Search results

1

Izydora z Sewilli "De ortu et obitu patrum": studium źródeł traktatu

100%

Krynicka T.

Vox Patrum

|

2022

|

vol. 83

285-316

EN

Isidore of Seville’s treatise De ortu et obitu patrum is a remarkably intertextual work. The Holy Writ is its fundamental hypotext. While referring biblical Salvation history, Isidore demonstrates his acquaintance with the numerous writings of different authors. Tracing of the relations between selected chapters of the treatise (1. Adam; 26. Aaron; 41. Hosea; 45. Jonah; 59. The three young men [in the blazing furnace]) and their sources and models let us come to the conclusion that Isidore demonstrates his writer’s independence as well when composing the majority of particular relations (precisely those based on sources other than biblical vitae), as when creating the conception of the entire work, which can be regarded as a hybrid of exegesis and hagiography, and had not had a prototype in the earlier Christian literature.

PL

Traktat Izydora pt. O narodzinach i śmierci świętych ojców jest wybitnie intertekstualnym utworem. Jego podstawowy hipotekst to Pismo Święte. Referując czytelnikowi biblijnedzieje zbawienia, Izydor z Sewilli zdradza znajomość licznych pism wielu chrześcijańskich autorów. Prześledzenie zależności między wybranymi rozdziałami opracowanego przez niego traktatu (1. Adam; 26. Aaron; 41. Ozeasz; 45. Jonasz; 59. trzej młodzieńcy [w piecu ognistym]) a jego źródłami i wzorcami pozwala stwierdzić, że jest on autorem oryginalnym, gdyż wykazuje się dużą samodzielnością zarówno w komponowaniu większości poszczególnych relacji (a dokładnie tych spisanych na podstawie źródeł innych niżbiblijne vitae), jak też przy opracowaniu koncepcji dzieła będącego hybrydą egzegezy i hagiografii oraz niemającego prototypów we wcześniejszym piśmiennictwie.

2

Chrystocentryczny wymiar postu i umartwienia w pismach św. Hieronima ze Strydonu

100%

Sienkiewicz E. J.

Vox Patrum

|

2020

|

vol. 74

93-118

EN

Jerome of Stridon is most often presented as a great exegete, expert and translator of the Bible. Sometimes, we are also reminded of his significant achievements in theological dispute. Meanwhile, in his numerous writings and activities, Jerome presents himself to contemporaries and the following generations as an ascetic person who is very demanding of himself and of others. Practicing the monastic lifestyle in the desert and devoting himself to scientific work, he sought to know Jesus Christ as best as possible, to imitate Him as much as possible and unite with Him through his personal experiences. Therefore, he considers these two paths, i.e., the study of the Bible and penance and renunciation as the best ways to achieve that; besides – as he often emphasizes – these tow paths condition and support each other. In his ascetic theology, there are topics related to the deserving character of Christian mortification. Jerome sees the basis of in his very clear eschatological bias, which is fundamental to his assessment of the vanity of all that is temporal in relation to what is eternal and spiritual. The idea of the Kingdom of God, understood by him in a Christocentrical way and already present in temporality, becomes the essential argument for having Christians live lives that properly and fully realize this reality in Heaven. In his opinion, this is best served by renunciation up to the point of sacrificing one's life. And this is best explained by the way of the Saviour, who calls on people to live with Him in the glory of Heaven by sharing His mortification.

PL

Hieronim ze Strydonu, przedstawiany jest najczęściej jako wielki egzegeta i znawca oraz tłumacz Pisma Świętego. Niekiedy przypomina się również o jego znaczących dokonaniach w sporach teologicznych. Tymczasem sam Hieronim w swoich licznych pismach i działaniach, przedstawia się sobie współczesnym i potomnym jako bardzo wymagający od siebie i od drugich asceta. Praktykując mniszy styl życia na pustyni i poświęcając się pracy naukowej, dążył do jak najlepszego poznania Jezusa Chrystusa, aby Go jak najlepiej naśladować i przez swoje osobiste doświadczenia z Nim się jednoczyć. Dlatego też te dwie drogi, czyli studium Biblii oraz pokutę i wyrzeczenie, uznaje za najlepsze w tym celu. Poza tym – jak często podkreśla – wzajemnie się warunkujące i wspomagające. W jego teologii ascetycznej do głosu dochodzą tematy związane z zasługującym charakterem chrześcijańskiego umartwienia. Podstawę tego Strydończyk dostrzega w swoim bardzo wyraźnym wychyleniu eschatologicznym. Stanowi ono podstawowe kryterium w określaniu przez niego marnością wszystkiego co doczesne ze względu na to co wieczne i duchowe. Chrystocentrycznie rozumiana przez niego idea Królestwa Bożego, obecnego już w doczesności, staje się najważniejszym argumentem w wymaganiu od chrześcijan życia właściwego pełnej realizacji tej rzeczywistości w niebie. Najlepiej temu służy – w jego przekonaniu – wyrzeczenie aż po ofiarę z własnego życia. Najlepiej zaś to tłumaczy taka właśnie droga Zbawiciela, wzywającego do wspólnego z Nim życia w chwale nieba, przez wspólne z Nim umartwienie na ziemi.

3

Chrystologiczne aspekty w teologii św. Hieronima ze Strydonu

88%

Sienkiewicz E.

Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie

|

2020

|

issue 27

293-314

PL

Hieronim ze Strydonu, uznawany za wielkiego egzegetę, tłumacza i znawcę Pisma Świętego, odcisnął swój bardzo wyraźny ślad także w teologii dogmatycznej. Jednym z wiodących tematów w jego refleksji wiary jest chrystologia. Właściwie Chrystus wyznacza w twórczości Strydończyka jego zainteresowanie Biblią. Do najbardziej istotnych elementów chrystologii tego autora należą podstawy biblijne – egzegetyczne. Z nich wynikały rozstrzygnięcia ontologiczne – formułowane w bliskim kontekście, a także pod wpływem oraz w sporze z współczesnymi sobie przedstawicielami chrystologii wschodniej. Podobnie jak wewnętrzne doświadczenia Hieronima, w których jego mistyczne przeżycia schodziły się z rzeczywistością Ziemi Świętej noszącej na sobie ślady życia i dzieła Jezusa Chrystusa. Wszystko to przyczyniało się do pustelniczego życia autora Wulgaty i surowej, mniszej ascezy, aby nie tylko jak najlepiej rozumieć Jezusa, ale próbować Go także naśladować. Poza tym całkiem naturalnie prowadziło do wnikliwego studiowania Biblii i zamieszkania w Betlejem. Egzegetyczne i ontologiczne rozwiązania chrystologiczne Hieronim przygotowywał sukcesywnie oraz kontynuował w swoich pismach i w swoim nauczaniu.

EN

Jerome from Stridon, considered as a great exegete, translator and expert on the Holy Scriptures, has left his very clear mark also in dogmatic theology. One of the leading topics in his reflection about the faith is Christology. In fact, Christ indicates in the work of Jerome his interest in the Bible. Biblical and exegetical foundations are among the most important elements of this author’s Christology. They resulted in ontological decisions – formulated in a close context, as well as under the influence and dispute with contemporary representatives of Eastern Christology, just like the internal experiences of Jerome, in which his mystical experiences came together with the reality of the Holy Land bearing the traces of the life and work of Jesus Christ. All this contributed to the recluse life of the author of Vulgata and the strict monk asceticism, so that he would not only understand Jesus but also try to imitate Him. In addition, it quite naturally led to thorough Bible study and residence in Bethlehem. Ontological and Christological solutions Jerome prepared successively and continued in his writings and teaching.

Refine search results

2 Vox Patrum

1 Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie

1 Krynicka T.

1 Sienkiewicz E.

1 Sienkiewicz E. J.

1 2022

2 2020

Izydora z Sewilli "De ortu et obitu patrum": studium źródeł traktatu

Chrystocentryczny wymiar postu i umartwienia w pismach św. Hieronima ze Strydonu

Chrystologiczne aspekty w teologii św. Hieronima ze Strydonu