Search results

1

Geographical Descriptions of Spain in Latin Medieval Encyclopaedias: From Isidore of Seville to Vincent of Beauvais (VII-XIII c.)

100%

Wojciechowski W.

Roczniki Humanistyczne

|

2019

|

vol. 67

|

issue 2: Historia

31-55

PL

W artykule zostało ukazane – na tle rozwoju średniowiecznego nurtu encyklopedycznego – zagadnienie recepcji w encyklopediach łacińskich opisu Hiszpanii zawartego w Etymologiach Izydora z Sewilli. Etymologiczno-geograficzny opis swej ojczyzny umieścił Izydor w 14 księdze dzieła (14, 4, 28-30). Ten obraz został „uzupełniony” w innych miejscach Etymologii m.in. o aspekt etymologiczno-etnograficzny (9, 2, 109-114). Izydor prezentując Hiszpanię opierał się na kilku dziełach antycznych. Ukazał Hiszpanię przede wszystkim rzymską; niewiele znajdujemy odniesień do aktualnej sytuacji kraju pod panowaniem Gotów. W później powstałych encyklopediach, w których zawarte są partie dotyczące geografii, w różny sposób wykorzystywano Izydora opis Hiszpanii. Powtarzano ten opis dosłownie (Raban Maur, Wincenty z Beauvais) i skracano go, nieznacznie modyfikując (Honoriusz Augustodunensis), łączono z informacjami znajdującymi się m.in. w dziele Orozjusza (Historae: Historiarum adversum paganos libri VII). W tym ostatnim przypadku do tak utworzonej całości dodawano informacje aktualizujące (przedstawiające niektóre aktualne sprawy dotyczące Hiszpanii). Tego rodzaju opisy umieścili w swych dziełach Gerwazy z Tilbury i Bartłomiej Anglik. Gerwazy z Tilbury do prezentacji Hiszpanii dodał fragment ukazujący jej podział na arcybiskupstwa i biskupstwa. Zestawiając opisy Hiszpanii w średniowiecznych dziełach encyklopedycznych powstałych do połowy XIII stulecia – zatem do czasu, gdy została ułożona encyklopedia Speculum maius – możemy stwierdzić, że każdy z nich opierał się na opisie znajdującym się w 14 księdze Etymologii; w największej encyklopedii średniowiecza (Speculum maius, w jej części zatytułowanej Speculum historiale) opis ten został – jak wspomniano – dosłownie powtórzony. Można rzec, że choć powstały nowe ujęcia dotyczące obrazu Hiszpanii (sformułowane w pierwszej połowie XIII wieku przez Gerwazego z Tilbury i Bartłomieja Anglika), obraz nakreślony przez Izydora z Sewilli niejako utrzymał swoją „aktualność”. Biorąc pod uwagę bardzo dużą rolę średniowiecznych dzieł encyklopedycznych w rozpowszechnianiu wiedzy w tej epoce, można także stwierdzić, że Hiszpania była wówczas postrzegana (przynajmniej do połowy XIII wieku) „oczami Izydora” (miało to odzwierciedlenie w ówczesnej kartografii). Pozostaje pytanie, w jakim stopniu ten obraz zmienił się (i czy zmienił się na trwałe) w późnym średniowieczu.

EN

The article discusses the problem of reception of the description of Spain contained in the Etymologies by Isidore of Seville in Latin medieval encyclopaedias, on the background of the development of the medieval encyclopaedic trend. The etymological-geographical description of his homeland was placed by Isidore in book 14 of his work (14, 4, 28-30). This portrayal was “supplemented” in other places in the Etymologies, among other things, with an etymological-ethnographical aspect (9, 2, 109-114). When presenting Spain, Isidore based his work on works from the Antiquity. He showed mainly a Roman Spain, with few references to the contemporary situation of the country under Gothic rule. In later encyclopaedias, in which geographical sections are present, Isidore’s description of Spain is used to a varied extent. It was either repeated (Raban Maur, Vincent of Beauvais), and shortened, with minor modifications (Honorius Augustodunensis), or combined with information found in, for example, the work of Orosius (Historiae: Historiarum adversum paganos libri VII). In the latter case, the combined whole was still updated (with certain selected facts concerning contemporary Spain). Such descriptions were placed in the works of Gervase of Tilbury and Bartholomeus Anglicus. It should be noted that Gervase of Tilbury added to the presentation of Spain a fragment illustrating its division into archbishoprics and bishoprics. A comparison of medieval encyclopaedic descriptions of Spain written before the middle of the XIIIth century – that is, before the encyclopaedia Speculum maius was compiled, it can be claimed that each of them drew on the description placed in book 14 of the Etymologies; in Speculum maius, the greatest encyclopaedia of the Middle Ages, in its part entitled Speculum historiale, this description was repeated word for word, as mentioned above. It may said, that despite new descriptions of Spain (formulated in the first half of the XIIIth c. by Gervase of Tilbury and Bartholomeus Anglicus), the portrayal drawn by Isidore of Seville maintained its “validity”, as it were. Taking into account the outstanding role of medieval encyclopaedic works in the dissemination of knowledge in this epoch, it may also be claimed that the Spain of that time was perceived (at least till the middle of the XIIIth century) “through the eyes of Isidore” (this fact has its reflection in the cartography of the time). It remains to be seen how this picture changed (and if it changed for good) in the late Middle Ages.

2

Wiedza o prawie w ujęciu Izydora z Sewilli

100%

Dębiński A.

Studia Prawnicze KUL

|

2022

|

issue 1

125-141

EN

The subject of this article presents selected aspects of the legal problems according to Isidore of Seville. The starting point of the analysis consists of a brief characterization of his Etymology, a work considered as the first encyclopedia of Christianity. This device allows to better examine the place of legal issues in the structure of the work. The author then presents the organization, division, and characteristics of the legal material in Book V. De legibus, also referred to as the Treatise on Law. The following paragraph discusses the legal issues included by Sevillian in other chapters of the Etymology.

PL

Przedmiotem artykułu są niektóre aspekty problematyki prawnej w ujęciu Izydora z Sewilli. Punktem wyjścia jest krótka charakterystyka jego Etymologii, dzieła uznawanego za pierwszą encyklopedię chrześcijaństwa. Zabieg ten pozwala lepiej rozeznać usytuowanie zagadnień prawnych w strukturze dzieła. Następnie przedstawiono organizację, podział i charakterystykę materiału prawnego w księdze V. De legibus, nazywanej Traktatem o prawie. W kolejnym paragrafie omówiono zagadnienia prawne, które zostały ulokowane przez Sewilczyka w innych księgach Etymologii.

3

Św. Izydor z Sewilli, O naturze rzeczy (rozdz. IX-XXVIII) (De natura rerum, CPL 1188)

100%

Skowroński P.

Vox Patrum

|

2016

|

vol. 65

835-857

PL

nie dotyczy

4

Św. Izydor z Sewilli, O rzekach

100%

Kaczyńska E.

Vox Patrum

|

2019

|

vol. 71

631-658

PL

Tłumaczenie tekstu Izydora z Sewilli, De fluminibus

5

Św. Izydor z Sewilli, Wiersze (Versus, CPL 1212)

84%

Krynicka T.

Vox Patrum

|

2007

|

vol. 50

565-580

EN

translation

PL

tłumaczenie

6

"Hexaemeron" Ambrożego z Mediolanu jako źródło do XVII księgi "Etymologii" Izydora z Sewilli

84%

Krynicka T.

Vox Patrum

|

2005

|

vol. 48

125-138

ES

El presente artlculo ofrece un intento de elucidar como, escribiendo el libro XVII de Etimologias dedicado a las plantas y su cultivo, Isidoro de Sevilla trabaja eon el texto de Hexaemeron de Ambrosio de Milan, que constituye una de sus fuentes mas importantes.

7

Izydor z Sewilli jako mistrz kompilacji. Organizacja materiału w "Etymologiach" na przykładzie XVII księgi „De agricultura”

84%

Krynicka T.

Vox Patrum

|

2006

|

vol. 49

319-333

ES

El estudio analiza la composición del libro XVII de “Etimologias” dedicado a las plantas y su cultivo. El Obispo de Sevilla se preocupa mucho por el orden de la materia expuesta. Clasifica las plantas segun su constitución, vegetación, modos de utilización.

8

Sanctus - definicje wobec tekstowego znaczenia słowa w pismach św. Izydora z Sewilli

84%

Ledzińska A.

Vox Patrum

|

2022

|

vol. 83

317-342

EN

St. Isidore of Seville, who lived at the turn of the 6th and 7th century in Visigothic Spain, on the one hand collected in his works the heritage of the ancient world, and on the other became one of the most important auctoritates of the Middle Ages. He lived at the time of historical, cultural and political upheaval, and change in the surrounding world usually generates linguistic change. The article tends to check how the views on sanctity expressed explicitly by Isidore, using lexeme 'sanctus', relate to those immanent in his language. Therefore, three definitions of 'sanctus' contained in Etymologies and the work On the Differences between Words were analyzed from the viewpoint of semantics and sources. Nextly, they were compared with textual occurrences of the word in the corpus of all works by Isidore of confirmed authenticity. The latter were studied using corpus-based methods, with the SketchEngine software. Additionally, lexicographical material contained in several dictionaries of classical and ecclesiastical Latin was used as a background for the analysis. The results indicate the ancient provenance of the meanings of the lexeme 'sanctus' declared in the definitions and a different, clearly medieval, ecclesiastical semantic profile of the word in the corpus of Isidorian texts. The study reveals the process of adaptation of the Latin language to changing circumstances, the transformation of concepts and the world of thought under the influence of Christianity at the threshold of the Middle Ages in the works of one of the most important authors of that period.

PL

Izydor z Sewilli żyjący na przełomie VI/VII w. w wizygockiej Hiszpanii z jednej strony gromadził w swych dziełach dziedzictwo świata antycznego, z drugiej zaś stał się jedną z najważniejszych auctoritas średniowiecza. Żył w czasach przełomu historycznego, kulturowego, politycznego, a zmiana otaczającego świata zazwyczaj generuje zmiany językowe. Celem badań było sprawdzenie jak głoszone przez Izydora eksplicytnie poglądy na świętość wyrażoną przez leksem sanctus, mają się do tych immanentnie tkwiących w jego języku. W związku z tym przebadano pod kątem semantyki i źródeł trzy definicje sanctus zawarte w Etymologiach oraz dziele O różnicach słów, a następnie zestawiono je z tekstowymi wystąpieniami tego słowa w korpusie wszystkich dzieł Izydora o potwierdzonej autentyczności. Te ostatnie badano z zastosowaniem metod korpusowych, przy użyciu oprogramowania Sketch Engine. Dodatkowo jako tło analizy wykorzystano materiał leksykograficzny zawarty w kilku słownikach łaciny klasycznej i kościelnej. Wyniki wskazują na starożytną proweniencję znaczeń leksemu sanctus deklarowanych w izydorowych definicjach oraz odmienny, wyraźnie średniowieczny, eklezjalny profil semantyczny słowa w korpusie tekstów. Przeprowadzone badania ukazują proces adaptacji języka łacińskiego do zmieniających się okoliczności, przemiany pojęć i świata myśli pod wpływem chrześcijaństwa u progu średniowiecza u jednego z najważniejszych autorów tego okresu.

9

Św. Izydor z Sewilli, O winorośli (Etymologiae XVII 5: De vitibus)

84%

Krynicka T.

Vox Patrum

|

2002

|

vol. 42

567-575

EN

translation

PL

tłumaczenie

10

Pojęcie „ius gentium” w „Summa Theologiae” św. Tomasza z Akwinu

84%

Zalewski B.

Rocznik Tomistyczny

|

2022

|

issue 11

159-179

EN

The subject of the considerations in presented paper is the concept of ius gentium in two selected fragments of St. Thomas Aquinas: S.Th. I-II, q. 95, a. 4 and S.Th. II-II, q. 57, a. 3. The introduction to their detailed analysis is the discussion of three issues necessary for the correct interpretation of Aquinas’ argu-ments, i.e. the concept of ius gentium in the first book of the Justinian Digest, the definition of ius gentium in the Etymologies of St. Isidore of Seville and an explanation of the relationship between the concepts of ius and lex in the Summa Theologica. The conducted research allows to conclude that the Angelic Doctor uses the concept of ius gentium in a twofold sense. The first of them is of a juridical nature and can be equated with the understanding of this term on the basis of the sources of Roman law. Ius gentium is therefore a set of legal norms common to all peoples, which enable, first of all, mutual economic turnover, although to some extent also apply to the external activity of the state. The second meaning of the term ius gentium, although also to some extent inspired by the sources of Roman law, has a broader character and a deeper philosophical foundation. On the basis of the treaty on justice, ius gentium constitutes the social order of functioning of all people based on natural reason (naturalis ratio).

11

Wspólne cechy zwierząt i ludzi w dwunastej księdze "Etymologii" Izydora z Sewilli

84%

Wojciechowski L. S.

Vox Patrum

|

2020

|

vol. 73

63-94

EN

The twelfth book of the Etymologies is, as we know, devoted to the descriptions of animals (divided into eight groups), Isidore of Seville, basing on previous accounts, drew from these sources the most important elements characterizing individual creatures. The twelfth book summarizes the long–lasting (ancient and early Christian) views on the innate corporeal shapes and ways of behaviour and reactions of animals. In the presentation of some animals, the bishop of Seville clearly strengthened (preferred) their features – presented in the sources aviailable to him – which in his interpretation were common to animals and to people, or bore resemblance to human characteristics. He demonstrated features from the psycho-mental and moral spheres (equus, bos, leo, elephantus, canis, simia, iricius, formica, serpens, delfinus). To a lesser degree, he pointed to bodily features (birds, aves: psittacus, pica, coturnix) and social (ciconia, apis). Mention of common (or similar) traits of animals and humans does not occur only in part of the book saying de vermibus (other groups of animals have their ,,representatives” in this regard). Paying attention to the common features of animals and people is, we think, an important aspect of Isidore’s view of the animal world. It is also one of the special features of his anthropology.

PL

Dwunasta księga „Etymologii” jest, jak wiemy, poświęcona opisom zwierząt (podzielonych na osiem grup). Isidor z Sewilli, opierając się na wcześniejszych relacjach, czerpał z tych źródeł najważniejsze elementy charakteryzujące poszczególne stworzenia. Dwunasta księga zbiera i niejako kumuluje starożytne i wczesnochrześcijańskie poglądy na temat naturalnych kształtów ciała, sposobów zachowania i reakcji zwierząt. Podczas prezentacji niektórych z nich biskup Sewilli wyraźnie wyakcentował te ich cechy – przedstawione w dostępnych mu źródłach – które w jego interpretacji były bądź wspólne dla ludzi i zwierząt, bądź też były podobne do cech ludzkich. Izydor pokazał w ten sposób wiele cech ze sfery psycho-mentalnej i moralnej u takich zwierząt jak: bos, canis, delfinus, elephantus, equus, formica, iricius, leo, serpens i simia. W mniejszym zaś stopniu wskazywał na podobieństwo cech somatycznych u ludzi i ptaków (coturnix, pica, psittacus) oraz na analogie w życiu „społecznym” ludzi, owadów i ptaków (apis, ciconia). Wydaje się, że zwracanie uwagi na cechy wspólne zwierząt, owadów i ludzi było ważnym elementem w Izydorowym postrzeganiu świata zwierząt. Jest to również jedna ze szczególnych cech jego szeroko rozumianej antropologii.

12

„Desine gentilibus iam inservire poetis…” (versus XI 9). Chrześcijańscy epicy w bibliotece Izydora z Sewilli

84%

Krynicka T.

Vox Patrum

|

2013

|

vol. 60

191-207

EN

Isidore of Seville (560-636) is rightly considered to be one of the most important teachers of the medieval Europe. He wrote numerous didactic works on catholic doctrine, biblical exegesis, history, grammar, natural sciences etc. Isidore was neither a scientist nor an independent thinker, but indeed he was a genius of compilation. He spent his youth in the famous library of the bishops of Seville, where he stored knowledge by studying Holy Scriptures and works of classic and Christian authors. This library was destroyed, but we could strive to recreate its catalogue reading the books written by Isidore. In his Versus in bibliotheca Isidore tells us about authors he knew. We find among them Christian poets – Prudentius, Iuvencus, Sedulius, Avitus Viennensis. In Etymologiae Isidore presents to the reader Dracontius, and in De viris illustribus he admires talents of the centonist Proba. Isidore’s knowledge of Christian epics and the high regard he had for them tell us a lot not only about literary tastes of the well-educated bishop, but about the culture of reading of inhabitants of Visigothic Spain in the seventh century as well.

13

Obrzędy chrztu świętego w liturgii hiszpańsko-mozarabskiej

83%

Roszak P.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2016

|

vol. 69

|

issue 4

EN

Celebration of the sacrament of baptism in the Hispanic-Mozarabic Rite, as in other liturgical families, was preceded by a period of the catechumenate to which the candidates were introduced by the special rite celebrated on Sunday in vicesima. This article analyzes the course of the celebration of the sacraments of initiation according to the norms from a revised rite and with reference to the earlier tradition reflected in the Liber Ordinum and Antiphonary of Leon. It explains the Visigoths’ practice of single immersion in water during the administration of the sacrament and various other rites, post-baptismal Triduum and acclamations typical for the Hispanic liturgy. Extensive euchology of this rite provides valuable information on sacramental theology, which betrays the African influences (in particular the reference to St. Augustine) and has been transmitted by St. Gregory of Elvira, St. Ildefonsus of Toledo and St. Isidore of Seville. It is worth emphasizing the pastoral dimension of the process of initiation visible in complex formulas and the variety of blessings received by catechumens and rituals celebrated in post-baptismal mystagogy.

PL

Celebracja sakramentu chrztu w rycie hiszpańsko-mozarabskim, podobnie jak w pozostałych rodzinach liturgicznych, poprzedzona jest katechumenatem, do którego kandydaci byli włączani poprzez specjalny ryt w niedzielę in vicesima. Artykuł analizuje przebieg celebracji sakramentów wtajemniczenia wedle norm obecnych w odnowionym rycie i z odniesieniem do wcześniejszych tradycji zapisanych w hiszpańskim Liber Ordinum i Antyfonarzu z Leon. Podkreśla się korzenie wizygockiej praktyki pojedynczego zanurzenia w wodzie podczas udzielania sakramentów, a także sens poszczególnych obrzędów wyjaśniających, Triduum pochrzcielnego i aklamacji typowo hiszpańskich. Rozbudowana euchologia dostarcza cennych informacji na temat teologii sakramentalnej, która zdradza wpływy afrykańskie i została przekazana przez św. Grzegorza z Elwiry, św. Ildefonsa z Toledo czy św. Izydora z Sewilli. Na podkreślenie zasługuje duszpasterski wymiar procesu wtajemniczenia widoczny w rozbudowanych formułach, licznych błogosławieństwach otrzymywanych przez katechumenów oraz obrzędach sprawowanych w czasie mistagogii pochrzcielnej.

14

Izydor z Sewilli jako mistrz kompilacji: metody pracy twórcy "Etymologii" na podstawie księgi XVII „De agricultura”

67%

Krynicka T.

Vox Patrum

|

2007

|

vol. 50

397-412

ES

Analizando el texto del libro XVII de las Etimologias dedicado a las plantas y su cultivo, examinamos los mćtodos de trabajo de Isidoro eon el texto de sus numerosas fuentes. Tras haber confrontado unos fragmentos de Enciclopedfa y los fragmentos de los textos de los que derivan, tras estudiar y comentar las diferencias que existen entre ellos, notamos y admiramos la impresionante habilidad eon la que Isidoro hace utilización de los datos que le suministran las fuentes. Tran-scribe tal como aparecen en las fuentes muy pocas noticias, siempre que sean muy breves (7,15; 9, 56) o traten de algun tema que no conoce bien el mismo (7,73-74). En la mayoria de los casos los reelabora profundamente. Por un lado va suprimiendo palabras innecesarias y simplificando la sfntaxis; por el otro, transmite a sus lectores sobre todo informaciones que se refieren a las naturales propiedades de plantas, reduciendo al mmimo datos relacionados eon teologia, geografia, historia, mitologia, agricultura y medicina. Tampoco menciona a autores citados, eon la excepción de Marcus Terentius Varro (9,95), Palladius Rutilius Taurus Aemilianus (10, 8) y poetas. Los fragmentos de poesias, no siempre comprensibles despues de haber sido recortados de los textos originales, los utiliza por adomar su obra y hacer gala de su erudición, puede que precisamente por eso cita a los poetas nominalmente. Debido a dichos procedimientos, Isidoro ha logrado a crear una obra de referencia breve y bien expuesta, apreciada como una enciclopedfa de gran autoridad por miles de lectores medievales.

15

Izydora z Sewilli "De ortu et obitu patrum": studium źródeł traktatu

67%

Krynicka T.

Vox Patrum

|

2022

|

vol. 83

285-316

EN

Isidore of Seville’s treatise De ortu et obitu patrum is a remarkably intertextual work. The Holy Writ is its fundamental hypotext. While referring biblical Salvation history, Isidore demonstrates his acquaintance with the numerous writings of different authors. Tracing of the relations between selected chapters of the treatise (1. Adam; 26. Aaron; 41. Hosea; 45. Jonah; 59. The three young men [in the blazing furnace]) and their sources and models let us come to the conclusion that Isidore demonstrates his writer’s independence as well when composing the majority of particular relations (precisely those based on sources other than biblical vitae), as when creating the conception of the entire work, which can be regarded as a hybrid of exegesis and hagiography, and had not had a prototype in the earlier Christian literature.

PL

Traktat Izydora pt. O narodzinach i śmierci świętych ojców jest wybitnie intertekstualnym utworem. Jego podstawowy hipotekst to Pismo Święte. Referując czytelnikowi biblijnedzieje zbawienia, Izydor z Sewilli zdradza znajomość licznych pism wielu chrześcijańskich autorów. Prześledzenie zależności między wybranymi rozdziałami opracowanego przez niego traktatu (1. Adam; 26. Aaron; 41. Ozeasz; 45. Jonasz; 59. trzej młodzieńcy [w piecu ognistym]) a jego źródłami i wzorcami pozwala stwierdzić, że jest on autorem oryginalnym, gdyż wykazuje się dużą samodzielnością zarówno w komponowaniu większości poszczególnych relacji (a dokładnie tych spisanych na podstawie źródeł innych niżbiblijne vitae), jak też przy opracowaniu koncepcji dzieła będącego hybrydą egzegezy i hagiografii oraz niemającego prototypów we wcześniejszym piśmiennictwie.

16

Anonim "Epitafium Leandra, Izydora i Florentyny" (ICERV 272: "Epitaphium Leandri, Isidori et Florentine")

67%

Krynicka T.

Vox Patrum

|

2020

|

vol. 75

591-604

EN

"Epitaphium Leandri, Isidori et Florentine" (ICERV 272) translated into Polish and briefly commented.

PL

Przekład z opracowaniem "Epitaphium Leandri, Isidori et Florentine" (ICERV 272).

17

Biblioteka Uniwersytecka KUL jako warsztat pracy izydorianisty na podstawie własnych doświadczeń

67%

Krynica T.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2016

|

vol. 105

103-124

EN

KUL Library constitutes an excellent workplace for scholars from many fields, including theologians, historians, philologists who study the achievements of Isidore of Seville - a great erudite, author of the famous Etymologiae, an outstanding teacher and tutor of medieval Europe. The library collection includes all his scriptures, edited by J.P. Migne (volumes 81-83 of Patrologiae Latinae), also in the form of critical editions in recent collections and series. In addition, it has numerous publications, although published before 1990, dedicated to the life and legacy of Isidore, primarily by J. Fontaine, as well as the works referring to the times and cultural environment of the encyclopaedist. Isidore was a compiler, so it is crucial for a researcher dealing with Isidore to be acquainted with his sources - works of classical authors and Christians, Greek and Latin writers and poets, which are also in the collections of KUL Library. The Bishop of Seville’s knowledge was of a literary character, but related to God and the whole world created by him. The library contains the literature necessary for the researcher, who, wishing to understand Isidore-a specialist, should educate himself in these fields of knowledge on which Isidore worked. Difficulties arising from the lack of necessary publications in the library are effectively resolved by taking advantage of the effectively functioning Interlibrary Loan. In recent years, KUL Library has been enriched with modern tools such as the Electronic Card Catalog and Digital Library. Providing access to scientific databases enables readers to find works on Isidore, which are written in the most remote corners of our planet. The staff of the Library deserve special gratitude. They are consistently competent, helpful and dedicated to their work. Their knowledge and kindness are the second – apart from the extensive collection - magnet which attracts numerous readers (also the ones working on Isidore) to KUL Library from all over the country.

18

Izydora z Sewilli "O narodzinach i śmierci świętych ojców": kompozycja traktatu

67%

Krynicka T.

Vox Patrum

|

2020

|

vol. 73

95-122

EN

Isidore's work On the Lifes and Deathes of the Fathers contains biographies of outstanding biblical figures from Adam to Titus. According to what has been announced in the titles and in the introduction, the author describes the ancestry (ortus), character, virtues and achievements (vita), circumstances surrounding the death and burial of the heroes (obitus), among which we find patriarchs, judges, kings, prophets, Lord's apostles and pupils. Most of them are men: except for few heroins (Esther, Judit, Mary, Mother of Jesus), Isidore presents biblical women very superficially. His descriptions tend to praise the heroes demonstrating them as persons worthy of being imitated. Sevillian does not design a homogenuous and binding all over the treatise model of describing the heroes he presents. Due to this the text is varied and pleasant in perception. Isidore familiarizes his reader with the great biblical figures and broadens his Visigothic audience's world while transferring into it the exotic topography of Holy Land. He seems to be less interested in precise dating of the events he describes. The treatise's time seems to be the space of mankind's redemption and salvation, propitious kairos, in which God speaks to a man and a man fulfills His will, colaborating with Lord's grace and supported by brethren's assistance.

PL

Utwór Izydora De ortu et obitu patrum zawiera życiorysy wybitnych biblijnych postaci od Adama do Tytusa. Zgodnie z tym, co Sewilczyk zapowiada w tytułach i przedmowie traktatu, opowiada on o pochodzeniu (ortus), charakterze, cnotach i osiągnięciach (vita), a także okolicznościach śmierci i pochówku (obitus) bohaterów, wśród których czytelnik znajdzie patriarchów, sędziów, królów, proroków, apostolów i uczniów Pana. W większości są to mężczyźni: za wyjątkiem kilku bohaterek (Estery, Judyty, Matki Jezusa Marii), którym Izydor poświęca osobne rozdziały, prezentuje on biblijne niewiasty w sposób bardzo powierzchowny. Charakterystyki bohaterów mają charakter laudacyjny. Biogramy są bardzo różnorodne, dzięki czemu tekst staje się urozmaicony i przyjemny w odbiorze. Izydor poszerza granice świata hiszpano-rzymskich czytelników, zapoznając ich z topografią Ziemi Świętej. Czas traktatu to czas zbawienia, czas Boga, który wkracza w dzieje ludzkości, oraz współpracujących z Nim - i ze sobą nawzajem - jednostek, niepowtarzalnych dzięki otrzymanym od Stwórcy darom.

19

Sylwetki kobiet w traktacie "O narodzinach i zgonach świętych ojców" Izydora z Sewilli

59%

Krynicka T.

Vox Patrum

|

2016

|

vol. 66

197-217

EN

Isidore’s treatise De ortu et obitu patrum (On the Lifes and Deathes of the Fathers) contains biographies of outstanding biblical figures from Adam to Titus. Among them there are four women, to which the bishop of Seville dedicates special chapters. These are Esther, Judith, John Baptist’s mother Elisabeth and Mary, Mother of Jesus. He also mentions 26 women while presenting famous biblical patriarchs, judges, kings and prophets. Mothers and grandmothers, sisters and daughters, wives and widows participate in different important biblical events, support men on their way to salvation, as well as lead them to the moral fall and suffer because of it. Except four above mentioned heroins, Isidore describes biblical women very superficially, giving only those details of their lifes and characters that help him to introduce his male heroes. Although the erudite bishop admires the virtue both in men as well as in women and hates the sin regardless of the sinner’s sex, it seems that he considers the history of Salvation to be the history of relations between God and mankind represented first of all by a man. In Isidore’s feeling it is the latter who is responsible before the Lord not only for himself, but for the whole world and for a woman as well.

20

Izydor z Sewilli, Synonimy: tematyka, styl, źródła dzieła

59%

Krynicka T.

Vox Patrum

|

2018

|

vol. 69

405-427

EN

The article is devoted to the Synonyma – one of the most interesting writings of Isidore of Seville (560-636). The author briefly presents its content, structure, style, writes about its influence on medieval Latin prose and about its antecedents, both classical as well as Christian (biblical and liturgical).

Refine search results

Geographical Descriptions of Spain in Latin Medieval Encyclopaedias: From Isidore of Seville to Vincent of Beauvais (VII-XIII c.)

Wiedza o prawie w ujęciu Izydora z Sewilli

Św. Izydor z Sewilli, O naturze rzeczy (rozdz. IX-XXVIII) (De natura rerum, CPL 1188)

Św. Izydor z Sewilli, O rzekach

Św. Izydor z Sewilli, Wiersze (Versus, CPL 1212)

"Hexaemeron" Ambrożego z Mediolanu jako źródło do XVII księgi "Etymologii" Izydora z Sewilli

Izydor z Sewilli jako mistrz kompilacji. Organizacja materiału w "Etymologiach" na przykładzie XVII księgi „De agricultura”

Sanctus - definicje wobec tekstowego znaczenia słowa w pismach św. Izydora z Sewilli

Św. Izydor z Sewilli, O winorośli (Etymologiae XVII 5: De vitibus)

Pojęcie „ius gentium” w „Summa Theologiae” św. Tomasza z Akwinu

Wspólne cechy zwierząt i ludzi w dwunastej księdze "Etymologii" Izydora z Sewilli

„Desine gentilibus iam inservire poetis…” (versus XI 9). Chrześcijańscy epicy w bibliotece Izydora z Sewilli

Obrzędy chrztu świętego w liturgii hiszpańsko-mozarabskiej

Izydor z Sewilli jako mistrz kompilacji: metody pracy twórcy "Etymologii" na podstawie księgi XVII „De agricultura”

Izydora z Sewilli "De ortu et obitu patrum": studium źródeł traktatu

Anonim "Epitafium Leandra, Izydora i Florentyny" (ICERV 272: "Epitaphium Leandri, Isidori et Florentine")

Biblioteka Uniwersytecka KUL jako warsztat pracy izydorianisty na podstawie własnych doświadczeń

Izydora z Sewilli "O narodzinach i śmierci świętych ojców": kompozycja traktatu

Sylwetki kobiet w traktacie "O narodzinach i zgonach świętych ojców" Izydora z Sewilli

Izydor z Sewilli, Synonimy: tematyka, styl, źródła dzieła