Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 6

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Majdanek
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1

„...dziś w stanie pola na tablicy nie ma ani jednego juda”. „Erntefest” w grypsach z Majdanka

100%
Weiser P.
Pamiętnik Literacki
|
2022
|
vol. 113
|
issue 4
73-89
PL
Artykuł opisuje zbrodnię na ponad 18 tysiącach Żydów popełnioną w obozie koncentracyjnym na Majdanku. Ukryta pod kryptonimem „Erntefest [Dożynki]” egzekucja miała miejsce 3 XI 1943 i stanowiła ostatnią odsłonę akcji „Reinhard”, systematycznego mordu na Żydach na terenie Generalnego Gubernatorstwa. Zbrodnia została opisana w dziesiątkach obozowych wspomnień, przeważnie niepublikowanych, oraz kilkunastu grypsach, które stanowią osnowę artykułu. To przede wszystkim listy Henryka Jerzego Szcześniewskiego oraz Henryka Wieliczańskiego (Izraela Halperna), regularnie korespondujących z bliskimi za pośrednictwem robotników cywilnych zatrudnianych w obozie. Znakomity przykład obozowej literatury dokumentu osobistego.
EN
The paper reports on a crime on 18.000 Jews in Majdanek Nazi concentration camp. Hidden under a codename “Erntefest [Harvest]”, the execution took place on November 3rd, 1943, and was the last stage of Operation Reinhard, consistent acts of murdering Jews in the General Government. The crime was recounted in dozens of camp memories, mostly unpublished, and a dozen or so pieces in prison jargon, the latter of which form the structure of the present paper. It is, first and foremost, a set of letters by Henryk Jerzy Szcześniewski and by Henryk Wieliczański (Izrael Halpern), both corresponding with their relatives with the help of civil workers employed in the camp. It is an excellent example of camp personal document literature.
2

Pedagogika zza drutów. Elementy wychowania w grypsach więźniów obozu koncentracyjnego na Majdanku

100%
Gajderowicz M.
Roczniki Pedagogiczne
|
2016
|
vol. 8(44)
|
issue 1
37-46
PL
Obóz koncentracyjny na Majdanku jest tą kartą historii, którą z pewnością można zaliczyć do jednej z najtrudniejszych. Więźniowie, przetrzymywani w nieludzkich warunkach, oprócz oczywistej walki o życie zabiegali też o kontakt z bliskimi pozostawionymi na wolności. Dzięki temu pragnieniu powstawały tzw. grypsy, czyli listy więźniów kierowane do rodzin. Pośród wielu treści, które pojawiają się w tej korespondencji, znajdujemy także te, które dowodzą prób wychowania poprzez listy. Celem artykułu było przedstawienie tych aspektów, które miały charakter pedagogiczny. Co ciekawe, osadzeni próbowali wpływać na młodszych, którzy byli ich dziećmi, ale bardzo często treści te były kierowane do młodszego rodzeństwa. Więźniowie pragnęli wpoić swoim podopiecznym wiarę chrześcijańską, zasady moralne i etyczne, ale także potrzebę edukacji czy postawę odpowiedzialności za innych. Biorąc pod uwagę fakt, iż treści te powstawały w tak specyficznym czasie i miejscu, trudno nie zgodzić się, iż wychowawczy aspekt grypsów jest interesujący z punktu widzenia pedagogiki jako dziedziny nauki.
EN
The concentration camp in Majdanek is a card in history that surely may be counted among the most difficult ones. Prisoners who were kept in inhumane conditions, apart from fighting for their lives, which was obvious, also tried to contact their near ones who were left free. Owing to this striving so called “kites” were written, that is letters written by prisoners to their families. Among the numerous subjects that are brought up in the letters we also find ones that show attempts at educating someone through the letters. The aim of the article is to present those aspects of the correspondence that had pedagogical character. What is interesting, the prisoners tried to influence younger people who usually were their children, but very often the remarks were directed to their younger siblings. The prisoners tried to instill the Christian faith, moral and ethical principles, but also the need of education or the attitude of responsibility for others in the ones to whom they wrote the letters. Taking into consideration the fact that the letters were written in such a peculiar place and at such a peculiar time it is hard not to agree that the educational aspect of the “kites” is interesting from the point of view of pedagogy as a branch of social science.
3
Publication available in full text mode
Content available

Między przestrzenią rzeczywistą a symboliczną. Reprezentacja śmierci w pomnikach martyrologicznych Wiktora Tołkina

85%
Howorus-Czajka M.
Muzealnictwo
|
2021
|
issue 62
151-160
PL
Głównym celem niniejszego artykułu jest omówienie reprezentacji śmierci w pomnikach autorstwa Wiktora Tołkina znajdujących się w dwóch muzeach na terenach byłych obozów koncentracyjnych: Stutthof w Sztutowie i na Majdanku w Lublinie. Autorka z perspektywy historyka sztuki konfrontuje pomniki W. Tołkina z ramą teoretyczną dotyczącą estetyki reprezentacji śmierci w muzeach martyrologicznych. Pomniki te powstały w końcu lat 60. XX wieku. Autorka zbadała, czy i w jaki sposób wpisują się one we współczesne strategie wystawiennicze stosowane w muzeach poświęconych Holokaustowi.
4
Publication available in full text mode
Content available

Between real and symbolic space. Death representation in Wiktor Tołkin’s martyrology monuments

80%
Howorus-Czajka M.
Muzealnictwo
|
2021
|
issue 62
143-152
PL
Głównym celem niniejszego artykułu jest omówienie reprezentacji śmierci w pomnikach autorstwa Wiktora Tołkina znajdujących się w dwóch muzeach na terenach byłych obozów koncentracyjnych: Stutthof w Sztutowie i na Majdanku w Lublinie. Autorka z perspektywy historyka sztuki konfrontuje pomniki W. Tołkina z ramą teoretyczną dotyczącą estetyki reprezentacji śmierci w muzeach martyrologicznych. Pomniki te powstały w końcu lat 60. XX wieku. Autorka zbadała, czy i w jaki sposób wpisują się one we współczesne strategie wystawiennicze stosowane w muzeach poświęconych Holokaustowi.
EN
It is the representation of death in the monuments by Wiktor Tołkin found at the former concentration camps: Stutthof (at Sztutowo) and Majdanek (in Lublin) that is discussed. As an art historian, the Author confronts Tołkin’s monuments with the theorical framework related to the aesthetics of death representations in martyrology museums. The monuments were created in the late 1960s. The Author has studied how the monuments coincide with the contemporary exhibition strategies used in Holocaust-dedicated museums.
5
Publication available in full text mode
Content available

Organisation of Lublin confinement institutions in 1939–1944 within the ramifications of the German security apparatus

80%
Michniowski M.
UR Journal of Humanities and Social Sciences
|
2021
|
vol. 21
|
issue 4
28-48
PL
Celem artykułu jest przedstawienie instytucji odosobnienia utworzonych w Lublinie w latach 1939–1944 przez okupanta niemieckiego oraz przeprowadzenie analizy aspektów organizacyjnych ich funkcjonowania w kontekście działania poszczególnych organów systemu bezpieczeństwa III Rzeszy i Generalnego Gubernatorstwa. Pierwsza część zawiera podstawowe informacje niezbędne do przeprowadzenia badania – zaprezentowanie podziału administracyjnego ziem polskich po kampanii wrześniowej oraz struktury aparatu bezpieczeństwa wprowadzonego przez niemieckiego okupanta. W części właściwej analizy nakreślono trzy główne etapy tworzenia instytucji odosobnienia, co osiągnięto na podstawie porównania okoliczności wpływających na ich założenie. Jednocześnie zaprezentowano ich oficjalną pozycję w strukturach organów systemu bezpieczeństwa, co zestawiono z faktyczną dominacją różnych agencji i postaci nad poszczególnymi obozami i więzieniami. W ten sposób przedstawiono cały odcinek niemieckiego systemu okupacyjnego z dwóch odrębnych perspektyw: utworzenia szeregu odpowiednich instytucji pełniących określone role w celu wzmocnienia kontroli okupanta nad ludnością polską oraz konkurencji poszczególnych agencji niemieckiego aparatu bezpieczeństwa o kontrolę nad masami więźniów.
EN
The aim of the article is to present the confinement institutions set up in Lublin in 1939–1944 by the German occupier, and to analyse the organisational aspects of their functioning in the operational context of various agencies of the security system of the Third Reich and the General Government. The first part of the essay consists of background information necessary to conduct the analysis – exposition of the administrational division of Polish territory after the September campaign and the structure of the security apparatus introduced by the German occupier. In the main body, three main stages of establishment of the confinement institutions are outlined, based on the comparison of the circumstances influencing their formation. Simultaneously, their official subordination to appropriate agencies of the security system is shown, what is compared to the actual dominance of various parties over different prisons and camps. As such, it is possible to present the whole segment of the German occupational system, from two distinctive perspectives: existence of a series of suitable institutions serving specific roles in order to strengthen the occupier’s control over the Polish population, and the competition of respective agencies of the German security apparatus over the masses of prisoners.
6
Publication available in full text mode
Content available

Krótkie życie na „Wschodzie”. Żydzi z terenu Rzeszy deportowani do dystryktu lubelskiego

61%
Kuwałek R.
Studia Żydowskie. Almanach
|
2014
|
vol. 4
|
issue 4
31-51
EN
In the years 1940-1942 from the territory of Third Reich (today Germany and Austria) Nazis deported about almost 30 000 Jews. Big part of them were located in so called transit ghettos, mainly in Izbica, Piaski, Opole Lubelskie and Zamość where they were forced to stay since few weeks until few months. Since May 1942 the transports from Third Reich were sent directly to the death camp in Sobibór and some group of young and strong men were selected for work in Majdanek concentration camp or labour camps in Lublin district. All of them met themselves with big brutality of the German occupation in Eastern part of Poland, primitive life condition and hunger. All of them survived culture shock in the contacts with Polish Jews and non-Jewish milieu which created the big culture and religious conflicts. The situation of German and Austrian Jews deported to Lublin district was much more difficult than Czech or Slovak Jews who had more contacts with local Jewish and Polish population. This lack of big chance to survive was the reason that from the group of German Jews survived in Lublin district only 20 people. This article is a description of last moment of their tragical life and based mainly on the testimonies given by Polish Jews and Poles who were the witnesses of the fate of German and Austrian Jews. Some information is taken also from post-war German investigations against perpetrators.
PL
W latach 1940-1942 z terenów III Rzeszy (dzisiejsze Niemcy i Austria) naziści deportowali około 30 000 Żydów. Duża część z nich została umieszczona w tzw. gettach tranzytowych, głównie w Izbicy, Piaskach, Opolu Lubelskim i Zamościu, gdzie zmuszeni byli przebywać od kilku tygodni do kilku miesięcy. Od maja 1942 r. transporty z III Rzeszy kierowane były bezpośrednio do obozu zagłady w Sobiborze, a pewna grupa młodych i silnych mężczyzn została wytypowana do pracy w obozie koncentracyjnym na Majdanku lub w obozach pracy na terenie dystryktu lubelskiego. Wszyscy oni spotkali się z wielką brutalnością okupacji niemieckiej na wschodnich terenach Polski, prymitywnymi warunkami życia i głodem. Wszyscy przeżyli szok kulturowy w kontaktach z polskimi Żydami i środowiskiem nieżydowskim, co wywołało duże konflikty kulturowe i religijne. Sytuacja Żydów niemieckich i austriackich deportowanych do dystryktu lubelskiego była znacznie trudniejsza niż Żydów czeskich i słowackich, którzy mieli więcej kontaktów z miejscową ludnością żydowską i polską. Ten brak większych szans na przeżycie sprawił, że z grupy Żydów niemieckich w dystrykcie lubelskim ocalało zaledwie 20 osób. Niniejszy artykuł jest opisem ostatnich chwil ich tragicznego życia i opiera się głównie na relacjach polskich Żydów i Polaków, którzy byli świadkami losów Żydów niemieckich i austriackich. Niektóre informacje pochodzą także z powojennych niemieckich śledztw przeciwko sprawcom.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.