Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 6

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Józef Flawiusz
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
EN
Although Shamgar is described as deliverer of Israel in Judg 3:31, all the regular elements in the description of the work of Israel’s judges seems to be lacking there (for example, the official titles שפט or מושיע). In this context the tradition of Josephus (Antiquities 5:197) is instructive here: Σανάγαρος ὁ Ἀνάθου παῖς αἱρεθεὶς ἄρχειν ἐν τῷ πρώτῳ τῆς ἀρχῆς ἔτει κατέστρεψε τὸν βίον (“Sanagaros, the Anath’s son, having been chosen to rule, in the first year of his rule lost his life”). If Josephus’ biblical source was basically the same as the Masoretic Text, he seems to understood the lexeme הבקר of Judg 3:31 as a passive verbal form from the root בקר, in the sense attested in the Qumran scrolls, where the term מבקר means “supervisor, inspector.” Therefore, although the standard formula of assuming the rule is missing there, the consonantal Hebrew text permits one to recognize Shamgar as chief and deliverer of Israelites. He “has been appointed” (הֻבְקַר) to be a “supervisor, chief” (compare αἱρεθεὶς ἄρχειν in Josephus) of Israel.
PL
Biblijna wzmianka o Szamgarze, synu Anata (Sdz 3, 31), intryguje swą zwięzłością. Uwagę przykuwa brak użycia terminów „sędzia” i „wybawca” w odniesieniu do osoby Szamgara oraz nieobecność formuł powołania na urząd przez Jahwe towarzyszących innym sędziom Izraela. W wyjaśnieniu tej lakoniczności może pomóc tradycja poświadczona przez Józefa Flawiusza (Dawne dzieje Izraela, 5, 197), który pisze, że „Sanagaros, Anata syn, został wybrany, aby rządzić, w pierwszym roku rządów stracił życie”. Użyte przez Józefa Flawiusza wyrażenie αἱρεθεὶς ἄρχειν („będąc wybrany zarządcą”), dla którego brak bezpośredniego odpowiednika w obecnej postaci tekstu Sdz 3, 31, może być przekładem hebrajskiego leksemu הבקר zinterpretowanego przez starożytnego historyka nie jako określenie oręża, którym walczył Szamgar (םלםד הבקר – „grządziel bydlęca”), lecz jako należący do kolejnego stychu, odrębny termin – imiesłów bierny הֻבִקַר z rdzenia בקר w znaczeniu „doglądać, nadzorować”, poświadczony w tekstach z Qumran, gdzie pojawia się słowo םבקר („nadzorca, zarządca”). Zgodnie z interpretacją sugerowaną przez Józefa Flawiusza problematyczny fragment wersetu Sdz 3, 31 można zatem wokalizować i tłumaczyć w następujący sposób: „został wybrany rządcą [הֻבְקַר] i również on uratował Izraela”.
EN
Saint Matthew’s account of the massacre of the children of Bethlehem by the vigilantes hired by Herod poses a lot of difficulty for interpreters. Some historians deny the historicity of the event on the strength of the fact that it was not recorded by Flavius Josephus. Whereas others assert that the massacre is a historical fact and that it was committed on the command of Herod famed for his many atrocities. The Biblical exegetes fall into two similar categories. Maria Valtorta, an Italian 20th century mystic, gives a very vivid account of this evangelical event, portraying it as a historical fact in her Poem of the Man-God. She even recounts the number the murdered infants: 32, including 6 baby girls who were unrecognized in the darkness of the night by Herod’s assassins.
PL
Oparty na pismach Józefa Flawiusza, Nowym Testamencie oraz literaturze rabinistycznej artykuł prezentuje postacie dwunastu faryzeuszów. Na podstawie otrzymanych wniosków ukazano w nim postacie pozbawione negatywnych konotacji, które przypisano słowu „faryzeusz". Autor przedstawia miejsce i rolę faryzeuszów w ówczesnym społeczeństwie, podkreślając ich przynależność do wysokiej klasy społecznej, brak autonomicznej władzy oraz niejednokrotnie ich marginalizację. Wspomina, że byli oni grupą religijną kontrastującą z ówczesnym społeczeństwem, ale nie sektą. Pomimo że niekiedy byli włączani w aktywność polityczną, nie był to element identyfikujący tę grupę. Jak stwierdza autor artykułu, jego celem nie było wyrażenie poglądów pozytywnych ani negatywnych o faryzeuszach bądź o ich relacjach z Jezusem i Jego uczniami. Usiłował natomiast ukazać dwanaście osób, wśród których żadna nie była typowym „faryzeuszem" zgodnym z niezbyt przychylnym obrazem wyłaniającym się ze współczesnych definicji encyklopedycznych.
EN
The following article based on harmonized description of Jesus’s seizure pictures the network of hypothetical allusions to historical events and persons contemporary for scripture’s editors. Presented analysis tries to extract innuendos to the I Jewish war and destruction of Jerusalem Temple from this fragment of Passion. Both the dark night at Gethsemane and the catastrophe of the year 70 had their heroes, whose characteristics are surprisingly similar. The sayings and collocations when perceived metaphorically can hide allusions to the ancient history.
PL
Niniejszy artykuł na bazie zharmonizowanego opisu pojmania Jezusa przedstawia siatkę hipotetycznych aluzji do potwierdzonych historycznie wydarzeń i postaci współczesnych redaktorom tekstu świętego. Zaprezentowana analiza stanowi próbę wydobycia z warstwy literackiej fragmentu pasji Chrystusa odniesień do I wojny żydowskiej i zburzenia Świątyni Jerozolimskiej. Ciemna noc w Getsemani podobnie jak katastrofa roku 70 miała swoich bohaterów, których charakterystyki wydają się sobie pod pewnymi względami zaskakująco odpowiadać. Nawet wypowiedzi i zwroty rozpatrywane zdecydowanie częściej metaforycznie czy też ponad dosłownie mogą skrywać odwołania do historii starożytnej.
EN
Flavius Josephus' interpretation of the biblical books is one of the most famous and model ancient examples of rewriting biblical stories in a new historical and cultural context. This is done in a way that does not alter their deepest meaning, and at the same time may better serve the immediate aims of an author writing for a specific audience and taking into account their political situation. An excellent illustration of this way of translating a text is the story of the biblical Esther as described in the  Antiquities of the Jews. This article presents a comparison between the text of an ancient Jewish historian and the Bible. In doing so, it focuses on four selected passages of the narrative in which the changes made, although they may seem insignificant, emphatically demonstrate this way of rewriting biblical stories. Notably, one can observe Josephus' tendency to emphasize the role of Mordecai and to correct the harsh image of the Persian king. This corresponds perfectly with the role and position occupied by the historian himself in the Roman court of Emperor Vespasian.
PL
Interpretacja ksiąg biblijnych w ujęciu Józefa Flawiusza jest jednym z najbardziej znanych i modelowych starożytnych przykładów przepisywania historii biblijnych w nowym kontekście historycznym i kulturowym. Dokonywane jest to w sposób, który nie zmienia ich najgłębszego sensu, a zarazem może lepiej służyć doraźnym celom autora tworzącego z myślą o konkretnych odbiorcach i ich sytuacji politycznej. Znakomitą ilustracją takiego sposobu przekładu tekstu jest historia biblijnej Estery opisana w Dawnych Dziejach Izraela. W niniejszym artykule przedstawiono porównanie tego tekstu spisanego przez starożytnego historyka żydowskiego z kanonicznym tekstem biblijnym. Skupiono się przy tym na czterech wybranych fragmentach opowiadania, w których wprowadzone zmiany, choć mogą wydawać się mało znaczące, to dobitnie ukazują ten sposób przepisywania historii biblijnych. W przypadku księgi Estery zauważalna jest przy tym tendencja Flawiusza do podkreślania roli Mardocheusza oraz poprawiania surowego wizerunku króla Perskiego, co znakomicie współgra z rolą i pozycją zajmowaną przez samego historyka na rzymskim dworze cesarza Wespazjana.
PL
W okresie międzytestamentalnym doszło do zwiększenia wpływu kultury helleńskiej na życie społeczne i religijne w Izraelu. Kultura ta, poprzez narzucanie pogańskich zwyczajów, doprowadziła do kontrreakcji Żydów, którzy podjęli środki mające na celu powrót do posłuszeństwa Bogu, a co za tym idzie, prawu zapisanemu w Torze. Owocem tego była dokonana w tym czasie kodyfikacja prawa szabatowego bazująca na następującym schemacie: skoro szabat oznacza przerwanie pracy, trzeba wskazać, co jest pracą. W ten sposób rozwijała się tradycja, której konsekwencją będzie redakcja Miszny, precyzująca to, co w Biblii pozostawało niedopowiedziane. Prześledzenie procesu kodyfikacji szabatowych nakazów jest istotne również z punktu widzenia działalności Jezusa, który wielokrotnie występował przeciwko przepisom Prawa w imię przywrócenia właściwego sensu instytucji szabatu.
EN
: In the intertestamental period, the Hellenistic culture increased its impact on the social and religious life in Israel and, by imposing pagan customs, finally led to a counter reaction of Jews, who undertook efforts in order to return to obedience to God and, consequently, the law set forth in the Torah. This resulted in a codification of the Shabbat law based on the following assumption: Since Shabbat means interruption of work, it needs to be defined what exactly constitutes work.In this way, a tradition developed that later resulted in the redaction of Mishnah, which made explicit what was left implicit in the Bible. Tracing the process of codification of the Shabbat rules is important also from the perspective of the activity of Jesus, who often spoke against provisions of the Law in the name of restoring the true meaning of Shabbat.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.