Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 8

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Labour Party
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Content available remote

Wielka Brytania wobec integracji europejskiej w latach 1945-1950

100%
Mikołajczyk M.
Przegląd Zachodni
|
2015
|
issue 2(355)
71-96
EN
During the Second World War Winston Churchill called for a close cooperation among countries in postwar Europe with the purpose of uniting them under the leadership of Great Britain. After the war, on account of its prestige and international status, Great Britain seemed to be a natural leader of Western Europe. In 1945 the Conservative Party was replaced in power by the Labour Party but the latter’s attitude toward European integration and the place of Europe in Great Britain’s politics did not differ in essentials from that of the Conservatives, although it should be noted that the traditional reasons of reluctance in tightening cooperation with continental Europe were supplemented by the Labourites with new ones, in line with the party’s the anti-capitalist socio-economic program. In the years 1945-1950 the British government, contrary to the expectations of Western European countries had no intention of leading the process of European integration or even participating in it. However, it was ready to support such activities similarly to Britain’s stance in the interwar period. Churchill, who was then in opposition, championed European integration albeit on the French-German basis, without the participation of Great Britain. When he came back to power in 1951 he continued his predecessors’ policy of splendid isolation in relations with Europe. Therefore, one may speak of a continuity of British policy toward European integration from the interwar period to the early 1960s when the British government expressed its will to join the EEC. This policy had far reaching consequences both for Great Britain and Europe which can be experienced even today.
2
Publication available in full text mode
Content available

Kwestia integracji europejskiej w myśli politycznej działaczy Stronnictwa Pracy – członków Rady Narodowej RP w latach 1940-1943

63%
Rabiński J.
Polonia Inter Gentes
|
2020
|
issue 1
57-76
EN
Labour Party is a Polish Christian – democratic party which from the moment of its foundation (1937) remained in opposition to the Sanacja government and later contributed to the creation of the Polish government in exile (1939-1945). In consequence, after WWII the Labour Party became one of the most important opposition parties strongly emphasizing the necessity for Polish sovereignty. The programme from 1937 proposed a return to close alliance with France, cooperartion with the League of Nations and finally formation of Central Eastern European Nations Federation. This last idea became the essential aspect of the Labour Party’s foreign policy, which was touched in the National Council (by M. Kwiatkowski, S. Sopicki, Z. Kaczyński, T. Kiełpiński). The idea was continued by the Labour Party which proposed the formation of the Central European Union (‘Programme Deliberations of the Labour Party’) uniting all countries from this region that belong to Latin civilization (the influence of Koneczny’s deliberations). The Labour Party did not abandon the concept even after 1945 when political conditions changed. The idea, however, was never put into practice. In 1946 the Labour Party was controlled by post communist activists and denied the possibility of independent action including the formulation of postulates associated with foreign policy programmes.
PL
Stronnictwo Pracy, partia nurtu chrześcijańsko-demokratycznego, od momentu utworzenia (1937) pozostawała w opozycji do rządzącego Polską obozu sanacyjnego. Podczas II wojny światowej wchodziła w skład koalicji rządowej. Program Stronnictwa Pracy z 1937 r. zakładał powrót do sojuszu z Francją, współpracę międzynarodową w ramach Ligi Narodów, zaś w dziedzinie strategii geopolitycznej promował utworzenie Federacji Środkowoeuropejskiej. Ta idea była twórczo rozwijana w latach 1940-1943 na forum Rady Narodowej RP przez takich polityków Stronnictwa Pracy jak Michał Kwiatkowski, Stanisław Sopicki, ks. Zygmunt Kaczyński, Tadeusz Kiełpiński.
3
Publication available in full text mode
Content available

Politycy Partii Pracy na rzecz Leave w referendum 2016 r.

63%
Ilkowski F.
Przegląd Europejski
|
2020
|
vol. 2020(1)
113-130
PL
The article presents the analysis of activities of politicians associated with the Labour Party undertaken in favour of leaving the European Union by the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland in the context of the June 2016 referendum campaign. There are presented the historical roots of the critique of European Communities drawn from this ideological-political perspective (the opposition towards the European Economic Community in 1975 referendum), but above all the argumentation used more than four decades later by the opponents of staying in the EU. On the basis of conducted analysis, the specific elements of the main ideological poles that shape left-wing critique of the EU with regard to the British example have been distinguished. Artykuł dotyczy działań polityków Partii Pracy podejmowanych na rzecz głosowania za wystąpieniem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej w kontekście referendum w tej sprawie, które odbyło się w czerwcu 2016 r. W tekście przedstawiono historyczne zakorzenienie krytyki Wspólnot Europejskich z tych pozycji ideowo-politycznych (w postaci sprzeciwu wobec Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej w referendum 1975 r.), przede wszystkim jednak argumentację przeciwników pozostania w Unii ponad cztery dekady później. Na podstawie przeprowadzonej analizy skonstruowane zostały wyznaczniki zasadniczych biegunów ideowych kształtujących lewicową krytykę Unii na przykładzie brytyjskim.
4

Politycy Partii Pracy na rzecz Leave w referendum 2016 r.

63%
Ilkowski F.
Przegląd Europejski
|
2020
|
issue 1(55)
113-130
PL
Artykuł dotyczy działań polityków Partii Pracy podejmowanych na rzecz głosowania za wystąpieniem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej w kontekście referendum w tej sprawie, które odbyło się w czerwcu 2016 r. W tekście przedstawiono historyczne zakorzenienie krytyki Wspólnot Europejskich z tych pozycji ideowo-politycznych (w postaci sprzeciwu wobec Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej w referendum 1975 r.), przede wszystkim jednak argumentację przeciwników pozostania w Unii ponad cztery dekady później. Na podstawie przeprowadzonej analizy skonstruowane zostały wyznaczniki zasadniczych biegunów ideowych kształtujących lewicową krytykę Unii na przykładzie brytyjskim.
EN
The article presents the analysis of activities of politicians associated with the Labour Party undertaken in favour of leaving the European Union by the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland in the context of the June 2016 referendum campaign. There are presented the historical roots of the critique of European Communities drawn from this ideological-political perspective (the opposition towards the European Economic Community in 1975 referendum), but above all the argumentation used more than four decades later by the opponents of staying in the EU. On the basis of conducted analysis, the specific elements of the main ideological poles that shape left-wing critique of the EU with regard to the British example have been distinguished.
5
Publication available in full text mode
Content available

Edukacja obywatelska w Anglii. Od polityki Partii Pracy do Brexitu – wybrane konteksty polityczne, społeczne i edukacyjne

63%
Hejwosz-Gromkowska D.
Rocznik Integracji Europejskiej
|
2021
|
issue 15
215-231
EN
Citizenship education was introduced as compulsory subject in English schools in 2002. Its implementation was followed by Crick Report (1998). Citizenship education has become the subject of interests of various social actors: academics, commentators, politicians and school teachers. Since its introduction, there have been changes in the National Curriculum as a consequences of both political transformations and changes in the government. The aim of the article is to analyze and reconstruct the political and social determinants of citizenship education in English schools. The considerations have been divided into four key periods, spanning the years 1998–2000 during which the Labour and then the Conservative goverments reformed National Curriculum of citizenship education.
PL
Edukacja obywatelska w Anglii została wprowadzona do szkół, jako odrębny i obowiązkowy przedmiot w 2002 roku. Jej implementacji – poza celami merytorycznymi wyrażonymi w tzw. Raporcie Cricka (1998) – przyświecały również cele polityczne wyrażone w programie Partii Pracy. Szkolna edukacja obywatelska stała się przedmiotem zainteresowań rożnych aktorów społecznych: naukowców, komentatorów, polityków, nauczycieli. Od momentu jej wprowadzenia następowały zmiany w programach nauczania, będących konsekwencją zarówno transformacji politycznych, jak i zmian na szczeblach władzy. Celem niniejszego artykułu jest próba analizy i rekonstrukcji politycznych i społecznych uwarunkowań edukacji obywatelskiej w systemie szkolnictwa obowiązkowego w Anglii. Rozważania zawarte w niniejszym artykule zostały podzielone na cztery kluczowe okresy, obejmujące lata (1998–2020), w których rządy Laburzystów, a następnie konserwatystów dokonywały reform w programach kształcenia mających znaczenie dla szkolnej edukacji obywatelskiej.
6
Publication available in full text mode
Content available

Nawiązanie stosunków brytyjsko-radzieckich w 1929 roku w świetle dokumentów brytyjskich

51%
Mordzak A.
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
|
2017
|
issue 98
143-159
EN
After forming the government in Great Britain in 1929, Labour Party desired to establish diplomatic relations with Soviet Union. Directly this case was taken up by head of Foreign Office, Arthur Henderson. With help of Norwegian government contact was made with Moscow. This was the opening for negotiations, which lasted for a few months. Walerian Dowgalewski was the Soviet representative. This article describes the course of talks and main issues to deal with. The most important ones were problems of propaganda and mutual financial claims. The matter of trade agreement was accepted by both sides. Projects of treaties from 1924 were helpful in settling disagreements. Finally in December 1929 it came to exchange of ambassadors and official establishing relations between countries.
PL
Po objęciu rządów w Wielkiej Brytanii w 1929 r. Partia Pracy dążyła do nawiązania stosunków dyplomatycznych ze Związkiem Radzieckim. Bezpośrednio sprawą tą zajął się szef Foreign Office, Arthur Henderson. Z pomocą rządu norweskiego nawiązano kontakty z Moskwą. Były one wstępem do negocjacji, które trwały kilka miesięcy. Przedstawicielem strony radzieckiej był Walerian Dowgalewski. Artykuł opisuje przebieg rozmów i główne zagadnienia, jakie podejmowali dyplomaci. Do najważniejszych z nich należały problemy propagandy oraz wzajemne roszczenia finansowe. Kwestia zawarcia układu handlowego była akceptowana przez obydwie strony. W rozstrzyganiu sporów pomocne były projekty traktatów z 1924 r. Ostatecznie w grudniu 1929 r. doszło do wymiany ambasadorów i oficjalnego nawiązania stosunków między krajami.
7
Publication available in full text mode
Content available

„Politická žena“ premiéra. Vztah Harolda Wilsona a Marcii Williamsové

51%
Šmigol O.
Dvacáté století - The Twentieth Century
|
2017
|
vol. 9
|
issue 2
55-72
EN
Marcia Williams, later known as lady Falkender, was a key adviser to the British Prime Minister Harold Wilson. She began working for him as a secretary and over time became his main associate. During her career when she was both a positive and a negative influence on the Prime Minister. She helped Wilson to become the Labour Party leader and the Prime Minister, she was a loyal counsel and manager of his office. Her personality led to the fact, that over time she became a liability. Especially during second Wilson’s term in office, when she became a centre of several scandals, which damaged her reputation and Prime Minister’s legacy. Lady Falkender therefore remains a controversial individual of the British political history.
CS
Marcia Williamsová, později známá jako lady Falkenderová, byla klíčovou poradkyní britského premiéra Harolda Wilsona. Začínala u něj jako sekretářka, postupně se vypracovala na jeho hlavní spolupracovnici. Během své kariéry byla pozitivním i negativním vlivem na předsedu vlády. Pomohla Wilsonovi se stát lídrem Labouristické strany a poté premiérem, byla mu věrnou rádkyní a ředitelkou jeho kanceláře. Její osobnost však vedla k tomu, že se časem stala spíše přítěží. Zvláště během druhé vlády Harolda Wilsona, kdy se stala centrem několika skandálů, které poškodily jak její pověst, tak premiérův odkaz. Lady Falkenderová tak zůstává velmi kontroverzní osobou britských politických dějin.
8
Content available remote

V zemi klokanů proti srpu a kladivu. Protikomunistický exil v Austrálii v první fázi studené války

51%
Nekola M.
Moderní dějiny: sborník k dějinám 19. a 20. století (Modern History: Studies into 19th and 20th century history)
|
2016
|
vol. 24
|
issue 2
221-241
EN
Czechoslovak exile in Australia subsequent to February 1948 cannot be investigated without putting it within a wider framework and providing an overview of other national groups from Central, Eastern and South-Eastern Europe, or put more simply from behind the Iron Curtain, who also settled in the continent. Over 180 000 people from various countries of origin took it upon themselves to find their fortune on the other side of the world. In the second half of the 1940s, the vast majority of these were political refugees, exiles who refused to live under communist domination or who faced persecution. Not even the distance and a certain isolation in Australia’s international affairs would necessarily offer reliable protection. On the contrary; the Soviet Union saw it as a possible springboard for the further global spread of communism. Exiles were very sensitive to this threat, and there was no way they were going to allow Marxist ideology to penetrate further into Australian society. They founded societies and international organisations with clear anti-communist focus, published printed matter, and held demonstrations and commemorations.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.