Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: Janus

Sort By:

Limit search:

Janusowe oblicze natury. Od Nordic Noir do serialu Kruk. Szepty słychać po zmroku

100%

Adamski T.

Kultura i Edukacja

2020

issue 1(127)

38-51

Autor artykułu zwraca uwagę na coraz większą popularność „seriali nowej generacji” w Polsce. Skupia się przede wszystkim na analizie serialu Kruk. Szepty słychać po zmroku, którego akcja ma miejsce na Podlasiu. Analizuje tę produkcję pod kątem tego, jak ukazywana jest w niej natura i jaką pełni rolę względem głównego bohatera oraz głównego wątku narracji. Autor w swoich analizach wychodzi od metafory rzymskiego bóstwa - Janusa, a także odwołuje się do estetyki Nordic Noir, która miała znaczący wpływ na rozwój polskiego serialu kryminalnego. Prowadzone analizy pokazują, że o ile przesłanie skandynawskich seriali często związane było z krytyką społeczną, o tyle narracje, których miejsca akcji umieszczone są na polskiej prowincji (bardzo ważna rola natury), częściej mają wymiar metafizyczny, ekologiczny czy mitologiczny.

The author of the article draws attention to the growing popularity of ,,new generation series” in Poland. He focuses primarily on the analysis of the series Raven. Whispers are heard after dark, which takes place in Podlasie region. Adamski analyzes this series in terms of how nature is portrayed in it and what role it plays, relative to the main character and the main plot of the narrative. In his analyzes, he starts from the metaphor of the Roman deity - Janus, and also refers to the aesthetics of Nordic Noir, which had a significant impact on the development of the Polish crime series. However, while the message of Scandinavian series has often been associated with social criticism, the narratives, whose places of action are located in the Polish province (a very important role of nature), more often have a metaphysical, ecological or mythological dimension.

Othello as a Tragedy of Interpretive Models

80%

Zouidi N.

Zagadnienia Rodzajów Literackich

2015

vol. 58/115 z. 1

99-110

This article argues that Othello dramatizes the struggle between two characters to control the interpretive possibilities of their world. These two characters are Othello and Iago. They both try to bring the inherent polysemy of the play under their control. This enables them to control the destiny of the other characters and their actions. The play cannot have two dominant interpreters. This is why the general and his ancient can only vie for supremacy. Each of them is ready to destroy anyone – including himself – to win over the other. To explain their strategies, I will make use of certain terms invented by the Italian semiotician Umberto Eco. Eco’s semiotic categories will help us highlight the way in which Iago and Othello direct the processes whereby the different elements of drama are imbued with signification.

Artykuł ten dowodzi, że Otello dramatyzuje walkę między dwoma bohaterami o kontrolę interpretacyjnych możliwości świata, w którym funkcjonują. Te dwie postacie to Otello i Jago. Obaj starają się opanować wewnętrzną wieloznaczność spektaklu i pokierować ją w pożądanym przez każdego z nich kierunku. To pozwala im kontrolować losy pozostałych bohaterów i ich czyny. Spektakl nie można mieć jednak dwóch dominujących interpretatorów. To dlatego mogą oni rywalizować tylko o władzę. Każdy z nich jest gotów zniszczyć dowolną postać - w tym samego siebie - by tylko odnieść zwycięstwo nad swym oponentem. Aby wyjaśnić swoje strategie, będę korzystać z niektórych kategorii opracowanych przez włoskiego semiotyka Umberta Eco. Semiotyczne kategorie Eco pomagają czytelnikowi podkreślić, w jaki sposób Jago i Otello kierują procesami, w ramach których elementy dramatu nabierają znaczenia.

Refine search results

1 Kultura i Edukacja

1 Zagadnienia Rodzajów Literackich

1 Adamski T.

1 Zouidi N.

1 2020

1 2015

Search results

Janusowe oblicze natury. Od Nordic Noir do serialu Kruk. Szepty słychać po zmroku

Othello as a Tragedy of Interpretive Models