Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: Iwan Turgieniew

Sort By:

Limit search:

Сюжет романа Ивана Тургенева „Отцы и дети” в свете художественной танатологии писателя

100%

Belyaeva I.

Slavica Wratislaviensia

2018

vol. 167

123-132

The plot of Turgenev’s novel Fathers and Sonsin the light of the writer’s art thanatology Turgenev’s novel Fathers and Sons is presented in the article as the most important stage in the development of the thanatological theme in the writer’s work, the significance of which is largely highlighted by the comparison of its key thanatological episode with the similar ones from Shakespeare and Cervantes analyzed by Turgenev in his article Hamlet and Don Quixote. Thinking about death became for him, according to Turgenev himself, a key impulse, which in many ways determined the structure of the novel plot and its semantic field. The situation of the death of the hero in the novel Fathers and Sons is considered here in the context of the key motives, Love and Good, that penetrate it, which at the artistic and philosophical levels of this text determines the idea of the metaphysical strength of a person.

Fabuła powieści Iwana Turgieniewa Ojcowie i dzieci w świetle artystycznej tanatologii pisarza Powieść Turgieniewa Ojcowie i dzieci w artykule prezentowana jest jako najważniejszy etap w rozwoju motywu tanatologicznego w twórczości tego pisarza. Znaczenie utworu ukazywane jest przede wszystkim poprzez porównanie kluczowej w nim kwestii tanatologicznej z podobnymi wątkami u Shakespeare’a i Cervantesa, analizowanymi przez Turgieniewa w jego artykule Hamlet i Don Kichot. Rozmyślanie o śmierci stało się dla pisarza, jak sam podkreślał, kluczowym impulsem, który pod wieloma względami determinował strukturę fabuły dzieła i jego pole znaczeniowe. Sytuacja śmierci bohatera w powieści Ojcowie i dzieci rozpatrywana jest w kontekście przeplatających się w niej kluczowych motywów — miłości i dobra, co w artystyczno-filozoficznym układzie współrzędnych tego tekstu definiuje ideę metafizycznej wytrwałości człowieka.

Recepcja heglizmu w Rosji na przełomie lat trzydziesych i czterdziestych XIX wieku (Wissarion Bieliński, Aleksander Hercen, Iwan Turgieniew)

80%

Koprowski P.

Studia Rossica Gedanensia

2015

issue 2

180–195

W artykule przybliżono specyfikę recepcji heglizmu w Rosji na przełomie lat trzydziestych i czterdziestych XIX wieku, przedstawiono dylematy ideowe i społeczno-moralne Wissariona Bielińskiego, Aleksandra Hercena i Iwana Turgieniewa, będących w tym okresie reprezentatywnymi rosyjskimi heglistami. Recepcja ta jest świadectwem fascynacji Rosjan nie tylko konstrukcjami teoretycznymi Hegla, ich wszechstronnym zakresem oraz przydatnością terminologiczną. Niemniej ważna jest też swoista współmierność tej filozofii z realną rosyjską rzeczywistością. Kiedy okazało się, że konstatacja ta nie może być utrzymana, rosyjscy myśliciele przestali hołubić Hegla. Zaczęli krytykować heglizm jako filozofię „oderwania od rzeczywistości”.

In the article the specificity of the reception of the concepts of Hegel in Russia at the turn of the 30s and 40s of the 19th century is introduced. Special attention is paid to ideological and socio-moral dilemmas of Vissarion Belinsky, Alexander Herzen and Ivan Turgenev, for them being representative Russian Hegelians in this period. That reception proves the Russians’ fascination for not only theoretical structures of Hegel, but also their versatile scope and the terminological usefulness. Equally important is also some specific adequateness of this philosophy to Russian reality. When it turned out that this observation could not be held, Russian thinkers „turned themselves away” from Hegel. They started to criticize the philosophy of Hegel on the ground of its „detachment from reality”.

Refine search results

1 Slavica Wratislaviensia

1 Studia Rossica Gedanensia

1 Belyaeva I.

1 Koprowski P.

1 2018

1 2015

Search results

Сюжет романа Ивана Тургенева „Отцы и дети” в свете художественной танатологии писателя

Recepcja heglizmu w Rosji na przełomie lat trzydziesych i czterdziestych XIX wieku (Wissarion Bieliński, Aleksander Hercen, Iwan Turgieniew)