Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 13

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Jordania
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Controlled Parliamentarism. Political and Constitutional Transformations in the Hashemite Kingdom of Jordan in 1989-1999

100%
Wróblewski B.
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
|
2021
|
issue 6 (64)
211-221
PL
W Haszymidzkim Królestwie Jordanii w 1989 r. pod naciskiem protestów społecznych król Husajn I rozpisał wolne wybory. Nastąpił powrót do systemu monarchii konstytucyjnej teoretycznie z silną pozycją Izby Deputowanych. Następnie w latach 1989-1999 doszło do rywalizacji między starającym się zachować pełną władzę realną monarchą a opozycją. Opozycję po 1989 r. reprezentowali głównie fundamentaliści islamscy z Bractwa Muzułmańskiego. Król Husajn I wykorzystując specyfikę plemiennego społeczeństwa zdołał wygrać tą rozgrywkę polityczną. Monarcha zachował pełną kontrolę nad procesem politycznym, a ideowa opozycja tak islamistyczna, jak i lewicowa została zepchnięta na margines. Dzięki temu jednak monarchia zaakceptowała istnienie realnej opozycji, system wielopartyjny i znaczną wolność słowa. Z jednej strony więc Jordania po 1989 r. stała się jednym z najbardziej liberalnych państw arabskich, z drugiej monarcha w pełni kontroluje parlament i rząd.
EN
Under the pressure of social protests in 1989 in the Hashemite Kingdom of Jordan, King Hussein I announced free elections. There was a revival of the system of constitutional monarchy, with a theoretically strong position of the Chamber of Deputies. Then, in 1989-1999 there was a struggle between the opposition and the monarch, who strived to maintain all real power. After 1989 the opposition was represented mainly by Islamic fundamentalists from the Muslim Brotherhood. King Hussein I managed to win the political struggle by using the tribal character of the society. The monarch maintained complete control over political processes, and the ideological opposition, both Islamic and leftist, was marginalized. However, thanks to that, the monarchy recognized real opposition, the multi-party system, and the freedom of speech. Thus, on the one hand, Jordan after 1989 has become one of the most liberal Arab states, but on the other hand, the monarch controls the parliament and the government.
2
Publication available in full text mode
Content available

Odrębność państwowa Jordanii w optyce obserwatorów brytyjskich w latach 1946–1957

100%
Wróblewski B.
Dzieje Najnowsze
|
2017
|
vol. 49
|
issue 3
PL
Haszymidzkie Królestwo Transjordanii uzyskało formalną niepodległość w 1946 r. Jego poprzednikiem był Emirat Transjordanii. W latach 1946–1956 Brytyjczycy nadal wywierali silny wpływ na elity królestwa. W tekście przedstawiono poglądy urzędników i doradców brytyjskich w kwestii odrębności państwowej Jordanii. W latach 1946–1957 brytyjscy oficerowie i urzędnicy uznawali państwo haszymidzkie za twór sztuczny i przewidywali, że dość szybko roztopi się on w większej arabskiej federacji.Formally, the Hashemite Kingdom of Jordan became an independent state in 1946, preceded by the Emirate of Transjordan. In 1946–1956 the British still exerted great influence on the elites of the Kingdom. The study presents opinions of British officials and advisors on the question of state autonomy of Jordan. Principally, in 1946–1957 British officers and officials recognised the Hashemite state as an artificial construct and predicted that fairly soon it would melt within a larger Arab federation.
3
Publication available in full text mode
Content available

The Jordanian Issue of National Self-Identification – the Perspective of the Jordanian National Charter and Basic Laws from 1923 and 1947

100%
Wróblewski B.
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
|
2023
|
issue 4(74)
299-309
PL
Jordania jest państwem arabskim, które rozpoczęło egzystencję w 1921 r. jako Emirat Transjordanii. Jego powstanie wynikało z gry politycznej między Brytyjczykami a księciem Abd Allahem z rodu Haszymidów. Jedynym uzasadnieniem odrębnej państwowości ze stolicą w Ammanie były rządy rodu Haszymidów na tym obszarze. W 1991 r. w czasie demokratyzacji ustroju królestwa proklamowano Jordańską Kartę Narodową. Dokument ten podsumowywał poglądy i postulaty społeczeństwa jordańskiego. Analiza wybranych fragmentów Karty wskazuje na całkowitą przewagę myślenia panarabskiego wśród twórców tego tekstu. Należy też stwierdzić słabość identyfikacji jordańskiej pomimo dziesiątków lat istnienia państwa. Artykuł wskazuje na powyższe zależności oraz na fakt, że rządy dynastii pozostają w Jordanii głównym czynnikiem odrębności.
EN
Jordan is an Arab state that commenced its existence in 1921 as the Emirate of Transjordan. Its establishment resulted from a political game between the British and prince Abdullah from the House of Hashemite. The only justification for a separate state with the capital in Amman was the reign of the Hashemites in this area. In 1991, during democratization of the kingdom’s political system, the Jordanian National Charter was proclaimed. This document summarized the postulates and opinions of the Jordanian society. The analysis of selected passages from the Charter indicates complete dominance of pan-Arab thought among the authors of the text. It is also necessary to indicate frailty of Jordanian identity, despite several decades of the state’s existence. The article indicates the abovementioned dependencies and the fact that the dynasty authority remains the primary aspect of distinctiveness.
4
Publication available in full text mode
Content available

Systemic Transformations in Jordan in 1951-1957 - Unsuccessful Democracy

100%
Wróblewski B.
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
|
2020
|
issue 6 (58)
511-522
EN
The following text discusses the first attempt to transform the authoritarian Jordan monarchy into a constitutional monarchy, in which the parliament chosen by the people was supposed, apart from the king, to serve the role of a real supervisor of the state. Such an attempt was made in 1951-1957. It ended up in a failure and, in fact, the return of the authoritarian methods of exercising the power. This failure resulted both from the specific circumstances of the contemporary Middle East, as well as certain permanent features of Arabic societies. Thus, it is important to trace back these events to show both the attempt at reforms, as well as the causes of the failure. The following text makes use first and foremost of English language resources concerning the history of Jordan. Also, the archive documents collected in the National Archives were used, especially the ones that refer to the correspondence between the authorities in London and the British embassy in Amman. To understand the issue, it will be necessary to go back beyond the year 1951 and to present in brief the very process of how the Hashemite monarchy came into existence.
PL
W tekście poniższym przedstawiona zostanie pierwsza próba przekształcenia autorytarnej monarchii jordańskiej w monarchię konstytucyjną, w której wybrany przez naród parlament miał pełnić obok króla rolę realnego zwierzchnika państwa. Próbę taką podjęto w latach 1951-1957. Zakończyła się ona niepowodzeniem i powrotem do de facto autorytarnych metod sprawowania władzy. Niepowodzenie to wynikało zarówno ze specyficznych warunków ówczesnego Bliskiego Wschodu jak i z pewnych stałych cech społeczeństw arabskich. Warto więc prześledzić te wydarzenia by ukazać zarówno tą próbę reform, jak i przyczyny jej porażki. W tekście poniższym wykorzystane zostały przede wszystkim opracowania angielskojęzyczne dotyczące historii Jordanii. Wykorzystano również dokumenty archiwalne zgromadzone w National Archives szczególnie te wynikające z korespondencji między władzami w Londynie a ambasadą brytyjską w Ammanie. Aby zrozumieć temat konieczne będzie cofnięcie się poza rok 1951 i przedstawienie skrótowo samego procesu powstawania instytucji haszymidzkiej monarchii.
5
Publication available in full text mode
Content available

Relacje władz Jordanii z muzułmańskim ruchem fundamentalistycznym za panowania Abd Allaha II. Z badań nad stabilnością monarchii arabskich

100%
Wróblewski B.
Polityka i Społeczeństwo
|
2023
|
vol. 22
|
issue 2
285-295
EN
The dynasty of the Hashemite assumed power over the area of nowadays Jordan over 100 years ago, in 1921. After 1950 the Jordanian monarchy struggled with numerous threats, especially from the pan-Arabic left. In fact, for many decades the Hashemite treated moderate Muslim fundamentalists as allies. The main organisation of Sunni fundamentalism, the Muslim Brotherhood, was and still is fully legal and it is involved in religious, social and political activity. After 1989 the Muslim Brotherhood became the main political force in Jordan. During the reign of Abd Allah II the Jordanian court attempted to limit the political strength of fundamentalists and the moderate Islam has remained fully equal part of the Jordanian society. Simultaneously, Jordan has strongly combated all forms of radical Islamism (jihadism). King Abd Allah II is also strongly against the rising influence of Iran in the region.
PL
Dynastia Haszymidów objęła władzę nad ziemiami obecnej Jordanii ponad 100 lat temu w 1921 roku. Po 1950 roku monarchia jordańska zmagała się z wielu zagrożeniami, zwłaszcza ze strony lewicy panarabskiej. Haszymidzi przez wiele dziesięcioleci traktowali umiarkowanych fundamentalistów muzułmańskich jako de facto sprzymierzeńców. Główna organizacja sunnickiego fundamentalizmu, Bractwo Muzułmańskie, była i jest do dziś w pełni legalna i prowadzi w królestwie działalność religijną, społeczną i polityczną. Po 1989 roku Bractwo Muzułmańskie stało się główną siłą polityczną Jordanii. Za panowania Abd Allaha II dwór jordański stara się ograniczyć siłę polityczną fundamentalistów. Umiarkowany islamizm pozostaje jednocześnie w pełni równoprawną częścią społeczeństwa. Równocześnie Jordania zdecydowanie zwalcza wszelkie nurty radykalnego islamizmu (dżhadyzmu). Król Abd Allah II zdecydowanie sprzeciwia się też wzrostowi wpływów Iranu w regionie.
6
Publication available in full text mode
Content available

Haszymidzkie Królestwo Jordanii w konfrontacji z ideologią panarabską (1946-1999). Z badań nad stabilnością polityczną monarchii arabskich

100%
Wróblewski B.
Polityka i Społeczeństwo
|
2022
|
vol. 20
|
issue 4
381-391
EN
Since early 1950s military coups were a frequent phenomenon in the Arab world. In consequence of that a lot of monarchies fell and they were replaced with republics. In fact, however, the politics became dominated by violence and the regimes quickly became oppressive dictatorships. The new governments made use of the pan-Arab ideology to legitimize their authority (which aimed at uniting Arabs from Morocco to Iraq). The small Hashemite Kingdom of Jordan became an important place of confrontation between the pan-Arab ideology and the monarchy, with its traditional legitimization of power. Since approximately 1948 until 1990s there was competition between parties and political movements opting for pan-Arabism or the court of the Hashemite. This resulted in severe political crises in 1956-1957, 1966 and 1991. The consequence of that was also the civil war of 1970. The Jordan monarchy succeeded in overcoming these crises and emerged victorious from the ideological struggle. The current monarchy maintained complete authority and recognition, while pan-Arabism underwent marginalization
PL
W świecie arabskim od początku lat pięćdziesiątych XX wieku częstym zjawiskiem stały się wojskowe zamachy stanu. W ich wyniku upadło wiele monarchii arabskich, a zastąpiły je republiki. Jednak de facto politykę zdominowała przemoc a reżimy te szybko stały się opresyjnymi dyktaturami. Nowe rządy jako legitymizacji władzy użyły ideologii panarabskiej (przewidującej zjednoczenia Arabów od Maroka aż po Irak). Niewielkie Haszymidzkie Królestwo Jordanii stało się ważnym miejscem konfrontacji między panarabską ideologią a monarchią, która posiadała tradycyjną legitymizację władzy. Od około 1948 roku aż do lat dziewięćdziesiątych XX wieku trwała rywalizacja partii i ruchów politycznych wyznających panarabizm z dworem Haszymidów. Zaowocowała ona ostrymi kryzysami politycznymi w latach 1956–1957, 1966 i 1991. Jej wynikiem była też wojna domowa w 1970 roku. Monarchii jordańskiej udało się, ku zaskoczeniu wielu obserwatorów, przezwyciężyć te kryzysy i wyjść zwycięsko z ideologicznego sporu. Obecnie monarchia zachowała pełnię władzy i prestiżu, tymczasem panarabizm uległ wyraźnej marginalizacji.
7
Publication available in full text mode
Content available

The Jordanian National Charter of 1991 – a Specific Constitutional Experiment

100%
Wróblewski B.
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
|
2022
|
issue 4(68)
301-311
PL
W Haszymidzkim Królestwie Jordanii po trzydziestu latach autorytarnych rządów króla Husajna I przeprowadzono w 1989 r. pierwsze od 1967 r. wybory powszechne. W 1991 r. uchwalono w Ammanie Jordańską Kartę Narodową. Ten dokument był deklaracją praw społeczeństwa i zasad kierujących państwem. Dzięki Karcie przywrócono system wielopartyjny. Trzeba jednak stwierdzić, że uchwalenie tego dokumentu wykazało nihilizm prawny społeczeństwa jordańskiego. Karta z pozoru zaspokajała postulaty większości grup ideowych. Jednocześnie nie zastępowała ona dotychczasowej konstytucji, a jej przepisy były wewnętrznie sprzeczne. Starano się w niej łączyć europejskie idee demokracji i wolności z zasadami prawa islamu. Co ważniejsze nie precyzowano relacji króla i przedstawicielstwa społecznego. Ostatecznie Karta ułatwiła grę polityczną króla.
EN
After thirty years of authoritarian leadership of king Hussein I in the Hashemite Kingdom of Jordan in 1989 the first general election since 1967 was held. In 1991 in Amman the Jordanian National Charter was legislated. This document was a declaration of civil rights and the rules governing the society. Thanks to the Charter the multiparty system was restored. It needs to be stated, however, that the legislation of this act indicated legal nihilism of Jordanian society. The card apparently met the postulates of most ideological groups. Simultaneously, it did not replace the constitution in force and its statements were mutually contradictive. An attempt was made to combine European ideas of democracy and freedom with the rules of Islam. What is even more important is that the relationship between the king and social representatives was not specified. Eventually, the Charter facilitated the King’s political game.
8
Publication available in full text mode
Content available

Sytuacja polityczna Jordanii po 2011 roku

100%
Wróblewski B.
Krakowskie Studia Międzynarodowe
|
2018
|
issue 3
67-79
EN
The Hashemite Kingdom of Jordan, unexpectedly, maintained political stability after 2011. It is a phenomenon in the region where many countries plunged into in perennial civil wars. Moreover, Jordan has maintained this stability despite relatively, according to the regional criteria, liberal internal policy. The following text is devoted to the analysis of this phenomenon and, at the same time, it discusses main events concerning the Kingdom in the years 2011–2018. Basic features of the political and social system of Jordan have been analysed and, inevitably, previous history of the country has also been outlined. Strong aspects of Jordan monarchy that enable to overcome crises, better than in the neighbouring countries, have been pointed out. At the same time, problems and threats that could threaten the stability of this country in the future, have also been indicated.
PL
Haszymidzkie Królestwo Jordanii niespodziewanie dla wielu obserwatorów utrzymało pełną stabilność polityczną po 2011 r. Stanowi to ewenement w regionie, w którym wiele państw pogrążyło się w wieloletniej wojnie domowej. Co więcej Jordania zachowuje tę stabilność pomimo prowadzenia dość liberalnej polityki wewnętrznej, przynajmniej według kryteriów regionu. Tekst poniższy poświęcony jest analizie tego fenomenu i jednocześnie przedstawia główne wydarzenia dotyczące Królestwa w latach 2011–2018. Zanalizowano podstawowe cechy systemu politycznego i społecznego Jordanii i z konieczności przedstawiono też zarys wcześniejszej historii państwa. Wskazano silne strony monarchii jordańskiej, które pozwalają jej lepiej niż sąsiadom przezwyciężyć kryzysy. Jednocześnie wskazano problemy i zjawiska, które mogą w przyszłości zagrozić stabilizacji tego państwa.
9
Publication available in full text mode
Content available

ZAMAN – CZYLI TAKI JAK PRZED WIEKAMI. W ZGODZIE Z ZABYTKAMI

80%
Rouba M.
Ochrona Zabytków
|
2007
|
issue 4
57-66
EN
Upon the basis of the Taybet Zaman Hotel in the Kingdom of Jordan the article shows how it is possible to create an exceptional tourist site and salvage a historical monument important for local culture while respecting its substance. The hotel was established in the old centre of a Bedouin village leased from the inhabitants. Its adaptation for a new function was conducted by taking into consideration all the principles of conservation - maximum respect for the original matter, a distinction between the old and the new, the avoidance of glaring contrasts, and the preservation - albeit symbolic, in view of the introduced alterations - of the original residential-trade functions. Hotel Taybet Zaman is the pride and joy not only of its owners but also of the local community - it even contains a royal apartment used by the monarch and his family. The authors managed to create an exceptional site, different from the network hotels built at present. Taybet Zaman - its Arabian name means: 'the village of Taybet, just as centuries ago' - is already the second undertaking of the owners in which they used historical monuments as a base for creating tourist amenities. Skilful revitalisation carried out in accordance with the art of conservation and with consideration for the historical monument guaranteed success, also financial. The example of Taybet Zaman emphasises the importance of the adroit use of the assets of historical monuments in their adaptation to new functions. It also demonstrates how by cultivating local heritage and identity it possible to play a prominent cultural role by enabling monuments to cease being an unwanted and costly burden and to obtain profits from their original character.
10
Publication available in full text mode
Content available

Konflikt Arabii Saudyjskiej z Jordanią (1990–1991) i Katarem (2014–2021). Specyfika monarchii arabskich

80%
Wróblewski B.
Polityka i Społeczeństwo
|
2021
|
vol. 19
|
issue 1
120-132
EN
The Arabian Peninsula is the last place on Earth dominated by absolutist monarchies or systems that are, in fact, similar. There evolved a political system dominated by Saudi Arabia and in the shadow of that kingdom there are monarchies in Jordan, Kuwait, Qatar, Bahrain, Oman and the United Arab Emirates (UAE), which is a federation of several smaller monarchies. In the period of the Cold War these states were forced to act jointly towards the threat of post-Soviet Arab republics, such as Egypt. However, the houses exercising the power in these states for centuries have been involved in conflicts and disputes. Even nowadays it is possible for these conflicts to revive. The following text discussed two such disputes, the first one being the rivalry between the Saudis and the Hashemites. In 1990-1991 it resulted in sudden severing all of collaboration between Saudi Arabia and Jordan. A similar dispute concerns the Saud and the house of Al-Thani, the result of which was a severe political conflict of Riyadh with Qatar in 2014-2020. These two conflicts reflect sudden variability of relations between Arab monarchies- they indicate hegemonic ambitions of Riyadh, but also strong resistance of some of the royal families against these claims, and the potentiality of destabilisation inherent in these relations
PL
Półwysep Arabski to ostatnie na globie miejsce gdzie dominują politycznie monarchie absolutne lub zbliżone de facto do tego typu ustrojowego. Powstał tam system polityczny, w którym dominuje Arabia Saudyjska, a w cieniu tego królestwa istnieją monarchie w Jordanii, Kuwejcie, Katarze, Bahrajnie, Omanie oraz w Zjednoczonych Emiratach Arabskich (ZEA), które same są federacją sześciu drobnych monarchii. W okresie zimnej wojny państwa te zmuszone były działać solidarnie wobec zagrożenia ze strony proradzieckich republik arabskich takich jak np. Egipt. Jednak rody sprawujące władzę w tych państwach mają często wielowiekową tradycję sporów i konfliktów. Nawet współcześnie możliwe jest gwałtowne odnowienie się tych konfliktów. Tekst ten przedstawia dwa takie spory. Pierwszy to rywalizacja między Saudami i Haszymidami. Zaowocował on w latach 1990-1991 gwałtownym zerwaniem wszelkiej współpracy między Arabią Saudyjską a Jordanią. Podobny spór dotyczy Saudów i rodu Al-Thani, którego wynikiem był ostry konflikt polityczny Rijadu z Katarem w latach 2014-2020. Te dwa konflikty obrazują gwałtowną zmienność w relacjach między arabskimi monarchiami. Wskazują na hegemonistyczne dążenia Rijadu, ale również na silny opór części rodów monarszych przeciw tym u uproszczeniom oraz na potencjał destabilizacji tkwiący w tych relacjach. 
11
Publication available in full text mode
Content available

Współpraca Wielkiej Brytanii i USA a stabilizacja polityczna Haszymidzkiego Królestwa Jordanii

80%
Wróblewski B.
Krakowskie Studia Międzynarodowe
|
2018
|
issue 4
193-209
EN
The Middle East is known for its anti-western attitudes. Despite that, many Arab governments pursue pro-western policy. One of the countries that cooperates with Europe and the USA is Jordan. The specific political stance of the Hashemite monarchy has, however, strong historical reasons and results from untypical conditions of this state. One should mention that the very formation of Jordan resulted from the cooperation of British authorities with the Hashemite. The state was formed in 1921, at first under the name of Transjordan, in result of political decisions of London. In 1921–1956 Amman cooperated with Great Britain. The fact that in 1946 Jordan gained independence did not change a lot. The country of the Hashemite remained dependant on the British. The symbol of this unequal cooperation was the person of John Bagot Glubb. This British offi cer became the commander of the Jordan army. The Arabs considered him as a representative of the empire, but he himself was convinced that he was serving the Arab interests. Despite the fact that the development of Jordan depended on donations of London, the authorities in Amman maintained freedom of decision making. In 1956 king Hussein removed J.B. Glubb from the country and broke the alliance with the Great Britain. The Hashemite dynasty rejected the relations with London so as to win over the Arab nationalists. At the same time king Hussein I established a strict but informal alliance with the USA. It was Washington that started to donate the state treasury and its armed forces. This cooperation has continued until today. Simultaneously, Amman was able at moments to oppose the policy of the USA. It happened in 1967 and in 1990–1991 during the first conflict of the USA with Iraq, when Amman supported Baghdad. Generally speaking, however, the Jordan regime maintained its prowestern option. The Hashemite government strives first and foremost to maintain stability of the monarchy system. Cooperation with the USA, and previously with the British did not result, however, from ideological reasons, but serving the basic aim. At the same time, in case of the Hashemite, cooperation with Anglo-Saxons has long tradition and serves well their political assumptions.
PL
Region Bliskiego Wschodu jest znany z antyzachodnich nastrojów. Mimo to wiele rządów arabskich prowadzi prozachodnią politykę. Jednym z państw współpracujących z Europą i USA jest Jordania. Taka opcja polityczna monarchii haszymidzkiej ma jednak głębokie przyczyny historyczne i wynika z nietypowych uwarunkowań tego państwa. Należy przypomnieć, że samo powstanie Jordanii wynikało ze współpracy władz brytyjskich z Haszymidami. Państwo to utworzono w 1921 r. początkowo pod nazwą Transjordania, w wyniku decyzji politycznych Londynu. Od tego czasu do 1956 r. trwała współpraca Ammanu z Wielką Brytanią. Fakt, że w 1946 r. Jordania uzyskała niepodległość niewiele zmienił – państwo Haszymidów pozostawało zależne od Brytyjczyków. Symbolem tej nierównorzędnej współpracy była osoba Johna Bagota Glubba. Ten brytyjski ofi cer stał się głównodowodzącym armii jordańskiej. Arabowie uważali go za przedstawiciela imperium, on sam jednak był przekonany, że służy interesom arabskim. Mimo, że rozwój Jordanii zależał od dotacji Londynu, władze w Ammanie zachowały swobodę decyzji. W 1956 r. król Husajn I usunął z kraju J.B. Glubba i zerwał sojusz z Wielką Brytanią. Dynastia haszymidzka odrzuciła związek z Londynem, by pozyskać nacjonalistów arabskich. Jednocześnie król Husajn I nawiązał ścisły, choć nieformalny, sojusz z USA. To Waszyngton zaczął dotować skarb Jordanii i jego siły zbrojne. Współpraca ta trwa do dziś. Jednocześnie Amman potrafi ł w pewnych momentach przeciwstawić się polityce USA. Tak było w 1967 r. i w latach 1990–1991 w czasie pierwszego konfliktu USA z Irakiem, podczas którego Amman popierał Bagdad. Generalnie jednak reżim jordański utrzymywał opcję prozachodnią. Rząd haszymidzki dąży przede wszystkim do utrzymania stabilności ustroju monarchicznego. Współpraca z USA, a wcześniej z Brytyjczykami, nie wynika z założeń ideowych, lecz służy temu podstawowemu celowi. Jednocześnie współpraca z Anglosasami ma w przypadku Haszymidów długą tradycję i dobrze służy ich założeniom politycznym.
12
Publication available in full text mode
Content available

Komputerowa baza stanowisk archeologicznych Jordanii

71%
Drzewiecki M.
Ochrona Zabytków
|
2015
|
issue 2
229-238
EN
First computer database for antiquities had been introduced in Jordan at the beginning of 1990s. In following years the system was developed and changed. As a result, it became internationally acknowledged and awarded: in 2010 it was qualified as one of one hundred most promising innovations in digital technology by Netexplorateur forum; in 2014 Arches project, which developed based on experience from Jordan, was counted by Planetizen as one of ten best internet sources for planning, design and urban development in the world. The aim of this article is to present Jordanian database and the story behind it. It is interesting to take a closer look: how Jordanians managed numerous problems which occur during archaeological database creation; what were their solutions and did they fulfill expectations. Among many problems the most often and the most complex are: • precision of site location; • problem of site borders/limits/reach; • diversity in archive data; • access to database; • new data entry mechanism. The analysis of Jordanian archaeological database brought the conclusion that international acknowledgment does not have to equal to a full success. Some elements and implementation procedures are original and innovative whereas others do not seem to work. This is another aim of this article: to present solutions which have the potential of heritage protection and management improvement and those which did not fulfill the expectations. This project has been funded with support of the European Commission. The article reflects the view of the author only, and the Commission cannot be held responsible for any use which may be made of the information contained therein.
13
Publication available in full text mode
Content available

Wpływ Arabskiej Wiosny na sytuację w Palestynie i Izraelu.

61%
Wach D.
Kultura i Polityka
|
2012
|
issue 11
115-126
PL
Wystąpienia społeczne w świecie arabskim zapoczątkowane w Tunezji w styczniu 2011 roku diametralnie zmieniły układ sił w regionie. W zależności od kraju można zaobserwować różne formy społecznego nacisku na władzę i rozmaite reakcje rządzących na postulaty obywateli. Światowe media skupiły się na najbardziej spektakularnych i krwawych wydarzeniach, takich jak rewolucja w Egipcie, która doprowadziła do obalenia długoletniego prezydenta Hosniego Mubaraka czy wojna domowa w Libii, w wyniku której śmierć poniósł przywódca tego kraju Muammar Kaddafi. Wiele uwagi poświęcono również wydarzeniom w Tunezji, gdzie zapoczątkowano tzw. Arabską Wiosnę, jak również Syrii, w której nadal trwają krwawe starcia ludności z siłami rządowymi. Nieco rzadziej podnoszono kwestie związane z reformami w Maroku, protestami w Jemenie czy niepokojami w pozostałych państwach arabskich. Dynamiczny rozwój wydarzeń w poszczególnych krajach, a także zaangażowanie świata zachodniego w wydarzenia w regionie spowodował, że mniej uwagi poświęcono sytuacji w Autonomii Palestyńskiej i Izraelu, które od lat nie schodziły z pierwszych stron gazet. Nie ma jednak wątpliwości, że i tam Arabska Wiosna odcisnęła swoje piętno i miała ogromny wpływ na wydarzenia ostatniego roku. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie wpływu, jaki arabskie rewolty wywarły na graczy w Autonomii Palestyńskiej i Izraelu. Tekst prezentuje przyczyny i efekty poszczególnych działań, zmianę ich strategii i cele oraz możliwe skutki, jakie mogą przynieść społeczeństwom i rządom opisywanych podmiotów w najbliższej przyszłości. Tym samym pokazuje, w jaki sposób znacząca zmiana w regionalnej strukturze politycznych możliwości (McAdam i in. 1996, Wiktorowicz 2004, Gorlach i Mooney 2009) wpłynęła na transformacje w części Bliskiego Wschodu, gdzie z pozoru niewiele się zmieniło.
EN
Social turmoil in the Arab world, which began in Tunisia in January 2011, drastically changed the balance of power in the region. Depending on the country, we can observe various forms of social pressure on the authorities, and various reactions of rulers to citizens' demands. Media around the world focused on the most spectacular and bloody events such as revolution in Egypt, which led to overthrow of long-time president Hosni Mubarak, and Libya's civil war, which resulted in the death of it's leader – Muammar Kaddafi. Much attention was also devoted to events in Tunisia, where the so called Arab Spring started, as well as Syria, where there are ongoing violent clashes between government forces and civilian rebels. Less frequently, media reported upon reforms in Morocco, protests in Yemen, and unrest in other Arab countries. Dynamic development as well as involvement of the Western world in the events in individual countries and the region as a whole caused less attention to be paid to the situation between the Palestinian Authority and Israel, which always had made the media headlines. There is no doubt that the Arab Spring left its mark and had huge impact on the events upon these entities. The purpose of this article is to present what influence the Arab revolts had on players within Palestinian Authority and Israel. The text presents causes and effects of individuals’ actions, changes in strategies and goals, and the possible consequences that may come to the societies and governments of the described entities. It shows how the significant changes in regional structure of political opportunities (McAdam et al. 1996, Wiktorowicz 2004, Gorlach and Mooney 2009) contributed to transformations in the Middle East.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.