Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: Krotoszyn

Sort By:

Limit search:

Kasata klasztoru trynitarzy w Krotoszynie oraz losy jego kultowego dziedzictwa

100%

Sobczyńska-Szczepańska M.

Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce

2017

vol. 128

131-153

Klasztor trynitarzy w Krotoszynie podzielił los innych konwentów wielkopolskich, które po drugim rozbiorze Polski znalazły się w granicach królestwa Prus. W wyniku represyjnej polityki wobec Kościoła drastycznie spadła liczba członków wspólnoty zakonnej, a jej majątek uległ znacznemu uszczupleniu. Zarówno pod rządami pruskimi, jak i w okresie istnienia Księstwa Warszawskiego, decyzją władz państwowych część izb klasztornych zajęto pod magazyny i urzędy. Klasztor został zamknięty wn 1819 r., kiedy po śmierci jego przełożonego o. Jana Szkaradowicza ostał się tylko jeden zakonnik. Przy kościele ustanowiono intermistycznego kapłana, od 1824 r. był administrowany przez krotoszyńskiego proboszcza, a w 1925 r. erygowano przy nim parafię pw. św. św. Apostołów Piotra i Pawła. Gmach poklasztorny w 1836 r. stał się siedzibą szkoły powiatowej, następnie szkoły realnej i gimnazjum realnego, a od 1881 – urzędów wojskowych i cywilnych. Od 1969 r. mieści się w nim Muzeum Regionalne w Krotoszynie. Potrynitarskie budowle przetrwały w niezmienionym kształcie – wyburzono jedynie łączącą je dwukondygnacyjną galerię (w 1836 r.). Wystrój malarsko-rzeźbiarski świątyni zachował się z wyjątkiem kilku świętych wizerunków, w tym charakterystycznej dla ikonografii Zakonu Przenajświętszej Trójcy figury Jezusa Nazareńskiego Wykupionego, eksponowanej w ołtarzu głównym. Rozproszeniu uległy aparaty kościelne, przekazane do krotoszyńskiej fary i ubogich kościołów z archidiecezji gnieźnieńskiej i poznańskiej. Część dokumentów i ksiąg klasztornych, przetrzebionych po zamknięciu klasztoru, w 1869 r. trafiło do Królewsko-Pruskiego Archiwum Państwowego w Poznaniu, a pozostałe, w 1935 r., – do Archiwum Archidiecezjalnego w Poznaniu. Te ostatnie zaginęły.

The Trinitarian monastery in Krotoszyn shared the fate of other convents of the Greater Poland, which, after the second partition of Poland, found themselves within the borders of the Kingdom of Prussia. As a result of a repressive policy towards the Church, the number of members of the monastic community fell drastically and its state of possession diminished significantly. Both under the Prussian rule and during the existence of the Duchy of Warsaw, by the decision of state authorities, some monastery rooms were confiscated and turned into storerooms and offices. The monastery was closed in 1819, when – after the death of the superior Fr. Jan Szkaradowicz – only one monk remained. An interim priest was appointed for the church, since 1824 it was administered by the parish priest of Krotoszyn and in 1925 the parish of St. Apostles Peter and Paul was established. The monastery building was turned into the seat of the district school in 1836, later a primary and secondary school and since 1881 of army and civil offices. Since 1969 the building has housed the Regional Museum of Krotoszyn. Post-Trinitarian buildings remained unchanged – only a two-storey gallery was demolished (in 1836). The interior design was preserved with the exception of a few effigies of saints, among them the figure of Jesus of Nazareth the Ransomed exposed in the main altar, characteristic for the iconography of the Trinitarian Order. Liturgical equipment was dispersed among the parish church and poor churches from the Archdioceses of Gniezno and Poznan. Some monastery documents and books remaining after the dissolution of the monastery were handed over to the State Archive of the Kingdom of Prussia in Poznan in 1869 and others to the Archdiocesan Archive in Poznan in 1935. The latter ones became lost.

Rower publiczny 1. generacji w XXI w. – studium przypadku Krotoszyna

100%

Kwiatkowski M. A., Biegańska J.

Rozwój Regionalny i Polityka Regionalna

2021

issue 57

207-219

Bike sharing systems have been growing as a mode of transport in cities, providing a sustainable alternative to motorised transport. The solution has evolved over the years, moving through various stages of development from the 1960s to the present. The different generations of bike sharing systems responded to the needs and technical capabilities of their time – from unsecured 1st generation bicycles made available to residents on a community trust basis, to 4th generation bicycles equipped with security and advanced mobility solutions. Bike sharing systems, regardless of their generation, are also part of the sharing economy, which assumes that many users can share the same goods. This paper presents an example of a bicycle-sharing system implemented in 2017 in Krotoszyn (Wielkopolskie Voivodeship, Poland) based on 1st generation principles known from the 1960s. It also assesses whether the introduction of a trust-based system for residents can be successful. As demonstrated, these solutions are based on several important pillars, including local government experience, rational calculation and planning, and public education.

Systemy roweru publicznego rozwijają się jako środek transportu w miastach, stanowiąc zrównoważoną alternatywę dla transportu zmotoryzowanego. Rozwiązanie to ewoluowało na przestrzeni lat, przechodząc od lat 60. XX w. do współczesności przez różne etapy rozwoju. Poszczególne generacje systemów roweru publicznego odpowiadały na potrzeby oraz możliwości techniczne swoich czasów – od niezabezpieczonych, udostępnianych mieszkańcom na zasadzie zaufania społecznego, rowerów 1. generacji, do wyposażonych w zabezpieczenia i zaawansowane rozwiązania mobilne rowerów 4. generacji. Systemy roweru publicznego, niezależnie od generacji, wpisują się także w założenia gospodarki współdzielenia (sharing economy), zakładającej możliwość wspólnego korzystania z tych samych dóbr przez wielu użytkowników. W artykule przedstawiono przykład wdrożenia w 2017 r. systemu roweru publicznego w Krotoszynie (województwo wielkopolskie) opartego na zasadach 1. generacji, znanych z lat 60. XX w. Dokonano ponadto oceny, czy wprowadzenie systemu roweru publicznego opartego na zaufaniu wobec mieszkańców może zakończyć się powodzeniem. Jak wykazano, rozwiązania te oparte są na kilku istotnych filarach, w tym doświadczeniu samorządu lokalnego, racjonalnej kalkulacji i planowaniu oraz edukacji społeczeństwa.

Refine search results

1 Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce

1 Rozwój Regionalny i Polityka Regionalna

1 Biegańska J.

1 Kwiatkowski M. A.

1 Sobczyńska-Szczepańska M.

1 2021

1 2017

Search results

Kasata klasztoru trynitarzy w Krotoszynie oraz losy jego kultowego dziedzictwa

Rower publiczny 1. generacji w XXI w. – studium przypadku Krotoszyna