Results found: 1

Search results

Search:
in the keywords: Karäer

Sort By:

Limit search:

The Karaite communities: harnessing the multi-lingual linguistic strategies for nationalism

100%

Troskovaitė D.

Folia Toruniensia

2020

vol. 20

73-89

The Karaites communities of former Polish – Lithuanian Commonwealth in the beginning of the 20th century started a discussion in their communal press on which language they should adopt as their communal or national language. This view remained important during the first half of 20th century. It was considered as a tool for social and cultural consolidation of the communities and as an important aspect of their social image in the eyes of Polish society. Karaite leaders tried several different strategies for establishment of national language, starting from traditional bilingualism (Hebrew – Turkic) to different combinations of Russian – Hebrew, Polish – Turkic and etc. These initiatives grew stronger after the World War 1, when ethnic nationalism was arising both in Karaite communities and in dominating Polish society. The analysis of these language strategies was done using a model language planning elaborated by Geoffrey Haig in Kurdish language in modern Turkey, under the politics of Kemal Ataturk (Mustafa Kemal Atatürk, 1881–1938). The article has highlighted these strategies, analyzed argumentation, and presented linguistic reforms implemented in the Karaite communities in the first half of the 20th century. It was argued that the social image of Karaites in the dominating society played an important role in decision making by Karaite leaders. It was also understood that language was not only an important aspect of Karaite cultural identity but also a tool for integration into dominating society.

Już pod koniec XIX w. społeczności Karaimów dawnej Rzeczypospolitej zaczęły dyskutować w swojej prasie, jaki język wybrać, jako wspólny, czy też jak to zostało określone, język narodowy? Kwestia ta pozostała ważna w pierwszej połowie XX w. – uznano ją za narzędzie konsolidacji społecznej i kulturowej społeczności oraz ważny aspekt jej społecznego wizerunku w oczach polskiego społeczeństwa. Liderzy karaimscy próbowali kilku różnych strategii, począwszy od tradycyjnej dwujęzyczności (hebrajsko-tureckiej), po różne kombinacje rosyjsko-hebrajskiego, polsko-tureckiego itd. Inicjatywy te przybrały na sile na początku XX w., zwłaszcza po I wojnie światowej, kiedy etniczny nacjonalizm narodził się zarówno w środowisku karaimskim, jak i w dominującym społeczeństwie polskim. Analiza tych strategii językowych została przeprowadzona przy użyciu modelowego planowania językowego opracowanego przez Geoffreya Haiga w języku kurdyjskim we współczesnej Turcji, w ramach polityki Kemala Ataturka (Mustafa Kemal Atatürk, 1881–1938). W artykule zwrócono uwagę na te strategie, przeanalizowano argumentację oraz przedstawiono reformy językowe wdrożone w społeczności karaimskiej w pierwszej połowie XX w. Stwierdzono, że społeczny wizerunek Karaimów w dominującym społeczeństwie odgrywał ważną rolę w podejmowaniu decyzji przez karaimskich przywódców. Zrozumiano również, że język jest nie tylko ważnym aspektem karaimskiej tożsamości kulturowej, ale także narzędziem integracji z dominującym społeczeństwem.

Schon am Ende des 19. Jahrhunderts begannen die Karäergemeinschaften der alten Republik Polen in ihrer Presse die Debatte darüber, welche Sprache als gemeinsam oder, wie man es bezeichnete, als Nationalsprache dienen sollte? Diese Frage war gültig noch in der ersten Hälfte des 20. Jahrhunderts. Man hielt sie für das Mittel zur sozialen und kulturellen Konsolidierung der Gemeinschaft sowie für einen wichtigen Aspekt ihres gesellschaftlichen Bildes in den Augen der polnischen Gesellschaft. Die Anführer der Karäergemeinschaft bedienten sich einiger Strategien, angefangen mit der traditionellen (hebräisch-türkischen) Zweisprachigkeit bis auf verschiedene Varianten von Russisch- Hebräisch, Polnisch-Türkisch etc. Diese Initiativen nahmen am Anfang des 20. Jahrhunderts, vor allem nach dem Ersten Weltkrieg an Stärke, als der ethnische Nationalismus sowohl unter den Karäern als auch in der dominierenden polnischen Gesellschaft geboren wurde. Die Analyse dieser Sprachstrategien wurde mithilfe von der modellhaften Sprachplanung Geoffrey Haigs, bearbeitet in der kurdischen Sprache in der modernen Türkei im Rahmen der Politik Kemal Atatürks (Mustafa Kemal Atatürk, 1881–1938), durchgeführt. Im Beitrag wies man eben auf diese Strategien hin, analysierte die Argumentation und schilderte die Sprachreformen der Karäergemeinschaft aus der ersten Hälfte des 20. Jahrhunderts. Man stellte fest, dass in der dominierenden Gesellschaft das Bild der Karäer eine wichtige Rolle im Entscheidungsprozess ihrer Anführer spielte. Man konnte bemerken, dass die Sprache nicht nur ein wichtiger Aspekt der kulturellen Identität der Karäer, sondern auch ein Mittel zur Integration mit der dominierenden Gesellschaft ist.

Refine search results

1 Folia Toruniensia

1 Troskovaitė D.

1 2020

Search results

The Karaite communities: harnessing the multi-lingual linguistic strategies for nationalism