Search results

1

W kierunku doświadczenia relacji z Bogiem. Podmiotowa interpretacja doświadczenia religijnego (spotkania) w propozycji Martina Bubera

100%

Szczyrba S.

Łódzkie Studia Teologiczne

|

2008

|

vol. 17

343-363

EN

The author of this article tries to make aware his potential reader‟s, that in the womb of Christian Catholicism (Ch. Schönborn states this in the confines of Christology) matures in a evident means the need to reflect on the issue of religious experience. The amount and quality of publications, also those in the polish language, can convince one that the phase of mistrust in the Catholic Church as an institution in regards to religious experience, having it‟s historical justification, has been over come. Contemporarily we are even witnesses lurking for the right understanding of this experience. In the opinion of the author of this article, Martin Buber offers a good understanding of the religious experience. This understanding comes from Buber‟s statement that “here occurs something with the person”. Buber‟s suggestion was taken up and in some sense augmented in the anthropological work of Karol Wojtyla (The Acting Person). This allows to show the subjective nature of religious experience, fundamentally dissimilar to that of what usually comes to voice in postmodern philosophy. Buber‟s proposal permits us to speak of the presentative nature of this experience. This would be evidence of the set back of representationalism to the approach of presentationalism.

2

Buberowska krytyka „Boga filozofów”

89%

Jasiński K.

Nurt SVD

|

2014

|

issue 2

91-109

PL

Artykuł prezentuje M. Bubera († 1965) linie krytyki wybranych filozoficznych i psychologicznych koncepcji Absolutu. Autor dokonuje tego wprowadzając odróżnienie Boga uprzedmiotowionego (idea Absolutu obecna w określonymi systemie myśli) i Boga żywego (Bóg doświadczenia i dialogu). W artykule została przytoczona buberowska krytyka koncepcji myślicieli: B. Spinozy (zarzut redukcji Boga do sfery myśli i odmówienia mu osobowości), I. Kanta (krytyka sprowadzenia Boga do zasady moralnej i gwaranta szczęścia człowieka), G.W.F. Hegla (zarzut utożsamienia Boga z pojęciem), F. Nietzschego (krytyka śmierci Boga jako moralnego prawodawcy i ubóstwienia człowieka), H. Cohena (zarzut redukcji Boga do idei prawdy), H. Bergsona (krytyka idei Boga jako „wysiłku stwórczego”), M. Heideggera (zarzut przesunięcia Boga do ludzkiej sfery subiektywności oraz traktowanie Go jako idei), J.P. Sarte’a (krytyka opisu relacji między Bogiem a człowiekiem w formie podmiotowo-przedmiotowej, negowania podstawowego fakt ludzkiej egzystencji – „bycia danym”) oraz C.G. Junga (zarzut psychologizacji Boga oraz redukcji doświadczenia religijnego do psychologicznego).

EN

The article presents Martin Buber’s († 1965) critique of selected lines of philosophical and psychological concept of the Absolute. The present author executes this task by introducing the distinction between objectified God (the idea of the Absolute present in certain system of thought) and the living God (the God of experience and dialogue). This article cites M. Buber’s criticism of thinkers’ concepts: B. Spinoza’s (the objection of reducing God to the realm of thoughts and the denial of His personality), I. Kant’s (the criticism of reducing God to moral principles and to the position of a guarantor of human happiness), G.W.F. Hegel’s (the objection of identifying God with the concept), F. Nietzsche’s (the criticism of the death of God – the moral legislator – and the deification of man), H. Cohen’s (the objection of reducing God to the idea of truth), H. Bergson’s (the critique of the idea of God – the “creative effort”), M. Heidegger’s (the complaint of shifting God to the human realm of subjectivity and treating Him as an idea), J.P. Sartre’s (the critics of descripting the relationship between God and man in a subject-object form and of denying the basic fact of the human existence: “being given”), and C.G. Jung’s (the complaint of psychologising God and of reducing the religious experience to a psychological one).

3

Od samotności do spotkania – Wychowanie w świetle dialogiki Martina Bubera

89%

Kiwka M.

Zeszyty Naukowe KUL

|

2018

|

vol. 61

|

issue 3

189-209

EN

The aim of this paper is to present the most important elements of dialogic education, which are found in Martin Buber’s writings. Since a concept of education is usually a result of previous anthropological assumptions, the basic outlines of Buberian anthropology are presented as first. In this perspective, the education appears as an approval of the world’s view represented by the person of educator. The world proposed by Buberian educator is opened to the interpersonal community as well as opened to God and absolute values. The constitutional factor of education understood in this manner is so called “experience of the other side”, it means an act of a dialogic “embracing” of a pupil by the educator. As the main goal of the education appears to be the forming of “great characters”, it means persons spiritually consolidated and responsible, which are able to react with commitment to the uniqueness of every situation.

PL

Celem niniejszego artykułu jest ukazanie najważniejszych cech dialogicznego rozumienia wychowania, jakie znajdujemy w myśli filozoficznej Martina Bubera. Określona koncepcja wychowania wynika zawsze z poczynionych założeń antropologicznych, stąd też omówienie podstawowych rysów Buberowskiej koncepcji wychowania umiejscowione zostało w szerokim kontekście jego teorii człowieka. W tej perspektywie wychowanie rysuje się jako akceptujący wybór świata reprezentowanego przez realną obecność wychowawcy. Świat proponowany przez osobę Buberowskiego „wychowawcy” to świat otwarty na międzyludzką wspólnotę oraz na Boga i wartości absolutne. Czynnikiem konstytutywnym tak rozumianego wychowania jest doświadczanie „odwrotnej strony”, czyli akt dialogicznego „obejmowania” wychowanka przez wychowawcę. Celem wychowania jest uformowanie „wielkich charakterów”, czyli ludzi wewnętrznie skonsolidowanych i odpowiedzialnych, którzy całą swą istotą potrafią reagować na niepowtarzalność każdej sytuacji.

4

Filozoficzne spojrzenie na logoterapię Viktora E. Frankla. Wstęp do badań

89%

Skorupka A.

Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy

|

2020

|

issue 3(36)

PL

Artykuł ten stanowi omówienie głównych tez logoterapii – metody psychoterapii, którą sformułował austriacki psychiatra Viktor E. Frankl (1905 –1997) oraz jej ocenę z punktu widzenia filozofii. Autor stwierdza, że najcenniejszym przesłaniem logoterapii jest uczenie człowieka walki z cierpieniem.

EN

This article discusses the main theses of the method of psychotherapy called logotherapy, which was developed by the Austrian psychiatrist Viktor E. Frankl (1905-1997), and its assessment from the point of view of philosophy. The author states that the most valuable aspect of logotherapy is the fact that it teaches people how to fight suffering.

5

Kim są uczestnicy Buberowskiego dialogu?

88%

Glinkowski W. P.

Analiza i Egzystencja. Czasopismo Filozoficzne

|

2014

|

issue 26

43 - 59

EN

This article tries to explain the meaning of „I” and „Thou” as categories essential for Martin Buber’s philosophy of dialogue. I consider these categories in a context of human’s origin and interpersonal existence. Buber’s statement of ‘dialogity’ as a specific quality of human existence has, first of all, descriptive status, and then – indirectly and secondarily – prescriptive one. I take special notice of a transcendent position of Thou towards I and distance between them. I also take under consideration „nominal” matter of I and Thou, which decides on one’s individuality and their ability to listen and answer. The result of I and Thou meeting is recognizing in I a fellow-man towards Thou. Being I and being Thou can be identified only if they are able to cross immanent cultural sphere. This is because addressing I by Thou had its beginning in transcendentalism of divine Thou and can not be interpreted in immanent context of culture as autonomous cultural area.

6

„Życie duchowe” a „życie w duchu” – dialogiczna dystynkcja Martina Bubera

87%

Glinkowski W. P.

Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne

|

2021

|

vol. 12

|

issue 1

147-163

EN

For Martin Buber, the protagonist of the modern philosophy of dialogue, spiritual life is not an ontic distinction of human existence, but an opportunity that man has and should use because of his dialogical genesis, which determines the particular horizon of his being. Existing cannot be reduced merely to the existence of a given object among others, since it may and ought to be expressed via presence – being a person to other people, being ‘I’ to ‘You’. The fundamental difference between ‘spiritual life’ and ‘living in the spirit’ lies in the fact that the former, as opposed to the latter, does not always happen to be dialogical, that it does not always have an ethical dimension, and often fulfils itself in an aesthetic dimension only. On the other hand, living in the spirit indicates a transcendental status and the provenance of the spirit, which cannot be perceived as the result of cultural progress – it is regarded as the sublimation or projection of what is immanently human.

PL

Dla protagonisty współczesnej dialogiki, Martina Bubera, życie duchowe stanowi nie tyle ontyczny wyróżnik istnienia człowieka, ile szansę, przed którą człowiek stoi i którą powinien wykorzystać z uwagi na swoją dialogiczną genezę, która zarazem określa specyficzny horyzont jego egzystowania. Egzystowania niepodobna zredukować do istnienia obiektu pośród innych obiektów, gdyż może ono i powinno wyrażać się obecnością – byciem osoby wobec innych osób, byciem Ja wobec Ty. Podstawowa różnica między „życiem duchowym” a „życiem w duchu” polega na tym, że pierwsze, w odróżnieniu od drugiego, nie zawsze bywa dialogiczne oraz na tym, że nie zawsze uzyskuje ono wymiar etyczny i niejednokrotnie spełnia się w samym tylko wymiarze estetycznym. Tymczasem życie w duchu wskazuje na transcendentny status i proweniencję ducha, który nie może być postrzegany w kategoriach zjawiska będącego rezultatem kulturowego progresu – jako sublimacja lub jako projekcja tego, co immanentnie ludzkie.

7

Jesteśmy sami, nikt nas nie usprawiedliwi. (A)teizm oraz jego etyczne konsekwencje w myśli Martina Bubera, Emmanuela Lévinasa i Jeana Paula Sartre’a

75%

Kornacka-Sareło K., Zakład Kultury Judaizmu Europejskiego I. K. E., dr Katarzyna Kornacka–Sareło jest doktorem nauk humanistycznych w zakresie filozofii i adiunktem w Zakładzie Kultury Judaizmu Europejskiego U. J. z. k. s. w. z. w. f. y., kat.kor@amu.edu.pl

Władza sądzenia

|

2015

|

vol. 6. O przygodności religii w postsekularnym świecie

PL

Celem autorki niniejszego artykułu było ukazanie podobieństw pomiędzy żydowską filozofią dialogu a doktryną egzystencjalną, na przykładzie myśli Martina Bubera, Emmanuela Lévinasa oraz Jeana-Paula Sartre’a. Wszyscy trzej filozofowie stoją na stanowisku radykalizmu etycznego. W ich doktrynach zachodzi silne sprzężenie zwrotne pomiędzy etyką a ontologią: zachowania godziwe w porządku etycznym pozwalają podmiotowi aktów moralnych na uzyskanie ontycznego statusu człowieka. Proces stawania-się-człowiekiem postrzegany jest przez myślicieli jako dynamiczny oraz trwały. Chociaż Lévinas i Buber opowiadają się za istnieniem niepoznawalnego bytu transcendentnego, to jednocześnie podkreślają oni w swoim dyskursie, że za stan świata odpowiedzialny jest każdy z nas, nie zaś bóstwo – transcendentne, odległe, właściwie nieobecne. Z kolei, oskarżany o anarchizm i nihilizm Sartre sformułował podobnie radykalną teorię etyczną. Deklarując zaś konsekwentny ateizm, sprawił, że jego myśl wydaje się pozbawiona jakichkolwiek aporii. Skoro bowiem Bóg nie istnieje, to po pierwsze nie mają znaczenia kwestie teodycealne, po drugie zaś każdy człowiek skazany jest na wolność, ponosząc całkowitą odpowiedzialność za swoje czyny. Tak więc, uprawomocniona wydaje się teza, że wszyscy trzej filozofowie dążyli do skonstruowania autonomicznych teorii moralnych, a także starali się odizolować porządek teologiczny od stricte filozoficznego dyskursu, niezależnie od własnych przekonań religijnych.

8

„Jest tam, gdzie go wpuścimy!” Kilka uwag o transcendencji i immanencji Boga w nawiązaniu do klasycznej metafizyki i Buberowskiej dialogiki

75%

Szczyrba S.

Łódzkie Studia Teologiczne

|

2013

|

vol. 22

193-208

EN

A famous Rabbi of Kotzk surprised his guests with a question “Where is God’s dwell-ing?”. When their thoughts started to wander off towards too speculative and abstract formula of God’s “dwelling place”, the Rabbi surprised them for the second time, giving the answer himself, the answer which is generally well known to us: “God dwells where man lets Him in”. Avoiding the answer which would be situated in a spatial paradigm, the hero of Buber’s existential treaty about a dialogic nature of human existence in the world (The Way of Man According to the Teaching of Hasidim) skillfully shifted the focus on anthropological dimen-sion of the issue of God’s transcendence and immanence. Perhaps prima facie well practiced and subject-oriented metaphysical reflection is not our primary necessity, but that does not mean that it is totally redundant and that it is enough to pause on a certain surface of witty retorts. It is worth noting that metaphysical assumptions are hiding behind existentially compelling retorts. The author in his article, starting from the above mentioned controversy, wants to point out several issues: paradoxicalness of God’s presence in the world, possibility of ideologizing the category “transcendence – immanence” in relation to God and neo-anthropomorphism in statements about God.

9

Ślad mistyki żydowskiej w transcendentalnej antropologii Karla Rahnera

75%

Sareło Z.

Studia Europaea Gnesnensia

|

2018

|

issue 17

85-98

EN

This principal aim of deliberations in this paper was to verify the hypothesis that Karl Rahner’s anthropology operates on premises which dovetail with fundamental ideas originating with medieval Jewish mystics. In order to argue the hypothesis, the author relies on comparative methodology to discuss essential anthropological concepts advanced by K. Rahner and M. Buber.

10

Stateless Zionism: Old traditions, new ideologies

75%

Maor Z.

Przegląd Narodowościowy – Review of Nationalities

|

2018

|

vol. 8

53-82

EN

This essay aims at exploring Zionist currents that resisted the establishment of a Jewish nation-state, their non-statist vision of Zionism and its roots in Jewish conditions and political traditions, as well as in European anti-statist ideologies and national patterns. First, the non-Zionist diaspora nationalism of Simon Dubnow will be examined, as an important point of reference of non-statist Zionisms; then, the reservations of Ahad Ha’am, founder of “spiritual Zionism”, from the vision of a nation-state and the Marxian anti-statism of Ber Borochov and his socialist followers will be observed. Thereafter, the anarchism of Martin Buber and his followers in the binational factions “Brit Shalom and Ihud” will be discussed; here anti-statism is manifestly theological. Lastly, the current manifestations of non-statist Jewish nationalism will be succinctly explored, focusing on two religious-Zionist rabbis, the late Menachem Fruman and Shimon Gershon Rosenberg, and the American historian David N. Myers.

11

Aufbauende Kräfte im Unterricht, Unterrichtsqualität und Lehrerprofessionalität

71%

Schwendemann W.

Studia z Teorii Wychowania

|

2018

|

issue 3 (24)

9-28

EN

The Speech ‘Uplifting forces in the classroom, quality in education and professionalism of teachers’ delivered by Prof. Dr. Wilhelm Schwendemann refers to the PISA Report and Martin Buber’s principle of ‘uplifting forces’ in a dialogue-based structured class. The capability of dialogue strengthens the component of relationship between student and teacher. Martin Buber aims to strengthen and develop the personality of both teacher and student. The pivotal argument for a good relationship between student and teacher is, additional to the capability of dialogue the trust, which improves the self-efficacy and the self-worth of a person. This is formed mainly by the authenticity of the other person. Through measuring the quality of education in a class, the individual learning process should be made possible, be maintained, be improved and be assessed. Beneficial, by looking at the relation between didactics and methods, are mainly the tactics that are focused on the proces and the impact it has on the students. The quality of the education is then looked at, with a list of the broad expectations towards a teacher. Ultimately the deciding factor for a better quality and professionalism in the class or learning environment is the quality of the relationships, like Martin Buber’s principle on the ‘ability of dialogue’ says.

DE

Der Vortrag ‚Aufbauende Kräfte im Unterricht, Unterrichtsqualität und Lehrerprofessionalität‘ von Prof. Dr. Wilhelm Schwendemann bezieht sich auf die PISA-Studie und Martin Bubers Prinzip der ‚aufbauenden Kräfte‘ im dialogischen Unterricht. Martin Buber geht es um die Dialogfähigkeit, welche die Beziehungskomponente im Unterricht zwischen Schüler innen und Lehrkraft stärkt. Dabei zielt er auf die Stärkung und Entfaltung der Persönlichkeit bei Lernenden, sowie auch Lehrenden. Ausschlaggebend für eine gute Lehrer/Lehrerinnen-Schüler/Schülerinnen-Beziehung ist zusätzlich zurDialogfähigkeit das Vertrauen, was die Selbstwirksamkeit und den Selbstwert stärkt. Dieses entsteht hauptsächlich durch die Authentizität der Lehrperson. Durch das Messen der Qualität eines Unterrichts sollen individuelle Lernprozesse bei Lernenden ermöglicht, aufrechterhalten, verbessert und bewertet werden. Förderlich, beim genaueren Betrachten des Verhältnisses von Didaktikund Methodik, sind Prozess- und Wirkungsorientiertheit. Die Güte von Lehre wird mit einer Aufzählung der umfangreichen Erwartungen an eine Lehrkraft thematisiert. Letztendlich ist jedoch die Beziehungsqualität im dialogischen Unterricht das Ausschlaggebende, um Qualität und Professionalität zu erhöhen.

12

Narracja w edukacji religijnej. Inspiracje z teologii H. Richarda Niebuhra.

71%

Patalon M.

Ars inter Culturas

|

2019

|

vol. 8

66-74

EN

A narrative approach in religious education is presented here in the context of social polarization in the contemporary world. Its dialogical potential is derived by the author from the theological legacy of H. Richard Niebuhr.

13

Codzienność i niecodzienność spotkania – dialogika Martina Bubera wobec relacji między wychowawcą i wychowankiem. Intuicje pedagogiczne

63%

Glinkowski W. P., Łódzki U., Witold P. Glinkowski – doktor habilitowany p. U. Ł., Witold P. Glinkowski – doctor habilitatus p. o. t. U. o. Ł.

Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne

|

2016

|

vol. 2

|

issue 1

PL

Celem artykułu jest ukazanie koncepcji wychowania Martina Bubera. Filozofa szczególnie interesowała specyfika relacji między wychowawcą a wychowankiem. Nie jest ona czysto dialogiczna, ponieważ kategoria „obejmowania” przysługuje wyłącznie wychowawcy. Tylko on potrafi rozpoznawać charakter, dynamikę i cel procesu wychowawczego. Jednak relacja z wychowankiem wykazuje szereg cech właściwych dialogice. Należą do nich np.: szczerość, bezpośredniość, obustronne zaangażowanie, podmiotowe traktowanie partnerów, a ich zwieńczeniem jest „obecność” rozumiana jako wzajemne „bycie-wobec”. Ważną kwestią, analizowaną przez Bubera w ramach koncepcji pedagogicznej, jest problem twórczości. Potencjał twórczy, którym dysponuje każdy wychowanek, jest szczególnie cenny z punktu widzenia pedagogiki. Wychowawca podejmuje działania na rzecz jego ujawnienia i kształtowania. Jednak rozwijanie zdolności twórczych nie powinno być traktowane jako cel, lecz jako środek. Twórca, jakkolwiek tworzy dla innych, pozostaje samotny. Proces tworzenia nie otwiera go na innych, gdyż mają oni do czynienia nie z nim, lecz z jego dziełem. Iluzją jest zatem oczekiwanie, że twórczość prowadzi do wspólnoty.

EN

This paper aims to examine Martin Buber’s concept of educating. Buber’s specific field of interest was the teacher-pupil relation. It is not purely dialogical since the notion of ‘embracing’ inheres only in the teacher. Only he/she can recognize the specifics, dynamics and the aim of the educating process. Nevertheless, the relation with the pupil manifests a number of features typical for dialogics, such as: candor, directness, mutual engagement, subjective attitude towards partners, and – above all – ‘presence’ understood as mutual ‘being-towards’. An important issue raised by Buber in his concept of pedagogy is the problem of creativity. The creative potential, possessed by every pupil, is particularly valuable from the perspective of pedagogy. The teacher takes actions to reveal and shape it. However, developing creativity should not be treated as the goal, but as the means. The creator, despite the fact that he/she creates for others, remains solitary. The process of creating does not open him/her to the others, since they do not experience him/her, but only the result of the process. Therefore, it is an illusion to expect creativity to lead to community.

14

A Critical Assessment of Psychological Theories of Ecstasy. Towards an Integrative Model for Theorising Ecstasy

63%

Deecke M.

Studia Religiologica

|

2013

|

vol. 46

|

issue 1

45–53

EN

In this article a number of approaches toward ecstasy or ecstatic spirit possession are explored that take a decisively non-sociological approach to the subject. They stress the importance of acknowledging ecstasy and related phenomena not as by-products of social struggle but as actual experiences that are events with meaning and importance in the biographies of those who experience them. Some of these are psychological theories (exemplified by Abraham Maslow), some are theological (Teresa of Ávila), and some stand in between (Martin Buber). These psycho-theological theories contribute to understanding ecstasy and have to be taken into account. Emphasised at the end of the article is the need to reconcile these views with the seemingly contradictory theories of ecstasy such as that of Lewis.

15

O pewnym matematycznym modelu Boga i jego zastosowaniu

62%

Krajewski S.

Roczniki Filozoficzne

|

2019

|

vol. 67

|

issue 1

5-18

PL

Przedstawiony jest nowy model Boga, a raczej relacji Bóg-człowiek, używający modelu płaszczyzny rzutowej. Ilustruje on dobrze koncepcje Martina Bubera, którego sformułowania zainspirowały ten model. Następnie pokazane jest użycie tego modelu do wizualizacji w trakcie żydowskiej modlitwy zawierającej werset „Słuchaj Izraelu…”. Po wskazaniu zalet opisanej konstrukcji następuje krytyczna dyskusja adekwatności tego modelu i w ogóle modeli matematycznych w teologii.

EN

In the paper a new model of God, or rather of the relation man-God, is presented. It uses the model of the projective plane. The resulting picture illustrates Martin Buber’s conception, and in fact his statements inspired the construction presented here. Further, it is shown how to apply this model to visualization in the course of the Jewish prayer involving the verse “Hear, oh Israel…”. Having indicated the merits of the model, the author critically analyses its adequacy, and, more generally, the suitability of mathematical models in theology.

16

Świat jako podstawowa kategoria filozofii wychowania Martina Bubera

54%

Kościelniak M.

Filozoficzne Problemy Edukacji

|

2021

|

vol. 4

21-37

EN

The article is devoted to the conceptual category “world”, which plays an important role in the philosophy of Martin Buber and is also an essential element of the concept of education. The role of this category is evidenced by the statements contained in the speech “What is educational” [Uber das Erzieherische]: the world “begets the person in the individual”, “educates man”. These statements are explained by the presentation of Buber’s concept of the duality of the world as “Ono world” [Eswelt] and “Ty world” [Duwelt]. The question of how to overcome the crisis of the contemporary world caused by the dominance of the deterministic, monological, objectifying “Ono world” over the world of authentic interpersonal relations, that is, the “You world”, was identified as the critical problem of the philosophy under consideration. In his fundamental work “Me and You”, the author argues that overcoming this crisis depends on a certain kind of transfer of God’s presence into people’s daily lives, which anyone can experience in a direct relationship with Him (“absolute relationship”, “pure relationship”). According to the author, the intensification and concentration of the moments of relations in the matter of human life will bring about a gradual transformation of all spheres of the world: the sphere of life with nature will become the Cosmos (a reality in which a meaningful, i.e. divine order will prevail), the sphere of interpersonal relations will become Eros (reality, in which the order of love will reign), and the sphere of the spirit will become the Logos (a reality in which relational events will impregnate creative thought). The deepening of the philosophical conception of the world leads to the conclusion that Buber, speaking of the world that “educates man”, means the world understood as Cosmos, Eros and Logos. The educator should focus on such a world and present it to the pupil in an educational relationship.

Refine search results

W kierunku doświadczenia relacji z Bogiem. Podmiotowa interpretacja doświadczenia religijnego (spotkania) w propozycji Martina Bubera

Buberowska krytyka „Boga filozofów”

Od samotności do spotkania – Wychowanie w świetle dialogiki Martina Bubera

Filozoficzne spojrzenie na logoterapię Viktora E. Frankla. Wstęp do badań

Kim są uczestnicy Buberowskiego dialogu?

„Życie duchowe” a „życie w duchu” – dialogiczna dystynkcja Martina Bubera

Jesteśmy sami, nikt nas nie usprawiedliwi. (A)teizm oraz jego etyczne konsekwencje w myśli Martina Bubera, Emmanuela Lévinasa i Jeana Paula Sartre’a

„Jest tam, gdzie go wpuścimy!” Kilka uwag o transcendencji i immanencji Boga w nawiązaniu do klasycznej metafizyki i Buberowskiej dialogiki

Ślad mistyki żydowskiej w transcendentalnej antropologii Karla Rahnera

Stateless Zionism: Old traditions, new ideologies

Aufbauende Kräfte im Unterricht, Unterrichtsqualität und Lehrerprofessionalität

Narracja w edukacji religijnej. Inspiracje z teologii H. Richarda Niebuhra.

Codzienność i niecodzienność spotkania – dialogika Martina Bubera wobec relacji między wychowawcą i wychowankiem. Intuicje pedagogiczne

A Critical Assessment of Psychological Theories of Ecstasy. Towards an Integrative Model for Theorising Ecstasy

O pewnym matematycznym modelu Boga i jego zastosowaniu

Świat jako podstawowa kategoria filozofii wychowania Martina Bubera