Search results

1

Boże miłosierdzie jako źródło chrześcijańskiego nonkonformizmu (Rz 12,1-2[8])

100%

Gieniusz A.

Verbum Vitae

|

2003

|

vol. 3

139-161

PL

The article discusses the content of Rm 12,1-8 and its function in the entire argument of the Letter to Romans. lt argues that the first two verses o f the passage (Rom 12: 1-2) offer under the headline of God's mercy a summary of the previous theological content of the Letter (chs. 1-11) and at the same time serve as a foundation (propositio) for all the moral teaching of the subsequent chapters, while vv. 3-8 present the first practical example of the response to God's mercy in the internal life of a Christian community. The paradoxical and, according to the human standards, incomprehensible logic of God's merciful ways in dealing with humanity turns out to be both the source and the paradigm of any Christian moral life. His mercy, in fact, enables and calls believers to serve God "logically", i.e. to present themselves as a living sacrifice and ,,not to be confonned to this world".

2

Podejście do Biblii w pierwszym z „Wykładów Listu do Rzymian” św. Tomasza z Akwinu

89%

Kamykowski Ł.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2014

|

vol. 67

|

issue 3

EN

The article is written reflection on the Thomas’s commentary to the first verse of Romans carried under the direction of the author by Fr. Pavel Habrovec, Fr. Marcin Kaznowski SDB, Marek Kostur, Beata Marek, Magdalena Marek, Agnieszka Piskozub-Piwosz, Fr. Rafał Wilkołek. The author used in the article all the written statements of the participants. The formal aspect of the analysis determined the four questions: 1. What is Revelation and how does it happen? 2. What is the relationship between God’s word and the written text? 3. What is the relationship of the text of Scripture to the person of Christ? 4. What is (therefore) the correct reading of the text?

PL

Artykuł stanowi pisemne opracowanie przemyśleń po dyskusji nad komentarzem Tomasza do pierwszego wersetu Listu do Rzymian, którą pod kierunkiem autora prowadzili: ks. Pavel Habrovec, ks. Marcin Kaznowski SDB, Marek Kostur, Beata Marek, Magdalena Marek, Agnieszka Piskozub-Piwosz, ks. Rafał Wilkołek. Autor wykorzystał w artykule wszystkie spisane wypowiedzi uczestników, starając się oddać raczej ostateczny owoc, konsensus w rozumieniu komentowanego fragmentu niż indywidualny wkład poszczególnych osób. Formalny aspekt analizy wyznaczały cztery pytania: 1. Czym jest Objawienie i jak się dokonuje? 2. Jaka jest relacja między słowem Boga a tekstem spisanym? 3. W jakim stosunku pozostaje tekst Pisma do osoby Chrystusa? 4. Jaka jest (wobec tego) poprawna lektura tekstu?

3

Boża sprawiedliwość objawiająca się w dziele zbawienia człowieka przez krzyż

88%

Rakocy W.

Verbum Vitae

|

2002

|

vol. 1

155-162

PL

The article concerns the justice of God being revealed in the act of redeeming the man by cross (on the basis of the Romans). The author first distinguishes two aspects of the justice of God: the will/decision to redeem the man and the way of carrying it out i.e. the death of the Son. Then the author puts forward Pauls two arguments for the redemption by the cross as well as questions the thesis that the Sons death puts in doubt the Fathers love. He defies the thesis of those who claim the cross was not necessary in the act of redemption. The author proves the cross had become the tool of revealing the vastness of Gods love towards the man and his justice: God chooses the action most perfect of all in reference to His creature.

4

„Election” as a Salvific Category according to Romans 9 Study of a Biblical Concept

75%

Rakocy W.

The Biblical Annals

|

2010

|

vol. 2

|

issue 1

27-46

PL

W Rz 9, 4-5 Apostoł przytacza całą listę przywilejów Izraela, które podkreślają jego szcze¬gólną pozycję. Zwłaszcza chrześcijanie wywodzący się z pogaństwa mogli dojść do wniosku, że skoro Izrael nie uwierzył w Mesjasza, coś zawiodło w ekonomii zbawienia. Taka też jest teza, która znajduje się w Rz 9, 6a i brzmi: „Nie znaczy to jednak wcale, że słowo Boże zawiodło”. Przeglądając listę wymienionych w 9, 4-5 przywilejów zauważa się brak jednego - wybraństwa. Autorzy sporadycznie przywiązują do tego wagę. Wydaje się, że przemilczenie przywileju wybraństwa jest świadomym zabiegiem. Od w. 6b, czyli od pierwszych słów po postawionej tezie, Apostoł skupia całą uwagę na naturze wybraństwa w historii zbawienia. Przyglądając się temu zagadnieniu ustaliliśmy, że Pawiowe rozumienie wybraństwa daje odpo¬wiedź na postawioną tezę o trwałości słowa Bożego: dzięki temu, że nie wszyscy, którzy pochodzą z Izraela, są ludem wybranym (w. 6b; por. w. 8a), nic nie zawiodło w ekonomii zbawienia. W wiernej reszcie, podobnie jak w przeszłości, wypełnia się cały zamysł zbawczy. Apostoł odcina się od jedynie historycznego rozumienia wybraństwa i akcentuje jego wymiar zbawczy. Oddzielenie koncepcji wybraństwa od zbawienia sprawia bowiem, że traci ono zwią¬zek z Bożym planem względem ludzkości i staje się jakimś niezrozumiałym gestem osobistej sympatii ze strony Boga czy nawet kaprysem.Pawłowa interpretacja wybraństwa odbiega od tego, jak je postrzegano w czasach biblijnego Izraela. Nie powinno to dziwić, gdyż po pierwsze Izrael odszedł od pierwotnego zamysłu Boga, obecnego w życiu patriarchów (w. 7-13), przywiązując zbyt dużą wagę do więzów krwi, a po drugie dzieło Jezusa Chrystusa polega na tym, że przewyższa wszystko, co zostało powie¬dziane w czasach Starego Przymierza. Modelem w rozumieniu idei wybraństwa jest zatem historia patriarchów, następnie koncepcja wiernej reszty, co znajduje kontynuację w Kościele i ostateczne wypełnienie w królestwie niebieskim. Takie rozumienie wybraństwa odsłania dynamikę zbawczego zamysłu Boga, który osiąga kolejne etapy realizacji w historii zbawienia. W przeciwnym razie mamy do czynienia jedynie ze statycznym pojmowaniem wybraństwa, a to jest obce ekonomii zbawienia.

5

Nadzieja dla niewinnie cierpiącego stworzenia (Rz 8,19-22)

75%

Gieniusz A.

Verbum Vitae

|

2006

|

vol. 9

71-104

PL

Il testo di Rm 8,19-22 appartiene all'argomento che mira alla difesa della tesi dell'Apostolo che le attuali sofferenze non contrastano con la gloria che dovra essere rivelata nei credenti (cf. Rm 8,18). Una tale difesa va fino al versetto 30 e il nostro brano ne fa la prima parte. Dopo aver ascoltato questi versetti, cosa possono pensare gli uditori di Paolo dell' affermazione che le sofferenze del tempo presente non minacciano la loro gloria futura? Con l'esempio della creazione l'Apostolo ha sfidato con successo il principio della retribuzione e ha dimostrato che tale principio non puo essere usato in modo indiscriminato come una chiave di interpretazione per ogni tipo di sofferenza: non sempre la sofferenza e una punizione. Soffrire non significa necessariamente essere colpevoli, ed e cosi gia dall'inizio della storia del mondo. Dopo aver letto questi versetti, la sofferenza rimane misteriosa come sempre, ma almeno non e indice di colpa e dunque non e un motivo per essere senza speranza. Al contrario, essa, in quanto immeritata, da il diritto di attendere un futuro migliore e, in un certo senso, ne e una garanzia. La conclusione che gli ascoltatori/lettori di Paolo sono ora in grado di raggiungere - e sono invitati a farlo - e la seguente: se la creazione innocente continua a soffrire fino ad ora e tuttavia, nonostan te tale sofferenza, ha garantita in futuro la liberazione da Dio, non c'e motivo per credere che nel tempo della giustificazione la loro sofferenza dovra esser vista come indizio della loro colpevolezza e come punizione di Dio. Il semplice fatto che soffriamo non deve significare che la nostra giustificazione e eo ipso messa a repentaglio. Di conseguenza, non c'e neppure motivo per pensare che tale sofferenza dovrebbe spogliarci della gloria che deve essere rivelata. Al contrario, come nella creazione cosl nel nostro caso, questo tipo di sofferenza non puo che gridare verso la gloria futura. Sofferenza dei credenti, quindi, non e una minaccia ma piuttosto una garanzia della loro gloria futura, perche l'agire di Dio puo essere al di la di ogni umana comprensione, ma mai arbitrario o capriccioso. ,,Lui, che non ha risparmiato il proprio Figlio, ma lo ha dato. in sacrificio per noi tutti, com e non ci dara in dono insieme a lui tutte le cose?" (Rm 8,32).

6

Jakie jest orędzie ewangeliczne w Rz 1,16-3,20?

75%

Romanello S.

Verbum Vitae

|

2002

|

vol. 2

165-182

PL

Paul, apostle to the nations, is proud of the Good News, which is so significant to the history of mankind. How does the propositio in Rom 1,16-3, 20 concerning God’s righteousness in the Gospels relate to His anger with those who are against the true Law of God? The subpropositio (Rom 1,18-32) shows God as angry due to that, which is evil, as in the Old Testament, where He is radically opposed to all evil, not toward people or individuals. God is the only just judge, since all men have sinned: Paul confronts those Jews who claim to be righteous or simply following the Law given them. He stressed that God’s judgement is not biased in favour of Jews, equal in God’s sight to the pagans who naturally wish to obey the Law (Rom 2,18-20). Next, Paul shows that all people are saved by Jesus Christ, since he came and took away sin, making all righteous in God’s sight (Rom 3,21-22). The message taught by Paul is that the Gospel has saving power for all people who believe, regardless of ethnic background.

7

„Election” as a Salvific Category According to Romans 9. Study of a Biblical Concept

75%

Rakocy W.

Roczniki Biblijne

|

2010

|

vol. 2(57)

27-46

PL

W Rz 9, 4-5 Apostoł przytacza całą listę przywilejów Izraela, które podkreślają jego szcze¬gólną pozycję. Zwłaszcza chrześcijanie wywodzący się z pogaństwa mogli dojść do wniosku, że skoro Izrael nie uwierzył w Mesjasza, coś zawiodło w ekonomii zbawienia. Taka też jest teza, która znajduje się w Rz 9, 6a i brzmi: „Nie znaczy to jednak wcale, że słowo Boże zawiodło”. Przeglądając listę wymienionych w 9, 4-5 przywilejów zauważa się brak jednego - wybraństwa. Autorzy sporadycznie przywiązują do tego wagę. Wydaje się, że przemilczenie przywileju wybraństwa jest świadomym zabiegiem. Od w. 6b, czyli od pierwszych słów po postawionej tezie, Apostoł skupia całą uwagę na naturze wybraństwa w historii zbawienia. Przyglądając się temu zagadnieniu ustaliliśmy, że Pawiowe rozumienie wybraństwa daje odpo¬wiedź na postawioną tezę o trwałości słowa Bożego: dzięki temu, że nie wszyscy, którzy pochodzą z Izraela, są ludem wybranym (w. 6b; por. w. 8a), nic nie zawiodło w ekonomii zbawienia. W wiernej reszcie, podobnie jak w przeszłości, wypełnia się cały zamysł zbawczy. Apostoł odcina się od jedynie historycznego rozumienia wybraństwa i akcentuje jego wymiar zbawczy. Oddzielenie koncepcji wybraństwa od zbawienia sprawia bowiem, że traci ono zwią¬zek z Bożym planem względem ludzkości i staje się jakimś niezrozumiałym gestem osobistej sympatii ze strony Boga czy nawet kaprysem. Pawłowa interpretacja wybraństwa odbiega od tego, jak je postrzegano w czasach biblijnego Izraela. Nie powinno to dziwić, gdyż po pierwsze Izrael odszedł od pierwotnego zamysłu Boga, obecnego w życiu patriarchów (w. 7-13), przywiązując zbyt dużą wagę do więzów krwi, a po drugie dzieło Jezusa Chrystusa polega na tym, że przewyższa wszystko, co zostało powie¬dziane w czasach Starego Przymierza. Modelem w rozumieniu idei wybraństwa jest zatem historia patriarchów, następnie koncepcja wiernej reszty, co znajduje kontynuację w Kościele i ostateczne wypełnienie w królestwie niebieskim. Takie rozumienie wybraństwa odsłania dynamikę zbawczego zamysłu Boga, który osiąga kolejne etapy realizacji w historii zbawienia. W przeciwnym razie mamy do czynienia jedynie ze statycznym pojmowaniem wybraństwa, a to jest obce ekonomii zbawienia.

8

Wolność synów Bożych na podstawie Rz 8, 12–17 i Ga 4, 1–7

71%

Górska H.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2019

|

vol. 72

|

issue 3

EN

This article presents the connections between the state of being an adopted son of God by Christians and the freedom of humanity on the basis of Romans 8 : 12–17 and Galatians 4 : 1–7. At the beginning, it presents the state of the person before he or she is granted new existence and is a child of God. The different kinds of slavery that in these two fragments are presented by St. Paul and the symbolism of the young heir are discussed. The next part of the article presents Greek words that St. Paul uses to describe the state of the new existence of Christians; namely: ἡ υἱοθεσίά τό τέκνον, ὁ υἱός. The last part of this article is devoted to the connection that exists between being an adopted son of God and freedom.

PL

Artykuł przedstawia powiązanie między stanem przybranego synostwa Bożego chrześcijan a wolnością człowieka na podstawie fragmentów Rz 8, 12–17 i Ga 4, 1–7. Na początku przedstawiony zostaje stan człowieka, zanim jeszcze zostanie obdarowany nową egzystencją, którą jest bycie Bożym dzieckiem. Omówione zostają rodzaje niewoli, które w tych dwóch fragmentach przedstawia św. Paweł oraz symbolika małoletniego dziedzica. W następnej części artykułu przedstawione zostaje greckie słownictwo, którego używa św. Paweł do opisania stanu nowej egzystencji chrześcijan, a mianowicie: ἡ υἱοθεσίά τό τέκνον, ὁ υἱός. Ostatnia część pracy poświęcona jest natomiast powiązaniu, które istnieje między przybranym synostwem Bożym oraz wolnością.

9

„Bo ja nie wstydzę się Ewangelii” (Rz 1,16). Dynamizm przepowiadania św. Pawła Apostoła

63%

Sztuk D.

Seminare. Poszukiwania naukowe

|

2017

|

vol. 38

|

issue 2

11-19

PL

Chociaż trudno się dopatrywać w epistolarium Pawłowym systematycznego wykładu na temat głoszenia, to jednak prawie z każdego jego pisma wybrzmiewa prawda wyrażona tak bardzo dobitnie na kartach Pierwszego Listu do Koryntian: „Nie posłał mnie Chrystus, abym chrzcił, lecz abym głosił Ewangelię” (1Kor 1,17). Z kolei w Liście do Rzymian Apostoł umieścił refleksję na temat źródła dynamizmu jego posługi ewangelizacyjnej oraz obrazowy opis tej posługi. Tak nakreślona tematyka jest zgłębiona w artykule poprzez: 1) zapoznanie się z terminologią, jakiej Apostoł używa w swoich listach w odniesieniu do głoszenia Ewangelii; 2) eksplorację refleksji Listu do Rzymian, dotyczącej dynamizmu Bożego działania poprzez Ewangelię; 3) przyjrzenie się wybranym obrazom, których św. Paweł używa w Liście do Rzymian dla opisania głoszenia prawdy Ewangelii.

EN

Although, it is difficult to discern a systematic lecture on proclamation in St. Paul’s epistles, almost each of his writings proclaims the truth expressed so clearly on the pages of the First Letter to the Corinthians: “Christ did not send me to baptize, but to preach the Gospel” (1 Cor. 17). In turn, in the Letter to the Romans, the Apostle reflected on the sources of dynamism of his evangelizing ministry and provided a vivid description of this ministry. The above outlined subject matter of the article is expanded upon based on: 1) a review of the terminology used by the Apostle in his letters with reference to the proclamation of the Gospel; 2) an analysis of the reflection contained in the Letter to the Romans on the dynamism of God’s action through the Gospel; 3) a scrutiny of selected images used by St. Paul in the Letter to the Romans to describe the proclamation of the truth of the Gospel.

10

Świat stworzony drogą do poznania Boga (Rz 1,19-20)

63%

Ordon H.

Verbum Vitae

|

2017

|

vol. 31

171-188

EN

In the analyzed text, Rom 1:19-20, St. Paul states that people possess both the ability and the opportunity to know the true God, and they indeed actually achieve this knowledge. They acquire it thanks both to their own natural cognitive abilities and to the visible effects of God’s creative action in the natural world. This knowledge is not the product of a logical causal inference (i.e. from an effect back to its cause), but rather of intuition, which is an inner experience. It is rooted in reflection – but does not exclude reason – about the diversity of existing creatures, about the power of the forces of nature, the harmony perceptible in the natural realm, and the wisdom evident in the amazing design of the surrounding world.

PL

W analizowanym tekście Rz 1,19-20 św. Paweł stwierdza, że ludzie są zdolni do poznania prawdziwego Boga i taką wiedzę faktycznie posiadają. Zdobywają tę wiedzę dzięki posiadanym naturalnym zdolnościom poznawczym oraz dostrzegalnym w świecie przyrody skutkom stwórczego działania Bożego. Poznanie to nie dokonuje się nie tylko na drodze logicznego wnioskowania przyczynowego, lecz także na drodze intuicji, czyli wewnętrznego doświadczenia, płynącego z refleksji nad różnorodnością istniejących bytów, potęgą sił przyrody, harmonią dostrzegalną w naturze, budzącą podziw mądrością, widoczną w konstrukcji otaczającego świata.

11

Kapłańsko-ofiarniczy charakter egzystencji wierzącego w ewangelię

63%

Pindel R.

Verbum Vitae

|

2010

|

vol. 17

151-189

PL

Artykuł bada przesłanie wersetów Rz 12,1-2 w ich kontekście literacko-retorycznym, przyjmując dispositio, jaką wypracował J.-N. Aletti, a według której jest to kolejna propositio perswazji obejmującej cały List do Rzymian. Chrześcijanin, który uwierzył ewangelii, jest wezwany do tego, by był gotowy do składania w ofierze całej swojej cielesnej egzystencji, w taki jednak sposób, by ona podobała się Bogu. Drogą nieodzowną do takiej postawy jest nonkonformizm wobec tego świata oraz uległość wobec przemieniającego działania Ducha Świętego, a co umożliwia właściwą ocenę podejmowanego postępowania.

12

Nomos i Ho Nomos w listach Pawłowych

63%

Rakocy W.

The Biblical Annals

|

2011

|

vol. 1

|

issue 1

165-182

EN

At least since Origen there has been discussion how to understand in Paul's Epistles an articular and anarthrous form of nomos in relation to the Mosaic law. The consensus is that no firm rule can be established on the basis of the article's presence or absence. In this paper we indicated some trends in using and omitting the article. Context still remains a very important guide but our contribution consists in paying attention to the so-called Oral Tradition. In this way some unsolved cases can be explained.

13

Między Chrystusem a ziemskimi pożądliwościami. Historia przekładów i interpretacji oraz współczesna debata nad ewokacją ho emos eros estaurotai (Rom 7, 2) Ignacego Antiocheńskiego

63%

Abucewicz K.

Vox Patrum

|

2015

|

vol. 64

37-68

EN

Composed into the letter of Ignatius of Antioch to the Church of Rome, perhaps the most famous evocation – ho emos eros estaurotai – has a long tradition of interpretation, which being initiated by Origen and taking somewhat turbulent course reaches our times. Its manifestation is visible in the translations themselves, where already from the Latin rendering a significant diversity can be observed, and the wide range of interpretations is being reflected with its spread in the modern translations. Those of Greek Fathers who spoke after Origen essentially upheld the interpretation of the Alexandrian, seeing under eros – as he did – the Christ Himself. Finally they fastened so conceptualized eros in the spiritual theology and inscribed the Ignatius’ evocation into the liturgy of the Eastern Church for ages. However in the Western Church, it seems that the significant influence on the modern interpretation of the Ignatius’ evocation – starting from the nineteenth century – had the ongoing in the background discussion on authenticity of the Antiocher’s letters. The time of extensive research, beyond the contribution to the determination of the middle recension, from exacting blade of critics had adjudicated about fundamental error of Origen and the other Greek Fathers in the interpretation they adopted. The dominance of the newly discovered interpretation coincided with the adoption of middle recension and spreads to the present day. The resulting dissonance to the voice of the ancient Church born an undying question which – although with different intensity at different times – continues resounding. Could the Greek Fathers be so much wrong in taking the comment to the famous Ignatius’ evocation? How is it possible that those for whom the ancient Greek was the language of everyday life, and appropriate for the letters of Ignatius „Sitz im Leben” was the environment in which in the chronological proximity they grew up and lived, diverge from the actual socio-cultural and literary context from the inside of which Ignatius spoke? These and other questions have intrigued many scholars of the last century. It is, perhaps, their echo that outlines a certain circle being formed by modern translations and commentaries, running back to the beginning, to the first interpretations. This movement, presumably, shows unextinguished disagreement for leaving such a significant dissonance to the voice of the ancient Church. Perhaps it is also a hunch that in the content of the Ignatius’ words there is still something else, what more clearly saw the Fathers, and what in some sense remains hidden from modern researchers. By the same token, following the path of these assumptions, the undertaken analysis of the Syrian translation combined with the conclusions of the recent philological study on the Greek text put a question mark on the popular interpretation and allow to hypothesize in a way that is getting closer to the voice of Fathers again. It seems that the meaning of Ignatius’ evocation could have been more positive than it is used to be frequently commented.

14

Miłość Boża rozlana w sercach naszych (Rz 5,5)

63%

Stasiak S.

Verbum Vitae

|

2013

|

vol. 23

161-180

EN

The author shows that Paul wrote about love in the three main thematic areas of the letter to the Romans. First, he raised the issue of “the love of God” (hē agapē tou Theou) referred to the second and third person of the Holy Trinity. At the beginning, he dealt with the love that has been poured into our hearts by the Holy Spirit, which stays in a close relationship with the Christian hope (5:5). Then he pointed out the love that we have been granted by the redemptive death of Jesus Christ, not only because He died for us, but because He did so while we were still sinners (5:8). We cannot be detached from this love (8:39), which Paul proved by shoving a wide range of dangers that can separate the Christian from God. Writing about the love of God (8:39), the Apostle showed it in a close relation to “the love of Christ” (hē agapē tou Christou). Both realities intermingle and overlap because “the love of Christ”, from which no one can separate us (8:35), is “the love of God that is in Christ Jesus”(8:39). At the end of his letter, Paul encourages the addressees through “the love of the Spirit” (hē agapē tou Pneumatos) to support him in the hardships that await the apostle in Jerusalem (15:30). Man’s response to the love of God the Father, the Son and the Holy Spirit, is also love. Only in a few places Paul points out what Christian love should be characterized by. First of all, it should be free of any negative feelings, especially hypocrisy (12:9). If love does harm anybody, it means that it is the perfect fulfilling of the Law (13:10). The negligence of love in daily behavior, on the other hand, for example with regard to the clean or unclean food (14:15), results in exposing “the weak” to destruction.

15

Chrzest zjednoczeniem ze śmiercią i zmartwychwstaniem Chrystusa (Rz 6, 1–14)

54%

Klich A. E.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2017

|

vol. 70

|

issue 2

EN

Paul shows the power of the grace of God, which transcends all sins. Through baptism, the believer is immersed in the paschal mystery of Christ and blessed with the grace of salvation. In this paraklesis, Paul presents Christians who have passed from death to life and have become “new people.” The “old man” possessed by sin has been forever buried with Christ. In baptism, the believer is brought into union with Christ in His death, resurrection, and glorious life in God. The believer is thus enabled to open to the obedience to God and to reject evil tendencies associated with sin. The Christian becomes a soldier of God, serving in the army fighting for the freedom of the children of God and for the justice . This is possible because it is open to the grace of God.

PL

Paweł ukazuje moc łaski Boga, która przekracza wszelki grzech. Przez chrzest wierzący jest zanurzony w tajemnicę paschalną Chrystusa i obdarzony łaską zbawienia. Parakleza ukazuje chrześcijan, którzy ze śmierci przeszli do życia i stali się „nowymi ludźmi”. „Stary człowiek” opanowany przez grzech został raz na zawsze pogrzebany z Chrystusem. W chrzcie wierzący zostaje wprowadzony w jedność z Chrystusem, w Jego śmierć, zmartwychwstanie i chwalebne życie w Bogu. Wierzący jest więc uzdolniony do otwarcia na posłuszeństwo Bogu i do odrzucania złych skłonności związanych z grzechem. Staje się żołnierzem Boga służącym w armii walczącej o wolność dzieci Bożych i o sprawiedliwość. Jest to możliwe, gdyż jest otwarty na łaskę Boga.

16

Współukrzyżowani z Chrystusem i wolni od mocy grzechu (Rz 6, 1–14)

54%

Witkowski S.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2009

|

vol. 62

|

issue 2

EN

Pericope Rom 6, 1–14 gives a clear answer to a thesis expressed in the form of accusation: should we remain in sin so that grace may be given the more fully? In his argumentation Paul clearly illustrates the absurdity of this question. How can we remain in sin if we have died for it, were buried and crucified with Christ? Furthermore, a new, until now unknown, way of life opened before us. We received a new beginning and new future. Sin lost its enslaving power over us. The reality of eschatological life obliges us to remain in intimacy with Christ, to be steered towards God and determined in the fight not to be overcome by sin.

17

Czy tylko apokaliptyka? ΠΑΣΧΩ i ΠΑΘΗΜΑ w kontekście Rz 8 oraz Ga 3

51%

Seminare. Poszukiwania naukowe

|

2016

|

vol. 37

|

issue 1

15-25

EN

In the long history of interpreting Pauline epistolarium and, in particular, the Letters to the Galatians and Romans, some authors have discovered that both texts contain apocalyptic motives, or they have postulated their apocalyptic reading. As it has been contended, the main arguments in support of such an interpretation comprise, among other things, the linguistic style as well as imagery drawing on the apocalyptic writings associated with the traditions of the Old Testament. The author of the present article points to the use of terms πάσχω and πάθημα in the letters to the Galatians and Romans and puts forward a hypothesis that in the context of these texts, St. Paul used the theological topos of the Exodus and the means of expression characteristic of apocalyptic which was at the time a popular method of presenting both the meaning of past events and the imperatives arising from the truth about reconciliation with God.

PL

W wielowiekowej historii interpretacji epistolarium Pawłowego, a w szczególności Listów do Galatów i do Rzymian niektórzy autorzy odkrywali, że w obydwu tych pismach znaleźć można wątki apokaliptyczne, albo też wnioskowali apokaliptyczną ich lekturę. Argumentami przemawiającymi za uznaniem takiego stanu rzeczy jest według nich między innymi szata lingwistyczna i obrazowość nawiązująca do pism apokaliptycznych związanych z tradycjami Starego Testamentu. Autor artykułu zwraca uwagę na użycie w listach do Galatów i do Rzymian terminów πάσχω i πάθημα i stawia hipotezę o wykorzystaniu przez św. Pawła w kontekście tych listów toposu teologicznego Exodusu wraz z oprawą medialną apokaliptyki będącej wówczas w modzie metody prezentacji zarówno przesłania wydarzeń dawnych jak i imperatywów płynących z prawdy o pojednaniu z Bogiem.

18

Duch w Liście do Rzymian

51%

Stasiak S.

Studia Gdańskie

|

2018

|

issue 43

61-76

PL

W Rz 8, Paweł używa terminu to pneuma bez dodatkowych określeń. Badania pokazują, że Duch to osoba odmienna od Boga Ojca i Chrystusa, zarówno w działaniu, jak i istnieniu. Jest to szczególnie widoczne w 8,33-34, gdzie wstawiennictwo Chrystusa z woli Boga Ojca jest przedstawione analogicznie do wstawiennictwa Ducha, o którym była mowa w 8,26. Duch podejmuje działanie w Osobach Trójcy Świętej. En pneuma Theou (8,9) wskazuje, że ziemskie życie chrześcijan pozostaje pod działaniem Ducha Bożego, kata pneuma zaś oznacza bycie, życie, przebywanie w Duchu Świętym, a to pozwala wierzącemu znaleźć usprawiedliwienie, ono jednak dokonuje się przez wiarę w Chrystusa. Tak Żydzi, jak i Grecy potrzebują działania Boga w Duchu Świętym (en pneumati hagiō(i)). Uczestnictwo w królestwie Boga przynosi pokój i radość także en pneumati hagiō(i). Przez Ducha Świętego (dia pneumatos hagiou) Boża miłość została na nas wylana. Chrześcijanie są wolni od strachu przed śmiercią i niewolą. Odradzająca się dynamika Ducha pozwala na pierwszeństwo Bożego synostwa. Wreszcie Paweł idzie o krok dalej i podkreśla, że Duch współpracuje z chrześcijanami, jeśli tylko rozpoznają i utrzymują szczególną relację z Bogiem w modlitwie (8,15-16).

EN

In Rom 8, Paul uses the term to pneuma, without additional terms. Research shows that this refers to a person different from God the Father and Christ, both in action and in existence, as a person. This is especially evident in 8:33-34, where the intercession of Christ through the will of God the Father is presented by analogy to the intercession of the Spirit, about which Paul wrote in 8:26. The Spirit manifests activity in the Persons of the Holy Trinity. The phrase en pneuma Theou (8:9) indicates that the earthly life of Christians remains under the authority of God’s Spirit. The construction kata pneuma means being, living, abiding in the Holy Spirit, which enables the believer to justify himself, though this comes about only by faith in Jesus Christ. Both Jews and Greeks need God’s radical action in the Holy Spirit (en pneumati hagiō (i)). Participation in the kingdom of God brings peace and joy also en pneumati hagiō (i). Through the Holy Spirit (dia pneumatos hagiou), God’s love was poured out on us. Christians, who are animated by the Spirit, can no longer accept the attitude of slaves, because the Spirit has released them and keeps them in this state of freedom (see 2 Cor 3:17). So Christians are free from fear of death and from fear of slavery. The reviving dynamics of the Spirit make possible the primacy of divine sonship. Finally, Paul goes a step further and emphasizes that the Spirit cooperates with Christians if they recognize and adhere to this special relationship with God in prayer (8:15-16).

19

List do Rzymian w Katechezach Cyryla Jerozolimskiego. Sposoby wykorzystania i interpretacji

51%

Widok N.

Vox Patrum

|

2018

|

vol. 69

623-645

EN

Cyril of Jerusalem, the author of the Catechesis delivered to the catechumens and the newly baptized, gave the teachings of Jesus Christ on the basis of the Symbol in force in Jerusalem, and above all on the basis of the Holy Scriptures. He readily referred to the books of the Old and New Testaments, quoting literal citations or paraphrasing individual biblical ideas. Among the frequently quoted biblical books is also the St. Paul’s Epistle to the Romans, which was used by Cyril almost 40 times. Some of Paul’s statements were used as an element of the content link, while others are the starting point for presenting the wider context of Christian teachings to the audience. In most cases, these are literal quotes from the Letter to the Romans. It turns out that the statements of the Apostle of Nations constitute the basis for the interpretation of mainly the Trinitarian aspects of the Christian faith, because individual references serve to bring the listeners closer to the Three Divine Persons. Other quotes Cyril also uses to present some issues of Christian morality.

20

Karla Bartha teologia Słowa Bożego w Römerbrief oraz Kirchliche Dogmatik

51%

Orłowski M.

|

2017

|

vol. 64

|

issue 7: Teologia ekumeniczna

17-33

EN

The Epistle to the Romans (Germ. Römerbrief, 1919 and 1922) and Church Dogmatics (Germ. Kirchliche Dogmatik, 1932-1967) are the two most important Karl Barth’s works –milestones on the path of his theology development. And it had a great influence for whole 20th century theology – Evangelic and Catholic. Phrase used in the title – „theology of the Word of God”—is especially appropriate in a context of a whole theological thought of the citizen of Basel, including The Epistle to the Romans and Church Dogmatics. For K. Barth theology was man’s response to the Word of God. The Word requires response, as it focuses on Jesus Christ– the only revelation of wholly different and transcendent God.

PL

List do Rzymian (niem. Römerbrief, 1919 i 1922) i Dogmatyka kościelna (niem. Kirchliche Dogmatik, 1932-1967) to dwa najważniejsze dzieła K. Bartha, kamienie milowe na drodze rozwoju jego myśli teologicznej, które znacząco wpłynęły na rozwój teologii XX wieku – ewangelickiej i katolickiej. Użyte w tytule pracy określenie „teologia Słowa Bożego” jest adekwatne w odniesieniu do całej refleksji teologicznej bazylejczyka, w tym Listu do Rzymian i Dogmatyki kościelnej. Dla K. Bartha teologia była bowiem reakcją człowieka na Słowo Boże, które wymaga odpowiedzi, ponieważ skupia się na Jezusie Chrystusie – jedynym Objawieniu całkowicie odmiennego, transcendentnego Boga.

Refine search results

Boże miłosierdzie jako źródło chrześcijańskiego nonkonformizmu (Rz 12,1-2[8])

Podejście do Biblii w pierwszym z „Wykładów Listu do Rzymian” św. Tomasza z Akwinu

Boża sprawiedliwość objawiająca się w dziele zbawienia człowieka przez krzyż

„Election” as a Salvific Category according to Romans 9 Study of a Biblical Concept

Nadzieja dla niewinnie cierpiącego stworzenia (Rz 8,19-22)

Jakie jest orędzie ewangeliczne w Rz 1,16-3,20?

„Election” as a Salvific Category According to Romans 9. Study of a Biblical Concept

Wolność synów Bożych na podstawie Rz 8, 12–17 i Ga 4, 1–7

„Bo ja nie wstydzę się Ewangelii” (Rz 1,16). Dynamizm przepowiadania św. Pawła Apostoła

Świat stworzony drogą do poznania Boga (Rz 1,19-20)

Kapłańsko-ofiarniczy charakter egzystencji wierzącego w ewangelię

Nomos i Ho Nomos w listach Pawłowych

Między Chrystusem a ziemskimi pożądliwościami. Historia przekładów i interpretacji oraz współczesna debata nad ewokacją ho emos eros estaurotai (Rom 7, 2) Ignacego Antiocheńskiego

Miłość Boża rozlana w sercach naszych (Rz 5,5)

Chrzest zjednoczeniem ze śmiercią i zmartwychwstaniem Chrystusa (Rz 6, 1–14)

Współukrzyżowani z Chrystusem i wolni od mocy grzechu (Rz 6, 1–14)

Czy tylko apokaliptyka? ΠΑΣΧΩ i ΠΑΘΗΜΑ w kontekście Rz 8 oraz Ga 3

Duch w Liście do Rzymian

List do Rzymian w Katechezach Cyryla Jerozolimskiego. Sposoby wykorzystania i interpretacji

Karla Bartha teologia Słowa Bożego w Römerbrief oraz Kirchliche Dogmatik

Współukrzyżowani z Chrystusem i wolni od mocy grzechu (Rz 6, 1–14)