the unique inspirations of Pope Francis included in his exhortation Evangelii Gaudium. There is also a lack of a deeper reception of the nature of the historical and salvific recommendations present in the Council's Constitution Dei Verbum.
XX
Artykuł składa sie z trzech części. W pierwszej autor przedstawia zawartość rzeczową Dyrektorium homiletycznego uwypuklając zasadnicze tematy teologiczne tego dokumentu, a w szczególności problem natury homilii oraz kryteriów poprawnej interpretacji Pisma Świętego. Kryteria te zostały zaczerpnięte z adhortacji Verbum Domini: interpretacja perykopy w jej kontekście biblijnym, uwzględnienie zasady hierarchii prawd wiary oraz wierność Tradycji. W drugiej części autor wydobywa pozytywne aspekty Dyrektorium: stwierdzenia na temat wagi i godności homilii, przypomnienie nauki Soboru na temat homilii jako aktu celebracji liturgicznej, wezwanie do wierności nauce Kościoła poprzez odniesienie do Katechizmu Kościoła katolickiego. Część trzecia artykułu podkreśla niektóre braki i ograniczenia Dyrektorium. Zdaniem autora chodzi tu o zbyt enigmatyczne uwzględnienie adresata homilii, o brak informacji na temat aspektów komunikacyjnych przepowiadania. W dokumencie nie znalazły się także nowatorskie inspiracje papieża Franciszka zawarte w adhortacji Evangelii gaudium. Zabrakło także głębszej recepcji wskazań natury historiozbawczej obecnych w soborowej Konstytucji Dei Verbum.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.