Search results

1

Relacja między duszą a ciałem w ujęciu Mieczysława A. Krąpca

100%

Pedryc A.

Studia Philosophiae Christianae

|

2011

|

vol. 47

|

issue 2

175-193

EN

The problem of the relationship between soul and body is one of the most often discussed questions in philosophy. If we take into account contemporary philosophical anthropology, Krąpiec's conception, inspired by Aristotle and Aquinas' thought, is quite unique. Krąpiec says that man is a psycho-physical unity. The starting point of his considerations is human fact given in experience. We know, from our experience, that we perform various acts, the sum of which does not add up to the "I". All the “my” acts are performed by the independently existing subject "I". On the basis of analysis of the structure of higher mental acts, like thinking and wanting, we can say that the reason that justifies them is the spiritual factor, known in philosophical tradition as the soul. Krąpiec does not accept the soul as a principle at his point of departure; rather it is the reason making our experience non-contradictory. After proving the existence of the soul, we determine its relation to the body. The soul and the body are in full unity, substantial and essential. Man is a single being, but a complex one. Unity is possible because a man has one single existence. The soul, possessing its own act of existence, shares it with the body. Krąpiec, wanting to know the essence of man, remarks that the body is an important factor, because it is a necessary reason for the existence of the soul and it determines, at least to some extent, all human activities. Man is a psycho-physical being and each of his activities is both bodily and spiritual in some aspect. We experience the unity of soul and body, on the one hand, but on the other, we perform activities that require the acceptance of soul and body as the principles constituting the human being.

PL

Problem relacji między duszą a ciałem jest jednym z zagadnień najczęściej dyskutowanych w filozofii. Prezentowana koncepcja Krąpca, inspirowana myślą Arystotelesa i św. Tomasza z Akwinu, jest dosyć oryginalna na tle współczesnej antropologii filozoficznej. Krąpiec stwierdza, że człowiek jest psychofizyczną jednością. Punktem wyjścia w rozważaniach jest fakt ludzki dany w doświadczeniu. Na podstawie doświadczenia wiemy, że spełniamy różnorodne akty, których suma nie stanowi „ja”. Wszelkie akty „moje” są wykonywane przez samodzielnie istniejący podmiot – „ja”. Na podstawie analizy struktury wyższych aktów psychicznych, takich jak myślenie i chcenie można stwierdzić, że racją dla nich jest czynnik duchowy, który w tradycji filozoficznej nazywany jest duszą. A więc Krąpiec nie przyjmuje duszy jako zasady w punkcie wyjścia, ale jest ona racją uniesprzeczniającą nasze doświadczenie. Po wykazaniu istnienia duszy określamy jej relację z ciałem. Dusza i ciało są w pełnym zjednoczeniu, które jest jednością substancjalną, istotową. Człowiek to jeden byt, ale złożony. Jedność jest możliwa, ponieważ człowiek ma jedno istnienie. Dusza posiadająca własny akt istnienia udziela go ciału. Krąpiec chcąc poznać istotę człowieka zauważa, że ważnym czynnikiem jest ciało, które jest racją konieczną dla zaistnienia duszy oraz jest współczynnikiem wszelkiego ludzkiego działania. Człowiek to byt psychofizyczny i każda jego czynność w jakimś aspekcie nosi znamiona cielesności i duchowości. Z jednej strony doświadczamy jedności istnienia, ale z drugiej wykonujemy czynności, które domagają się przyjęcia duszy i ciała jako zasad konstytuujących człowieka.

2

Struktura aktu moralnego w ujęciu Mieczysława Krąpca

80%

Karaś A.

Studia Philosophiae Christianae

|

2011

|

vol. 47

|

issue 2

157-173

EN

The article analyzes the structure of the moral act as understood by Mieczysław Albert Krąpiec. He bases the structure of the moral act on the structure of the human being. In his analysis of the moral act, he enumerates three elements that constitute it internally; these are the cognitive, volitional and motivating (relating to some real or seeming value) elements. These elements are analyzed in the article. The article shows that the structure of the moral act as understood by Krąpiec is expressed in the concrete content of a practical judgment, which is an element of the act of decision. A practical decisive judgment may be consistent or inconsistent with theoretical judgment(s) about the world of things and people. An act is morally positive when the practical decisive judgment is consistent with the theoretical one.

PL

W artykule podjęto analizę struktury aktu moralnego w ujęciu Mieczysława Krąpca, który strukturę tę opiera na strukturze bytu ludzkiego. W analizie aktu moralnego Krąpiec wymienia trzy elementy, które go wewnętrznie konstytuują: poznawczy, wolitywny i umotywowania, czyli związania z jakąś realną lub pozorną wartością. Elementy te wyznaczają poszczególne części artykułu i stanowią przedmiot analiz. Artykuł ukazuje, że struktura aktu moralnego w ujęciu M. Krąpca wyraża się w konkretnej treści sądu praktycznego, która jest składnikiem aktu decyzji. Praktyczny sąd decyzyjny może być zgodny lub niezgodny z sądem (sądami) teoretycznym, jaki ma człowiek o świecie rzeczy i ludzi. Pozytywna moralność aktu decyzji zachodzi wówczas, gdy sąd praktyczny decyzyjny jest zgodny z sądem teoretycznym człowieka.

3

Wokół postaci i myśli Jana Franciszka Drewnowskiego – z moich wspomnień i refleksji

80%

Majdański S.

Studia Philosophiae Christianae

|

2019

|

vol. 55

|

issue 2

41-63

EN

In this paper the author recalls his meetings with J.F. Drewnowski, which took place near Warsaw. Drewnowski and others form the so-called Krakow circle (J. Salamucha, I.M. Bocheński, and also B. Sobociński were supported by J. Łukasiewicz and under the patronage of K. Michalski) intended to develop a program for improving Thomism by means of logic. After the war, the school of philosophy at the Catholic University of Lublin would be involved in its development, but over time it adopted a more and more critical approach. This is especially true of M.A. Krąpiec, the key Polish existential Thomist. The logician and methodologist S. Kamiński was less radical in his criticism, whereas J. Kalinowski maintained his logical approach. The author of this article, who is a member of the Lublin School of Philosophy, takes this opportunity to raise questions, make comparative remarks, and formulate general considerations.

PL

Autor wspomina swoje podwarszawskie spotkania z J.F. Drewnowskim. Współtworzył on przed wojną program logicznej melioracji tomizmu, koło krakowskie: J. Salamucha, I.M. Bocheński, a także B. Sobociński, ze wsparciem J. Łukasiewicza i patronatem K. Michalskiego. W filozofii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego nawiązywano do tego po wojnie, jednak z czasem co raz bardziej krytycznie: najbardziej M.A. Krąpiec czołowy polski tomista egzystencjalny, mniej radykalnie logik i metodolog S. Kamiński; J. Kalinowski nadal „logizował”. Daje to okazję autorowi, adeptowi lubelskiej szkoły filozofii klasycznej do pewnych zapytań, porównawczych uwag i refleksji.

Refine search results

3 Studia Philosophiae Christianae

1 Karaś A.

1 Majdański S.

1 Pedryc A.

1 2019

2 2011

Relacja między duszą a ciałem w ujęciu Mieczysława A. Krąpca

Struktura aktu moralnego w ujęciu Mieczysława Krąpca

Wokół postaci i myśli Jana Franciszka Drewnowskiego – z moich wspomnień i refleksji