Search results

1

Becoming Olorisa: Ede Town (Nigeria) in the Making of Ulli Beier and Susanne Wenger

100%

Oyeweso S., Oluwafunminiyi R.

West Bohemian Historical Review

|

2022

|

vol. 12

|

issue 1

97-112

EN

This paper examines the place of the historic Yoruba town of Ede, southwest Nigeria and the institution of Timi (traditional title of all Ede kings) in the evolution and development of Ulli Beier and Susanne Wenger’s thoughts on Yoruba art, culture and religion. At Ede, under the guardianship of its king, Timi John Adetoyese Laoye I (1946–1975), Beier and Wenger were introduced into Yoruba culture and its religious cults and belief systems. Beier, in particular, was also introduced to the prominent traditional rulers in Yorubaland who were generally regarded as the custodians of Yoruba heritage and culture. This paved way for many of his discoveries and experiences on African cultures and religion where he was exposed to vast troves of sacred arts, rites, artefacts and the divination system of the Yoruba. Similarly, Wenger acknowledged that she was introduced into the mysterious world of the Yoruba belief systems by the Ajagemo (head of Obatala cult in Ede). The pair later became the purveyors and propagators of Yoruba art, culture and religions, although each one followed different approaches. They went on to influence and preserve Yoruba belief systems and culture. Beier was instrumental to the propagation of Yoruba talking drums and the recording of traditional history, festivals and Oriki (praise poetry) of Ede. Wenger, on the other hand, became a priestess and member of several cults in Osogbo. The paper draw its analysis on the use of secondary sources.

2

LUDZIE CZY ZWIERZĘTA? PRZODKOWIE W MITACH ULURU U PITJANTJATJARA

80%

Szyjewski A.

Rocznik Lubuski

|

2016

|

vol. 42

|

issue 2

63-95

PL

Mity koncentrujące się wokół skały Uluru (Ayers Rock) są ściśle skorelowane z charakterystycznymi elementami jej ukształtowania. Pozwala to na wyprowadzenie szeregu wniosków dotyczącego postrzegania przez Aborygenów przodków mitycznych, zwłaszcza relacji ich strony zwierzęcej i ludzkiej. W przeciwieństwie do istot demonicznych (mamu),takich jak Kurpany, cechujących się zmaksymalizowaną hybrydalnością, przodkowie przejawiają swą podwójną naturę okazjonalnie. Ruch odnosi się zwykle do ich zoomorficzności, jednak dysponują jednocześnie cielesnością „ludzką”, a zwłaszcza „ludzkim” wyposażeniem kulturowym. Jednak ich przekształcanie w elementy krajobrazu nie zachodzi według jednoznacznego kodu. Szlaki Snu przodków nie wyznaczają syntagmy mitu, ze względu na powtarzanie epizodów w różnych kontekstach geograficznych. Przedstawiające epizody mityczne formacje skalne, drzewa i trawa nie mają jednoznacznych przyporządkowań. Tym niemniej przewodnią rolę w tak powstającym amalgamacie tworzą struktury symboliczne rzutowane na elementy krajobrazu, co widać szczególnie na przykładzie obecności binarnej symboliki organizacji społecznej w interpretacjach symetrycznych układów skalnych.

EN

Myths focusing on the Uluru (Ayers Rock) are closely correlated with the characteristic elements of its shape. This allows us to formulate a number of proposals concerning the perception of Aboriginal mythical ancestors, especially their animal versus human characteristics. In contrast to the totally hybrid status of demonic beings (mamu), such as Kurpany, ancestors reveal their ambigous nature rather seldom. When moving, they were usually described as zoomorphic beings, but at the same time they were endowed with "human" moods of behaviour, and especially "human" cultural equipment. However, their transformations into the distinctive elements of the Uluru landscape went randomly, without any stable code of transformation. The Dreaming tracks of ancestors also could not provide the syntagm of myth, due to the constant repeating of mythic episodes in different geographical contexts. Therefore depicting mythic episodes in rock formations, trees or grass could not offer unabiguous asignments. However, symbolic structures that were projected on the elements of Uluru landscape took the lead in the processes of transformations, what espacially may be observed by the repeatable presence of dual social organization code in the symmetric layout of the rock features.

3

Inicjacja chrześcijańska w świetle kazań Cezarego z Arles

80%

Żurek A.

Polonia Sacra

|

2020

|

vol. 24

|

issue 4

EN

The Christian initiation in the Ancient times, understood as an introduction of new members to the Church, consisted of some specified elements. The initiation itself pertained only to adults. The sacraments, especially the preparation to them and the possibility to receive them, were the most important in this process. There were three sacraments of the Christian initiation, i.e. Baptism, Confirmation and Eucharist. They were received in this order, and candidates were prepared to them respectively. The whole process was completed by the reception of Eucharist, and the right to participate in it. The initiation, once practiced in this way, was an efficient method of the Christian formation.The Caesarius of Arles’ activity occurred at the beginning of the 6th century. His Sermons analysis proves that the preparation process to the reception of the initiation sacraments looked similar as in the previous period. Nevertheless, it was significantly simplified, and that negatively impacted the Christians formation. Its institutional frameworks were undermined. The practice of an infant baptism started prevailing, and the responsibility for the formation was mostly taken by parents. In the article, there were emphasized those Christian formation elements which Caesarius of Arles referred to.

PL

Na inicjację chrześcijańską, rozumianą jako wprowadzanie nowych członków do Kościoła, składały się w starożytności chrześcijańskiej określone elementy. Dotyczyła ona ludzi dorosłych. Najistotniejsze w tym procesie były sakramenty, a ściśle biorąc przygotowanie do nich i możliwość ich przyjęcia. Zwykło się mówić o trzech sakramentach inicjacji chrześcijańskiej: chrzcie, bierzmowaniu i Eucharystii. W takiej kolejności te sakramenty zazwyczaj przyjmowano i do takich przygotowywano kandydatów. Przyjęcie Eucharystii i możliwość uczestniczenia w niej kończyły cały proces. Tak praktykowana inicjacja była skuteczną metodą formacji chrześcijan.Działalność Cezarego z Arles przypada na początek szóstego wieku. Analiza jego kazań dowodzi, że proces przygotowywania ludzi do przyjęcia sakramentów inicjacji wyglądał podobnie jak w okresie poprzednim. Był on jednak już mocno uproszczony, co odbijało się negatywnie na formacji chrześcijan. Osłabione zostały jej formy instytucjonalne. Dominować zaczęła, jak się wydaje, praktyka chrztu dzieci i odpowiedzialność za formację w większym stopniu spoczęła na rodzicach. W artykule wyszczególnione zostały te elementy inicjacji chrześcijańskiej, do których nawiązywał biskup Cezary z Arles.

4

Rozwój wspólnot domowego Kościoła w Ewangelii Marka w świetle "Tractatus in Marci Evangelium" Hieronima ze Strydonu

80%

Mateja L.

Vox Patrum

|

2019

|

vol. 71

389-406

EN

The article delineates the process of formation of the ecclesial structure, presented in the Gospel according to St. Mark, from the founding of the first ecclesial community based on the οἰκία of Saimon and Andrew (cf. Mk 1:29) to the first miracle of multiplication of the loaves and fish (cf. Mk 6:34-44) which took place during the meeting of similar communities founded in Galilee. The inspiration for such an interpretation of this part of the Gospel according to Mark came from the oldest preserved commentary to this Gospel, written by Jerome of Stridon. The author, commenting on the healing the blind man from Bethsaida (cf. Mk 8:22-26) showed “home” as a symbol of the Church and presented a method of interpretation the Scriptures which enable us to read the message of the Gospel according to Mark in this way.

PL

Artykuł ukazuje proces powstawania struktury eklezjalnej w Ewangelii według św. Marka, począwszy od powstania pierwszej wspólnoty domowego Kościoła w oparciu o οἰκία Szymona i Andrzeja (por. Mk 1,29) do momentu spotkania w czasie pierwszego cudu rozmnożenia chlebów i ryb (por. Mk 6,34-44), podobnych wspólnot powstałych na terenie Galilei. Inspiracją do takiej interpretacji tej części Ewangelii według św. Marka był dla nas pierwszy zachowany komentarz do tejże Ewangelii autorstwa Hieronima ze Strydonu. Autor, komentując uzdrowienie niewidomego z Betsaidy (por. Mk 8,22-26), ukazał „dom” jako symbol Kościoła i przedstawił metodę interpretacji Pisma, dzięki której można tak odczytać przesłanie Ewangelii Marka.

Refine search results

1 Polonia Sacra

1 Rocznik Lubuski

1 Vox Patrum

1 West Bohemian Historical Review

1 Mateja L.

1 Oluwafunminiyi R.

1 Oyeweso S.

1 Szyjewski A.

1 Żurek A.

1 2022

1 2020

1 2019

1 2016

Becoming Olorisa: Ede Town (Nigeria) in the Making of Ulli Beier and Susanne Wenger

LUDZIE CZY ZWIERZĘTA? PRZODKOWIE W MITACH ULURU U PITJANTJATJARA

Inicjacja chrześcijańska w świetle kazań Cezarego z Arles

Rozwój wspólnot domowego Kościoła w Ewangelii Marka w świetle "Tractatus in Marci Evangelium" Hieronima ze Strydonu