Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: Ludwik Krasiński

Sort By:

Limit search:

The influence of Ludwik Krasiński and Maria Ludwika Czartoryska on Ojców architecture at the turn of the 20th century and between the two world wars

100%

Ziarkowska J., Ziarkowski D.

Folia Historica Cracoviensia

2022

vol. 28

issue 1

69-103

W drugiej połowie XIX wieku w Ojcowie, miejscowości położonej ówcześnie przy południowej granicy Królestwa Polskiego, urządzone zostało uzdrowisko, które z czasem stało się modnym miejscem przyjazdów dla mieszkańców Warszawy i innych miast zaboru rosyjskiego. Największy swój rozkwit miejscowość przeżywała na przełomie XIX i XX wieku, a działalność uzdrowiskowa była kontynuowana także w okresie międzywojennym. Dobra ojcowskie były wówczas w posiadaniu hrabiego Ludwika Krasińskiego i jego córki Marii Ludwiki, od 1901 roku księżnej Czartoryskiej. Maria Ludwika była właścicielką Ojcowa aż do nacjonalizacji majątku w wyniku reformy rolnej z roku 1944. W artykule podjęto próbę omówienia wkładu Ludwika Krasińskiego i jego córki w dziedzictwo architektoniczne Ojcowa. Z ich inicjatywy powstało wiele budowli, wznoszonych zwłaszcza na potrzeby uzdrowiska (m.in. wille „Jadwiga” i „Urocza”, niezachowany zakład hydropatyczny „Goplana”). Ludwik Krasiński, a potem Maria Ludwika Czartoryska podejmowali ponadto prace przy ruinach zamku ojcowskiego, a także kształtowali charakter parku zdrojowego. W dużej mierze ich zasługą było rozpropagowanie w Ojcowie form tzw. architektury szwajcarskiej, a potem wprowadzenie do niektórych budowli elementów stylu zakopiańskiego. Warto wspomnieć też o zamierzeniach niezrealizowanych, czy też zrealizowanych jedynie częściowo, takich jak: próba odbudowy wieży zamkowej, inicjatywa przeniesienia do Ojcowa zabytkowego, drewnianego kościoła ze Smardzowic (ostatecznie trafił do wsi Mostek w powiecie miechowskim) czy międzywojenny projekt budowy ogromnego osiedla uzdrowiskowego w typie miasta-ogrodu na Złotej Górze.

In the second half of the 19th century, a spa was set up in Ojców, a village at the time situated by the southern border of the Kingdom of Poland. With time, it became a fashionable destination for visitors from Warsaw, and from other towns and cities located in the territory of the Russian sector of partitioned Poland. Ojców experienced its heyday early in the 19th and 20th centuries and its spa activities continued also between the two world wars. The Ojców demesne was then owned by Count Ludwik Krasiński and his daughter Maria Ludwika, from 1901 Princess Czartoryska. The latter remained the owner of Ojców until the nationalisation of the estate in the wake of the agrarian reform of 1944. The article attempts to discuss the contribution of Ludwik Krasiński and his daughter Maria Ludwika to the architectural heritage of Ojców. It was their idea to have many buildings, particularly those that catered to the the needs of the local spa, built. Their number includes the Jadwiga and Urocza villas, and the non-extant Goplana hydrotherapy establishment. Moreover, Ludwik Krasiński and later Maria Ludwika Czartoryska ordered works on the ruins of Ojców Castle and development of the Ojców spa park. It was chiefly thanks to their efforts that certain elements of the Swiss spa architecture and subsequently also the Zakopane (Polish highland) style were introduced in Ojców. There are also certain unrealised and partially realised goals worth mentioning, for instance an attempt to restore the castle tower, the initiative to move the historical wooden church from Smardzowice to Ojców (ultimately, it was transferred to Mostek, a village in Miechowski County), and the concept of building an immense spa estate reminiscent of a garden city in Złota Góra initiated between the two world wars.

Eliza Krasińska wobec manifestacji patriotycznych i powstania styczniowego

80%

Kulecka A.

Miscellanea Historico-Archivistica

2022

vol. 29

issue 29

65-83

The events of 1860–1864 played an important role in efforts, varying in scope and dimension, made throughout the 19th century to restore the Polish state. The matter of attitudes of various circles of society and its individual members towards various forms of political action and insurrectionary struggles seems to deserve a closer analysis. Such a purpose may be served by study of correspondence. Letters constitute important records of emotions, views, opinions, extended comments, and register many problems of everyday life. Perhaps examination of letters written by specific individuals would yield answers to questions concerning individual attitudes with regard to the events of 1860–1864. It may be interesting to determine, who personally supported the idea of armed conflict, was it a large group of people, what social strata were they associated with. The purpose of this study is an attempt to present the views, opinions, assessments, and attitudes of Eliza Krasińska regarding events in the Kingdom of Poland in the years 1861–1864, i.e. during the period of patriotic demonstrations, the policy of concessions, and the January Uprising. During the events of the Springtime of Nations in Rome, Eliza Krasińska directly experienced a revolution. This was a new experience in her life. It probably shaped her attitude towards revolution as a social phenomenon. She considered it a threat to her own safety, as well as that of various social groups and her own family. Krasińska's letters contain descriptions of many events from the years 1860–1864, including the funeral of five fallen participants of a peaceful demonstration in Warsaw, the conciliatory policy of Aleksander Wielopolski, assassination attempts on Aleksander Lüders and Grand Duke Konstantin, the exile of Andrzej Zamoyski, arrests, repressions, and searches in Warsaw in May and June of 1863. The views presented in the letters were consistent with the ideas and perceptions found in the circles of the aristocracy and wealthy, landed gentry. They denote disapproval of violent, revolutionary methods of action, including armed combat. Krasińska favoured the idea of evolutionary change by means of negotiation on the grounds of existing law. She should be regarded as an advocate of legalistic and loyalist measures, with misgivings towards armed and revolutionary movements.

Wydarzenia lat 1860–1864 odgrywały ważną rolę w podejmowanych przez cały wiek XIX próbach, o różnym zakresie i wymiarze, restytucji państwa polskiego. Warta bliższych analiz wydaje się analiza korespondencji, stanowiącej zapis emocji, poglądów, opinii, komentarzy, rejestrację problemów codzienności. Celem rozważań jest ukazanie poglądów, opinii, ocen, postaw Elizy Krasińskiej wobec wydarzeń w Królestwie Polskim w latach 1861–1864, w okresie demonstracji patriotycznych, polityki koncesji, powstania styczniowego. Eliza Krasińska zetknęła się z rewolucją w Rzymie. To nowe doświadczenie ukształtowało jej postawę wobec rewolucji jako wydarzenia społecznego. Traktowała je jako zagrożenie dla bezpieczeństwa, różnych grup społecznych, własnej rodziny. W listach Krasińskiej znalazły się opisy wydarzeń z lat 1860–1864, w tym pogrzebu pięciu poległych uczestników pokojowej manifestacji w Warszawie, ugodowej polityki Aleksandra Wielopolskiego, zamachów na Aleksandra Lüdersa i wielkiego księcia Konstantego, zesłania Andrzeja Zamoyskiego, aresztowań, represji, rewizji w Warszawie w maju i czerwcu 1863 r. Prezentowane w listach poglądy były zbieżne z wyobrażeniami i ideami arystokracji i bogatego ziemiaństwa. Oznaczały dezaprobatę dla gwałtownych, rewolucyjnych metod działania, w tym walki zbrojnej.

Refine search results

1 Folia Historica Cracoviensia

1 Miscellanea Historico-Archivistica

1 Kulecka A.

1 Ziarkowska J.

1 Ziarkowski D.

2 2022

Search results

The influence of Ludwik Krasiński and Maria Ludwika Czartoryska on Ojców architecture at the turn of the 20th century and between the two world wars

Eliza Krasińska wobec manifestacji patriotycznych i powstania styczniowego