Search results

1

O polityczności sztuki Jerzego Beresia na tle politycznym

100%

Hanusek J.

Sztuka i Dokumentacja

|

2017

|

issue 16

63-79

EN

The oeuvre of Jerzy Bereś (1930-2012) is considered to be one of the most politically engaged in the Polish art scene of the second half of the twentieth century. Its interpretation is facilitated by the context of post-war events, which led Poland to loose its real independence. A massively distorted image of that time was propagated for nearly half a century and nowadays the aftereffects are still noticeable. After the second Soviet invasion of Poland in 1944, public awareness of a threat to the country’s independence was widespread. The process leading to the annihilation of this knowledge took over a dozen years, tens of thousands of people were killed and hundreds of thousands repressed in various ways. After the tragic experiences of German occupation, Polish citizens desired to return to the life they once had. Nevertheless, the society was terrorized and subjected to total indoctrination. They began to slip more and more into torpor, a lethargy that was a sort of self-preservation as well. People dreamed a dream whispered by the communist regime. Security Services were preventing any disruption of this sleep, using thousands of secret agents and collaborators. Bereś wanted to break that false dream. He engaged himself in disputation with the totalitarian reality through the field of art. Assuming that an important role of art is, among others, to make apparent what is invisible, the artist gave himself the most challenging task out of all possibilities. In the Polish People's Republic, the issue pushed most deeply into the realm of shadow and invisibility was the lack of real independence. Bereś constantly strove to remind the public of it and he bitingly criticized socio-political mechanisms prevailing in Eastern Bloc countries. The aim of his art was to provoke and induce the public to judge the reality around them. The artist elaborated in numerous sculptures and actions a unique method of universalizing local experiences. An emblem of his relationship to the world was the image of a white and red penis, present in his artworks through almost his whole artistic career. His attitude was unique since most Polish artists of that time understood freedom in art as being unconnected with politics. He had the opportunity to witness a process that seemed impossible to happen: the transition from a totalitarian system to democracy. The latter had been an idealized myth for decades, an elusive paradise with social freedom and wealth. After the fall of communism in 1989 this myth collided with the realities of the market economy. Then, the politics of Bereś’s art gained a new and different meaning.

2

UWAGI NA TEMAT „RYTUAŁÓW OFIAROWANIA” I SZTUKI PERFORMANCE

71%

Męderowicz J.

Zeszyty Naukowe KUL

|

2014

|

vol. 57

|

issue 4

93-107

EN

We cannot mention the role of representations or rather appropriation of forms of ritual gestures in the space of contemporary art. There appear to be important in particular, references to the category of rites of sacrifice, symbolically encoded by neoawangardę especially the 60s and 70s, on the basis of clear statements and actions of Polish performance artists. “Ritual” and “performance” are the leading categories that namaściły, not only semantically, post-modernist vision of culture. However, as shown by numerous examples of performance art, the artists use this cultural pattern usually in order to resume a discussion on man, the role of the artist and the art in the era of the so-called liquid postmodernity, and to expose its demons. Performance artists repeatedly emphasized that performance cannot be a modern ritual in any sense because by its very nature it is opposed to any ritualisation. The purpose of artists of performance art has always been a manifestation of individuality and creative freedom and undermining any cultural stereotypes and clichés.

PL

Roli odwzorowań czy raczej zapożyczeń form gestów rytualnych nie sposób pominąć w przestrzeni sztuki. Ważne okazują się tu zwłaszcza odniesienia do kategorii rytów ofiarowania, symbolicznie kodowanych szczególnie przez neoawangardę lat 60. i 70. XX wieku, czytelnych na gruncie wypowiedzi i działań polskich artystów sztuki performance. „Rytuał” oraz „performance” to wiodące kategorie, które namaściły, nie tylko semantycznie, pomodernistyczną wizję kultury. Jednakże, jak wykazują liczne przykłady sztuki performance, artyści posługują się tym wzorem kulturowym zwykle po to, by podjąć na nowo dyskusję na temat człowieka, roli artysty i sztuki w dobie tzw. płynnej ponowoczesności, oraz aby demaskować jej demony. Artyści sztuki performance wielokrotnie podkreślali, że performance nie może być współczesnym rytuałem w żadnym sensie, ponieważ ze swojej natury jest przeciwna ona wszelkiej rytualizacji. Jej celem zawsze była manifestacja indywidualności i wolności twórczej oraz podważanie stereotypów i klisz kulturowych.

3

The relevance of Maria Pinińska-Bereś and Jerzy Bereś for the local cultural heritage. Contribution to the debate on the Prądnik Museum concept

51%

Ozaist-Zgodzińska Z.

Muzealnictwo

|

2022

|

vol. 63

36-46

EN

The 2021 Programme Study of the Prądnik Museum sums up the discussion on the presentation of the heritage of northern Cracow. The world-renown artists Jerzy Bereś and Maria Pinińska-Bereś who lived and created their art in this part of the city are not exposed within the public space, and most likely for this reason they have not been exposed in the Study, either. Meanwhile, without any institutional involvement, residents undertake artistic actions close to the performances of the Bereśes. The Sledge Protest conducted in the summer reminds of the Landscape Annexation and The Banner of Pinińska-Bereś; social garden establishing reminds of the Living Pink; the transfer of the Prądnik River water is reminiscent of the Praying for Rain; while neighbourly bonds echo the Kite-Letter and Letters Dispatched with Forces of Nature. Owing to these unconscious similarities the Pinińska-Bereś’s artistic output seems worthy of being included in the proposed Museum. Furthermore, three additional proposals for the Prądnik Museum are discussed in the paper: they take into consideration the oeuvre of the Bereśes, residents’ social and artistic activity, as well as the demands of New Museology (rooting in the local community and focus on education and participation). A performance museum may be a reaction to the lack of collection, allowing to benefit from the artistic output of the community and the artists presently living in Cracow, including Bettina Bereś’s reenactment. A biographical museum may provide an opportunity for storytelling and identity investigation, as well as bonding. The inspiration for the latter may be derived from the Yayoi Kusama Museum: it was her oeuvre that was used for the visual identification in her native city of Matsumoto. An ecomuseum, in turn, allows to incorporate the preserved atelier of the Bereśes, the Prądnik River, as well as the post-industrial heritage. Adding this potential to the conclusions drawn from the Study, in the northern part of Cracow a new city landmark can indeed be created.

4

Znaczenie Marii Pinińskiej-Bereś i Jerzego Beresia dla lokalnego dziedzictwa kulturowego. Głos w dyskusji nad koncepcją Muzeum Prądnika

51%

Ozaist-Zgodzińska Z.

Muzealnictwo

|

2022

|

vol. 63

36-46

PL

Studium Programowe Muzeum Prądnika z 2021 r. podsumowuje dyskusje o ukazywaniu dziedzictwa północy Krakowa. Uznani na świecie artyści Jerzy Bereś i Maria Pinińska-Bereś, którzy mieszkali i tworzyli w tej części miasta, nie są zaznaczeni w przestrzeni publicznej i zapewne z tego powodu nie zostali wyeksponowani w Studium. Jednocześnie mieszkańcy bez pośrednictwa instytucji podejmują akcje artystyczne bliskie performansom Beresiów. Protest saneczkowy przeprowadzony latem przypomina Aneksję krajobrazu i Transparent Pinińskiej-Bereś, społeczne zakładanie ogrodów – Żywy róż, przenoszenie wód rzeki Prądnik – Modlitwę o deszcz, a sąsiedzkość – Latawiec-List i Listy wysyłane siłami natury. Ze względu na te nieuświadomione podobieństwa twórczość artystki wydaje się warta wzięcia pod uwagę w postulowanym muzeum. W artykule omówiono trzy dodatkowe propozycje Muzeum Prądnika, uwzględniające twórczość Beresiów, społeczno-artystyczną działalność mieszkańców oraz postulaty nowej muzeologii (osadzenie w społeczności lokalnej oraz nastawienie na edukację i partycypację). Muzeum performansu może być odpowiedzią na problem braku kolekcji, pozwala wykorzystać twórczość społeczności i artystów żyjących współcześnie w Krakowie, w tym reenactment Bettiny Bereś. Muzeum biograficzne może służyć do snucia opowieści oraz badania tożsamości i kształtowania więzi. Inspirację może stanowić muzeum Yayoi Kusamy, której dzieło zostało wykorzystane w identyfikacji wizualnej w jej rodzinnym mieście Matsumoto. Ekomuzeum pozwala włączyć zachowaną pracownię Beresiów, rzekę Prądnik oraz dziedzictwo poprzemysłowe. Dodając ten potencjał do wniosków płynących ze Studium, w północnej części Krakowa rzeczywiście można stworzyć nową wizytówkę miasta.

Refine search results

2 Muzealnictwo

1 Sztuka i Dokumentacja

1 Zeszyty Naukowe KUL

2 Ozaist-Zgodzińska Z.

1 Hanusek J.

1 Męderowicz J.

2 2022

1 2017

1 2014

O polityczności sztuki Jerzego Beresia na tle politycznym

UWAGI NA TEMAT „RYTUAŁÓW OFIAROWANIA” I SZTUKI PERFORMANCE

The relevance of Maria Pinińska-Bereś and Jerzy Bereś for the local cultural heritage. Contribution to the debate on the Prądnik Museum concept

Znaczenie Marii Pinińskiej-Bereś i Jerzego Beresia dla lokalnego dziedzictwa kulturowego. Głos w dyskusji nad koncepcją Muzeum Prądnika