Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 10

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Judas
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Trzydzieści srebrników

100%
Kropiwnicki J.
Annales. Etyka w Życiu Gospodarczym
|
2009
|
vol. 12
|
issue 2
EN
he last 2000 years have seen a change in the prices of silver, grain, land as well as a change in living costs, the salary of hired labourers and police informers. The relationships between those figures have also changed and the monetary systems are quite different nowadays. Thus, it is difficult to answer an apparently simple question: how much is Judas’s 30 pieces of silver? An equivalent of 30 pieces of silver could be 95 zlotys, but also 46 500 zlotys (i.e. about $28 and $13 700 respectively). However, it is obvious that this amount of money is dramatically little in comparison with the scale of betrayal of God and no sum of money would be adequate. But again: even if Judas had lacked faith in Jesus, the sum of money was excessively small for betraying a good and innocent man by one who was chosen by that man from the others and in whom his companions placed so much confidence. Even if Judas had realized that, it was unfortunately too late (Mt. 27: 1–5).
2
Publication available in full text mode
Content available

Judas the Cat (Nikos Kazantzakis’ Marxist-ish Tempter)

70%
Radziszewski S.
Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education
|
2014
|
issue 3(7)
99-118
EN
In this paper I analyze the character of Judas in the famous novel by Nikos Kazantzakis. In The Last Temptation of Christ, Jesus is weak and full of doubt, whereas Judas is a volcano of energy. Furthermore, the Greek writer of makes his Judas a superman. Only through his help does Jesus fulfil the mission. In the novel Judas is a realist, while Jesus lives in a dream world. Finally, Judas wins, and he is true to himself. Kazantzakis’ creation of Judas is different both from what we know from the Gospel of John, as well as the version of the apocryphal Gospel of Judas. Kazantzakis, however, does not tell the history of Judas as another version of the fall of the traitor apostle, but announces an original version of Judas which stands in opposition to that of ecclesiastical orthodoxy. It is a story of – a man who struggles with God (and even against God) for his own immortality.
3
Publication available in full text mode
Content available

Gnoza Judasza

70%
Jocz A.
Slavia Meridionalis
|
2017
|
vol. 17
EN
The Judas gnosis A review of the new monograph in Slavic cultural studies: Ewelina Drzewiecka, Herezja Judasza w kulturze (po)nowoczesnej. Studium przypadku, Kraków: Universitas, 2016. Gnoza Judasza Recenzja nowej monografii z zakresu kulturoznawstwa slawistycznego: Ewelina Drzewiecka, Herezja Judasza w kulturze (po)nowoczesnej. Studium przypadku, Kraków: Universitas, 2016.
4

Opowieść o samobójstwie pewnego rycerza z 26 rozdziału III księgi Kroniki polskiej Mistrza Wincentego

70%
Pazik P.
Rocznik Antropologii Historii
|
2012
|
issue 2(3)
191-217
EN
This paper analyses the 26th chapter of the III book of Magister Vincentius’s Chronica Polonorum which tells the story of the Bolesław Krzywousty (Wrymouth) campaign to Hungary in 1132. the culmination point of Vincentius account is the scene in which the prince Bolesław is first, betrayed by his knight, and then saved by the simple peasant. the scene is complemented by a description of the honours the peasant received and the terrible death of the traitor who was forced to commit suicide in his private chapel. this narration draws attention, first of all, because it was not usual for the chronicler – as it was pointed out by alexander Murray – to write about suicide. secondly because the act was triggered by a triple gift of yarn, spindle and spinning wheel. inspired by Roland Barthes’s model of structural analysis of the narrative, this article aims to identify, why the author of the chronicle decided to include this scene and to reconstruct the possible justification for such shocking figure to appear in the medieval text. with reference to two other accounts – the 155th chapter of the Great Poland Chronicle and Cosmas’s Chronica Bohemorum I, 13 – a link between the treason, kingship, suicide and the evangelical and apocryphical figure of Judas – the suicide can be established. the study of the Vincentius’s suicide scene is a case in point of how the biblical image provided medieval chroniclers with a semantic framework to understand the historical process.
5
Publication available in full text mode
Content available

In the trap of agnosticism: Judas according to Emiliyan Stanev

61%
Drzewiecka E.
Slavia Meridionalis
|
2016
|
vol. 16
EN
In the trap of agnosticism: Judas according to Emiliyan StanevThe article discusses the modern sensation of complete enslavement. It offers an in-depth analysis of Emiliyan Stanev’s short story Lazarus and Jesus (Lazar i Isus; 1977) in the context of relevant entries from the author’s diaries. The article centres on the presentation of Judas as a debunker of Christ’s teaching. Stanev presents his vision of a permanent rift between spirit and reason that is not only a clear expression of the tragedy of agnosticism, but also, paradoxically, an indication that the state of ignorance is blessed, albeit impossible to achieve. Stanev’s story can be interpreted as a deeply ambiguous polemic not only with Christian religion understood as an “irrational” truth about transcendence but also with ideology, i.e. a doctrine that promises future happiness but is just as oppressive as formal secular power. W pułapce agnostycyzmu, czyli Judasz według Emiliana StanewaArtykuł omawia problematykę nowoczesnego poczucia totalnego zniewolenia. Przed­miotem uwagi jest opowiadanie Emiliana Stanewa Лазар и Исус (Łazarz i Jezus, 1977), zaś kontekstem – osobisty dziennik autora oraz rola jego Judasza jako demistyfikatora Chrystusowej nauki. Postawiona przez pisarza diagnoza wiecznego rozdarcia między duchem a rozumem staje się nie tylko kryptonimem tragizmu postawy agnostycznej, lecz – paradoksalnie – także przesłanką dla tezy o błogosławionym, choć niemożliwym do osiągnięcia stanie niewiedzy. Utwór interpretowany jest jako głęboko ambiwalentna polemika nie tyle z religią chrześcijańską jako irracjonalną „prawdą” o transcendencji, co z ideologią, tj. doktryną obiecującą przyszłe szczęście, choć równie zniewalającą jak formalna władza świecka.
6
Publication available in full text mode
Content available

The Feigned Ignorance of Judas. Rhetorical Question from the Category interrogatio/ἐρώτημα in Matt 26:25

57%
Grochowski Z.
Verbum Vitae
|
2022
|
vol. 40
|
issue 4
1035-1054
EN
The article analyzes the utterance made by Judas in the Cenacle (1) in the context of his efforts to hand Jesus over to the chief priests (Matt 26:14–25). The fact that his question (Matt 26:25) includes the particle μήτι which assumes a negative response from the interlocutor (1–2) suggests that the disciple was unaware that he was betraying Jesus. Consequently, there is no shortage of positive opinions about Judas, expressed both in the past and today. Matthew’s narrative, however, says something different in this regard. The research problem is therefore seeking an answer to the question: how to interpret Judas’ words? The referenced various biblical translations (3.1) and claims of exegetes (3.2) quote the words of the apostles (Matt 26:22,25) and explain them in an ambiguous manner. The attempts to solve the problem shown in sections 2 and 3.1–2 do not provide a satisfactory conclusion. In the last section (4), the grammatical rules and narrative logic – which are clearly in contradiction – are supplemented with a rhetorical perspective, which leads to a definitive resolution of the dilemma. The synchronic approach applied to the pericope Matt 26:14–25 allows one to draw the conclusion that in Judas’ utterance one should identify a rhetorical question from the category interrogatio/ἐρώτημα whose function in Matt 26:25 is auferendae dissimulationis (“misleading pretense”). Many exegetes have decrypted Judas’ dishonest conduct, but it is only this article that precisely defines this rhetorical phenomenon.
7
Publication available in full text mode
Content available

Homilia 50 Jana Chryzostoma na Ewangelię Mateusza („Przypadek" dysproporcji egzegezy)

51%
Covolo E. d.
Vox Patrum
|
2003
|
vol. 44
77-83
EN
BRAK
8
Publication available in full text mode
Content available

Metamorfozy Judasza. Autorskie parafrazy biblijne jako świadectwo przemian kulturowych (na przykładzie literatury bułgarskiej)

51%
Drzewiecka E.
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
|
2013
|
issue 3(6) cz.2
143-163
EN
The paper is devoted to the problem of the (Judeo-)Christian (biblical) tradition functioning in (post-)modern culture from the perspective of the history of ideas. The starting point is the metamorphosis of both the Bible as a text and apocrypha as its creative (re)interpretation. The objects of interest are literary paraphrases of the Evangelic story about Judas as a figure of the fallen man. In order to reveal the fundamental ideological changes of (post-)modernity there are presented functionalizations of the greatest sinner in modern Bulgarian apocrypha. It is shown that authors’ metamorphosis of Judas have made him a significant figure of the (post-)modern man. Therefore, the (post-)modern metamorphosis of the (Bulgarian) apocrypha about the God’s traitor on the one hand show the effects of the collapse of the Enlightenment project of human emancipation, and thus testify to the process of the man’s sliding into the tragic immanence, on the other − they reveal − according to Charles Taylor, Agata Bielik-Robson and Philip Rieff − the sense-making potential of para-phrase as a poetic repetition.
9
Publication available in full text mode
Content available

Zdrada Judasza w dramacie Ireneusza Iredyńskiego „Żegnaj, Judaszu”

51%
Radziszewski S.
Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education
|
2013
|
issue 3(3)
65-90
PL
Niniejsze opracowanie stanowi oryginalny artykuł poświęcony wydanemu w 1965 r. dramatowi Żegnaj, Judaszu Ireneusza Iredyńskiego. Celem artykułu jest studium przypadku apostoła zdrajcy, którego współczesną realizację w wersji scenicznej przedstawił dramaturg-outsider, Ireneusz Iredyński. Artykuł ukazuje, że sam chwyt umieszczenia na scenie bohatera biblijnego, nie musi oznaczać eksploracji sfery sacrum. „Zdrajca” Iredyńskiego jest uniwersalnym bohaterem, który niepokoi w każdej epoce i to niezależnie od wyznawanej religii lub deklarowanego ateizmu. Niniejsze opracowanie w centrum uwagi stawia problem wierności i zdrady, bycia kozłem ofiarnym i poszukiwania zbawienia. Bohaterem dramatu Iredyńskiego jest współczesny Judasz – czterdziestoletni mężczyzna, którego kaprys ojca obdarzył fatalnym imieniem apostoła-zdrajcy. Imię „Judasza” przynosi kompleks, a nawet obsesję Judasza. To właściwie jedyny cel życia bohatera sztuki – Judasz pragnie udowodnić wszystkim wokół, że nigdy nie zdradzi. Pomimo przeciwności losu pragnie pozostać do końca wierny. W wersji Iredyńskiego Judasz, zaangażowany w działalność konspiracyjną, nie chce wydać swojego Szefa, który stoi na czele bliżej nieokreślonej organizacji opozycyjnej. Realia sztuki Iredyńskiego odzwierciedlają rzeczywistość PRL-owskiego terroru lat 60. XX w., ale dają się również odczytać jako bardziej uniwersalny obraz totalitaryzmu. Jednak fatum Judasza jest silniejsze niż jego pragnienie wierności. Judasz zdradza, będąc samotnym wobec przemocy wrogiego systemu (reprezentowanego przez Komisarza, ale także Młodziutką Bladą, która okazała się agentką) oraz sadyzmu „swoich” (Piotr). Klęska Judasza polega na nadmiernym zaufaniu słowom. Zanadto Judasz próbuje „sprawdzać” siebie, jego autoanaliza doprowadza do samobójstwa, nie potrafi wyjść z zaklętego kręgu, w którym rządzą demony dzieciństwa. Iluzja wierności doprowadza do katastrofy, a służba sprawie, która jest iluzją, kończy się klęską. Wyniki badań nad dramatem Żegnaj, Judaszu – zarówno sferą psychologiczną i polityczną dramatu, ale i ukrytą w strukturze głębokiej dzieła kwestią moralną i religijną (głód sacrum) – stanowią dobry punkt wyjścia do dalszych poszukiwań różnych przejawów sacrum w literaturze polskiej czasu PRL-u, do studiów nad całością twórczości Iredyńskiego (poezją, prozą, dramatem, scenariuszami radiowymi i telewizyjnymi), a nade wszystko nad „sprawą Judasza” we współczesnym świecie. Tematyka wierności i zdrady, prawdy i kłamstwa, to jedno z najbardziej fundamentalnych zagadnień ludzkości. Budzi zainteresowanie psychologii, socjologii i politologii (np. kwestia lustracji), dla których literatura dostarcza archetypowych wzorców oraz pozwala odszukać właściwe odpowiedzi. Zwłaszcza młodzież jest grupą, do której zagadnienie zdrady, ale i kwestia wierności młodzieńczym ideałom oraz wiara (często entuzjastyczna) w sens życia, przemawiają w sposób szczególnie dobitny. Dramat Iredyńskiego – właściwie odczytany – z jego ukrytą warstwą moralną i głodem sacrum „zdradzonego zdrajcy”, może zapoczątkować namysł nad sensem ludzkiego życia. W dotychczasowych opracowaniach podkreślano aspekt psychologiczny i polityczny dramatu Iredyńskiego (z odwołaniem do biografii autora), natomiast niniejsza praca odsłania zupełnie pominiętą kwestię autosoteryzmu Judasza, który ostatecznie ponosi klęskę. Judasz Iredyńskiego to historia zdrajcy, który został zdradzony – przegrał, ponieważ zawierzył kłamliwym i pustym ideom. Dramat Iredyńskiego jest nie tyle wiwisekcją osobowości człowieka, który pocałunkiem wydał Mistrza z Nazaretu, ale bardziej stanowi analizę zdrajcy, którym może być każdy człowiek.
EN
This study is the original article on Ireneusz Iredyński’s drama Żegnaj, Judaszu (Goodbye, Judas) published in 1965. Its aim is a case study of an apostle and traitor, whose modern theatrical shape has been moulded by an outsider playwright, Ireneusz Iredyński. The article indicates that the device alone of placing a biblical figure on stage does not necessarily mean exploring the sphere of the sacred. Iredyński’s “traitor” is a universal character that bothers conscience in every epoch, regardless of professed religion or declared atheism. This study places the issues or faithfulness and treason, of being a scapegoat and seeking redemption, in the centre of attention. The protagonist of Iredyński’s drama is a modern Judas — a forty-year-old man who on his father’s whim bears the fatal name of the apostle and traitor. The name “Judas” brings with it a complex, or even obsession of Judas. It is actually the only goal in the character’s life — Judas wants to prove to everyone around that he shall never commit treason. Despite adversities, he wants to remain faithful until the end. In Iredyński’s version, Judas, who is involved in underground activity, does not want to betray his Boss, heading an unidentified opposition organisation. The realities in Iredyński’s play reflect the times of the 1960s terror in the People’s Republic of Poland, but they can also be viewed as a more universal picture of totalitarianism. The fate of Judas, however, is stronger than his wish to be faithful. Judas betrays, standing alone against the violence of the enemy system (represented by the Commissioner, but also by the Pale Kid, who turns out to be an agent) and the sadism of “his own” men (Peter). Judas’s failure consists in his excess trust in words. (this idea was stated earlier) Judas tries too hard to “test” himself. His self-analysis leads to suicide. He cannot leave the vicious circle ruled by his childhood’s demons. His illusion of faithfulness leads to a disaster, and service to a cause, which is an illusion and ends in defeat. Results of studies on the drama Żegnaj, Judaszu — both the psychological and political sphere of the drama, and moral and religious issues (thirst for the sacred) hidden in the work’s deep structure — make a good starting point for further research on various aspects of the sacred realm in Polish literature from the communist era. In addition, it is beneficial for studies of all Iredyński’s works (poetry, prose, drama, radio and TV scripts), and above all, of the “Judas case” in the modern world. The issues of faithfulness and betrayal, truth and lies, are some of the most fundamental questions for humanity. They awoke interest of psychologists, sociologists and political scientists (e.g. the issue of vetting), whom literature provides with archetypal models and allows to find the right answers. Particularly young people are a group to which the issue of betrayal — but also that of faithfulness towards youthful ideals, and faith (often quite enthusiastic) in the sense of life — appeals with particular force. Iredyński’s drama — when read correctly — with its hidden moral layer and thirst for the sacred of the “traitor betrayed”, may start some reflections on the sense of human life. The studies made so far have stressed the psychological and political aspects of Iredyński’s drama (referring to the author’s biography), whereas this article exposes the completely unexplored issue of autosoterism of Judas, who fails in the end. Iredyński’s Judas is a story of a traitor betrayed — he loses, because he has trusted false and empty ideas. Iredyński’s drama is not so much a vivisection of the man who betrayed the Master from Nazareth with a kiss, as it is an analysis of a traitor, who might be found in each person.
10
Publication available in full text mode
Content available

Judasz kot (marksizujący kusiciel Nikosa Kazantzakisa)

51%
Radziszewski S.
Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education
|
2014
|
issue 3(7)
119-138
PL
W niniejszym opracowaniu analizuję postać Judasza w głośnej, skandalizującej, powieści Nikosa Kazantzakisa. W Ostatnim kuszeniu Chrystusa Jezus jest słaby i pełen wątpliwości, a Judasz to wulkan energii. Więcej, grecki pisarz swojego Judasza czyni nadczłowiekiem. Tylko dzięki jego pomocy Jezus podejmuje się wypełnienia misji, do której został przeznaczony. Powieściowy Judasz jest realistą, podczas gdy Jezus żyje w świecie marzeń. Ostatecznie Judasz zwycięża, tylko on jest wierny samemu sobie. Kreacja Judasza u Kazantzakisa różni się zarówno od tego, co wiemy z Ewangelii św. Jana, jak i od wersji apokryficznej Ewangelii Judasza. Kazantzakis nie opowiada jednak historii Judasza jako kolejnej wersji upadku apostoła zdrajcy, ale ogłasza oryginalną (chociaż przeciwną kościelnej ortodoksji) wersję Judasza – człowieka, który walczy z Bogiem (a nawet przeciwko Bogu) o własną nieśmiertelność.
EN
In this paper I analyze the character of Judas in the famous Nikos Kazantzakis’s novel. In The Last Temptation of Christ, Jesus is weak and full of doubt, and Judas is a volcano of energy. Furthermore, the Greek writer of his Judas makes a superman. Only through Jesus take his help to fulfill the mission for which it was intended. Judas is a realist novels, while Jesus lives in a dream world. Finally, Judas wins, but he is true to himself. Creation of Judas in Kazantzakis is different both from what we know from the Gospel of John, as well as the version of the apocryphal Gospel of Judas. Kazantzakis, however, does not tell the history of Judas as the next version of the fall of the traitor apostle, but announces original (although the opposite of ecclesiastical orthodoxy) version of Judas – a man who struggles with God (and even against God) for his own immortality.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.