Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 10

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  II Vatican Council
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Das neue Lied singen... Zur Kunst des Aggiornamento

100%
Hastetter M. C.
Polonia Sacra
|
2013
|
vol. 17
|
issue 1
EN
The postmodern comprehension of aggiornamento, which continues the tradition in a certain artistic freedom from the origin, is different from the well-balanced aggiornamento understanding of the Council Fathers. They intend to liberate the Christian from solidification as well as overgrowth and to focus on the essential of the Christian belief, namely Jesus Christ. In the recent time there has been additionally a historicizing tendency of aggiornamento, which looks back again at the historical performance practice and belongs to the field of it. Referring to statements of important Council fathers, aggiornamento is developed as a process with several aspects for the pastoral practice, which also includes an existential level.
2
Publication available in full text mode
Content available

Ermenegildo Florit e la Dei Verbum

99%
Tarocchi Tarocchi S.
Poznańskie Studia Teologiczne
|
2014
|
issue 28
47-65
EN
The article by Stefano Tarocchi titled Ermenegildo Florit and “Dei Verbum” presents the contribution of the then Archbishop of Florence and his accompanying theologian Rev. Umberto Betti in the writing of the constitution on the Revelation of the Second Vatican Council. Based on the Diario del Concilio of the Florentine theologian and his correspondence with the Archbishop the author shows in a chronological order not only the participation of the Archbishop in the work of the theological commission that prepared subsequent versions of the document, but also scrupulously recounts the particular propositions modifying the versions of the document, expounding in this way the contribution of the two Florentines to the emergence of the constitution Dei Verbum against the background of subsequent stages of the shaping of this conciliar document.
3
Publication available in full text mode
Content available

Católicos e anticomunistas: D. Geraldo de Proença Sigaud e a literatura anticomunista no Brasil

85%
COPPE CALDEIRA R.
Revista del CESLA. International Latin American Studies Review
|
2015
|
issue 18
67-87
PT
Ao realizar pesquisa nos arquivos pessoais do arcebispo de Diamantina, Minas Gerais, D. Geraldo de Proença Sigaud (1909-1999), observou-se que o então bispo de Diamantina (Minas Gerais) possuía importantes contatos com grupos anticomunistas norte-americanos e que recebia deles certo apoio ideológico. Foram encontrados inúmeras obras de cunho anticomunista e também correspondências entre o bispo e esses grupos no período da década de 1960. Esse artigo tem como objetivo principal apontar alguns desses contatos e trazer à luz alguns documentos que circularam no Concílio Vaticano II (1962-1965) a fim de conseguirem uma condenação explícita do comunismo por parte do concílio
EN
Research performed in the personal files and archives belonging to the Archbishop of Diamantina, Minas Gerais – Geraldo Proença Sigaud - showed that the Bishop of Diamantina (Minas Gerais) held important contacts with North American anticommunist groups receiving form them certain ideological support. In the Bishop´s files, the researcher found a great number of anticommunist works as well as correspondence between the Bishop and the anticommunist groups during the decade of 1960. The main purpose of this article is to point out some of these contacts and to shed light onto some of the documents that circulated during the Second Vatican Council (1962-1965) in order to get an explicit conviction of communism from the Council
4

Theological Foundation of Administrative Canon Law

85%
Jada Patrisio E.
|
2016
|
vol. 63
|
issue 10: Nauki o rodzinie
189-200
EN
Prior to Vatican Council II there has been a dominant ecclesiology which looked at the Church as an institution. “that is to say, the view that defines the Church primarily in terms of its visible structures, especially the rights and powers of its officers.” With the coming of Vatican II, the Church is defined “in the nature of sacrament—a sign and instrument that is of communion with God and of unity among all men.” The principal paradigm of the Church in the documents of Vatican Council II is that of ”the people of God... The Church is seen as a community of persons each of whom is individually free.” It is with this view of the Church as a circle of friends and not a hierarchical pyramid that we shall explain the theological foundation of Administration Canon Law in the Code of 1983.
PL
Przed Soborem Watykańskim II percepcja Kościoła ograniczała się do jego instytucjonalnego wymiaru. Sobór Watykański dokonał istotnej zmiany, po której Kościół to rzeczywistość złożona (realitas complexa), w której pierwiastek Boski i ludzki tworzą jedną komplementarną całość. Autor, opierając się na tej koncepcji (niehierarchicznej), dokonuje analizy teologicznej części Kodeksu Prawa Kanonicznego dotyczącej administracji Kościoła.
5
Publication available in full text mode
Content available

Rozeznawanie i prawidłowe korzystanie z darów Ducha Świętego przez wspólnoty charyzmatyczne według wybranych dokumentów Kościoła rzymskokatolickiego

71%
Samiczak P.
Studia Oecumenica
|
2020
|
vol. 20
EN
Since the Second Vatican Council and the events that followed, we have witnessed a very strong presence of the Holy Spirit in the Church. The turning point was the "outpouring of the Holy Spirit" during the common prayer with the Word of God of professors and students from the University of Duquesne in 1967. From that moment, which is referred to as the first "Baptism in the Holy Spirit," began the process of forming Renewal communities in the Catholic Church. This article will analyze various kinds of phenomena, both physical and spiritual, related to the charismatic service. The reference will be the pastoral documents issued in recent years by individual episcopal conferences as well as by church institutions committed to continuous monitoring of renewal movements. This will allow to show the possibilities of pastoral models developed by bishops of individual countries and their analysis. The starting point for the considerations will be to show the nature of charisms, define and adopt the correct term for understanding the concept of charism, and then analyze the phenomena accompanying charismatic prayer, and their theological evaluation. The last element will be an attempt to explain the controversy and problems that arise during charismatic prayer, both in theological (spiritual) and psychological aspect.
PL
Od czasu Soboru Watykańskiego II oraz wydarzeń, które dokonały się po nim, jesteśmy świadkami bardzo mocnej obecności Ducha Świętego w Kościele. Momentem przełomowym było „wylanie Ducha Świętego” podczas wspólnej modlitwy Słowem Bożym profesorów i studentów z uniwersytetu w Duquesne w 1967 roku. Od tego momentu, który określany jest jako pierwszy „chrzest w Duchu Świętym”, rozpoczął w Kościele Katolickim proces formowania wspólnot Odnowy. W niniejszym artykule zostanie przeprowadzona analiza różnego rodzaju zjawisk zarówno fizycznych, jak i duchowych związanych z posługą charyzmatyczną. Punktem odniesienia będą dokumenty pastoralne wydane na przestrzeni ostatnich lat przez poszczególne konferencje episkopatów, jak również przez instytucje kościelne zaangażowane w nieustanne monitorowanie ruchów odnowy. Pozwoli to na ukazanie możliwości wypracowanych modeli pastoralnych przez biskupów poszczególnych krajów oraz ich analizę. Punktem wyjścia rozważań będzie ukazanie natury charyzmatów, określenie i przyjęcie poprawnego terminu dla rozumienia pojęcia charyzmatu, a następnie przeanalizowanie zjawisk towarzyszącym modlitwie charyzmatycznej, oraz ich ocena teologiczna. Ostatnim elementem będzie próba wyjaśnienia kontrowersji oraz problemów, jakie występują w trakcie modlitwy charyzmatycznej zarówno w aspekcie teologicznym (duchowym), jak również psychologicznym.
6
Publication available in full text mode
Content available

Problem obecności i teologii języka łacińskiego w liturgii rzymskiej pięćdziesiąt lat po II Soborze Watykańskim

71%
Beyga P.
Teologia w Polsce
|
2017
|
vol. 11
|
issue 2
153-166
PL
W świadomości wielu wiernych łacina jako język liturgiczny należy już do przeszłości. Jednakże ostatni sobór podtrzymał używanie tego języka w celebracji katolickiej Mszy św. Nie tylko liturgika, lecz także dogmatyka powinna podjąć problematykę związaną z używaniem łaciny w czasie sprawowania Eucharystii. Jednym z powodów podjęcia tego tematu jest niedawna pięćdziesiąta rocznica zakończenia II Soboru Watykańskiego
EN
Fiftieth anniversary of completing the II Vatican Council works allows us to look critically on theology and the post-conciliar achievements in topic of liturgy. The article regards chosen theological aspects of Latin as a liturgical language. On the one hand the Latin language in the liturgy is liturgical problem in theological debate, but on the other we can find a theological arguments for using this language. In the article the author also tried to show the timeliness of problems regarding liturgical theology fifty years after the last Council.
7
Publication available in full text mode
Content available

Problem obecności i teologii języka łacińskiego w liturgii rzymskiej pięćdziesiąt lat po II Soborze Watykańskim

71%
Beyga P.
Teologia w Polsce
|
2017
|
vol. 11
|
issue 2
153-166
EN
Fiftieth anniversary of completing the II Vatican Council works allows us to look critically on theology and the post-conciliar achievements in topic of liturgy. The article regards chosen theological aspects of Latin as a liturgical language. On the one hand the Latin language in the liturgy is liturgical problem in theological debate, but on the other hand we can find a theological arguments for using this language. In the article the author also tried to show the timeliness of problems regarding liturgical theology fifty years after the last Council.
PL
W świadomości wielu wiernych łacina jako język liturgiczny należy już do przeszłości. Jednakże ostatni sobór podtrzymał używanie tego języka w celebracji katolickiej Mszy św. Nie tylko liturgika, lecz także dogmatyka powinna podjąć problematykę związaną z używaniem łaciny w czasie sprawowania Eucharystii. Jednym z powodów podjęcia tego tematu jest niedawna pięćdziesiąta rocznica zakończenia II Soboru Watykańskiego.
8

Leonarda Górki hermeneutyka katolickich zasad ekumenizmu

71%
Kopiec P.
|
2016
|
vol. 63
|
issue 7: Teologia ekumeniczna
95-110
EN
Decree on ecumenism is still the chief source of the Catholic involvement in ecumenical movement. Due to continuously changing of social and cultural conditions and in face of new challenges to ecumenism, it appears as indispensable tool to work out the hermeneutic principles of the Decree content, particularly, of the Catholic principles of ecumenism. This task was taken on by Rev. Prof. Leonard Górka SVD, former employee and Director of the Ecumenical Institute of the John Paul II Catholic University in Lublin. He listed these principles and described a historical context of their genesis in his commentary on Decree, which was presented in his numerous publications and during his lectures. Article stresses the need for the hermeneutics of Decree on ecumenism and inquires the key elements of hermeneutic commentary to Decree created by Lublin theologian.
PL
Dekret o ekumenizmie Unitatis redintegratio stanowi wciąż kluczowy dokument określający katolickie zaangażowanie w ruch ekumeniczny. W zmieniających się wciąż warunkach społecznych i kulturowych i wobec pojawiających się przed ekumenizmem wyzwań nieodzownym narzędziem jest opracowanie zasad hermeneutycznych treści Dekretu, zwłaszcza zawartych w nim katolickich zasad ekumenizmu. Zadania tego w swej pracy teologicznej podjął się ks. prof. Leonard Górka SVD, długoletni były pracownik i dyrektor Instytutu Ekumenicznego KUL. W swym komentarzu do Dekretu, prezentowanym w licznych publikacjach oraz podczas wykładów, sformułował listę tych zasad, osadzając jednocześnie interpretację dokumentu we właściwym kontekście historycznym. Artykuł akcentuje konieczność hermeneutyki Dekretu o ekumenizmie i przybliża podstawowe elementy hermeneutycznego komentarza do niego opracowane przez lubelskiego teologa.
9
Content available remote

Przesłanie Stefana Kardynała Wyszyńskiego w liście do „pobratymców w Czechosłowacji”

57%
Menke M.
Kościół i Prawo
|
2018
|
issue 7 (20) nr 1
75-91
PL
Artykuł dotyczy listu Stefana Kardynała Wyszyńskiego do Czechów i Słowaków, przesłanego z okazji obchodów tysiąclecia chrześcijaństwa w Polsce w 1965 r. Jest to krótki list napisany w otwartej atmosferze zakończenia Soboru Watykańskiego II. Chociaż list ten nie był tak niezwykły, jak przesłanie skierowane do narodu niemieckiego, to w kontekście sytuacji braku wolności w Polsce i Czechosłowacji był wyrazem przyłączenia się, zachęcenia i afirmacji Czechów i Słowaków, że należą do wspólnej rodziny chrześcijańskich narodów Europy Środkowej, że ich kultura wyrasta ze wspólnych chrześcijańskich tradycji. Był zachętą w czasie prześladowań i ucisku dla ówczesnego Kościoła czeskiego. Świadomość tej tożsamości narodów może być szczytem i przypomnieniem korzeni całej Unii Europejskiej również dzisiaj.
EN
The aim of the article is the letter of Stephan Cardinal Wyszyński addressed to the Czechs and the Slovaks people and sent on the occasion of the celebration of a thousand years of Christianity in Poland in 1965. This letter is matter of interest, a short one, written in the open atmosphere at the end of the II Vatican Council. Although this letter was not so extraordinary as the message sent to the German nation, it was in the context of the situation of non-freedom in Poland and Czechoslovakia; it was an expression of joining, encouraging and affirming of the belonging of the Czechs and Slovaks to the common family of Christian nations of Central Europe, those culture grows from common Christian traditions. For the Czech Church, it was an incitement at the time of persecution and oppression. Awareness of this analogous identity of our nations can be an apex and a reminder of the roots of the whole of the European Union even today.
10
Publication available in full text mode
Content available

Doktryna odpustów 500 lat po wystąpieniu Marcina Lutra

57%
Kochanowicz J.
Studia Bobolanum
|
2018
|
vol. 29
|
issue 2
77-94
EN
In connection with the 500th anniversary of the Reformation, initiated by the thesis of Martin Luther on indulgences, there arises a question whether the postulates of the German Reformer were adopted in some measure in the teaching of indulgences and in the practice of their granting by the Roman Catholic Church. What are the conditions for the factual and communicative presentation of this doctrine now? The author of the text first shows the genesis of the medieval knowledge about indulgences, rooted in the penitential practices of the ancient Church. He then discusses the circumstances of Martin Luther’s appearance and the heart of his protest. In turn, he sketches the official doctrine of the Roman Catholic Church regarding indulgences: from the Council of Trent to modern times, pointing to the attempts at innovativetheological solutions to the problem of indulgences. The text ends with an originalreflection on the possibility / appropriateness of proclaiming indulgences by the contemporary Church.
PL
W związku z 500-leciem reformacji, rozpoczętej tezami Marcina Lutra o odpustach, powstaje pytanie, czy postulaty niemieckiego reformatora zostały przyjęte w jakiejś mierze przez Kościół rzymskokatolicki w nauczaniu o odpustach i w praktyceich udzielania. Jakie są warunki rzeczowego i komunikatywnego przedstawiania tej doktryny obecnie? Autor tekstu ukazuje najpierw genezę średniowiecznej nauki o odpustach, zakorzenionej w praktykach pokutnych starożytnego Kościoła. Następnie omawia okoliczności wystąpienia Marcina Lutra i sedno jego protestu. Z kolei szkicuje oficjalną doktrynę Kościoła rzymskokatolickiego w kwestii odpustów: od Soboru Trydenckiego po czasy współczesne, wskazując również na próby nowatorskich teologicznych rozwiązań problemu odpustów. Tekst kończy się autorską refleksją nad możliwością/stosownością głoszenia odpustów przez współczesny Kościół.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.