Search results

1

Wyłączenie odpowiedzialności UFG za szkody wyrządzone posiadaczowi pojazdu mechanicznego przez kierującego nieubezpieczonym pojazdem a roszczenia osób pośrednio poszkodowanych

100%

Wałachowska M.

Prawo Asekuracyjne

|

2016

|

vol. 4(89)

3-16

PL

Autorka niniejszego artykułu ma na celu analizę zagadnienia zakresu odpowiedzialności Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego, uwzględniając treść art. 106 ust. 1 pkt 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. Przepis ten przewiduje wyłączenie odpowiedzialności Funduszu wobec nieubezpieczonego posiadacza pojazdu w przypadku, gdy szkodę wyrządził kierujący pojazdem. Z uwagi na zakres odpowiedzialności UFG (zob. art. 98 ww. ustawy) zasadne jest rozważenie, czy w związku z wyłączeniem odpowiedzialności UFG, dopuszczalne jest dochodzenie roszczeń przez pośrednio poszkodowanych na podstawie art. 446 k.c. (a niekiedy nawet art. 448 k.c. w związku z naruszeniem tzw. więzi rodzinnej).

EN

This article aims to analyse the issue of boundaries of responsibility of the Insurance Guarantee Fund, taking into account the content of art. 106 paragraph 1, item 1 of the Law on Compulsory Insurance (2003). This regulation provides for the exemption of the Fund from liability towards the uninsured vehicle owner for the damage caused by a driver. Given the scope of the Fund's liability (see art. 98), it is necessary to consider whether the so-called indirect victims can claim damages based on art. 446 of the Civil Code (and sometimes also on art. 448 in connection with the concept of violation of family ties).

2

Zintegrowana Platforma Identyfikacji i Weryfikacji Zjawisk Przestępczości Ubezpieczeniowej jako nowoczesne narzędzie walki z przestępczością ubezpieczeniową – uwarunkowania prawne

100%

Majewski W.

Prawo Asekuracyjne

|

2019

|

vol. 4(101)

|

issue 4

70-83

EN

This article aims at outlining the role of the Insurance Guarantee Fund in preventing the phenomena related to insurance crime by means of the Integrated Platform for Identification and Verification of Insurance Crime.It also discusses the legal possibilities and limitations of sharing and exchanging data related to the operation of the anti-fraud platform. Being the only entity entitled to process motor insurance data centrally, the Fund plays a leading role in eliminating fraud in this field. At the same time, the article provides an analysis of legal issues related to the Fund's rights in the area of identification and verification of insurance fraud, and explores potential opportunities to improve the efficiency of insurance crime investigation resulting from the implementation of possible changes in law.

PL

W niniejszym artykule przedstawiono rolę Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego w obszarze przeciwdziałania zjawiskom związanym z przestępczością ubezpieczeniową. Cel ten Fundusz realizuje poprzez Zintegrowaną Platformę Identyfikacji i Weryfikacji Zjawisk Przestępczości Ubezpieczeniowej. Wskazano także na możliwości i ograniczenia prawne oraz problematykę udostępniania i wymiany danych związanych z funkcjonowaniem Platformy antyprzestępczej. Fundusz jest jedynym podmiotem uprawnionym do centralnego przetwarzania danych o ubezpieczeniach komunikacyjnych, a tym samym odgrywa wiodącą rolę w eliminowaniu nadużyć prawa w tym obszarze. Artykuł zawiera również analizę zagadnień prawnych, związanych z uprawnieniami Funduszu w obszarze identyfikacji i weryfikacji zjawisk przestępczości ubezpieczeniowej oraz wskazuje potencjalne możliwości zwiększenia efektywności wykrywania zjawisk przestępczości ubezpieczeniowej, wynikające z wprowadzenia ewentualnych zmian prawnych.

3

Wpływ upadłości ubezpieczyciela z Unii Europejskiej działającego na zasadach swobody przedsiębiorczości na realizację świadczeń przez Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny w ramach systemu ubezpieczeń obowiązkowych z tytułu ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych

80%

Mrozowska-Bartkiewicz B., Matej P.

Prawo Asekuracyjne

|

2023

|

vol. 3(116)

|

issue 3

17-34

EN

Cross-border activities of European companies, including insurance undertakings, constitute the major component of EU legal system. The freedom of establishment and the freedom to provide services rules are the crucial foundations of the single internal market, as they enable EU entrepreneurs to take up and pursue economic activity in the territory of another Member State. Unfortunately, the EU market has its weaknesses, one of which has been recently experienced by the Polish insurance market. This is due to the lack of a uniform guarantee system which would coherently deal with the issues related to the European insurer’s insolvency and, above all, to the settlement of claims of entitled persons and to the payment or refund of benefits, which has particular consequences for entitled persons holding motor third-party liability insurance, being the most popular insurance product. Given the above, the performance of the Polish Insurance Guarantee Fund is of the utmost importance. The legislator has failed to precisely regulate several issues related to the organisational aspects of the institution’s activities of in the event of bankruptcy or compulsory liquidation of an insurance company operating in Poland on a cross-border basis. Therefore, some demands for amendments to the Compulsory Insurance Act have been presented. The most urgent demand, however, is about providing for unambiguous method for determining which Member State’s guarantee scheme should satisfy the claims of entitled persons, i.e. whether it should be the scheme of the insolvent or bankrupt insurer’s home Member State or rather the scheme of the Member State where it conducted its cross-border operations. Besides, the determination of the mode of reimbursement by the guarantee scheme of the insolvent or bankrupt insurer’s country of origin will increase the level of responsibility of supervisory institutions of that country for the operation of entities subject to their supervision and conducting cross-border business.

PL

Działalność transgraniczna przedsiębiorstw europejskich, w tym zakładów ubezpieczeń, jest esencją porządku prawnego Unii Europejskiej. Swoboda przedsiębiorczości i swoboda świadczenia usług są jednymi z najistotniejszych założeń wspólnego rynku wewnętrznego, gdyż umożliwiają przedsiębiorcom unijnym podejmowanie i prowadzenie działalności gospodarczej na terytorium innego państwa członkowskiego. Niestety, słabością unijnego rynku, czego niedawno doświadczył polski rynek ubezpieczeniowy, jest brak jednolitego systemu gwarancyjnego, który w sposób spójny regulowałby kwestie niewypłacalności ubezpieczyciela europejskiego, a przede wszystkim zaspokajania roszczeń osób uprawnionych i wypłaty czy refundacji wypłat świadczeń, co ma szczególne konsekwencje w przypadku osób uprawnionych z tytułu najpopularniejszego ubezpieczenia – ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych. W takiej sytuacji najważniejsza jest realizacja zadań przez Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny. Ustawodawca wiele kwestii dotyczących zagadnień organizacyjnych działania tej instytucji w przypadku upadłości lub likwidacji przymusowej zakładu ubezpieczeń, obecnego w Polsce na zasadach transgranicznych, uregulował nieprecyzyjnie. Stąd postulat wprowadzenia zmian w ustawie o ubezpieczeniach obowiązkowych. Najsilniejszy jest jednak postulat ustalenia na poziomie unijnym w sposób niebudzący wątpliwości, jakiego państwa system gwarancyjny ma zaspokoić roszczenia osób uprawnionych – czy ten z kraju macierzystego niewypłacalnego lub upadłego ubezpieczyciela, czy z kraju, na terenie którego prowadził działalność transgraniczną, a także tryb refundacji przez system gwarancyjny kraju, z którego pochodził niewypłacalny lub upadły ubezpieczyciel, co podniesie poziom odpowiedzialności instytucji nadzorczych tego kraju za działania podmiotów podlegających ich nadzorowi, a prowadzących działalność transgraniczną.

4

Deweloperski Fundusz Gwarancyjny – nowe środki ochrony nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego

80%

Majewski W.

Prawo Asekuracyjne

|

2021

|

vol. 4(109)

|

issue 4

45-60

EN

The article discusses the purchase of residential premises or single-family houses on the primary market and the rules of consumer protection in the event of the developer’s bankruptcy or other difficulties encountered while transferring the ownership of such real properties. The author presents the way that led to the adoption of new regulations of the Act on the Protection of the Rights of Purchasers of a Residential Unit or a Detached House and on the Property Development Guarantee Fund, passed in May 2021. A major change resulting from the adoption of the new regulations is the establishment of the Property Development Guarantee Fund within the Insurance Guarantee Fund, whose role will be to provide buyers with comprehensive protection as well as certainty that all funds deposited on the residential trust accounts are recovered in the event of the withdrawal from the property development agreement or the developer’s bankruptcy. In addition, the article discusses the operation principles of the Property Development Guarantee Fund as well as the rights and obligations of the participants of the property development market.

PL

W artykule przedstawiono problematykę nabywania lokali mieszkalnych lub domów jednorodzinnych na rynku pierwotnym i zasady stosowania środków ochrony nabywców na wypadek upadłości deweloperów lub innych trudności z przeniesieniem prawa własności tych nieruchomości. Zaprezentowano drogę do przyjęcia nowych przepisów ustawy o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego oraz Deweloperskim Funduszu Gwarancyjnym, uchwalonej w maju 2021 r. Największą zmianą wynikającą z przyjęcia nowych regulacji jest utworzenie w ramach Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego Deweloperskiego Funduszu Gwarancyjnego, którego rolą będzie zapewnienie nabywcom pełnej ochrony i pewności odzyskania wszystkich wpłaconych na mieszkaniowe rachunki powiernicze środków w przypadku odstąpienia od umowy deweloperskiej lub upadłości dewelopera. W artykule zostały omówione zasady funkcjonowania Deweloperskiego Funduszu Gwarancyjnego oraz obowiązki i uprawnienia dla uczestników rynku deweloperskiego, jakie wynikają z jego funkcjonowania.

5

O potrzebie sprecyzowania przepisu art. 36 ust. 1 i art. 52 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych

71%

Mrozowska-Bartkiewicz B.

Prawo Asekuracyjne

|

2022

|

vol. 2(111)

|

issue 2

22-41

EN

Compulsory insurance, especially compulsory civil liability insurance, plays an immensely important social role by protecting the property interests of both injured parties and perpetrators themselves. The Compulsory Insurance Act has laid the foundations for the compulsory insurance system, by specifying, among others, the following issues: the definition of compulsory insurance, rules of concluding and performing compulsory insurance contracts, including sums guaranteed in insurance types listed in the Act, as well as the method of controlling the performance of the obligation to conclude insurance contracts. Given the considerable importance and popularity of this insurance type, it is vital that the provisions regulating the scope of liability of the insurer and of the Insurance Guarantee Fund, including the amount of the sum guaranteed, are designed precisely and unambiguously. However, the wording used by the legislator in Article 36(1) and Article 52 of the Compulsory Insurance Act: "The sum guaranteed cannot be lower than the equivalent in PLN [...]" is related to a legal problem whether insurance with a sum guaranteed that is higher than the amount indicated in the above-mentioned provisions is compulsory or whether it is rather voluntary in terms of the amount of the sum guaranteed exceeding the indicated amounts. The present article focuses on the analysis of the practices of concluding insurance contracts with the amount of cover higher than in the above-mentioned regulations, without indicating the limits determining the compulsory or voluntary nature of an insurance in question.

PL

Ubezpieczenia obowiązkowe, w szczególności obowiązkowe ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, pełnią niezwykle ważną funkcję społeczną, chroniąc interesy majątkowe zarówno osób poszkodowanych, jak i samych sprawców. Ustawa o ubezpieczeniach obowiązkowych stworzyła fundamenty systemu funkcjonowania ubezpieczeń obowiązkowych, między innymi zostały w niej określone kwestie takie, jak: jakie ubezpieczenia są ubezpieczeniami obowiązkowymi, zasady zawierania i wykonywania umów obowiązkowego ubezpieczenia, w tym sumy gwarancyjne w ubezpieczaniach wymienionych w tej ustawie, sposób kontroli spełnienia obowiązku zawarcia umów ubezpieczeń. Ze względu na niezwykle istotną rolę i masowy charakter ważne jest, aby przepisy kształtujące zakres odpowiedzialności ubezpieczyciela i Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego, w tym wysokość sumy gwarancyjnej, były skonstruowane precyzyjnie i w sposób niebudzący wątpliwości. Tymczasem użyte przez ustawodawcę sformułowanie w art. 36 ust. 1 oraz art. 52 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkach : „Suma gwarancyjna nie może być niższa niż równowartość w złotych […]” i wiążący się z tym problem prawny, czy ubezpieczenie o wyższej sumie gwarancyjnej niż wskazana w treści powołanych wyżej przepisów jest ubezpieczeniem obowiązkowym, czy też w kwocie sumy gwarancyjnej, przewyższającej wskazane kwoty, jest ubezpieczeniem dobrowolnym. Artykuł jest poświęcony analizie praktyki zawierania umów ubezpieczenia z określeniem sumy gwarancyjnej wyższej niż w powołanych wyżej przepisach, bez jednoczesnego wskazania, w jakich granicach dane ubezpieczenie jest ubezpieczeniem obowiązkowym, a w jakich – dobrowolnym.

6

Glosa do wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 29 kwietnia 2021 r. w sprawie Powiat Ostrowski przeciwko Ubezpieczeniowemu Funduszowi Gwarancyjnemu (C‑383/19)

61%

Mrozowska-Bartkiewicz B., Matej P.

Prawo Asekuracyjne

|

2021

|

vol. 4(109)

|

issue 4

96-106

EN

On 29 April 2021, the Court of Justice of the European Union in Case C 383/19 passed a preliminary ruling on the interpretation of Article 3 of Directive 2009/103/EC of the European Parliament and of the Council of 16 September 2009 on insurance against civil liability in respect of the use of motor vehicles and the enforcement of the obligation to insure against such liability. This judgment is of key importance for Polish insurance industry, especially for maintaining the coherence of the compulsory insurance system of motor liability insurance for motor vehicle owners for damage caused by the use of their vehicles. The social function of this obligatory insurance is inextricably linked with the protection of third parties against the effects of frequent adverse incidents resulting from the use of motor vehicles in the modern world. What is more, a compulsory insurance contract ought not to be treated as a financial burden for vehicle owners, because it both protects possible perpetrators of motor accidents from serious financial charges and prevents an excessive depletion of their assets due to civil liability. The above-mentioned judgment concerns the confirmation of the principle that in the current Polish legal system there is no possibility of either ignoring the obligation to conclude a civil liability insurance contract or being exempt from such obligation, where the owner is not able to use the vehicle for some period owing to its technical condition.

PL

W dniu 29 kwietnia 2021 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C 383/19 wydał w trybie prejudycjalnym wyrok dotyczący wykładni art. 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/103/WE z dnia 16 września 2009 r. w sprawie ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych i egzekwowania obowiązku ubezpieczania od takiej odpowiedzialności. Wyrok ten ma istotne znaczenie dla praktyki ubezpieczeniowej, a w szczególności dla zachowania spójności polskiego systemu ubezpieczeń obowiązkowych w zakresie ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej (OC) posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem posiadanego przez nich pojazdu. Społeczna funkcja tego ubezpieczenia obowiązkowego wiąże się bowiem nierozerwalnie z ochroną osób trzecich przed skutkami niekorzystnych i bardzo częstych w realiach współczesnego świata zdarzeń powstałych wskutek ruchu pojazdów mechanicznych. Umowa ubezpieczenia obowiązkowego nie powinna być traktowana w kategoriach obciążenia finansowego dla posiadacza pojazdu, ponieważ chroni ewentualnego sprawcę wypadku komunikacyjnego przed poważnymi obciążeniami finansowymi z tytułu jego odpowiedzialności cywilnej w sytuacji, gdy zajdzie wypadek, oraz zabezpiecza jego majątek przed nadmiernym uszczupleniem z tytułu tej odpowiedzialności. Glosowany wyrok dotyczy potwierdzenia zasady, że w obowiązującym polskim porządku prawnym nie przewidziano możliwości odstąpienia od spełniania obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej czy zwolnienia od takiego obowiązku, gdy posiadacz danego pojazdu w jakimś okresie nie może z niego korzystać ze względu na stan techniczny pojazdu.

7

O konieczności opracowania w Unii Europejskiej jednolitych zasad funkcjonowania ubezpieczeniowych systemów gwarancyjnych na wypadek upadłości ubezpieczyciela

61%

Szczęsna I.

Prawo Asekuracyjne

|

2020

|

vol. 4(105)

|

issue 4

57-77

EN

The European Union has been working for years to establish uniform rules for the operation of insurance guarantee funds in the Member States. They are the equivalents of the Polish Insurance Guarantee Fund. The rules should increase the protection of consumers, i.e. policyholders and the injured. However, it has not been decided yet who will actually be protected by the new regulation, namely whether these will be all the insured or only those who have concluded a compulsory insurance contract. Will all Europeans be protected in the same way or only residents of individual Member States? What is more, the ultimate cost of the systemic changes to be introduced into the Polish market is also unknown. If the system applied to numerous business lines and covered natural persons as well as small and medium-sized enterprises, insurance would certainly become very expensive, leaving many Poles without protection. This article aims to familiarize readers with the current state of legislative works as well as the directions for the development of systemic changes.

PL

Unia Europejska od lat pracuje nad opracowaniem jednolitych zasad działania ubezpieczeniowych funduszy gwarancyjnych w państwach członkowskich. To odpowiedniki polskiego Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego. Powinno to zwiększyć bezpieczeństwo klientów, czyli ubezpieczonych i poszkodowanych. Nie przesądzono jednak, kogo naprawdę będzie chronić nowa regulacja. Czy wszystkich ubezpieczonych, czy tylko tych, którzy zawrą umowę ubezpieczenia obowiązkowego? Czy tak samo będą chronieni wszyscy Europejczycy, czy tylko mieszkańcy danego kraju członkowskiego? Nie wiadomo też, ile ostatecznie zmiany systemowe będą kosztować polski rynek ubezpieczeń. Jeśli system funkcjonowałby dla wielu linii biznesowych, a uprawnionymi byłyby nie tylko osoby fizyczne, lecz także np. małe i średnie przedsiębiorstwa, to z pewnością ubezpieczenia stałyby się bardzo drogie, a wielu Polaków zostałoby bez ochrony. Niniejszy artykuł ma na celu przybliżenie czytelnikowi, jaki jest aktualny stan i etap prac legislacyjnych oraz jakie są kierunki rozwoju zmian systemowych.

Refine search results

7 Prawo Asekuracyjne

3 Mrozowska-Bartkiewicz B.

2 Majewski W.

2 Matej P.

1 Szczęsna I.

1 Wałachowska M.

1 2023

1 2022

2 2021

1 2020

1 2019

1 2016

Wyłączenie odpowiedzialności UFG za szkody wyrządzone posiadaczowi pojazdu mechanicznego przez kierującego nieubezpieczonym pojazdem a roszczenia osób pośrednio poszkodowanych

Zintegrowana Platforma Identyfikacji i Weryfikacji Zjawisk Przestępczości Ubezpieczeniowej jako nowoczesne narzędzie walki z przestępczością ubezpieczeniową – uwarunkowania prawne

Wpływ upadłości ubezpieczyciela z Unii Europejskiej działającego na zasadach swobody przedsiębiorczości na realizację świadczeń przez Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny w ramach systemu ubezpieczeń obowiązkowych z tytułu ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych

Deweloperski Fundusz Gwarancyjny – nowe środki ochrony nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego

O potrzebie sprecyzowania przepisu art. 36 ust. 1 i art. 52 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych

Glosa do wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 29 kwietnia 2021 r. w sprawie Powiat Ostrowski przeciwko Ubezpieczeniowemu Funduszowi Gwarancyjnemu (C‑383/19)

O konieczności opracowania w Unii Europejskiej jednolitych zasad funkcjonowania ubezpieczeniowych systemów gwarancyjnych na wypadek upadłości ubezpieczyciela