Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 6

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Krasińscy
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Kościół reformatów w Węgrowie fundacji wojewody płockiego, starosty przasnyskiego, Jana Dobrogosta Krasińskiego herbu Ślepowron

100%
Górczyk W. J.
Notatki Płockie. Kwartalnik Towarzystwa Naukowego Płockiego
|
2018
|
issue 1(254)
13-21
EN
Church of the Franciscan reformers in Węgrów Foundation of the Province of Płock, starost of Przasnysz, Jan Dobrogost of Krasinski coat of arms Ślepowron. Reformed team to Wegrow, Foundation of Jan Dobrogost Krasiński, made up of the church and quadrangle monastic building with arcades and an inner courtyard or patio was built between 1693-1706.
PL
Kościół reformatów w Węgrowie został ufundowany przez Jana Dobrogosta Krasińskiego, wojewodę płockiego. Architektem kościoła był Tylman z Gameren zaś pracami kierował Carlo Ceroni. Fundując kościół i klasztor reformatów zarówno fundator jak i architekt musieli podporządkować się przepisom budowlanym reformatów.
2
Publication available in full text mode
Content available

Kasztelanowie ciechanowscy z rodu Krasińskich herbu Ślepowron

86%
Górczyk W. J.
Notatki Płockie. Kwartalnik Towarzystwa Naukowego Płockiego
|
2023
|
issue 3(276)
3-23
EN
The castellany of Ciechanów was already in the hands of the Krasiński family in the 16th century. From 1569 to 1795, there were twenty castellans of Ciechanów – eight of them coming from the Krasiński family, who held this office for a total of about eighty years.
PL
Kasztelania ciechanowska już w XVI w. była w rękach Krasińskich. Od roku 1569 r. do roku 1795 było dwudziestu kasztelanów ciechanowskich, z czego ośmiu z rodu Krasińskich, którzy urząd ten sprawowali łącznie przez około osiemdziesiąt lat.
3
Publication available in full text mode
Content available

The history of the foundation of the Calced Carmelite Church in Wola Gułowska

86%
Rolska I.
Folia Historica Cracoviensia
|
2016
|
vol. 22
377-398
EN
In 1633, Ludwik Krasiński († after 1644) was given a consent by Bishop Jan Albert Waza to establish a Calced Carmelite monastery on Krasiński’s property in Wola Gułowska. The foundation of the Carmelite congregation, far from much frequented trails, was in line with eremitic ideas and spirituality of the order. The Wola Gułowska monastery became a second largest (after Krakow) Carmelite monastery in terms of the number of monks. The monastery in Wola Gułowska had a formative character, with the novitiate and philosophical studies. In the 17th century the church became an important Marian sanctuary, as it possessed a much venerated painting of the Virgin Mary with the baby Jesus dating back to the early 15th, late 16th century. The construction of the church, commenced in 1659, took considerable funds. Not only was it supported by the Krasiński family, but also by many representatives of aristocratic families, local landlords and priests, such as canons Michał Krassowski and Mikołaj Firlej. The three-nave basilica church was being built for over 100 years and in several stages. It was the funds gathered in the 18th century that allowed the builders to complete the two-tower partitioned facade in the years 1770–1780. In the middle of the 18th century, the altars were made in the church by monastic sculptors Grzegorz Kaczyrek and Izydor Mastalski. The seventeenth-century designers of the church or of its eighteenth century façade still remain unknown.
PL
W roku 1633 Ludwik Krasiński († po 1644) uzyskał zgodę biskupa krakowskiego Jana Alberta Wazy na założenie w miejscowości Wola Gułowska, której był właścicielem, klasztoru karmelitów trzewiczkowych. Fundacja konwentu karmelitów z dala od uczęszczanych szlaków komunikacyjnych nawiązywała do idei i pustelniczej duchowości zakonu. Konwent w Woli Gułowskiej stał się drugim po Krakowie pod względem liczebności zakonników klasztorem karmelitańskim. Klasztor w Woli Gułowskiej miał charakter formacyjny z nowicjatem i studiami filozoficznymi. Kościół w XVII wieku stał się ważnym sanktuarium maryjnym z otoczonym kultem obrazem Matki Boskiej z Dzieciątkiem datowanym na przełom XV i XV wieku. Budowa kościoła rozpoczęta około roku 1659 wymagała ogromnych funduszy. Budowę wspomagali nie tylko Krasińscy, ale i wielu przedstawicieli rodów, właścicieli okolicznych dóbr oraz osoby duchowne, jak kanonicy Michał Krassowski i Mikołaj Firlej. Bazylikowy, trójnawowy kościół był wznoszony przez ponad 100 lat w kilku etapach. Dopiero zgromadzone w XVIII wieku fundusze pozwoliły na ukończenie parawanowej, rokokowej, dwuwieżowej fasady w latach 1770–1780. W połowie XVIII wieku we wnętrzu kościoła wzniesiono ołtarze wykonane przez zakonnych rzeźbiarzy Grzegorza Kaczyrek i Izydora Mastalskiego. Nieznani są natomiast siedemnastowieczni projektanci kościoła ani jego osiemnastowiecznej fasady.
4
Publication available in full text mode
Content available

Kościół i prepozytura bartolomitów w Węgrowie fundacji Jana Dobrogosta Krasińskiego, wojewody płockiego, w świetle materiałów z archiwum diecezjalnego w Drohiczynie

72%
Górczyk W. J.
Rocznik Towarzystwa Naukowego Płockiego
|
2019
|
vol. 11
69-90
EN
The parish church in Węgrów, whose construction started in 1703, is the second church in the town funded by the governor of Płock Jan Dobrogost Krasiński. The diocese archive in Drohiczyn still holds a contract made by Jan Dobrogost Krasiński and Carlo Ceroni on 12 August 1703. The contract envisaged construction of a parish church in Węgrów to the design created by Carlo Ceroni in cooperation with Jan Reisner. Ceroni finished construction of the church in 1708 and the finishing works were supervised by Jan Reisner. The interior of the temple was decorated with frescos painted by Michał Anioł Palloni.
PL
Węgrowski kościół farny, którego budowę rozpoczęto w 1703 r. jest drugim kościołem w Węgrowie fundowanym przez wojewodę płockiego Jana Dobrogosta Krasińskiego. W archiwum diecezjalnym w Drohiczynie zachował się kontrakt spisany pomiędzy Janem Dobrogostem Krasińskim a Carlem Ceronim 12 sierpnia 1703 r. na budowę fary węgrowskiej, której projekt wykonał Carlo Ceroni przy współpracy z Janem Reisnerem. Ceroni zakończył budowę kościoła w 1708 r., a pracami wykończeniowymi kierował Jan Reisner. Wnętrze świątyni ozdobił freskami Michał Anioł Palloni.
5
Publication available in full text mode
Content available

Fundacje kościelne Krasińskich na Mazowszu. Zarys problematyki

72%
Górczyk W. J.
Notatki Płockie. Kwartalnik Towarzystwa Naukowego Płockiego
|
2021
|
issue 4(269)
3-20
EN
The church at the Krasińskis’ Krasne estate was the most important among the foundations established by the family in Mazovia region. The governor (voievod) of Płock Jan Dobrogost Krasiński was one of greatest church founders in the family. He endowed two Baroque temples in Węgrów (the church of Reformed Franciscans and the parish church). Kazimierz Krasiński, who held the office of praefectus curruum, founded the church in Krasnosielec while general Wincenty Krasiński endowed churches in Opinogóra and Pałuki. It is worth noting that nuns from the Krasiński family also contributed to church foundations, as was the case of the first prioress of the Bernardine Sisters Anna or Marianna Krasińska, who founded the convent in Przasnysz (1622). Also, Benedictine nun of Toruń Elżbieta Krasińska (died after 1643) was among the first nuns to join the Benedictine foundation in Drohiczyn in 1623 and in 1628 – the foundation in Łomża.
PL
Fundacje kościelne Krasińskich na Mazowszu to przede wszystkim kościół w rodowym Krasnem. Do największych fundatorów kościołów z rodu Krasińskich możemy zaliczyć wojewodę płockiego Jana Dobrogosta Krasińskiego, który ufundował dwa barokowe kościoły w Węgrowie (franciszkanów reformatów i kościół farny), oboźnego królewskiego Kazimierza Krasińskiego, który ufundował kościół w Krasnosielcu i fundatora kościołów w Opinogórze i Pałukach – generała Wincentego Krasińskiego. Warto też zwrócić uwagę na zakonnice z rodu Krasińskich, które brały udział w fundacjach klasztornych jak, w przypadku fundacji przasnyskich bernardynek, pierwsza przełożona tego klasztoru (1622) Anna lub Marianna Krasińska, zaś, benedyktynka toruńska Elżbieta Krasińska (zm. po 1643 r.) była wśród pierwszych sióstr udających się na fundację benedyktynek do Drohiczyna w 1623 r.
6
Publication available in full text mode
Content available

Zofia z Krasińskich Tarłowa Lubomirska – przedstawicielka osiemnastowiecznych polskich arystokratek

58%
Woźniak B.
Studia Mazowieckie
|
2022
|
vol. 17
|
issue 2
113-130
EN
The aim of the article is to present a woman, Zofia (Tarłowa-Lubomirska, née Krasińska), who stood out in the 18th century in the Krasiński family, and who had an open mind, was involved in political and economic matters, and was interested in the lives of the inhabitants of her estates. She was not afraid to go beyond the tasks and roles assigned to women in that period. Twice widowed, she superbly administered lands and multiplied the profi ts fl owing from them. Over the years, she had gained the moniker of a “nesting woman.”
PL
Artykuł ma na celu wstępne przybliżenie wyróżniającej się w XVIII w. w rodzinie Krasińskich kobiety – Zofii 1. v. Tarłowej 2. v. Lubomirskiej, która miała otwarty umysł, angażowała się w sprawy polityczne i ekonomiczne, interesowała się życiem mieszkańców swoich dóbr. Nie bała się wychodzić poza wyznaczone w tym czasie zadania i role przypisane kobietom. Dwukrotnie owdowiała, znakomicie administrowała ziemiami i pomnażała płynące z nich zyski. Z biegiem lat zyskała miano „kobiety gniazdowej”.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.