Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: Marian Lalewicz

Sort By:

Limit search:

Borys Zinserling (1890–1961) i jego wizja wnętrz ministerstwa sprawiedliwości. Uwagi na marginesie mecenatu ministra Aleksandra Meysztowicza oraz ministra i senatora Czesława Michałowskiego

100%

Zawadzki J. M.

TECHNE. Seria Nowa

2021

issue 8

121-143

In the years 1787–1789, the palace of the Raczyński family in Warsaw was rebuilt in the spirit of classicism (designed by Jan Christian Kamsetzer). In 1919, the palace became the seat of the Polish Ministry of Justice. During the term of office of two ministers, Aleksander Meysztowicz (1926–1928) and Czesław Michałowski (1930–1936), works were carried out in the building under the supervision of Marian Lalewicz. Meysztowicz started the renovation, but the final effect of the work was due to Michałowski. Although there is no evidence for it, it was and is in line with common practice that he probably accepted the concepts of conservation works and decorating designs presented to him. The space where the minister worked and rested was carefully created. The first consisted of a waiting room and a secretariat. The second is the minister’s working space: a large office and a library. A ballroom was used for larger meetings. The last zone was the minister’s apartment. Works of art and craft objects stylistically referring to the interior were purchased successively. During the works, the historicising style proposed by Lalewicz and implemented by his team was maintained. It is not known from when exactly Boris Zinserling, a Russian emigrant, architect, stage designer and painter, graduate of the Academy of Fine Arts in St. Petersburg, was associated with the works in the described facility. In 1935 he made a series of watercolors and charcoal drawings showing the interior. In 1936, the album Palace of the Ministry of Justice in Warsaw was released, decorated with colorful reproductions of Zinserling’s works. The still-captivating painting documentation brings closer the final effect of the work, which as a result of the war hostilities has not survived to our times.

W latach 1787–1789 przebudowano w duchu klasycyzmu pałac rodziny Raczyńskich w Warszawie (projekt Jan Christian Kamsetzer). W 1919 roku pałac stał się siedzibą polskiego Ministerstwa Sprawiedliwości. W trakcie urzędowania dwóch ministrów, Aleksandra Meysztowicza (1926–1928) oraz Czesława Michałowskiego (1930–1936), przeprowadzono w budynku prace pod kierunkiem Mariana Lalewicza. Meysztowicz rozpoczął remont, ale końcowy efekt prac był zasługą Michałowskiego. Choć na to nie ma dowodów, ale było i jest zgodne z praktyką, że zapewne akceptował przedstawiane mu koncepcje prac konserwatorskich i projekty dekoratorskie. Starannie wykreowano przestrzeń, w której pracował i odpoczywał minister. Pierwsza składała się z poczekalni i sekretariatu. Druga to wnętrza robocze ministra: duży gabinet i biblioteka. Do większych spotkań wykorzystywano salę balową. Ostatnią strefą było mieszkanie ministra. Sukcesywnie nabywano dzieła sztuki oraz obiekty rzemiosła nawiązujące stylistycznie do wnętrz. W trakcie prac utrzymano historyzującą stylistkę wnętrz zaproponowaną przez Lalewicza i realizowaną przez jego zespół. Nie wiadomo, od kiedy dokładnie z pracami w opisywanym obiekcie był związany Borys Zinserling, rosyjski emigrant, architekt, scenograf i malarz, absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu. W 1935 roku wykonał cykl akwarel i rysunków węglem ukazujących wnętrza. W 1936 roku wydano album Pałac Ministerstwa Sprawiedliwości w Warszawie, którego ozdobą stały się barwne reprodukcje prac Zinserlinga. Urzekająca do dziś dokumentacja malarska przybliża finalny efekt prac, który w wyniku działań wojennych nie zachował się do naszych czasów.

Powołanie i działalność Towarzystwa Opieki nad Zabytkami Przeszłości z perspektywy siedemdziesięciu lat

85%

Kowalczyk J.

Ochrona Zabytków

1978

issue 2

99-103

Thé Society for Protection of the Monuments of the Past, formed in 1906, exercised an extremely important role in preservation of Polish historical monuments in the Russian sector of partitioned Poland (where there did not exist a state conservation service) and also after Poland’s liberation in 1918. The Society assisted effectively the then scarce number of conservators, its activities having been conducted in many different lines: surveys and photographing of historical monuments, scientific research, elaboration of the methods of conservation, issuing of opinions and carrying out of conservation work on a large scale •— with regard to both the monuments of architecture and movables o f historical value, organization of exhibitions and scientific sessions, issuing of extensive catalogues and other publications. The Society was divided into a few sections all of them headed by experienced specialists, architects, artists, historians o f art, connected mostly with the Department of Architecture of the Warsaw College of Science and Technology. The seat of the Society was Baryczka House in 32 Old Town Market Square, Warsaw, where there was to be found the Society’s collection o f iconographical materials, libry and museum. The Society was dissolved by the Nazi occupation authorities in 1939 but its collection of the works of a rt saved due to the selfless efforts o f its former members. The Society for Protection o f Historical Monuments, formed in 1973, and referring to the tradition of its predecessor, commemorated the seventieth anniversary of the formation o f the Society for Protection of the Monuments of the Past by having organized a formal session in Warsaw on October 21, 1977.

Refine search results

1 Ochrona Zabytków

1 TECHNE. Seria Nowa

1 Kowalczyk J.

1 Zawadzki J. M.

1 2021

1 1978

Search results

Borys Zinserling (1890–1961) i jego wizja wnętrz ministerstwa sprawiedliwości. Uwagi na marginesie mecenatu ministra Aleksandra Meysztowicza oraz ministra i senatora Czesława Michałowskiego

Powołanie i działalność Towarzystwa Opieki nad Zabytkami Przeszłości z perspektywy siedemdziesięciu lat