Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: Jacopo Sannazaro

Sort By:

Limit search:

Wspomnienie o zmarłych ukochanych w eklogach „Meliseus” Giovanniego Pontana i „Phillis” Jacopa Sannazara

100%

Raczyńska A.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica

2013

issue 008

69-77

"Meliseus" di Giovanni Pontano e "Phyllis" di Jacopo Sannazaro sono esempi delle ecloghe epicediali. L’ecloga "Meliseus a quo uxoris mors deploratur" di Pontano fu scritta circa un anno dopo la morte di Adriana Sassone, la moglie del poeta. Gli interlocutori, Ciceriscus e Faburnus, parlano della triste sorte di Meliseus (l’alter ego di Pontano) che perse l’amata moglie, Ariadna. Il vedovo abbandona la sua famosa zampogna e si nasconde in una grotta buia per aspettare la propria morte. La natura, sebbene anch’essa venga gravamente colpita dalla morte di Ariadna e soffra assieme a Meliseus, alla fine riesce a consolare l’infelice Meliseus e incoraggiarlo a riprendere l’abbandonata zampogna. La situazione è simile nell’ecloga "Phillis" di Jacopo Sannazaro, la prima delle "Eclogae piscatoriae", i cui protagonisti sono pescatori napoletani. Lycidas, il fidanzato di Phyllis, la ricorda nel giorno dell’anniversario della morte. Come Meliseus dell’ecloga di Pontano, soffre dopo la morte dell’amata e si distacca dal mondo, ma riesce a trovare la consolazione e il nuovo senso della vita nella poesia e nei viaggi marittimi. Inoltre, nell’ecloga "Phyllis" svolge un ruolo importante il sepolcro della morta, diventato un luogo di culto.

Dwór Boga (i Archanioł Gabriel) w „Pośle niebieskim” Andrzeja Dębołęckiego oraz w „Poważnej legacyi” Aleksandra Obodzińskiego

75%

Dybek D.

Pamiętnik Literacki

2020

vol. 111

issue 2

167-174

Artykuł dotyczy poematów autorstwa polskich barokowych pisarzy podejmujących tematykę religijną: Andrzeja Dębołęckiego „Posła niebieskiego, to jest Archanioła Gabryjela nowiny z nieba do Panny czystej Maryjej o wcieleniu Syna Bożego w jej żywot sprawującego” (Toruń 1633) i Aleksandra Obodzińskiego „Poważnej legacyi w Konsystorzu Trójce Przenaświętszej” (Kraków [1640]). Twórcy, nawiązujący do epopei Jacopa Sannazara „De partu Virginis”, przedstawili w swoich dziełach w sposób samodzielny (choć odwołujący się do tradycji) ewangeliczny motyw przekazania Maryi przez archanioła Gabriela nowiny, że będzie Matką Bożą (trzeba przy tym podkreślić, iż Obodziński w wielu miejscach splagiatował Dębołęckiego). Obaj autorzy skoncentrowali się na opisie dworu Boga, a przede wszystkim na wyglądzie Archanioła i jego umiejętnościach dyplomatycznych, którymi odznaczył się jako poseł wysłany z misją Zwiastowania.

The paper refers to the epic poems by the Polish baroque writers who took up religious themes, namely to Andrzej Dębołęcki’s “Poseł niebieski, to jest Archanioła Gabryjela nowiny z nieba do Panny czystej Maryjej o wcieleniu Syna Bożego w jej żywot sprawującego” (“Message of Heavenly Envoy Archangel Gabriel to Holy Mary, Pure Virgin, about the Incarnation of the Son of God into Her Life”) (Toruń 1633) and Aleksander Obodziński’s “Poważna legacyja w Konsystorzu Trójce Przenaświętszej” (“The Important Mission in the Consistory of the Holy Trinity”) (Kraków [1640]). The authors, referring to Jacopo Sannazaro’s epopee “De partu Virginis”, in their works presented an independent (though recalling tradition) evangelical motive of transferring Mary the message by Archangel Gabriel that she is going to be God’s Mother. It must also be mentioned that Obodziński in many places plagiarised Dębołęcki. Both of the writers focused on describing God’s estate, and first and foremost on the appearance of Archangel Gabriel and his diplomatic skills which he showed as the envoy sent with the Annunciation.

Refine search results

1 Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica

1 Pamiętnik Literacki

1 Dybek D.

1 Raczyńska A.

1 2020

1 2013

Search results

Wspomnienie o zmarłych ukochanych w eklogach „Meliseus” Giovanniego Pontana i „Phillis” Jacopa Sannazara

Dwór Boga (i Archanioł Gabriel) w „Pośle niebieskim” Andrzeja Dębołęckiego oraz w „Poważnej legacyi” Aleksandra Obodzińskiego